Մահապատիժ
Ցմահ բանտարկություն
Շինարար (04.02.2017)
Ես որպես զոհի հարազատ արտահայտվեմ:
Քրոջս մահվան հետ կապված ոչ մի դատի չենք գնացել, ոչ մի կերպ չենք հետաքրքրվել ի՞նչ եղավ մարդասպանի հետ ու մեզ ի սրտե մեկ էր/ա իրան ինչ կանեն: Իհարկ ցանկալի ա, որ իրեն տան ամենախիստ պատիժը զուտ նրա համար, որ իրա արածի վնասը ավելի շատ ա քան իրա որպես մարդ արժեքը: Վերջի գրածիս հետ կապված ոչ մեկ ինձ չի կարա հակառակում համոզի: Մյուս կողմից էլ համաձայն եմ Աթեիստի հետ, չպետքա մենք հարկեր վճարենք, որ պետությունը պահի մարդասպանին, ինքը դրան չարժի: Կարաք համարեք ասածս չար կամ ոչ մարդասիրական բայց ես հենց տենց եմ մտածում: Ավելացնեմ որ ոչ էլ մահն ենք ուզում էդ մարդու, որովհետև դա ոչինչ չի փոխի:
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 02.02.2017, 19:17:
###
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 02.02.2017, 19:17:
Էրեխեք, մի բան էլ ասեմ էլի, էգուց վերջնաժամկետ ունեմ, ժամանակ չունեմ էդքան, բայց թեման լարված ա պահում: Սպանություն էլ կա, սպանություն էլ: Սպանությունը իհարկե երբեք լավագույն լուծումը չի, եթե ինքնապաշտպանություն չի, բայց... Իմ հարազատների մեջ սպանության համար դատապարտված կա, իրան տանսհինգ տարի էին տվել, ութ տարում ազատվեց՝ համաներման տակ: «Զոհը» Վանաձորի էն ժամանակվա օլիգարխներից էր, մարդամեջ գնացել էր ինքնաշեն զենքով խփել ու փախել, որ իրան չվերացնեն ու որպես աֆեկտ չհաշվի, հետո ինքնակամ հանձնվել ոստիկանությանը: Իրավիճակը նենց էր, որ իր կյանքին էր վնաս սպառնում ու «զոհն» էլ սուրբ չէր: Իրան ոչ մի կերպ չեմ արդարացնում, նախ և առաջ պետք չէր էդպիսի շրջապատների մեջ խրվել, որ հետո էլ էդ վիճակում հայտնվես: Էս ընթացքում, որ ինքը նստած էր, իր ընտանիքը ծայրահեղ ծանր վիճակում էր, երեխաները մեծացան առանց իրա: հայրը մահացավ, մայրը, մի որդին երիտասարդ էր մահացել, աչքը չցամաքեց երբեք: Կինը չարքաշ կյանքով մեծացրեց երեխաներին: Ինքը իհարկե մեծ շրջապատ ուներ, որոնք կարողացածի չափով աջակցում էին:
Բայց չգիտեմ՝ ինձ թվում ա՝ իր պատիճը ինքը լիարժեք կրել ա, ութ տարին հերիք էր: Նույնիսկեթե իրան պաշտպանելու նպատակով էր իր արարքը, արդարացման տեղ չկար, որովհետև ըստ էության կարող էր ուղղակի դիմել ոստիկանություն և ամեն բան պատմել, մի քանի անգամ մարդասպաններից փախել ա հազիվ, իրան կամրջից գետը գցելով, էլ չեմ իմանում ինչ: իհարկե մենք հակսանում ենք, որ անօրեն իննսունականներին օլիգարխի, որի ձեռքին ա քաղաքի կեսը, դեմ բողոքը ոստիկանությունում ոչնչի չէր հանգեցնելու ու ինտերնետի դարը չէր, բայց ամեն դեպքում ամենքս մենք ենք ընտրում մեր կապերը, շրջապատը: Բայց մեկը ես երբեք չեմ հրաժարվի էդ հարազատիցս ու բարեկամության մեջ էլ ոչ ոք չի հրաժարվում, բոլորն էլ հարգում են: Հիմա էլ ծանր աշխատանքով՝ ֆիզկիկական, ընտանիքից հեռու, ոնց որ հայաստանցիների մի ստվար մասը, օգնում ա իր երեխաներին ֆինանսապես, որ կրթություն ստանան կամ բարվոք ապրեն:
Ուզւոմ եմ ասեմ՝ չես կարող ասել՝ մարդասպան ու վերջ, ամեն գործ իր նրբությունն ունի, ու դրա համար մեկը ես ինչ հանցանքի համար էլ մարդը դատված լինի, չեմ շտապում եզրակացություններ անել: բայց նաև մանրամասները իմանալուց հետո կարևոր ա ճիշտ եզրակացություններ անելը, վերլուծական մոտեցում ունենալը, հակսանալը՝ դրդապատճառով և անդրդապատճառ սպանությունների տարբերությունը, և ընդհանրապես դրդապատճառների տարբերությունը:
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 02.02.2017, 19:53:
Մի պահ գրեցի, ու էլի ջնջեցի։
Նույն նկատառումով, մենք, որպես տուժված կողմ, դեմ ենք եղել այն չնչին պատժին (ընդամենը 5 տարի), որին արժանացել է ոմն մարդասպան (պաշտոնյայի ազգական)՝ սպանելով 18-ամյա աղջկա։ (Գործը ներկայացրել էին էնպես, իբր ավտովթար է տեղի ունեցել, չնայած կային ապացույցներ, որ ավտովթարի զոհ չի այդ աղջիկը)։
Էնպես որ, տուժած կողմի համար միանշանակ ասել չի կարելի՝ տարբեր է թե անտարբեր հանցագործի հետագա ճակատագրին։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ