Կենդանի նկարագրություններ էին, լավ ես շարադրել:
Հատկապես այս մասն էր տպավորիչ.

Մեջբերում Hripsimee-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Ինչ- որ հեռու , մարդկանցից ու աշխարհից խիստ թաքուն , միայն ինձ հայտնի խորքերում ցավ կար : Ինչ-որ մեկը ( հիմա, երբ 16 տարեկան եմ , նա արդեն դուրս է եկել այդ խորքերից) այնտեղ այդ պահին հուսահատորեն իրեն պատեպատ էր տալիս : Նա լաց էր լինում , գոռում , բոլորին ու առավել ևս մեկին ձգտում ապացուցել , որ ինքը ուժեղ է , ինքը ոչ մեկից էլ վատը չէ : Բայց վախի ու անվստահության պատը շատ էր կարծր , դրսում ոչ-ոք ոչինչ չէր լսում : Դրսում աննշան , 12 տարեկան մի վախվորած աղջնակ էր` քարացած դեմքով , անկյանք աչքերով :
Ես անհուսորեն աչքերս սահեցրի ներկաների դեմքերի վրայով . Տաթևի աչքերում ծաղր կամ արհամարհանք չկար , դրանք ուղղակի անտարբեր էին :
Ինձ թվում է, քեզ մոտ շատ հաջող կստացվեն նաև պատմվածներ, որոնք ոչ թե առաջին դեմքով են գրված, այլ երրորդ: Փորձիր անպայման: