իսկ մեր կուրսեցիները, ճիշտ է, ինչ-որ վիշտ չէին տանում, բայց ամեն դեպքում շատ բորբոքված ամբողջ օրը անդ թեմաներից էին խոսում, բայց երևի այդ 140 հոգու մեջ միայն մի քանի հոգու աչքերում էր իրական ցավ զգացվում:
Ես երեկ առավոտյան , բառիս բուն իմաստով, արյան գետ եմ տեսել.......... հայրս ձեռքերի վրա տուն է բերել......անմարդկային է....ինչի սենց եղավ, ինչիիիի....