Այս թեման բացելու միտքը ծագեց այսօր դասի գնալուց հետո։
Թեման քաղաքականացնելու միտք չունեմ, բայց երևույթը որպես այդպիսին ավելի սարսափելի էր, քան վերջին իրադարձություններից հետո կոկորդս խեղդող վիշտը…
Ես պատմեմ իմ պատմությունը, իսկ դուք թեմայի հետ կապված գրե՛ք կամ պատմե՛ք ինչ ուզում եք…
Ինքս վերջին տարիներին սարսափելի անտարբեր մարդ եմ դարձել։ Այն իմաստով, որ արդեն կարողանում եմ տարբերել իմ ուշադրությանը արժանի յուրաքանչյուր մարդու, առարկայի, երևույթի և այլն։
Եթե մի չնչին խազից սրտիս վրա կարող էի առաջ ժամերով բարձս թրջել, հիմա գիտեմ նույնիսկ ինչի համար են արցունքներս ու է՜հ դե մի տեսակ անտարբեր եմ դարձել…
Բայց սա այլ է…
Երկրի, արժեքային համակարգերի հանդեպ անտարբեր լինելը մեղմ ասած հանցանք է ըստ իս…
Պատմության էջերը առանց թերթելու պատռելը…և այլն…
Ինձ առավել, քան երբևէ զարմացրեց այսօր կուրսեցիներիս զարմանքը, թե ինչու դեմքիս գույն չկա… հարցնում են՝ հո զոհ չունեք, ասում եմ՝ ունենք լիքը…
Սկսում են ցավակցել, հետո իմանում են, որ անձամբ ինձ ծանոթ մարդիկ չեն, քմծիծաղ են տալիս ու խորհուրդ տալիս թեթև տանել…
Չէ…դե լավ…էս ամենը «ՀԵՉ»…
իՆՉ-ՈՐ ԽԱՂ ՈՒ ՊԱՐ ԷՐ…Իսկ ես ուղղակի զարմանում էի…
Չեմ ասում սգային…բայց ամենասարսափելին. ՀԻՄՆԱԿԱՆՈՒՄ ԱՆՏԱՐԲԵՐ ԷԻՆ…
'
Մեջբերել
Alize'e-ի խոսքերից
Էջանիշներ