Ժորժ Սանդ
Արձագանք
Ձախորդին դպրոցում սիրում էին,բայց դա չէր խանգարում,որ համադասարանցիները ծաղրեին նրան:Տասնչորս տարեկան էր ու շատ գեր,ֆիզկուլտուրայից հազիվ երեք էր ստանում:Արշավները,էքսկուրսիաները,ծննդյան օրերն առանց նրա էին անում:
Մի օր նա գրատախտակն էր մաքրում ու վայր գցեց այն. ուսուցչուհին հազիվ փրկվեց : Այդ օրվանից Ալեքսանդր Պատապովին Ձախորդ էին անվանում: Ժամանակի ընթացքում նա դադարեց ուշադրություն դարձնել իր մականվանը:Նա գրեթե ընկերներ չուներ ու իր ողջ ազատ ժամանակը անց էր կացնում Մոսկվա գետի ափին: Նստում էր ու ժամերով նայում նավերի երթևեկին: Այնտեղ էր դասերն անում, ընթրում, երազում…Երազում էր,որ երբ մեծանա,հեռավոր նավարկության նավապետ կդառնա…
Ձախորդը երբեք մյուս ափը չէր անցնում(պահակախումբ կար,որ աչալուրջ հսկում էր տարածքը): Իսկ դիմացի ափին Մարկովներն էին ապրում: Կատյան՝ նրանց աղջիկը,անցյալում էր թողել բակի ընկերներին,սիրելի ուսուցիչներին,թաքուն խաղատեղիները,ծեր կեչին,որին իր գաղտնիքներն էր պատմում…պետք էր ամեն ինչ նորից սկսել Կատյան որոշեց ծանոթանալ տեղանքին:
Նեղ ասվալտե ճանապարհը նրան ուռիների պուրակ տարավ,թարմության բույր էր տարածվել , տարօրինակ աղմուկ էր լսվում:Մի կողմ տաելով ճյուղերը Կատյան առաջ գնաց հրաշքի սպասումով:Վերջին խոչընդոտը անցնելով ՝նա քարացավ:Իր առջև հոսում էր գետը : Ջուրը խփվում էր գրանիտե ափին
-Աու՜,-ցածր ձայնեց Կատյան:Նրա ձայնը կպավ քարե պատին ու հետ դարձավ:
-Աու՜ու՜ ու,-արձագանք եղավ ու լռեց
-Ես արդեն այստեղ եմ ապրելու,-գոռաց Կատյան
-Ապրելու,ապրելու…,-կրկնեց գետը:
- Ես քեզ սիրում եմ,- ճչաց Կատյան:Իսկ արձագանքը չգիտես ինչու,պատսխանեց,«Ես էլ,Ես էլ,Ես էլ…»:
«Ինչ տարօրինկ է խոսում արձագանքը » մտածեց Կատյան և քայլեց ափի այն կողմը:
Հենց հաջորդ օրը դպրոցում անհաջողությունները սկսվեցին: Նոր դասընկերները նրան ոչ թե չընդունեցին այլ չնկատեցին: Մի շաբաթ անց Կատյան հասկացավ,որ այստեղ ոչ ոքի հարկավոր չէ ու նոր ընկերներ չի ունենալու: Տխուր գնաց դեպի գետը:
- Բարև,գե՜տ,- ճչաց նա:
- Բարև,բարև,բարև,- եղավ արձագանքը
- Ես վատ եմ զգում իձ ոչ ոք չի հասկանում
- Հասկանու՜մ, հասկանու՜մ,- հանգստացնում էր արձագանքը:
Մյուս օրը Կատյան վազեց գետի մոտ ասես մոտ ընկերոջ հանդիպելու: այսպես շարունակվեց մեկ շաբաթ,երկու մինչև ձմեռը եկավ ու գետը ծածկվեց սառույցով
Ամանորի նախապատրաստությունները մոտեցրին երեխաներին:Կատյան ընկերուհիներ ձեռք բերեց,բակի երեխաներն էլ պարզվեց այնքան սարսափելի չէին:
Սառած ջուրը ոչ մի զգացու չեր առաջացնում:Կատյան երբեմն գետափ էր գալիս ու տխուր նայում գետին:
Մի օր Կատյան արթնացավ դղրդյունից: Կարծես մի հսկա փշրում էր ճամփին ամեն ինչ:Լուսանում էր պատուհանից ներխուժեց գարնանային տաք քամին:
- Գետն արթնացել է,-հիացած շշնջաց Կատյան ու թռավ մահճակալից՝աշխատելով ծնողներին չարթնացնել:Ոտքերը խրվում էին փափուկ ձյան մեջ,ընկնում ջրով լի փոսերը:Կոշիկները թրջվեցին բայց դա նրան չկանգնեցրեց:
Հալչող ձյան,խոնավ տերևների,մեքենայի յուղի,ձկան հոտ էր գալիս:Բայց քամին տանում էր այդ հոտերը ու բերում թարմության բույր:Արթնացած գետն ասես խենթացել էր: Կատյան նորից սկսեց գետի մոտ գալ ու պատմել ընկերների գնահատականների,ընկերության ու դավաճանության մասին:Գետը հասկանում էր նրան ու պատասխանում շշնջյունով: Այդպես էր մինչև այն պահը,երբ Կատյան ինստիտուտ ընդունվեց: Նա սկսեց ավելի ու ավելի հազվադեպ գնալ գետափ:
Տարիներն անցան: Չորրորդ կուրսում Կատյան ծնողներին հայտնեց,որ ամուսնանում է:Չի կարելի ասել,որ նա սիրուց գլուխը կորցրել էր,բայց երբ կուրսում նշում էին հարսանիք հարսանիքի հետևից,Կատյան սկսեց մտածել:Նա վախենում էր,որ եթե ինստիտուտում չամուսնանա պառաված օրիորդ կդառնա: Մի քանի երկրպագուներից ընտրեց մեկին ու ողջ ժամանակը նրան նվիրեց:Եվգենին համակրելի էր ուրախ զվարթ:Նրա մայրիկը հարշալի կին էր , որը դարձավ իր ընկերուհին և սկսեց օգնել ամեն հարցում:Եվգենին պնդեց,ր Կատյան իր ծնողներին հայտնի որոշման մասին:Երկու ընտանիքներ սկսեցին հարասանիքին նախապատրատվել
-Ո՞վ է լինելու քո վկան զագսում,-հարցրեց Կատյան Եվգենիին
- Ձախորդը,- անփույթ պատասխանեց նա,-նա իմ մանկության ընկերն է,բյց խեղճն ընկերուհի չունի: Հույս ունեմ մեր հարսանիքին մեկի հետ կծանոթանա,աջիկներին խնդրի նրա նկատմամբ ուշադիր լինեն:
– Իսկ նա ինչպիսի՞ն է,- հետաքրքրվեց հարսնացուն
– Խելացի տղա է ավարտել է հիմա տրանսպորտի նախարարությունում է աշխատում: Ասում են փայլուն ապագա ունի:
– Իսկ նա ինչո՞ւ ընկերուհի չունի
–Ինձ թվում է փոքր ժամանակ նրա հետ մի բան է կատարվել: Միայն ինձ չմատնես ,ինչ որ ասեմ : Պատկերացնո՞ւմ ես,նա սիրահարվել է արձագանքին:
Շարունակելի
Մեջբերել
ՎԵՐՋ
kristal-ի խոսքերից
Если ничего не происходит - не верны либо пророчества либо вы 
Re. Սիրո պատմվածքիկներ
,բայց հույս ունեմ որ պատմությունդ գոնե մի քիչ ուրախ ավարտ կունենա
Կարդացի Գոհարի երկար պատմվածքը, կարծում եմ հերոսուհին ստոր է, չկա սեր առաջին հայացքից ,այն էլ նմանատիպ,որ մոռանա ու սկսի նեղացնել ընկերոջը, այդ աղջիկը ընդունակ է ամեն քայլափոխի դավաճանել իր ամուսնուն
'
Էջանիշներ