Ժորժ Սանդ
Արձագանք
Ձախորդին դպրոցում սիրում էին,բայց դա չէր խանգարում,որ համադասարանցիները ծաղրեին նրան:Տասնչորս տարեկան էր ու շատ գեր,ֆիզկուլտուրայից հազիվ երեք էր ստանում:Արշավները,էքսկուրսիաները,ծննդյան օրերն առանց նրա էին անում:
Մի օր նա գրատախտակն էր մաքրում ու վայր գցեց այն. ուսուցչուհին հազիվ փրկվեց : Այդ օրվանից Ալեքսանդր Պատապովին Ձախորդ էին անվանում: Ժամանակի ընթացքում նա դադարեց ուշադրություն դարձնել իր մականվանը:Նա գրեթե ընկերներ չուներ ու իր ողջ ազատ ժամանակը անց էր կացնում Մոսկվա գետի ափին: Նստում էր ու ժամերով նայում նավերի երթևեկին: Այնտեղ էր դասերն անում, ընթրում, երազում…Երազում էր,որ երբ մեծանա,հեռավոր նավարկության նավապետ կդառնա…
Ձախորդը երբեք մյուս ափը չէր անցնում(պահակախումբ կար,որ աչալուրջ հսկում էր տարածքը): Իսկ դիմացի ափին Մարկովներն էին ապրում: Կատյան՝ նրանց աղջիկը,անցյալում էր թողել բակի ընկերներին,սիրելի ուսուցիչներին,թաքուն խաղատեղիները,ծեր կեչին,որին իր գաղտնիքներն էր պատմում…պետք էր ամեն ինչ նորից սկսել Կատյան որոշեց ծանոթանալ տեղանքին:
Նեղ ասվալտե ճանապարհը նրան ուռիների պուրակ տարավ,թարմության բույր էր տարածվել , տարօրինակ աղմուկ էր լսվում:Մի կողմ տաելով ճյուղերը Կատյան առաջ գնաց հրաշքի սպասումով:Վերջին խոչընդոտը անցնելով ՝նա քարացավ:Իր առջև հոսում էր գետը : Ջուրը խփվում էր գրանիտե ափին
-Աու՜,-ցածր ձայնեց Կատյան:Նրա ձայնը կպավ քարե պատին ու հետ դարձավ:
-Աու՜ու՜ ու,-արձագանք եղավ ու լռեց
-Ես արդեն այստեղ եմ ապրելու,-գոռաց Կատյան
-Ապրելու,ապրելու…,-կրկնեց գետը:
- Ես քեզ սիրում եմ,- ճչաց Կատյան:Իսկ արձագանքը չգիտես ինչու,պատսխանեց,«Ես էլ,Ես էլ,Ես էլ…»:
«Ինչ տարօրինկ է խոսում արձագանքը » մտածեց Կատյան և քայլեց ափի այն կողմը:
Հենց հաջորդ օրը դպրոցում անհաջողությունները սկսվեցին: Նոր դասընկերները նրան ոչ թե չընդունեցին այլ չնկատեցին: Մի շաբաթ անց Կատյան հասկացավ,որ այստեղ ոչ ոքի հարկավոր չէ ու նոր ընկերներ չի ունենալու: Տխուր գնաց դեպի գետը:
- Բարև,գե՜տ,- ճչաց նա:
- Բարև,բարև,բարև,- եղավ արձագանքը
- Ես վատ եմ զգում իձ ոչ ոք չի հասկանում
- Հասկանու՜մ, հասկանու՜մ,- հանգստացնում էր արձագանքը:
Մյուս օրը Կատյան վազեց գետի մոտ ասես մոտ ընկերոջ հանդիպելու: այսպես շարունակվեց մեկ շաբաթ,երկու մինչև ձմեռը եկավ ու գետը ծածկվեց սառույցով
Ամանորի նախապատրաստությունները մոտեցրին երեխաներին:Կատյան ընկերուհիներ ձեռք բերեց,բակի երեխաներն էլ պարզվեց այնքան սարսափելի չէին:
Սառած ջուրը ոչ մի զգացու չեր առաջացնում:Կատյան երբեմն գետափ էր գալիս ու տխուր նայում գետին:
Մի օր Կատյան արթնացավ դղրդյունից: Կարծես մի հսկա փշրում էր ճամփին ամեն ինչ:Լուսանում էր պատուհանից ներխուժեց գարնանային տաք քամին:
- Գետն արթնացել է,-հիացած շշնջաց Կատյան ու թռավ մահճակալից՝աշխատելով ծնողներին չարթնացնել:Ոտքերը խրվում էին փափուկ ձյան մեջ,ընկնում ջրով լի փոսերը:Կոշիկները թրջվեցին բայց դա նրան չկանգնեցրեց:
Հալչող ձյան,խոնավ տերևների,մեքենայի յուղի,ձկան հոտ էր գալիս:Բայց քամին տանում էր այդ հոտերը ու բերում թարմության բույր:Արթնացած գետն ասես խենթացել էր: Կատյան նորից սկսեց գետի մոտ գալ ու պատմել ընկերների գնահատականների,ընկերության ու դավաճանության մասին:Գետը հասկանում էր նրան ու պատասխանում շշնջյունով: Այդպես էր մինչև այն պահը,երբ Կատյան ինստիտուտ ընդունվեց: Նա սկսեց ավելի ու ավելի հազվադեպ գնալ գետափ:
Տարիներն անցան: Չորրորդ կուրսում Կատյան ծնողներին հայտնեց,որ ամուսնանում է:Չի կարելի ասել,որ նա սիրուց գլուխը կորցրել էր,բայց երբ կուրսում նշում էին հարսանիք հարսանիքի հետևից,Կատյան սկսեց մտածել:Նա վախենում էր,որ եթե ինստիտուտում չամուսնանա պառաված օրիորդ կդառնա: Մի քանի երկրպագուներից ընտրեց մեկին ու ողջ ժամանակը նրան նվիրեց:Եվգենին համակրելի էր ուրախ զվարթ:Նրա մայրիկը հարշալի կին էր , որը դարձավ իր ընկերուհին և սկսեց օգնել ամեն հարցում:Եվգենին պնդեց,ր Կատյան իր ծնողներին հայտնի որոշման մասին:Երկու ընտանիքներ սկսեցին հարասանիքին նախապատրատվել
-Ո՞վ է լինելու քո վկան զագսում,-հարցրեց Կատյան Եվգենիին
- Ձախորդը,- անփույթ պատասխանեց նա,-նա իմ մանկության ընկերն է,բյց խեղճն ընկերուհի չունի: Հույս ունեմ մեր հարսանիքին մեկի հետ կծանոթանա,աջիկներին խնդրի նրա նկատմամբ ուշադիր լինեն:
– Իսկ նա ինչպիսի՞ն է,- հետաքրքրվեց հարսնացուն
– Խելացի տղա է ավարտել է հիմա տրանսպորտի նախարարությունում է աշխատում: Ասում են փայլուն ապագա ունի:
– Իսկ նա ինչո՞ւ ընկերուհի չունի
–Ինձ թվում է փոքր ժամանակ նրա հետ մի բան է կատարվել: Միայն ինձ չմատնես ,ինչ որ ասեմ : Պատկերացնո՞ւմ ես,նա սիրահարվել է արձագանքին:
Շարունակելի
Մեջբերել
Էջանիշներ