Մեր ամենասիրած գրական կերպարը /Տղա, աղջիկ/

[Շինարար]

Դպրոցական վաղ տարիքում սիրածս գրական կերպարը Լյոնկա Պանտալեևն էր` «Շկիդից», դպրոցական մեծ տարիքում՝ իշխան Անդրեյը «Պատերազմ և խաղաղությունից», հիմա այդպես առանձնապես նախընտրած գրական կերպար չունեմ. Միշկինին, Ալեքսեյ Կարամազովին հավանում եմ, բայց ուղղակի այս պահին իրենց հիշեցի

[Հայուհի]

Արտակ Մոկացը "Վարդանանք"-ից Չնայած այնքան էլ գրական չէ, այնուամենայնիվ...

[Էլիզե]

Ալջերնոն Մոնքրեֆ

Օսկար Ուալդ` "Լրջխոհ լինելու կարևորությունը:" /"The Importance of Being Earnest"/

[Yevuk]

Սիարած հերոս՝ Մայքլ Կարլեոնե, «Կնքահայրը»,
սիրած հերոսուհի՝ Սեսիլ, «Բարև, թախիծ» :

[AniwaR]

Իմ սիրած գրական կերպարը Վինի Պուհն ա (դե տղա ա): Ինքը ընենց մռութն ա, ահավոր նուրբ, ստեղծագործ հոգի ունի: Նստում էր քարին, ու մեկ էլ չգիտես որտեղից էդ «ուղեղ չունեցող արջուկի» մոտ ընենց երգեր էին ծնվում, որ ապշելդ գալիս ա: Չէ բա, էն բոլորից դժգոհ ու իրանից գոհ էշ Իյորի նման: Իրան մեջտեղից կճղի մի էշ բան գրելու համար, որը Պուհի գրածի կեսի կեսի կեսի չափ չկա, ու բոլորին կհամոզի, որ իրանը էն գլխից էր ենթադրվում էր, որ լավն ա լինելու, ֆու... Մի խոսքով, ուզում եմ Վինիի պես չգիտես որտեղից որտեղ սիրուն երգեր հորինեմ:

[Moonwalker]

Շաաաաա՜տ եմ սիրում Թոմ Սոյերին
10-12 տարեկանում էդ գրքի ու հատկապես Թոմի համար մեռնում էի: Հետո սկսեցի սիրել «Մեռած հոգիների» միջի Նազդրյովին: Առանձնապես մի հիշվող կամ դրական դեմք չի, բայց դուրս հենց առաջին կարդալուց եկավ: Ինձ շատ էի նմանացնում իրան

[Quyr Qery]

Աննա-"Բարև թախիծ".... Քույր Քերի-"Քույր Քերի"...Աննետա և Մարկ-"Հմայված հոգի"...Ֆիլլիպ-"Ստրկութըուն մարդկային"....Ջուլիա-"Թատրոն"(ինձ իրան եմ նմանացնում)....

[Yeghoyan]

Ամենասիրած գրական կերպարներ շատ կան, եղել են առաջ ու ժամանակի ընթացքում սիրած կերպար չեն մնացել, բայց բոլոր ժամանակների համար առանձնացնեմ մի քանիսին, դպրոցական տարիքից Րաֆֆու Խենթից հենց խենթը մի այլ կարգի դրական տպավորություն էր թողել, ու էդ գիրքը վերջացնելուց հետո նորից կարդում էի, որ էլի ինքը ներկայում լինի, չէի ուզում գիրքն ավարտվի, նորից սկսում էի կարդալ, մենակ թե իրա մասին տողեր կարդամ : Շուտվանից չեմ կարդացել, բայց ինքը մնացելա, էդ կերպարը լավնա:
Էս վերջերս ինձ համար նոր բացահայտված Աիդա Գյումրեցու իրական կերպարներից շատ եմ հավանում ,,Տղամարդկային համբերություն,, վեպից Հայաստան Նորյանի, ու ,,Ալ կակաչներ գորշ ժայռերին,, վեպից Վան Վանիչի /սա մականուն էր, անունը չեմ հիշում/ կերպարները:
Մոնտե Քրիստոյից Էդմոն Դանտեսը, իրա բնավորության որոշ գծեր կուզենայի ունենայի, ու ավելի շատ տարբեր, լիքը օտար լեզուներ սովորելու ունակությունը:
Աննա Կարենինայից` Լեվինը /եթե ճիշտ եմ հիշում ազգանունը/:
Дэниел Киз-Цветы для Элджернона- Չառլիի կերպարնա լավը:
Դոստոևսկու` իշխան Միշկինը, իր պարզ, հասարակ ու միաժամանակ խելացի շփումը մարդկանց հետ, հլա լրիվ չեմ կարդացել ստեղծագործությունը, բայց առաջին էջերից դուրս եկավ:

Կարճ ասած, որտեղ ինչքան ցնդած կերպար կա ես սիրում եմ :


Ու ավելի շատ սիրեցի /առանձնահատուկ տեղ ունի ինձ համար/ մեր Շինարարի իրական կերպար ,,Տիկին Արուսը,, , հուսով եմ ավարտուն տեսքով էս գործը կկարդամ: / Շինարա’ր, էտօ նամյօկ /:

[Rhayader]

Հինգշաբթին Նիլ Գեյմանի «Ամերիկյան Աստվածներից»: Իսկը ես եմ: Ժուլիկ ու պրովոկատոր, ոճի զգացողությամբ ու վիսկի սիրող:

[Magic-Mushroom]

Մարկիզ Դե Սադ ոնց որ ես լինեմ,կատակ եմ անում,բայց շատ եմ սիրում,Նաեւ Կարոլս Կաստանեդայի՝ Դոն Խուանին

[Գեա]

Ջոն Գոլսուորդիի "Ասք Ֆորսայթների մասին"վեպի Այրինին…;Խորը հարգանք ունեմ այդ կերպարի հանդեպ, մանավանդ որ այն ունի իր իրական նախատիպը:Այդքան կամք 19 -րդ դարի կարծրատիպերով լեցուն Անգլիայում կարող էր ունենեալ միայն իսկապես ուժեղ կինը:

[Hab]

14 տարեկանում, երբ կարդացի <Քամուց քշվածները>, "սիրահարվեցի" Սկարլետ Օ'Խարայի կերպարին: Բնավորության որոշ գծեր կար, որ դուր գալիս էր, ուզում էի նրան նման լինել: Վեպում ասվում էր, որ Սկարլետը քաղցր կորտոֆիլ է ուտում,,,ես էլ հիմարի պես կորտոֆիլի վրա շաքարավազ էի լցնում ու ուտում...Անկեղծ շաաաաաաատ տհաճ էր, բայց դա սիրում էր Սկարլետը / թեև գրքում շաքարավազի մասին խոսք չկար/, հետո հասկացա, որ հիմարություն եմ արել` ուշ էր...
Հիմա էլ Աննա Կարենինային եմ սիրում,,Աստված մի արասցե փորձեմ նրան նմանվել, բայց որպես գրական կերպար դինամիկա ու բազմագույն:

[Ruby Rue]

Շիկու - Փոքր ժամանակ, 10-13 տարեկանում երբ Դյումա էի դեռ կարդում, անչափ սիրում էի Շիկուին… Դյումայի մի քանի գիրք հենց Շիկուի «Խաթր» կարդացի, էդ ֆրանսիական թոհուբոհի մեջ ամենհետաքրքիր ու վառ կերպարն էր:
Վ.. Սարոյան - Յուլիս Մաքոլի - Իսկական երեխա, իսկական պուճուր մարդուկ, խելացի, հետաքրքրասեր, համով սիրում եմ նման երեխաների: Թերևս Մաքոլիների ընտանիքը ամբողջովին սիրելի կարող եմ համարել…
Աստրիդ Լինդգրեն - Պեպի - Պուճուր ժամանակ ինձ շատ էին նմանացնում Պեպիին՝ թեև իմ երազած կարմիր մազերը չունեմ:
Բեռնար Վերբեր - Ռաուլ Ռազարբակ - իր բնույթով շատ հետաքրքիր ու տարօրինակ կերպար
Տոլկին- Գենդալֆ/Միթրանդիր - Դասական մոգ՝ հետաքրքիր, իմաստուն, շատ բան կարելի է սովորել նրանից

[Varzor]

Ռեդյարդ Կիպլինգ - Մաուգլի
Ասդրիդ Լինդգրեն - Կարլսոն

[Աննամառիա]

Շիրվանզադե- Լևոն