Մրրիկ ջան, շնորհակալ եմ, այսքան վաղուց չէի ծիծաղել
Կեցցես, շատ ինքնատիպ ու լավ գործ է
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Վայ ես ինչքան ծիծաղեցի...
ապրես, լավն եր... բայց վերջին խոսքերը խորհելու տեղիք են տալիս...
Բայց դուք հասկացա՞ք Կյաժոտի քրոջ նախատիպն ով էր:
Բյուրակն, ...
դե լավ, չեմ հավատում...
Մենք համեստորեն կլռենքԲյուրակն-ի խոսքերից
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Իհարկե մահը մի քիչ էն թեման չի, որ հումոր անես, բայց լավ եր ստացվել.... Կուզեի, որ կարդային նրանք, ում հատկապես պետք է, ասենք ընկերոջ նմանները, կարևորը՝ իրենց հասկանալի լեզվով է գրված:
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
Ես էլ եմ համեստորեն լռում...Բյուրակն-ի խոսքերից
Հետաքրքիր էր...
Տեսնես տղան, այնուամենայնիվ, դրախտ գնա՞ց, թե՞ ուղղակի Էլվիս Պրեսլին էլ էր դժոխք գնացել։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Լավն էր։ Շատ տպավորիչ էր…
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
wow
Շատ հավանեցի,լավն Էր։
Կարծում եմ բավականին հետաքրքիր “պատմվածք” էր…………դրանից մի հատված ասես կյանքից մի կտոր լիներ `նկարագրված փոխաբերական իմաստով…ամեն դեպքում շատ լավն էր…
Դզզզեեեեեց! Բայց ճիշտն ասաց կարդալուց մի տեսակ ավելի հետաքրքիր վերջաբանի էի սպասում:
Նա է, որ չի ներում կեղծիք, չի ենթարկվում ժամանակին և շուրթերի վրա դողում, աղոթքի պես աստվածային, լույսն է սիրո քեզ ուղեկցում ամեն վարկյան ռազմի դաշտում, սերն է, որ մեզ գուցե փրկի, կամ ել կորցնի անապատում...
Շատ լավն էր, ապրես Մրրիկ
Այդ դեպքում Կյաժոտի նախատիպը…Բյուրակն-ի խոսքերից
Կարդալուց շա՜տ էի ծիծաղում : Դե լավ ա էլի գրում, ինչ ուզում եք ասեք, համենայն դեպս ինձ դուր ա գալիս իրա գրածները Բայց վերջը ճիշտն ասած էդքան էլ լավ չհասկացա, էդ Էլվիս Պրեսլիի պահը …
Ապրե՛ս, Հով ջա՛ն
Վերջին խմբագրող՝ Arisol: 11.09.2006, 17:52:
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ