Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Mephistopheles]

Հաստատ համաձայն եմ Շինի հետ: ՀՀԿ-ական ջահելները, ինչպես և համակարգին դեմ գնացող ջահելները խիստ փոքր թիվ են կազմում: Մնացածն անտարբեր մեծամասնությունն են:



Տարոն Մարգարյանը հանրային դեմք ա, իսկ հանրային դեմքը պիտի պատրաստ լինի, որ լրագրողները և հասարակությունը հետաքրքրված են իրենց նիստուկացող:

Բյուր ջան, ամեն տեղ ա էդպես… կա "աջ" և "ձախ" իսկ մեծամասնությունը կենտրոնում ա… բոլոր ընտրությունների ժամանակ պայքարն էդ մեծամասնության համար ա, դրա համար էլ շատ թեկնածու և քաղաքական գործիչներ տեղաշարժվում են "կենտրոն"…

Հայաստանում "մեծամասնության" համակրանքը շահելու համար պետք ա հասկանալ մեծամասնության տրամադրությունները… Հայաստանյան մեծամասնությունը ռուսամետ ա (85%), հայ հասարակությունն իր տրադիցիոն լինելով հանդերձ տոլեռանդ ա, ազգային լինելով հանդերձ նորույթների նկատմամբ անտարբեր չի… մենք ոչ եվրոպացի ենք ոչ էլ ասիացի ոքւ դրա համապատասխան էլ մեր քաղաքականությունը պտի լինի… սա իհարկե իմ կարծիքն ա…

[Արէա]

Արէա ջան, նենց չի, որ մենք էս քաղաքում, էս երկրում չենք ապրում:

Մեր չաստում էլ կային յախշիներ, որոնք այո, եղանակ էին ստեղծում, կային զիլ տղերք, ու կար չեզոք մասսա: Յախշիները մեծամասնություն չէին, փոքրաթիվ էին, ուղղակի ինչ-ինչ պատճառներով եղանակ ստեղծող էին, ոնց ասեց Շինը, իրանք էին իշխողը բանակում էնպես, ինչպես սերժիկն իր թայֆայով Հայաստանում:

Մեր կուրսում կային լակոտական պահվածքի տեր անձինք, ովքեր փորձում էին թելադրող լինել կուրսում, սկսած թոշակ հավաքելուց, վերջացրած ուս. խորհուրդներ ներգրավելուց, բայց էլի փոքրաթիվ էին: Իրանցից ավելի շատ կային հրաշալի մարդիկ, լավ սովորող, բարձր արժեհամակարգի տեր, էլ ավելի շատ՝ մի կողմ քաշված մասսա:

Մեր դպրոցում էլ կային իրենց գողականի տեղ դրած երեխաներ, որոնք փորձում էին դպրոցում լիդերություն ստանձնել, նույն քանակի կային հրաշք երեխեք՝ իրենց արժեհամակարգով, սովորելով և այլն, էլ ավելի շատ ոչնչով չառանձնացողներն էին:


Էն օրը մեր տնից դուրս էի եկել ու մի քանի կանգառ քայլելով իջնում էի: Երեք աղբաման հաշվեցի, որոնց ուշացրել էին դատարկել, զիբիլը հավաքվել, թափվել էր գետնին: Երեք հատ էլ բուդկա տեսա, որը սարքած էր մայթի եզրին, որտեղ օրենքով չպիտի թույլատրեին էդտեղ սարքել: Ու սենց մտածում էի, թե ինչ աննասուն ա մեր քաղաքապետարանը, որ ոչ աղբահանությունն ա լավ կազմակերպում, որ էլ առնում ա ապօրինի շինությունների դեմը: Հետո մեկ էլ ֆիքսվեցի, որ էդ ընթացքում տասնյակ ծառերի կողքով եմ անցել ու չեմ նկատել: Գիտե՞ս, էս չի նշանակում, որ քաղաքապետարանը լավն ա, ու որ կարելի ա անտեսել աղբամաններն ու ապօրինի շինությունները, բայց էս նշանակում ա, որ մենք միշտ ֆիքսվում ու վատն ավելի շուտ ենք նկատում: Վատը ու շատ լավը:

Հիմա քոնն ա, դու ֆիքսվել ես էդ մասսայի վրա, իմն ա, ես ֆիքսվել եմ փայլուն մասսայի վրա, բայց իրականում էս երկուսն էլ, ոնց ասում ա Բյուրը, փոքր թիվ են կազմում, ավելի շատ հենց չեզոքներն են: Բայց էդ չեզոքները հսկայական պոտենցիալ են ու առնվազն նշանակում են, որ ամեն ինչ էնքան լավ չի, ինչքան ես եմ ներկայացնում, ու էնքան վատ չի, ինչքան դու ես ներկայացնում:

Ես ուզում եմ հասկանամ թե ինչի ա էդ ցածր, ստոր մասսան էդքան հզոր Հայաստանում:
Ինչի բանակում, դպրոցում, ամեն տեղ էդ քո ասած յախշիները երբ որ մեկին ստորացնում են էն ասածդ չեզոք մասսան կողքից նայում ու հրճվում ա որ ինքը չի ստորացողը:
Ոնց կարա ուսանողը, էդ պիտի երկրի ամենալուսավոր մասսան լինի, սենց կեղտի մեջ թաղված, սենց գողական պանյատներով ապրելիս լինի:
Ես էս եմ ուզում հասկանամ, ոչ մի տեղ սենց բան չկա:
Ու մտածում եմ որ մեր արժեհամակարգի հետ մի բան էն չի, որ մենք սխալ ենք ապրում, սխալ ենք պահում մեզ, սխալ արժեքներ ենք դավանում:
Գողական մտածողությունը դարձել ա արժեք մեր համար:
Դպրոց, ուսումնարան, մանկատուն, բուհ ամեն տեղ ինչ-որ գողական օրենքներ են: Ոչ մի 10-ից 20-22 տարեկան տղա, հաճախ շատ ավելի հասուն, Հայաստանում ռիսկ չի անի իր խախտված իրավունքը վերականգնելու համար ոստիկանության դիմի: Ո՞նց կարա նորմալ երկրում սենց բան լինի Չուկ ջան: Սա նորմա՞լ ա, մտահոգվելու առիթ չկա՞:

[Mephistopheles]

Ընդամենը 10-15 հոգի են, քարը ճաքի՝ 20, քանի հազար ուսանող ունեցող բուհում: Էսօրը իրանցն ա էնպես, ինչպես էսօր մեր հանրապետության նախագահն ա ՍՍ-ն, բայց ամբողջ հասարակության արժեհամակարգի հայելիները իրանք չեն:

"Տրաքի"… "քարը տրաքի"

[Chuk]

Ես ուզում եմ հասկանամ թե ինչի ա էդ ցածր, ստոր մասսան էդքան հզոր Հայաստանում:

Լավ, պայմանական անուններ դնեք «ստոր մասսա», «լավ մասսա», «չեզոք մասսա»:

Իմ համեստ կարծիքով հիմնական պատճառն էն ա, որ «լավ մասսան» շատ բան թողել ա ինքնահոսի, մինչև վերջ չի փորձել տարածել իր արժեհամակարգը, պայքարի իր իրավունքների համար: Նույնը 88-ականների շարժման հաղթանակից, պատերազմի հաղթանակից հետո համարել ա, որ իր գործն արել ա, գնացել ա տուն, հանգստանալու, հանրային ու հրապարակային հարթակը թողնելով «ստոր մասսային»: Իմ կարծիքով այ էսքան պարզ մի բան ա: Որտև այդ պայմանական «ստոր մասսան» ուզել ա ինչ-որ բանի հասնի, դա կլինի բիզնես, թանկարժեք ավտո, թաղի սիրուն աղջիկ, թե ուրիշ բան չգիտեմ, ու դրա համար պայքարել ա, իսկ «լավ մասսան» բավարարվել ա իր ունեցածով, կլինի իր աշխատանքը, իր ունեցած տրանսպորտի փողը ու իր գուցե ոչ տենց շատ սիրուն, բայց հրաշք կինը:

Հասկանալի ա, որ գրում եմ ծայրահեղացրած ու չափազանց ընդհանրացրած, բայց իդեան էս ա: Ու «լավ մասսայի» դերը հիմա պայքարելն ա:

Մտահովելո կարիք իհարկե կա, հեսա 145 էջ մենակ էս թեմայում ենք մտահոգվում

[Արէա]

Լավ, պայմանական անուններ դնեք «ստոր մասսա», «լավ մասսա», «չեզոք մասսա»:

Իմ համեստ կարծիքով հիմնական պատճառն էն ա, որ «լավ մասսան» շատ բան թողել ա ինքնահոսի, մինչև վերջ չի փորձել տարածել իր արժեհամակարգը, պայքարի իր իրավունքների համար: Նույնը 88-ականների շարժման հաղթանակից, պատերազմի հաղթանակից հետո համարել ա, որ իր գործն արել ա, գնացել ա տուն, հանգստանալու, հանրային ու հրապարակային հարթակը թողնելով «ստոր մասսային»: Իմ կարծիքով այ էսքան պարզ մի բան ա: Որտև այդ պայմանական «ստոր մասսան» ուզել ա ինչ-որ բանի հասնի, դա կլինի բիզնես, թանկարժեք ավտո, թաղի սիրուն աղջիկ, թե ուրիշ բան չգիտեմ, ու դրա համար պայքարել ա, իսկ «լավ մասսան» բավարարվել ա իր ունեցածով, կլինի իր աշխատանքը, իր ունեցած տրանսպորտի փողը ու իր գուցե ոչ տենց շատ սիրուն, բայց հրաշք կինը:

Հասկանալի ա, որ գրում եմ ծայրահեղացրած ու չափազանց ընդհանրացրած, բայց իդեան էս ա: Ու «լավ մասսայի» դերը հիմա պայքարելն ա:

Մտահովելո կարիք իհարկե կա, հեսա 145 էջ մենակ էս թեմայում ենք մտահոգվում

Ուրիշ երկրներում սենց չի՞ լինում: Մենակ Հայաստանո՞ւմ ա սենց: Էդ վատ մասսան հավաքվել եկել լցվել ա Հայաստա՞ն:
Արժեհամակարգը էդ լավ մասսան չպիտի թելադրի:
Արժեհամակարգ պետությունն ա թելադրում:
Պետական մոտեցում ա պետք:
Պետությունը պիտի շահագրգռված լինի հասարակության արժեհամակարգի բարձրացման հարցում:
Սա միտինգներով ու ակցիաներով լուծվող խնդիր չի:
Սրան պետք ա ամբողջ պետական ապարատը լծվի:
Ոստիկաններ, մանկավարժներ, բժիշկներ, դատավորներ, բոլորը պետք ա աշխատեն էս ուղղությամբ, իսկ դրա համար պետական ուղղորդում ա պետք:
Պետությունը պիտի պայմաններ ստեղծի որակյալ ֆիլմերի, երաժշտության, սերիալների ստեղծման համար, որտեղ գլխավոր հերոս ոչ թե գողական էշի տղեքը կլինեն, այլ խելացի, համեստ, բարոյական արժեք ներկայացնող մարդիկ:
Բայց սրա համար պետք ա որ մենք տեսնենք էդ խնդիրը, պետք ա որ եկող քաղաքական ուժը սա լուրջ խնդիր համարի ու աշխատի սրա լուծման ուղղությամբ: Հակառակ դեպքում ոչ մի դրական տեղաշարժ չի լինելու էս երկրում, անկախ նրանից թե քանի իշխանություն կփոխվի:

Որ օրը հայտնվի մի քաղաքական ուժ, որը կհայտարարի թե իշխանության գալու դեպքում առաջի քայլը կլինի բոլոր տեսակի քրեական հեղինակությունների վտարումը երկրից ունեցվածքի բռնագանձմամբ, հաջորդ օրվանից ես հրապարակում կանգնած կլինեմ գիշեր ցերեկ:
Ափսոս Վանոից հետո դեռ էդպիսի մարդ չի եղել:
Իմ համեստ կարծիքով մեր երկրի համար մեկ խնդիրը սա ա:
Մնացածը ինքստինքյան ժամանակի ընթացքում կլուծվեն, մենակ թե էս բալաստից ազատվել ա պետք:
Հակառակ դեպքում ոչ մի դրական տեղաշարժ չի լինելու: Որովհետև չեն թողնելու սրանք:

[Mephistopheles]

Ուրիշ երկրներում սենց չի՞ լինում: Մենակ Հայաստանո՞ւմ ա սենց: Էդ վատ մասսան հավաքվել եկել լցվել ա Հայաստա՞ն:
Արժեհամակարգը էդ լավ մասսան չպիտի թելադրի:
Արժեհամակարգ պետությունն ա թելադրում:
Պետական մոտեցում ա պետք:
Պետությունը պիտի շահագրգռված լինի հասարակության արժեհամակարգի բարձրացման հարցում:
Սա միտինգներով ու ակցիաներով լուծվող խնդիր չի:
Սրան պետք ա ամբողջ պետական ապարատը լծվի:
Ոստիկաններ, մանկավարժներ, բժիշկներ, դատավորներ, բոլորը պետք ա աշխատեն էս ուղղությամբ, իսկ դրա համար պետական ուղղորդում ա պետք:
Պետությունը պիտի պայմաններ ստեղծի որակյալ ֆիլմերի, երաժշտության, սերիալների ստեղծման համար, որտեղ գլխավոր հերոս ոչ թե գողական էշի տղեքը կլինեն, այլ խելացի, համեստ, բարոյական արժեք ներկայացնող մարդիկ:
Բայց սրա համար պետք ա որ մենք տեսնենք էդ խնդիրը, պետք ա որ եկող քաղաքական ուժը սա լուրջ խնդիր համարի ու աշխատի սրա լուծման ուղղությամբ: Հակառակ դեպքում ոչ մի դրական տեղաշարժ չի լինելու էս երկրում, անկախ նրանից թե քանի իշխանություն կփոխվի:

Որ օրը հայտնվի մի քաղաքական ուժ, որը կհայտարարի թե իշխանության գալու դեպքում առաջի քայլը կլինի բոլոր տեսակի քրեական հեղինակությունների վտարումը երկրից ունեցվածքի բռնագանձմամբ, հաջորդ օրվանից ես հրապարակում կանգնած կլինեմ գիշեր ցերեկ:
Ափսոս Վանոից հետո դեռ էդպիսի մարդ չի եղել:
Իմ համեստ կարծիքով մեր երկրի համար մեկ խնդիրը սա ա:
Մնացածը ինքստինքյան ժամանակի ընթացքում կլուծվեն, մենակ թե էս բալաստից ազատվել ա պետք:
Հակառակ դեպքում ոչ մի դրական տեղաշարժ չի լինելու: Որովհետև չեն թողնելու սրանք:

Արէա ջան, Պետությունն ու իշխանությունը կազմված ա ժողովրդից… մեզնից… միտինգներն ու ակցիաները դրանք փոփխման անհրաժեշտ մասերն են… չբողոքես՝ կմնա սենց… մենք ինչքան որ պետությանն ու իշխանությանն ենք մեղադրում, նույնքան էլ մեր պատասխանատվությունն ա մեծանում էս բառդակի համար…

մենք ենք արել էս ամեն ինչը, մենք էլ պտի սաղովս դզենք…

[Chuk]

Ուրիշ երկրներում սենց չի՞ լինում: Մենակ Հայաստանո՞ւմ ա սենց: Էդ վատ մասսան հավաքվել եկել լցվել ա Հայաստա՞ն:

Արէա ջան, կարող ենք մեր ֆորումի էն մասնակիցներին, ովքեր պատմությունն ավելի լավ են ուսումնասիրել, խնդրենք պատմական էքսկուրս անցկացնի, ցույց տալու համար որ տարբեր ժամանակաշրջաններում տարբեր երկրներում (թերևս՝ բոլոր երկրներում) էս նույնն եղել ա:

Իսկ մինչ այդ կարող ենք գնալ ու շրջել ներկայիս ժամանակաշրջանն ապրող երկրներում, ու տեսնել, թե քանի-քանիսում կան նույն բարքերը, ինչպե՛ս ԱՊՀ երկրներում, էնպես էլ այլ:

Էնպես չի, որ սա մեր բացառիկ տաղանդն ու մեր բացառիկ ձեռքբերումն ա: Ուղղակի ցանկացած պետություն պետք ա սրա դեմ պայքարի: Ու հա, հենց քո ասած պետությունը, որտև պետական անվտանգության խնդիր ա նաև: Բայց ստեղ մի հատ մեծ նյուանս կա. որևէ իշխանավոր անզոր ա, եթե ժողովուրդը չի կանգնում կողքին: Երբ այսօր մենք պայքարում կամ ուզում ենք պայքարել սերժիկի հանցավոր վարչախմբի դեմ, մեզնից առնվազն մի մասը դա ուզում ա անի հենց վեհ արժեքների տարածման համար: Իհարկե կան մարդիկ, ովքեր զուտ սոցիալական խնդիր են ուզում լուծել, օրինակ, բայց գլոբալ առումով մեր պայքարի օրակարգը վեհ արժեքներն են: Ու բոլորովին կարիք չկա, որ կանգնեն հայտարարեն (չնայած դա էլ ա եղել, ասենք 2007-2008-ի քարոզարշավի ժամանակ Տեր-Պետրոսյանի քարոզարշավի մեխը «մաքրենք ավգյան ախոռները» թեզն էր): Ուրեմն ոնց ասեցի, գտնում եմ, որ դա հատուկ հայտարարելու խնդիր չկա: Կարիք կա ուրիշ բանի, որ երբ հաջողենք իշխանափոխությունը, հասկանանք, որ մեր վեհ գաղափարները դեռ չենք իրականացրել, կատարել ենք միայն ու միայն առաջին քայլը: Դրանից հետո դեռ երկար պրոցես կա, էդ թվում միաժամանակ նոր իշխանությանը թևութիկունք դառնալու, որոշ հարցերում, մեր իշխանության գլխին մահակ դառնալու, որոշ հարցերում, որպեսզի նոր իշխանությունը հնարավորություն չունենա տարատեսակ գայթակղություններին կուլ գնալով շեղել մեր պատկերացրած ընթացքը: Էսքան մի բան. այդ պայմանական «լավ մասսա» անունով մարդիկ պետք է ոչ մի վայրկյան չդադարեցնեն իրենց արժեհամակարգի տարածումն ու պայքարը, այլ ոչ թե լոկ հույսը դնեն «պետության» վրա (չակերտների մեջ, որովհետև այս դեպքում իրական հասցեատերը տվյալ պահի իշխանությունն է):

Որ երկրում որ նման հսկողությունը թուլանում է, նրանք նույն օրին են, ինչ մենք. մենք բացառիկ չենք

[Տրիբուն]

Մեր ապագա տնտեսագետները՝ վայելեք...

Ապեր, ապագա տնտեսագետները ջհանդամին: Դու ռեկտորին նայի տնտեսագիտականի Ինքն ա կրթում էտ ապագա տնտեսագետներին:

[Տրիբուն]

Ընդամենը 10-15 հոգի են, քարը ճաքի՝ 20, քանի հազար ուսանող ունեցող բուհում: Էսօրը իրանցն ա էնպես, ինչպես էսօր մեր հանրապետության նախագահն ա ՍՍ-ն, բայց ամբողջ հասարակության արժեհամակարգի հայելիները իրանք չեն:

Իրանք չեն, բայց իրանք թելադրողն են: Ռեկտորն էլ մեջքներին կանգնած, ու իրանցից ոչ մի բանով չտարբերվող: Սրան էլ գումարի, որ տնտեսագիտականի խորհրդի նախագահը Մուկն ա, ու պատկերացրու ինչ բարքեր են ժողում:

[Բիձա]

եթե 10-15 հոգի ուսանող տարոն ու սեռժի թեկնածուկան -գիտական կրքերի հենարանն են, մի 50 միլիցեն՝ դրանց քաղաքական կրքերի հենարանը, ու 72 պառլամենտի հոգին էլ գազի տրուբի պահակները, ուրեմն ամոթ ահագին շատ մարդու:

[Mephistopheles]

ասում ա "ախպերս, չեմ ջոգում, ո՞վ ես դու"… ասա "այ տալաշ, ախպորդ չես ճանաչու՞մ, ես քո ախպերն եմ"

[Chuk]

ուրեմն ամոթ ահագին շատ մարդու:

Սկսած ինձնով, վերջացրած քեզնով, ամո՛թ, հազա՛ր ամոթ, որ դեռ էդ վիճակին ենք

[Sagittarius]

Հայաստանի խնդիրը Շանթն ա շատ դիպուկ ու պարզ նկարագրել. մենք մեծ ու անարդյունավետ «իմպերիայի» պրոտեկտորիատի բնորոշ վիճակում ենք: Դրա համար էլ ղեկավար ոլորտներում նշանակվում են ոչ կոմպետենտ, տգետ մարդիկ, որոնց ղեկավարելը հեշտ ա, որոնք մեծ ամբիցիաներ չունեն, նույն սկզբունքով էլ էս «ղեկավարները» ընտրում են իրենց ենթականներին... ու ես տգետ իրանց չեմ անվանում, որովհետև չեմ հարգում կամ ատում եմ, կամ ինձ ահավոր խելոք եմ համարում, որ իրենց գործը ավելի լավ կաներ: Չէ, ես երիտասարդ, սահմանափակ փորձով ու գիտելիքներով, մարդ եմ. նորմալ ձեռնարկությունում էս պահի դրությամբ բաժնի ղեկավարի պաշտոն իմ ուսերին չեմ վերցնի... բայց ինձ ահավոր տխրեցնում ա, էն փաստը, որ ես, նման սահմանափակ փորձի տեր մարդ լինելով, իրանց տգիտությունը ու «գեղցիությունը» հանգիստ նկատում եմ: Սխա՛լ ա. իրանք տենց բացահայտ տգետ լինելու իրավունք չունեն. իրանք երկիր են ղեկավարում, օրենքներ ընդունում:

Գերմանիայում միլիոներով իդիոտներ կան, նույնիսկ էն հայ քյառթերից (ուսխորհուրդների ղեկավար, գիտեմ ինչ եմ ասում, ԺՈՂ եմ ավարտել ու անձամբ եմ ծանոթ էտ իդիոտների մտավոր կարողությունների սահմանին, դրանցից մեկն էլ ԱԺ-ի՝ իրան հավասար իդիոտ նախագահի կողքն ա նստում) ավելի բեթար իդիոտներ կան. մասնագետներն ստեղ էլ էն սխալներ անում, օրենք խախտում և այլն: Բայց դեռևս երբեք ղեկավար ոլորտում տգետներ չեմ տեսել՝ ոչ թե վատ մասնագետներ, այլ մարդկանց, որոնք ընդհանրապես իրանց ոլորտի մասնագետ չեն հանդիսանում... ու որոնց մասնագետ չհանդիսանալու փաստը պարզ նկատելի ա իմ նման ոչ մասնագետի համար:

[Վիշապ]

Մեր համալսարաններում ուշադրության կենտրոնում են ոչ թե խելացի ու տաղանդավոր ուսանողները այլ թերզարգացած, անհավասարակշռված, ոչ ադեկվատ, մեծամոլի վարք դրսևորող ուսանողները։ Եվ որևէ միջոց չկա սրանց ինչ–որ ձև չեզոքացնելու ու բնական , առողջ մթնոլորտ ապահովելու համար։ Ճիշտ նույն վիճակն է, ոնց որ իշխանություններում, կամ որևէ պետական ապարատում։ Ինչու։ Որովհետև մեր երկրում խելացի ու տաղանդավոր լինելը առաջ գնալու ու զարգանալու հետ կապ չունի, բայց ագրեսիվությունը, գռեհկությունը, հայհոյելը առաջ գնալու համար դրական հատկանիշներ են։ Հետևաբար ժողովուրդը խրախուսում է այսպիսի ուսանողներին, սրանք են մեր երկր ապագան, ապագա սերժիկները, սաշիկները, լֆիկները, նեմեցները...

[Տրիբուն]

Տարոն Մարգարյանը հանրային դեմք ա, իսկ հանրային դեմքը պիտի պատրաստ լինի, որ լրագրողները և հասարակությունը հետաքրքրված են իրենց նիստուկացող:

Եթե ես չեմ սխալվում, ցանկացած ատենախոսությունը պետք ա հրապարակային լինի, ցանկացած ոք պետք է հնարավորություն ունենա մասնակցելու, էդ թվում՝ լուսաբանելու:

Բոլորը չեն նկարում, որտև ոնց-որ Բյուրն ասեց, հանրային հետաքրքրություն չեն ներկայացնում: Իհարկե՛ նախկինում էլ են եղել հանրային հետաքրքրություն ունեցող ատենախոսություններ, որոնք չեն նկարվել: Համարենք, որ դա լրագրողների բացթողումն է ու հուսանք, որ լրագրողները չեն սահմանափակվի այս մի ատենախոսությամբ, այս ոլորտը կպահեն իրենց ուշադրության կենտրոնում:

Vaio-ն ճիշտ ա ասում, լրագրողները չէին կարող ներկա գտնվել Տարոն Մարգարյանի ատենախոսության պաշտպանությանը: Տարոնը հաստատ գիտական մեծ հայտնագործություն ա արել, որի հեղինակային իրավունքը մենակ իրանն ա: