Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Վիշապ]

...

Ապեր, եթե դու ուզում ես քեզ հույս տաս, որ ՀԱԿ-ի համակիրները պակասում են, ապա խնդրում եմ դրա համար սխալ կոնտեքստով մի մեջբեր իմ խոսքերը: Իսկ էնպես, ասեմ կարծ. մտքիդ ծերով էլ չանցկացնես, որ Հայաստանում պակասելու են պայքարող քաղաքացիները:

Իսկապես թարկեմ, ճիշտ ես ասում, մանկապարտեզ է:

[Չամիչ]

Սկսե՛լ ա: Սկսել ա 4 տարի առաջ ու շարունակվում ա մինչև հիմա: ՈՒ հասնելու ա հաղթական ավարտին: Քո հետ կամ առանց քեզ, բայց նաև քո համար:

Կարելի ա իմանալ հաղթանակը ո՞նց ես պատկերացնում: Նկատի ունեմ ի՞նչ հաղթանակի մասին ա խոսքը, ընտրություններում հաղթելու մասին ա՞ խոսքը:

Որ ասում ես քո համար, կպարզաբանե՞ս, կոնկրետ,ինձ համար ի՞նչ ա լինելու:

[Varzor]

Ինչ լավ ա, որ ասածս հիշում ես:
Հիշու՞մ ես, որ ես այն ժամանակ ասացի, որ ակումբում քննարկումները հիմա ակտիվ չեն, որովհետև քննարկման հիմնական հարթակներն են փոխվել, հիմա ավելի շատ սոցիալական կայքերում են: Բայց նաև ասացի, որ հոկտեմբերին, ցավոք սրտի, ակտիվանալու է նաև ակումբի քննարկումները:
Այժմ եթե դու ազնիվ մարդ ես, պետք է խոստովանես, որ թեև դեռ միայն սկիզբն է հոկտեմբերի, բայց անգամ ակումբն ակտիվացավ: Լրատվամիջոցները ծայրեծայր ՀԱԿ-ի մասին էին խոսում: Բոլոր քաղ. գործիչները ՀԱԿ-ի մասին էին խոսում, բոլոր քաղ. ուժերը ՀԱԿ-ի մասին էին խոսում: Իսկ սոց. ցանցերն ուղղակի պայթում էին քաղաքականության, ու մասնավորապես ՀԱԿ նստացույցի մասին քննարկումներից, այդ թվում թե դրական, թե բացասական: Այնպես որ իմ առաջին «կանխագուշակումն» իրականացավ: Մինչդեռ հոկտեմբերը դեռ միայն նոր է սկսվել
Ինչևէ: Ցավում եմ, բայց առաջիկա 20 օրերին ավելի շատ լսելու ենք ՀԱԿ-ի մասին, քան ՀԱԿ-ից ենք բան լսելու, թեև ՀԱԿ-ից էլ կլսենք: Բայց դա չի նշանակում որ ակտիվությունն ավարտվել է: Ակտիվությունը, ինչպես և նախանշել էի, միայն սկսվել ա

Էդ ես երբ եմ առիթ տվել ազնվությանս վրա կասկածելու համար? Իհարկե քաղաքական քննարկումներն ակտիվացել են
Բայց մինչև ֆուտբոլի հաղթանակի օրը: Հիմա ավելի շատ թեսոցիալական կայքերում, թեմամուլում և թեհեռուստատեսությամբ խոսում են ֆուտբոլից: Իռլանդիայի հետ խաղում էլ որ հաղթենք (հուսով եմ՝ կհաղթենք ) մոտավորապես մի 2ամիս ՀԱԿ-ի մասին էլ չենք էլ լսի, հետո էլ ձմեռ, Ամանոր, Սուրբ ծնունդ ... հասանք գարուն՝ հերթական ընտրություններ

Հա, ճիշտես նկատել, մինչև ամսվա վերջ ավելի շատ կքննարկենք, քան թե ակտիվ գործողություններ կտեսնենք, կամ էլ գոնե գործողությունների մոտակա պլան, բայց դե դa էլ է ձեր ընտրությունը

[Chuk]

Կարելի ա իմանալ հաղթանակը ո՞նց ես պատկերացնում: Նկատի ունեմ ի՞նչ հաղթանակի մասին ա խոսքը, ընտրություններում հաղթելու մասին ա՞ խոսքը:

Որ ասում ես քո համար, կպարզաբանե՞ս, կոնկրետ,ինձ համար ի՞նչ ա լինելու:

Չամիչ ջան, երբ ես ասում եմ հաղթական ավարտ, նկատի ունեմ էն հանգրվանը, երբ արդեն հասած կլինենք նրան, որ երկրում կգործի օրենքի իշխանությունը, երբ երկրում կհարգվի մեզնից յուրաքանչյուրի՝ յուրաքանչյուր քաղաքացու հիմնարար իրավունքներն ու արժանապատվությունը, երբ խոսքի ազատությունը կլինի ոչ թե ֆորմալ գրվածք՝ թղթի վրա, այլ գործող, երբ մեզնից յուրաքանչյուրը կկարողանա զբաղվել, աշխատել սեփական գործով ու դրանով ապահովել իր բարեկեցությունը, երբ մայրը որդուն բանակ ճանապարհելուց ոչ թե ներքին խիստ անհանգստություն կզգա, այլ միայն հանգստություն ու հպարտություն, երբ քաղաքացին սեփական բիզնեսը կուզի դնել, չի մտածի, որ իրեն հոշոտելու են տարատեսակ օլիգարխներն ու հարկային մարմինները և այլն: Ամեն թվարկելու չի:

Ոչ, Չամիչ ջան, խոսքը ընտրություններում հաղթելը չէ: Ընդհանրապես ընտրություններում հաղթելը հարաբերական հասկացություն է: Դու անշուշտ ընտրություններում հաղթել ասելով նկատի ունես իմ համակրած ուժի իշխանության գալը: Մինչդեռ ընտրությունների հաղթանակն իմ համար ոչ թե դա է, այլ ժողովրդի կարծիքի չոտնահարումը: Ընտրություններում հաղթելն էն ա, երբ ընտրությունները չեն կեէծում, երբ իշխանության է գալիս այն ուժը, ում իր քվեն է տվել ժողովրդի մեծամասնությունը: Ու ընտրությունների նման հաղթանակը, այսինքն չկեղծված ընտրությունների հասնելը, ոչ թե վերջնական հաղթանակ է, այլ ընդամենը հանգրվան պայքարի ճանապարհին, որովհետև դրանից հետո դեռ իշխանության եկած ուժին պետք է պարտադրել ստեղծել պետության՝ վերևում նշածս մոդելը:

Ու այստեղ էլ հստակեցնեմ, որ էդ վերևում նշածս մոդելը բացարձակ տեսքով չի կարող լինել: Երբ ասում ենք, որ ուզում ենք օրենքի իշխանություն, հստակ հասկանում ենք, որ դա չի կարող լինել իդեալական: Աշխարհում չկա որևէ երկիր, որևէ համակարգ, որևէ կառույց, որտեղ բացարձակ օրենքի իշխանություն լինի, ամեն տեղ էլ ինչ-որ չափով օրենքը խախտվում է: Բայց այ կա սահման, որից էս կողմ դու քեզ օրենքով պաշտպանված ես զգում, այն կողմում՝ պաշտպանված չես զգում: Ուրեմն ես խոսում եմ այն սահմանի մասին, որում թե՛ ես, թե՛ դու մեզ օրենքով պաշտպանված կզգանք: Ու մեր մեծ մասն իրենց օրենքով պաշտպանված կզգան:

Վերջին հարցիդ, կարծում եմ, արդեն իսկ պատասխանել եմ: Կարծում եմ կհամաձայնվես, որ երբ այսպիսի պետություն կառուցենք, երբ հասնենք այդ հանգրվանին, դու կհասկանաս, թե քեզ դրանից ինչ է լինելու:

Եվս մեկ հստակեցում: Նման վերջնակա հաղթանակի, վերջնագծի չեն հասնում ո՛չ մեկ տարում, ո՛չ էլ 5 տարում:
Էնպես որ ավարտեմ 88-ի, ապա 2008-ի ապա հիմիկվա լոզունգով. պայ-քա՛ր, պայ-քա՛ր, մինչև վե՛րջ:

[Chuk]

Հիմա ավելի շատ թեսոցիալական կայքերում, թեմամուլում և թեհեռուստատեսությամբ խոսում են ֆուտբոլից:

Գուցե պատճառը իմ ֆուտբոլով չհետաքրքրվելը, իսկ քաղաքականությամբ հետաքրքրվելն է, սակայն իմ շուրջն ամենուրեք քաղաքական քննարկումներն ավելի շատ են, թե ռեալ կյանքում, թե համացանցում: Սակայն ես չեմ վիճում, որ տղերքի փայլուն հաղթանակը (նույնիսկ ես, ֆուտբոլից բան չհասկացողս վերջին 15 րոպեն նայել ու հպարտությամբ եմ լցվել) լայն արձագանք է գտել, տեղին արձագանք է գտել ու քննարկվում է ու ճիշտ է անում: Միայն թե, ի տարբերություն քեզ, ես այդ երկու քննարկումները չէի փորձի դնել նույն հարթության մեջ

[Varzor]

Չամիչ ջան, երբ ես ասում եմ հաղթական ավարտ, նկատի ունեմ էն հանգրվանը, երբ արդեն հասած կլինենք նրան, որ երկրում կգործի օրենքի իշխանությունը, երբ երկրում կհարգվի մեզնից յուրաքանչյուրի՝ յուրաքանչյուր քաղաքացու հիմնարար իրավունքներն ու արժանապատվությունը, երբ խոսքի ազատությունը կլինի ոչ թե ֆորմալ գրվածք՝ թղթի վրա, այլ գործող, երբ մեզնից յուրաքանչյուրը կկարողանա զբաղվել, աշխատել սեփական գործով ու դրանով ապահովել իր բարեկեցությունը, երբ մայրը որդուն բանակ ճանապարհելուց ոչ թե ներքին խիստ անհանգստություն կզգա, այլ միայն հանգստություն ու հպարտություն, երբ քաղաքացին սեփական բիզնեսը կուզի դնել, չի մտածի, որ իրեն հոշոտելու են տարատեսակ օլիգարխներն ու հարկային մարմինները և այլն: Ամեն թվարկելու չի:

Փաստորեն սպասում ենք Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը
Բայց գոնե հանուն հաջորդ հարյուրամյակի սերունդների հարկավոր է պայքարել

[Varzor]

Գուցե պատճառը իմ ֆուտբոլով չհետաքրքրվելը, իսկ քաղաքականությամբ հետաքրքրվելն է, սակայն իմ շուրջն ամենուրեք քաղաքական քննարկումներն ավելի շատ են, թե ռեալ կյանքում, թե համացանցում: Սակայն ես չեմ վիճում, որ տղերքի փայլուն հաղթանակը (նույնիսկ ես, ֆուտբոլից բան չհասկացողս վերջին 15 րոպեն նայել ու հպարտությամբ եմ լցվել) լայն արձագանք է գտել, տեղին արձագանք է գտել ու քննարկվում է ու ճիշտ է անում: Միայն թե, ի տարբերություն քեզ, ես այդ երկու քննարկումները չէի փորձի դնել նույն հարթության մեջ

չեմ դնում մի հարթւթյան մեջ իմաստային տեսանկյունից, բայց հո զանգվածայնության առումով կարող եմ?
Ֆուտբոլիստների հաղթանակը տոնելուն քաղաքի փողոցներում այնքան մարդ էր հավաքվել, որ եթե ազգային հավաքականը արտահերթ պահանջեր՝ տեղում կստանար
Ու ընդ որում չէին խանգարում ոչ ցուրտը, ոչ իշխանությունները ոչ էլ քաղաքական կողմնորոշումները, անձերի խնդիր էլ չկար

[Chuk]

Փաստորեն սպասում ենք Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը
Բայց գոնե հանուն հաջորդ հարյուրամյակի սերունդների հարկավոր է պայքարել

Ոչ, Վարզոր ջան: Սպասում են տանը դիվանին նստածները, իսկ մենք առանց Քրիստոսին սպասելու փորձում ենք դա անել ու անելու ենք

[Varzor]

Ոչ, Վարզոր ջան: Սպասում են տանը դիվանին նստածները, իսկ մենք առանց Քրիստոսին սպասելու փորձում ենք դա անել ու անելու ենք

Ես գրել էի "ենք", ոչ թե "եք"
Կանեք՝ կուրախանաք, ես էլ ձեզ հետ միասին, ձեզ համար նույնպես

[Կարեն Կանտարով]

Չամիչ ջան, երբ ես ասում եմ հաղթական ավարտ, նկատի ունեմ էն հանգրվանը, երբ արդեն հասած կլինենք նրան, որ երկրում կգործի օրենքի իշխանությունը, երբ երկրում կհարգվի մեզնից յուրաքանչյուրի՝ յուրաքանչյուր քաղաքացու հիմնարար իրավունքներն ու արժանապատվությունը, երբ խոսքի ազատությունը կլինի ոչ թե ֆորմալ գրվածք՝ թղթի վրա, այլ գործող, երբ մեզնից յուրաքանչյուրը կկարողանա զբաղվել, աշխատել սեփական գործով ու դրանով ապահովել իր բարեկեցությունը, երբ մայրը որդուն բանակ ճանապարհելուց ոչ թե ներքին խիստ անհանգստություն կզգա, այլ միայն հանգստություն ու հպարտություն, երբ քաղաքացին սեփական բիզնեսը կուզի դնել, չի մտածի, որ իրեն հոշոտելու են տարատեսակ օլիգարխներն ու հարկային մարմինները և այլն: Ամեն թվարկելու չի:

Ոչ, Չամիչ ջան, խոսքը ընտրություններում հաղթելը չէ: Ընդհանրապես ընտրություններում հաղթելը հարաբերական հասկացություն է: Դու անշուշտ ընտրություններում հաղթել ասելով նկատի ունես իմ համակրած ուժի իշխանության գալը: Մինչդեռ ընտրությունների հաղթանակն իմ համար ոչ թե դա է, այլ ժողովրդի կարծիքի չոտնահարումը: Ընտրություններում հաղթելն էն ա, երբ ընտրությունները չեն կեէծում, երբ իշխանության է գալիս այն ուժը, ում իր քվեն է տվել ժողովրդի մեծամասնությունը: Ու ընտրությունների նման հաղթանակը, այսինքն չկեղծված ընտրությունների հասնելը, ոչ թե վերջնական հաղթանակ է, այլ ընդամենը հանգրվան պայքարի ճանապարհին, որովհետև դրանից հետո դեռ իշխանության եկած ուժին պետք է պարտադրել ստեղծել պետության՝ վերևում նշածս մոդելը:

Ու այստեղ էլ հստակեցնեմ, որ էդ վերևում նշածս մոդելը բացարձակ տեսքով չի կարող լինել: Երբ ասում ենք, որ ուզում ենք օրենքի իշխանություն, հստակ հասկանում ենք, որ դա չի կարող լինել իդեալական: Աշխարհում չկա որևէ երկիր, որևէ համակարգ, որևէ կառույց, որտեղ բացարձակ օրենքի իշխանություն լինի, ամեն տեղ էլ ինչ-որ չափով օրենքը խախտվում է: Բայց այ կա սահման, որից էս կողմ դու քեզ օրենքով պաշտպանված ես զգում, այն կողմում՝ պաշտպանված չես զգում: Ուրեմն ես խոսում եմ այն սահմանի մասին, որում թե՛ ես, թե՛ դու մեզ օրենքով պաշտպանված կզգանք: Ու մեր մեծ մասն իրենց օրենքով պաշտպանված կզգան:

Վերջին հարցիդ, կարծում եմ, արդեն իսկ պատասխանել եմ: Կարծում եմ կհամաձայնվես, որ երբ այսպիսի պետություն կառուցենք, երբ հասնենք այդ հանգրվանին, դու կհասկանաս, թե քեզ դրանից ինչ է լինելու:

Եվս մեկ հստակեցում: Նման վերջնակա հաղթանակի, վերջնագծի չեն հասնում ո՛չ մեկ տարում, ո՛չ էլ 5 տարում:
Էնպես որ ավարտեմ 88-ի, ապա 2008-ի ապա հիմիկվա լոզունգով. պայ-քա՛ր, պայ-քա՛ր, մինչև վե՛րջ:

Պայքարի վերջնական փուլին հասնելու համար կա 3 մեթոդ՝
1. միանալ ազգային թշնամուն:
2. կազմակերպել հերթական մարտի 1 ի ու հոկտեմբերի 27 ի դեպքերը:
Կամ իմ մեթոդը՝
3. Կոալիցիայի կադրերում ու Ղեկավարության Աթոռներում ունենանք մեր մարդիքն:
Չուկ,եթե թույլ տա՞ս ասեմ ինչպես:
Հա մի բան էլ,գիտեք ո՞ր Ղեկավարությունը Ընդիմության հսկումով իր ձեռքի մեջ է պահում զանգվածին....

ՈՒստի եվ պետք էր ՀԱԿ ն միացնել Սոցիալիստական Կոմկուսի հետ ,կամ Ստալինիզմ?

[Տրիբուն]

...
Ապեր, եթե դու ուզում ես քեզ հույս տաս, որ ՀԱԿ-ի համակիրները պակասում են, ապա խնդրում եմ դրա համար սխալ կոնտեքստով մի մեջբեր իմ խոսքերը: Իսկ էնպես, ասեմ կարծ. մտքիդ ծերով էլ չանցկացնես, որ Հայաստանում պակասելու են պայքարող քաղաքացիները:

Ես չեմ հասկանում, թե դա ինչ երազանք ա, բայց քո ու քո նմանների էդ երազանքն իրագործման ենթակա չի

Չուկ ջան, ՀԱԿ-ի համակիրները չեն պակասում, ճիշտ ես, նրանք այնքան են, որքան պետք է ցանկացած քաղաքական ուժին կենդանի մնալու համար: ՀԱԿ-ի ողջ տխմար բանաձևից կարող եմ համաձայնվել մասնակիորեն միայն մի դրույթի հետ - ՀԱԿ-ը միակ կենդանի «ընդդիմադիր» ուժն ա: Բայց սա ոչ մի աղերս չունի համաժողովրդական շարժման, հասարակության լայն շերտերի նկրտումների իրացման հետ:

Էտ ՀԱԿ-ի հետ պայքարող քաղաքացիները հերիքելու են միայն նրան, որ ՀԱԿ-ին հասցնեն ԱԺ դուռը, ոչ մի սանտիմ սրանից ավելի: Ու քանի որ էս քաղաքական ուժը լայն զանգվածներին այլևս ոչ մի բանով չ կարողանում հետաքրքրել, Լևոնի քարոզներն էլ բոլորին հոգնեցրել ու զզվեցրել են, հորինեցին «ավանդների վերադարձ» աֆյոռան, նույն-նույն ՕԵԿ-ի ոճով: Ոչ մի նոր բան, ոչ մի թարմություն, ոչ մի առաջարկ ժողովրդին, որը կարա իմ նմանին դիվանի վրից հանի ու ուղարկի հրապարակ: Լևոնի քարոզներն ու Նիկոլի ոգևորված բղավոցը էլ ոշշշշ մի բա, բացարձակապես:

ՀԱԿ-ը նախընտրական պայքարը վատ չի սկսել, բայց մի քիչ շուտ ա սկսել - ինչպես միշտ Լևոնի գենիալնի հաշվարկները սխալ են դուրս գալիս: Ակնկալվող ոգևորությունն ավարտվեց խորագույն ապատիայով - ավելի վատ քան մարտից հետո էր:

[Տրիբուն]

Ապրես, ձյաձ, վերջին գրառման համար: Թե՛ հասարակությունը, թե՛ լրագրողներն ըստ էության գիտեն, թե ում ա պետք արհամարհել: Ու թե՛ հասարակությունը, թե՛ լրագրողները գիտեն, որ ՀԱԿ-ին պետք չի արհամարհել ու չեն արհամարհում: Չես արհամարհում անգամ դու՝ այստեղ քննարկելով:

Ինչևէ:

Նախորդ գրառումներիդ միայն մեկ արձագանք. Սկսե՛լ ա: Սկսել ա 4 տարի առաջ ու շարունակվում ա մինչև հիմա: ՈՒ հասնելու ա հաղթական ավարտին: Քո հետ կամ առանց քեզ, բայց նաև քո համար:

Չորս տարի առաջ սկսել ա Լևոնին նախագահ կարգելու չհաջողված պրոցեսը, որին բոլորս միացել ենք ավգյան ախոռները մաքրելու թեզին հավատալով: Թուլամորթության ու անվճռականության պատճառով մեռած «սկսել ա»-ն ավարտվելու գոնե ՀԱԿ-ին ԱԺ ճխտելով:

Ո էս հաստատ առանց ինձ, ու իմ համար բացարձակապես ոչինչ:

[zanazan]

Ոչ, Վարզոր ջան: Սպասում են տանը դիվանին նստածները, իսկ մենք առանց Քրիստոսին սպասելու փորձում ենք դա անել ու անելու ենք

Տենաս Լյովիկն էլ ա քո չափ հավատում?

[Ձայնալար]

...
Օյ, կներեք։

Կարգին էլ մեկնաբանել եք իմ տուֆտաբանությունը Ստիպված եմ բացատրել, որ այն պարզապես կատակ էր, հումարախառն նմանակ անելու փորձ էր, որը ըստ վերի գրածների, փաստորեն ձախողվեց։ Երեկվա հրապարակային ցնդաբանոցու համեմատ երևի իմ գրածը կարգին լուրջ բան է թվացել
Ինչևէ շնորհակալ եմ անիմաստ ուշադրության համար։
Բա ինշշշ կա՞ ազատատենչ պայքարող ժողովդրից…

Վիշապ ջան, գրառմանդ հումորապարոդյայոտ շերտը ջոգած ա, ըստ իս, բավական հաջող է ստացվել: Բայց պատասխանել եմ գրառմանդ լուրջ շերտին, որի առկայությունը չեմ կարծում թե կժխտես: Հաստատ էս գրառումը կատարելիս չէիր մտածում, թե երևի Ձայը խմած վախտ պատահաբար անտեսանելի ա սարքել, այլ ավելի շատ հակված էիր կարծելու, որ մոդերներից մեկը չարանենգորեն թեման ֆուկ ա արել: Երե սխալվում եմ, կներես, կոլեգա, բայց ես տենց եմ կարծում:

[Chuk]

Չուկ ջան, ՀԱԿ-ի համակիրները չեն պակասում, ճիշտ ես, նրանք այնքան են, որքան պետք է ցանկացած քաղաքական ուժին կենդանի մնալու համար: ՀԱԿ-ի ողջ տխմար բանաձևից կարող եմ համաձայնվել մասնակիորեն միայն մի դրույթի հետ - ՀԱԿ-ը միակ կենդանի «ընդդիմադիր» ուժն ա: Բայց սա ոչ մի աղերս չունի համաժողովրդական շարժման, հասարակության լայն շերտերի նկրտումների իրացման հետ:

Էտ ՀԱԿ-ի հետ պայքարող քաղաքացիները հերիքելու են միայն նրան, որ ՀԱԿ-ին հասցնեն ԱԺ դուռը, ոչ մի սանտիմ սրանից ավելի: Ու քանի որ էս քաղաքական ուժը լայն զանգվածներին այլևս ոչ մի բանով չ կարողանում հետաքրքրել, Լևոնի քարոզներն էլ բոլորին հոգնեցրել ու զզվեցրել են, հորինեցին «ավանդների վերադարձ» աֆյոռան, նույն-նույն ՕԵԿ-ի ոճով: Ոչ մի նոր բան, ոչ մի թարմություն, ոչ մի առաջարկ ժողովրդին, որը կարա իմ նմանին դիվանի վրից հանի ու ուղարկի հրապարակ: Լևոնի քարոզներն ու Նիկոլի ոգևորված բղավոցը էլ ոշշշշ մի բա, բացարձակապես:

ՀԱԿ-ը նախընտրական պայքարը վատ չի սկսել, բայց մի քիչ շուտ ա սկսել - ինչպես միշտ Լևոնի գենիալնի հաշվարկները սխալ են դուրս գալիս: Ակնկալվող ոգևորությունն ավարտվեց խորագույն ապատիայով - ավելի վատ քան մարտից հետո էր:

Ապեր, էլի վերադառնանք մեր յուղ ու բրնձին ու նորից գրեմ են, բացատրեմ էն, ինչկ մի անգամ չի որ գրել եմ, մի անգամ չի, որ բացատրել եմ:

Համաժողովրդական շարժում չի նշանակում հոսք, որի մեջ է ողջ ժողովուրդը: Դա նշանակում է հոսք, որի մեջ են բոլոր շերտերի մարդիկ: Ու մեր շարժումը համաժողովրդական է, որովհետև շարժման մեջ են բոլոր սոցիալական խավերից, տարիքային խմբերից, սեռային խմբերից, կրթական ցենզի, տարածաշրջանային և այլ խմբերը ներկայացնող մարդիկ: Վերջ: Վերջակետ: Իսկ ողջ ժողովուրդը երբևէ չի կարող նույն հոսքի մեջ լինել, դա ուտոպիա ա:

Այդ համաժողովրդական շարժման մասնակիցները դեռ կապացուցեն, որ իրենք էնքան են, որ հեղափոխություն են անելու: Էն, որ որոշակի մոբիլիզացիայի խնդիր ունի ՀԱԿ-ը, ոչ մեկս չի հերքում: Բայց ոգևորությունը չի կոտրվել, ապատիայի մասին խոսք չկա: Ու դա բարեբախտաբար: Որովհետև ապատիան կործանարար է ոչ թե լոկ ՀԱԿ-ի կամ ՀԱԿ համախոհների, համաժողվրդական շարժման մասնակիցների համար, այլ բոլորիս, այդ թվում քո համար: Գնել, իմ բարեկամ, հասկացիր հասարակ բան. քեզ, ինձ, ոչ մեկիս ձեռ չի տալիս ապատիան, դադարի՛ր դրա մասին «երազելը»:

Ու դուխդ էլ մի գցի, իմ ընկեր, հաղթելու ենք Գլուխդ բարձր ապեր, ինչքան էլ հիասթափված լինես, ինչքան էլ հուսահատված լինես, ես ու լիքը ուրիշներս դուխներս տեղն ա, վճռականություններս տեղն ա, չենք ընկրկելու: Չմտածես, ախպերս, լավ ա լինելու