Արտ ջան իմ ենթադրության հիմքերը ես գրել եմ, իսկ քոնը` նույնիսկ ենթադրությունը չգիտեմ, ի՞նչ ես մտածում էտ թեմայով, որ Կարապետ Ռուբինյանը ուղղակի վիրավորված ա, ու դրա համար տենց նամա՞կ ա գրել, թե մնացած խմորումները բացատրող վերսիա ունե՞ս ավելի խորը:Chuk-ի խոսքերից
Եր, Կարապետյանը ռադիկալ թևի ներկայացուցիչներից ա: Ու իրա չընտրվելը հենց դրա արդյունք ա: Իսկ թե ՀՀՇ-ականները գաղափարապես անհամաձայն են, դրա համար չեն ընտրել, թե որտև «հրաման ա» եղել, էդ արդեն ենթադրությունների ոճից ա:
Անձամբ ես կարծում եմ, որ ռադիկալ թևի ներկայացուցիչների տաքարյունությունը փորձել են օգտագործել իշխանության «դրածոները», առանց այդ ռադիկալների գիտության: Բայց սրանք ենթադրություններ են, ոչ ավելին: Ինչպես նաև ենթադրություն ա, բայց բազում բաներ հաշվի առնելով, որ իշխանության գործարքը թերևս եղել ա Քոքոբելյանի հետ, իսկ Զուրաբյանն էլ հրաժարական ա տվել, որ փաստորեն իրա քթի տակ դա արվել ա. վստահ եմ, որ Զուրաբյանը էդ գործարքի հետ կապ չունի: Սա էլ ա ենթադրություն: Ոչ ավելին: Ու ի տարբերություն շատերի ես իմ ենթադրությունը որպես անքակտելի իրականություն ներկայացնելու փորձ չեմ անի՝ արհամարհանքով նայելով հակառակ տեսակետի գոյության վրա անգամ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ապեր բոլորս էլ ենթադրություններ ենք անում, ոչ մեկս էլ համոզված չենք կարող պնդել որ հենց տենց էլ կա, նաև ամեն մեկս ինչ որ չափով, մեկս ավելի շատ մեկս կարողա ավելի քիչ համոզված ա որ իր ենթադրությունն ա իրականություն, ոչ մեկ 100 տոկոս ոչինչ չի պնդել:
Նոր ենթադրությունների հարուստ հումք տալու համար (մինչ վաղվա Մանուկյանի ասուլիսը) դնեմ ահա սա.
Աղբյուր՝ ՊանորոմաԿարապետ Ռուբինյանը առաջին անգամը չէ, որ լքում է կուսակցության շարքերը, կգնա տուն, կհանգստանա…Վահագն Հայոցյան
Հայոց Համազգային շարժում կուսակցության նորընտիր վարչության անդամ Վահագն Հայոցյանը Panorama.am-ի հետ զրույցում մեկնաբանելով Կարապետ Ռուբինյանի հրաժեշտը ՀՀՇ-ին, ասաց, որ ողբերգական ոչինչ չկա: Նա հիշեց Ռուբինյանի` թերթերից մեկին տված հարցազրույցից. «Հիշում եմ` մի թերթին տված հարցազրույցում էսպիսի մի տերմին էր օգտագործել` «ԵՍ ՀՀՇ նոմինալ անդամ եմ», ու հավելեց, -Դե, նոմինալ անդամը, նոմինալ էլ ձայներ է ստանում, դրանից վրդովվել է, երևի»:
Նշենք, որ Ռուբինյանը ՀՀՇ վարչության անդամների ընտրության ժամանակ ստացել է 200 ձայն:
Հայոցյանի խոսքով, առանց հրաժարականի դիմումի, սա Ռուբինյանի արդեն երկրորդ հրաժարականն է:
«Առաջին անգամը չէ, որ Կարապետ Ռուբինյանը լքում է կուսակցությունը, հեռանում կուսակցության շարքերից, բայց ոչ մի անգամ էլ դիմում չի ներկայացրել», -նկատեց Հայոցյանը:
Նա ասաց, որ ՀՀՇ-ի «ծանրագույն տարիներին» Կարապետ Ռուբինյանը «ոտք չի դրել կուսակցություն, չի զբաղվել կուսակցության հարցերով», հետևաբար այդ 200 ձայները, ըստ Հայոցյանի, նա ստացել է միայն իր «նախկին արժանիքների» համար:
Այդքանով հանդերձ ՀՀՇ վարչության անդամը նկատեց, որ Կարապետ Ռուբինյանը լուրջ պոտենցիալ ունի և կարծիք հայտնեց, թե նա շուտով կվերադառնա:
«Չընտրված մարդու նեղվածություն է, մարդն այսօր հոգնած է, ուզում է գնալ տուն, հետո վերականգնվել ու հետ գալ: Ափսոս է, որ նման մարդը մի փոքր բանից նեղվի ու դուրս գա կուսակցությունի», -հավելեց Հայոցյանը:
Հիշեցնենք, որ Կարապետ Ռուբինյանն իր հրաժեշտի նամակում մասնավորապես, գրել էր. «...Ցավալի է նաև այն, որ սա տեղի ունեցավ այնպիսի պայմաններում, երբ ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ՀՀ իշխանությունների` Հայ ազգային կոնգրեսը ճղճիմաբար պառակտելու ծրագրերը խափանելու նպատակով ամբողջովին իր վերահսկողության տակ էր առել նախահամագումարյան ու բուն համագումարի գործընթացները: Եվ այդ խիստ վերահսկողության ներքո, քվեարկության ժամանակ, չնայած կազմկոմիտեի բոլոր նախապես արված հավաստիացումներին, հանկարծ հայտնվում է մի «օրինակելի» քվեաթերթիկ, որի համաձայն՝ մասնավորապես ես չպիտի ընտրվեմ վարչության կազմում: Քանի որ նույնիսկ հիվանդ ուղեղները չեն կարող պատկերացնել ինձ «դավադիր թևում», իշխանությունների հետ գործարքի մեջ մտած, մնում է ենթադրել մի բան` պարոն Տեր-Պետրոսյանն այդպիսով պատժում է ինձ իր (ՀԱԿ-ի) քաղաքականությունը քննադատելու համար կամ, ավելի ճիշտ, զերծ է պահում ՀՀՇ վարչությունը այլախոհությունից»:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Արտ քո կարծիքով պիտի կանգնեին ասեին հա՛ կեղծել ենք?, Լևոնը 96-ի բացահայտ կեղծած ընտրությունները չի ընդհունել որ կեղծված էին, էլ ուր մնաց էս ընդունի, ամեն ինչ հետագա զարգացումներից ա երևալու, եթե Ռուբինյանին այլ մարդիկ չհետևեն ուրեմն իրոք ինքը վիրավորված ա ու տենց բան ա ասել, եթե շղթան շարունակվեց ճիշտ ա ուրեմն ինքը:
Եր, նորից նայիր գրառումը: Դրանում որևէ գնահատակա՞ն կա ասվածի մասին: Ես որևէ գնահատական (դրական կամ բացասական) հնչեցրե՞լ եմ, թե՞ նյութ եմ դրել, մյուս կողմի բարձրաձայնած տեսակետ:
Իսկ հիմա մտորելու համար նյութերի թարմացում.
Իսկ էն, որ Կարապետյանը դիմում չի ներկայացրել, փաստ ա:
Որ երկրորդ անգամ ա հրաժարականի մասին հայտարարում, չեմ կարծում, որ խաբած լինի Հայոցյանը, կարելի ա փնտրել ու գտնել:
Որ Ռուբինյանը ազնիվ մարդ լինելով հանդերձ պոռթկուն բնավորություն ունի, էդ էլ ա փաստ:
հ.գ. Ազատության հետ զրույցում Հայոցյանը հարց էր տալիս, որ եթե նման բան է եղել, ինչու՞ Ռուբինյանը համագումարի մասին չի բարձրաձայնել, ինչու՞ կեղծարարի ձեռքին այդ ասված թուղթը, ապացույցը չի բռնել, ինչու՞ չի բողոքել և այլն: Ես այս հարցերն էլ չեմ գնահատում: Ընդամենը ներկայացնում եմ հնչած տեսակետը ու կարծում եմ, որ ամեն մի անաչառ մարդ հարցի մասին կարծիք կազմելուց առաջ սրանք էլ պետք է հաշվի առնի՝ ազնվության համար:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ապեր ես իմ ասածը ու ենթադրածը էս թեմայի շուրջ ասել եմ արդեն, հետագա զարգացումներից եթե կարծիքս փոխվի կամ ավելի ամրապնդվի կասեմ, հիմա հլը որ ոչ մի ձևի չի փոխվել, ու որ ասեցի ցանկացած ազնիվ ու առաքինի մարդ պիտի լավ մտորի բերածս փաստարկների շուրջ
Եր, ես Լևոնին ոչ պաշտպանում եմ ոչ էլ քեռիս ա որ ստպված պաշտպանեմ, բայց ի՞նչն ա սխալ ասած ստեղ… ես 50 անգամ էս ֆորումում գրել եմ "ցույց տվեք 80% փակ սահմաններով երկիրը ոնց ա զարգանալու" գնանք սազովս անենք… մի հատ հասարակ տնտեսագիտական հաշվարկ որ փակ սահմանը նույնն ա ինչ որ բացը … ցանկացած էկոնոմիստի ծիծաղը կգա որ փորձես ապացուցել… միլլիոն անգամ էլ ասել եմ մեզ իշխանափոխությունը պետք ա որ կարողանանք Ղարաբաղի հարցը լուծել ինչքան հնարավոր ա շուտ… եթե չլուծեցինք իշխանափոխությունն իմաստազրկվում ա, երկիրն էլի անցնելու ա նույն հանցագործ ռեժիմին… մենակ անուններն են փոխվելու…
դուք ավելի լավ ա "Սերգո ջան" ին բացատրեք թե սահմանները փակ ինքը ոնց ա լավ ապրելու… ոնց ա աշխատատեղերը բացվելու որ Սերգոն աշխատի…
Ղարաբաղի հարցում իշխանության վրա ճնշում միայն Ղարաբաղից կարա լինի… իսկ իրանք մտադրություն չունեն… իրանց բանակցություններն էլ չի հետաքրքրում, էսօր "Ազատությունով" հայտարարեցին որ ստատուս քվոն իրանց լրիվ ձեռ ա տալիս… այսինքն սենց շատ լավ ա…
Chuk (21.07.2010)
Տրիբուն ջան, երբ Ղարաբաղի շարունակաբար չի լուծվում, գալիս ա առաջին պլան… դիկտատուրաներ ու մենաշնորհային երկրներ շատ կան ու քչից շատից յոլա են գնում, բայց փակ սահմաններով երկիր մենակ մի հատ կա էն էլ Հյուսիսային Կորեան ա… փակ սահմանն ընդունելի չի… վարյանտ չկա որ երկիրդ զարգանա… ու եթե 10000 անգամ էլ դեմոկրատական ուժեր գան չի լինելու… ուղղակի ամենաճիշտ տարբերակը էն ա որ լինի նորմալ իշխանություններ որ Ղարաբաղի հարցը մեզ ինպաստ լուծվի… իմիջայլոց ասեմ եթե լուծումը համարվում ա "ոչ մի թիզ հող"-ը կարաք չչարչարվեք իշխանափոխություն անեք, նույն բանն ա լինելու ինչ որ էսօր… էդ թեզը մենակ մի լուծում ունի ու բանակցությունները անիմաստ են… իսկ փոխզիջումայինը կարա լինի 1000 տեսակի, որն էլ կախված ա քո քաղաքական գործիչների որակից…
եթե դիկտատուրան որոշ ժողովուրդների մոտ ընդունելի կառավարման ձև ա, ապա փակ սահմանները, բոլոր ժամանակներում ու բոլոր երկրների համար անընդունելի…
Կարող ա և շաատ խայտառակ ելույթ ա, բայց մեկ ա առանց փոխզիջման լուծում չկա ու սահման չի բացվելու…Վիշապը ճիշտ ա ասում - խայտառակ թսան ելույթ էր: Փոխզիջենք, մոխզիջենք, վռազ սահմանները բացենք, թե չէ հեսա կոտորվելու ենք, պռծնելու ենք գնանք:
Ապեր իմ գնալու ժամանակ հլա մենաշնորհներ չկար, սահմանն էլ հլա փփակ չէր, բայց եթե մնացած լինեի ու գործ չգտնեի որ յոլա գնայի ես էլ դուրս կգայի քո ասած պատճառներով…Քո պարագան, Մեֆ ջան, կիրառելի է լիքը այլ մարդկանց դեպքում: Հայաստանից գաղթածների մեծագույն մասը Հայաստանից գնացել ա անկախ Ղարաբաղի լինել չլինելուց, ու անկախ թուրքիայի հետ սահմանների բաց ու փակ լինելուց:
Քանի որ Իսրայելի օրինակը կարող ա էնքան էլ դուրդ չի գալիս, ուրիշ օրինակ բերեմ: Միջին Ասիայում բոլոր սահմանները բոլորի հետ բաց են, ու լավ էլ բարի դրացի են: Բայց սաղ ռուսաստանը կիրգիզ, տաջիկ ու ուզզբեկ ա, միլլիոններով: Նույն Ադրբեջանը բլոկադայի մեջ չի, բայց Ադրբեջանից էլ են միլլիոններով գաղթում: Ասածս ինչ ա, ախպերս, էտ մարդիկ գաղթում են, քանի որ ապրում են պայթած, թալանչի, այլանդակ երկրներում, նենց ոնց որ մեր երկիրն ա, ու փակ սահմաններ չունեն:
Իսրայելի օրինակը դուրս շատ եկավ, բռատ ուղղակի off target էր… ինչ վերաբերվում ա միջինասիական երկրներին Տրիբուն ջան, ես ասեցի. բաց սահմանը անհաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման ա նույնն էլ նորմալ իշխանությունները, կամ ղզլբաշիների չգոյությունը՝ անհաժեշտ, բայց ոչ բավարար… ես չեմ ասում թե հենց սահմանը բացվեց լավ ա լինելու, ես ասում եմ սահմանը և ճանապարհները եթե չբացվեն երբեք և ոչ մի դեպքում լավ չի լինելու…երկիրը և նրա բարեկեցությունը մի ֆակտորից չի կախված այլ բազմաթիվ, դրանցից որոշները ավելի կենսական են ու անփոխարինելի… բաց սահմաններն ու տրանսպորտային կապը դրանցից մեկն ա, դա ալտերնատիվ չունի…
Chuk (21.07.2010)
Վիշ ապեր, չգիտեմ ոնց ասեմ որ մի անգամ ասած լինեմ, թողզիջման տարբերակը ես համարում եմ միակ վարյանտը, բայց նախ էս իշխանություններից ազատվել հետո… դու փոխզիջման վարյանտը ընդհանրապես չես ընդունում… OK ուրեմն իշխանափոխությունն իմաստ չունի… ամեն ինչին չէ ասելու համար հունար պետք չի… Լևոնը եթե չլինի էլ սրանք մնալու են ճշմարտություն… ու պետք չի որ պպզես վրովդ թռնեն Վիշ ջան, իրանք քեզ շրջանցում են, եթե նկատել ես տարածաշրջանային բոլոր պրոյեկտներն էլ մեզ շրջանցում են, հեսա երկաթգիծն էլ կշրջանցի…Մեֆ, հենա Ալմաթիում մերոնք ասել են, մինչև Ղարաբաղի ստատուսը չհտակեցվի, զորքերը հանողը չենք, լավա՞, թե՞ դժգոհ ես։ Բանակացում են, որ զիջումը մի քիչ փոխզիջման նմանվի, ի՞նչ ես ուզում։ Պիտի զորքերը հանեինք ու ներողություն խնդրեինք ազերների՞ց։ Ղարաբաղցիք էլ տներից դուրս գային, որ ազերները գային նստեի՞ն։ Կարող ա մի հատ պպզենք, ազերները վրաներովս թռնեն, հանուն նրա, որ Լևոնն ու դու ու էլի մի քանիսը կարծում են, թե դրանից հետո մենաշնորհները կվերանան Հայաստանում (): Ապեր, տվյալ պարագայում ես գերադասում եմ մենաշնորհներ լինի Հայաստանում։
Ապեր, just like I said… եթե փոխզիջումը մեզ համար անընդունելի վարյանտ ա, մեզ ոչ ոք չի կարող օգնել անգամ եթե ուզեն… We're on our own…Մեֆ, չէ, տենց exactly չէ, բայց թաթարների պահանջները շուտափույթ չկատարելը ոնց Լևոնն ա ուզում բխում է մեր ազգային անվտանգության շահերից։ Իսկ Լևոնի ելույթը արդեն կասկածների տեղիք է տալիս, ինչ–որ դավաճանական հոտ է գալիս սրանից արդեն։
Chuk (21.07.2010)
ընգեր ջանԿ. ՌՈՒԲԻՆՅԱՆԸ ԴՈՒՐՍ Է ԳԱԼԻՍ ՀՀՇ-ԻՑ
Իմ դիտարկումներով եւ համաձայն ինձ հասած տեղեկությունների` ՀՀՇ հուլիսի 17-ին կայացած համագումարում ՀՀՇ Վարչության անդամների ընտրությունների արդյունքները կեղծվել են:
Սա շատ տարօրինակ եւ ցավալի երեւույթ է, քանի որ կատարվել է ազատական-ժողովրդավարական սկզբունքներ դավանող կուսակցությունում, մի կուսակցությունում, որը երկու տարուց ավելի է Հայ ազգային կոնգրեսի կազմում բողոքում ու պայքարում է 2008թ. անարդար, կեղծված նախագահական ընտրությունների դեմ:
էտ քո կուսակցությունը / նաև / քո գլխավորությամբ եղած օրվանից կեղծել ա ընտրությունները: էտ ինչի՞ հենց հիմա դա տեսար: որվհետև հենց հիմա դա քեզ վերաբերվեց՞ բացասական իմաստով:իսկական ՀՀՇ-ական պատխոդ
շատ լավ երևում է, որ այս որակաորումները տալուց առաջ մարդը երկար ժամանակ հասունացել աԴուք այս համագումարում որեւէ բանավեճ տեսա՞ք, ապագա գործունեության ծրագրերի որեւէ ներկայացում, քննարկում եղա՞վ: Երեք էջանոց բանաձեւի նախագծի վերաբերյալ միայն ես մի փոքրիկ առաջարկ արեցի, այն էլ պարզ չեղավ ընդունվեց, թե ոչ: Իսկ վարչության անդամի թեկնածուների միջեւ որեւէ մրցակցության նշույլ կա՞ր: Արամ Մանուկյանը, որին անկեղծորեն շնորհավորում եմ վարչության նախագահ նշանակվելու կապակցությամբ, ի՞նչ ծրագրեր ունի, գիտե՞նք: Ախար տղերք (ու աղջիկներ, բնականաբար
պարզ մի հարց - քանի դեռ էտ "Բրեժնեվի թաղումին" դու մասնակցում էիր որպես "կենտկոմի անդամ", ամեն ինչ լավ ու նորմալ էլ, իսկ հենց որ քեզ ֆուկ արին քո մաֆիոզ-գողական ընգերները , սաղ ջրի երես հանիր՞՞՞՞
տո սաղտ էլ նույնն էք, ոչ տարբերություն: նույն … /անունը չտամ/
մոռացար՞ կյնաքտ Լևոն ձյաձայի թևի տակ
այ սաղիտ էլ սնեց ա հասնում ու սենց ա լինելու:
Tig (21.07.2010)
Մեֆ ջան, Վիշապին գրածիդ ես պատասխանեմ, էլի, քանի որ համ էլ դրանով ինձ գրածիդ կխատասխանեմ:
1. Ապեր, Ղարաբաղի ստատուս քվոն կարելի ա պահել համ ես իշխանություններով, համ էլ առանց էս իշխանությունների՝ նորմալ իշխանություններով: Ղարաբաղի հարցը ազգային անվտանգության հարց ա:
2. Լավ կլինի, որ Ղարաբաղի հարցը լուծվի առանց պատերազմի, Ղարաբաղը ստանա անկախություն, մենք էլ մի երկու տարածք զիջենք, ու հազար տարի դրանից հետո խաղաղ ապրենք թուրքերի հետ: Բայց եթե էս պահին, կամ հաջորդ տարի, կամ երկու տարի հետո ոչ մի երաշխիք չկա, որ հենց տենց էլ լուծվելու ա հարցը, ուրեմն ավելի լավ ա պահպանվի ստատուս քվոն, քանի որ հենց ստատւս քվոն ա մեր էսօրվա անվտանգության երաշխիքը, ու էսօրվա ստատւոս քվոն ա, որ Արդբեջանին զերծ ա պահում պատերազմից:
3. Ոչ թե իշխանափոխությունը իմաստ չունի առանց Ղարաբաղի հարցի լուծման, այլ Ղարաբաղի հարցի լուծումը ու թուրքերի հետ սահմանի բացելը իմաստ չունի առանց իշխանափոխության: Հատկապես, որ էտ դեպքում համ ստատուս քվոն ենք կորցնում, այսինք կորցնումե նք անվտանգության երաշխիքը, համ էլ մնում ենք նույն իշխանությունների հետ: Ավելի վատ սցենար պատկերացնել ուղղակի հնարավոր չի:
Ու վերջում, որ նույն բաները անըդհատ չկրկենենք, մի հատ էս հոդվածը կարդա խնդրում եմ՝ իմ ընգծած մասերին հատուկ ուշադրություն դարձնելով, ու ասա, թե ինչն ա սխալ գրած:
“Ստատուս-քվոյի պահպանման ջատագովների դիրքորոշման ամենաթույլ կետն այն է, որ նրանք չունեն այն հարցի պատասխանը, թե ինչպես են դադարեցնելու շարունակվող արտագաղթը,- հուլիսի 17-ի իր հայտնի ելույթում ասում էր Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը: - Հարցերի հարցն, այսպիսով, ժողովրդագրությունն է` դեմոգրաֆիան, որը, XI դարից սկսած, եղել է հայ ժողովրդին բաժին ընկած բոլոր դժբախտությունների պատճառը: Հաշվի չառնել այս հանգամանքը եւ կուրորեն ձգտել ստատուս-քվոյի պահպանմանը, նշանակում է խորացնել առկա ժողովրդագրական ճգնաժամը եւ փութացնել ազգային աղետը:
Անհնար է չհամաձայնել այդ դիտարկմանը, որ հարցերի հարցն իսկապես դեմոգրաֆիան է, եւ երկիրը դա նախ եւ առաջ մարդիկ են, ովքեր էլ թերեւս հենց իմաստ են հաղորդում ֆիզիկական տարածությանն ու գոյացություններին: Բայց ինչ կապ ունի մարդկանց պակասելը ստատուս-քվոյի հետ: Հասկանալի է իհարկե, թե ինչ նկատի ունի Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը: Նա նկատի ունի, որ մարդիկ հեռանում են, որովհետեւ կյանքը վատ է եւ չի փոխվում, իսկ կյանքն էլ վատ է եւ չի փոխվում, որովհետեւ Ղարաբաղի հարցը լուծված չէ եւ ստատուս-քվոն շարունակում է պահպանվել, ինչը հնարավորություն չի տալիս փոխել Հայաստանի կյանքը: Այսինքն, ստատուս-քվոյի եւ դեմոգրաֆիայի կապը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հայտնի մոտեցման մեկ այլ ձեւակերպման տարբերակ է`Հայաստանը չի կարող զարգանալ առանց Ղարաբաղի հարցի լուծման:
Ինչպես ասում են, “բոլոր ճանապարհները տանում են Հռոմ”: “Տեղաշարժի” ազատություն ունեն բոլորը, այդ իսկ պատճառով ես էլ փորձեմ “Հռոմ” չգնալ, այլ մնալ Հայաստանում եւ տեսնել, թե արդյոք հնարավոր չէ պահել թե ստատուս-քվոն, թե դեմոգրաֆիան: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հուլիսի 17-ի ելույթի մեջ վերհաստատված մոտեցումը մի փոքր մանրամասնեց Ազատություն կուսակցության նախագահ, Տեր-Պետրոսյանի նախագահության տարիներին Հայաստանի վարչապետ Հրանտ Բագրատյանը. “Պատերազմը, հնարավոր վտանգը խանգարում են ներդրումներին, չեն թողնում կոնսոլիդացվի դեմոկրատիան եւ ոչ դեմոկրատ ուժերի կողմից, հատկապես ուժային կառույցների կողմից օգտագործվում են իշխանությունը վերցնելու համար, իշխանությունը պահելու համար: Սա պարզ է, երկրորդ կարծիք լինել չի կարող”:
Այդ մանրամասներից հետո առաջանում են մի քանի հարցեր. իսկ ինչ պայմաններ են պետք դեմոկրատ ուժերի կոնսոլիդացիայի համար, արդյոք եթե չլինի պատերազմի վտանգ եւ չլուծված հակամարտություն, դա նշանակում է, որ իշխանությունն այլեւս ուժ չի՞ կիրառի կոնսոլիդացված դեմոկրատների համար, արդյոք իշխանությունը պատճառ չի գտնի ուժ կիրառելու համար կամ արդյոք պատճառն է, որ պիտի զսպի կամ ազատություն տա իշխանությանը:
Ինչպես նախորդ հոդվածներիցս մեկում, այժմ էլ պատկերացնենք, թե Ղարաբաղի հարցը լուծվել է, ստատուս-քվոն քշվել է շատ հեռու, անտեսանելի հեռու, խաղաղության պայմանագիրը կախված է հայ-ադրբեջանական սահմանի ամբողջ երկայնքով, իսկ ուղղաթիռներն էլ այդ պայմանագիրն ամիսը մեկ անգամ թռուցիկների նման շաղ են տալիս Հայաստանի ու Ադրբեջանի քաղաքների ու գյուղերի վրա, որպեսզի մարդկանց գիտակցության մեջ խաղաղությունն արմատավորվի վերջնականապես:
Արդյոք որեւէ մեկը համարում է, որ դրանից հետո Հայաստանում իշխանությունն ունենալու է իշխանություն պահելու դժվարություն: Արդյոք որեւէ մեկը հավատում է, որ իշխանությունն ասենք իր դիրքերին “սպառնացող” կոնսոլիդացված դեմոկրատիայի հանդեպ ուժի կիրառումից առաջ նստելու է եւ մտածի` “այ մարդ, էս Ղարաբաղի հարցն էլ լուծվեց, բա հիմա ինչ պատրվակով, ինչը շահարկելով ուժ կիրառեմ էս դեմոկրատների հանդեպ”: Իրականում Հայաստանի իշխանության համար ուժի կիրառումը երբեք պայմանավորված չի եղել պատճառի առկայությամբ կամ հզորությամբ: Ինչպես Մեծ Կոմբինատորն էր ասում` “պատճառ միշտ էլ կգտնվի”:
Նաեւ մոլորություն է այն կարծիքը, թե իշխանությունը Ղարաբաղի հարցն ու պատերազմի վտանգն է դարձնում ուժի կիրառման “կնիք”: Այդ կնիքը դառնում է Սահմանադրությունը: Այսինքն, իշխանությունն իր դիրքերին ցանկացած “գրոհ”, այլախոհության ցանկացած դրսեւորում որակում է “սահմանադրական կարգի” խախտում եւ դիմում ուժային մեթոդների: Ասենք, ընդդիմության ակտիվիստ երիտասարդների Ազատության հրապարակում զբոսնելը կամ նստացույց անելը արգելում են ու բռնությամբ կանխում ոչ թե պատճառաբանելով, որ այդ զբոսանքից կարող է պատերազմ սկսել կամ Ղարաբաղը կարող ենք կորցնել, այլ ասում են, որ նրանք “սահմանադրական կարգ” են խախտում: Մարտի 1-ին Երեւանի կենտրոնում մարդկանց գնդակահարում էին այն “հիմնավորմամբ”, որ նրանք “սահմանադրական կարգ էին խախտում” եւ “խուլիգանություն”, “զանգվածային անկարգություն էին անում”:
Հետեւաբար, պետք չէ բարդացնել առանց այդ էլ բարդ իրավիճակը. մարդիկ արտագաղթում են, որովհետեւ նրանց խաբում են, իրենց ազատությունն ու իրավունքը սահմանափակում են, իրենց ընտրությունը կեղծում են, իրենց աշխատանքից զրկում են կամ աշխատանքը շահագործում են, իրենց հասանելիք նյութական ռեսուրսները բաժանում են մի քանի ընտանիքների միջեւ եւ հետո բարեգործական ողորմածություն կամ ընտրակաշառք են բաժանում:
Ու ստատուս-քվոյի փոփոխության կողմնակիցների ամենաթույլ տեղը թերեւս այն է, որ նրանք չեն կարողանում հստակ ցույց տալ ու բացատրել, թե ինչպես են կանխելու այդ ամենը Ղարաբաղի հարցը լուծելուց հետո:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
21/07/2010
Նախ մի կարևոր շեշտադրում, որը վերջին օրերին բոլոր վերլուծաբաններն ու «վերլուծաբանները» շատ սիրուն անտեսում են: Տեր-Պետրոսյանի ասածը, որ ԼՂՀ հարցի լուծումը կարևոր է երկրի զարգացման համար, ոչ մի կերպ չի հակասում իշխանափոխության հրամայականին, չի հակասում ՀԱԿ հռչակած սկզբունքներին:
Անցնենք առաջ: Պարոն Բադալյանի հոդվածը թերի է, կոնկրետ ուղղվածությամբ գնացող ու միակողմանի:
Իմ կողմից շատ հարգված Բադալյանը անտեսում է, որ ճիշտ է իշխանությունը էլի կարող է գնալ ուժի կիրառման, ԼՂՀ հարցի լուծված լինելու պարագայում, բայց
1. Որոշակի փոխզիջումների ակնկալիքով աշխարհի կողմից քարտ բլանշ չի ստանա
2. Ժողովուրդն ու ընդդիմությունը ակտիվանալու հարցում ճնշված չի լինի, խուսափելով ուժեղանալ թշնամուն, կարողանալ այլ մեթոդների դիմել
Տես: Գրել եմ շատ կարճ: Վստահ եմ որ կարող ես 10 էջանոց հակափաստարկներ գրես, բայց իրականում էս երկու կետը ոչ մի կերպ հերքել չես կարողանա ու սա բացարձակ ճշմարտություն է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Առաջին կետին ես ոչ մի բան չեմ հակադարձի: Դրան Լևոնը ինքն է իր ելույթում հակադարձել:
Այնպես որ, ապեր, աշխարհը թքած ունի Ղարաբղի հարցի վրա էլ, Հայաստանի վրա էլ վրից ներսից ու դրսից, ու ոչ մի քարտ բլանշ տալու կամ չտալու խնիդր չկա: Ասել եմ ու էլի ասում եմ, մի գերագնահատեք աշխարհի դերը մեր ներքին հարցերում:րեւմուտքի ջանքերն ուղղված են եղել եւ են այլ առաջնահերթությունների սպասարկմանը՝ միջազգային տեռորիզմ, իսրայելա–պաղեստինյան հակամարտություն, Բոսնիա, Կոսովո, Աֆղանստան, Իրաք, Իրան, տնտեսական ճգնաժամ եւ այլն։ 2008թ. ռուս-վրացական պատերազմից հետո թվում էր, թե Ղարաբաղյան հակամարտությունը եւս Արեւմուտքի համար վերածվում է առաջնահերթության՝ թյուրընկալում, որին, խոստովանում եմ, որոշ վերապահումով տուրք եմ տվել նաեւ ես։ Այժմ, սակայն, ինձ համար ակնհայտ է, որ Աֆղանստանը, Իրաքը, Իրանը եւ տնտեսական ճգնաժամը այնպիսի ծանր բեռ են Արեւմուտքի համար, որ նրան Ղարաբաղի եւ ընդհանրապես Այսրկովկասի մասին մտածելու տեղ չեն թողնում։ Անգամ էներգակիրների փոխադրման կովկասյան միջանցքը միջազգային տնտեսության մեջ չունի այն տեսակարար կշիռը, որի համար Արեւմուտքը պատրաստ լինի ծայրահեղ ջանքեր գործադրելու։ Հետեւաբար, եթե Ղարաբաղի հարցն Արեւմուտքի համար առաջնահերթություն չէ, ապա նա պետք է ազնվություն ունենա խոստովանելու այս իրողությունը՝ հակամարտող կողմերին այլընտրանքի հնարավորություն ընձեռելու համար։
Եկրորդ կետի հետ կապված էլ ասեմ, որ նույն ժողովուրդը մարտի մեկին գնաց այլ մեթոդների, ու թքած ուներ թշնամուն ուժեղացնելու ու չուժեղացնելու վրա, ու պարտվեց, քանի որ հիմա Ղարաբաղից խոսացող լիդերը, էլի անկախ Ղարաբաղի հարցի լուծված ոի չլուծված լինելուց, ժողովրդին կուտը տվեց իշխանափոխությունով ու ավգյան ախոռները մաքրելով, ու հետո թսեց ու նստեց տանը, ասելով որ եթե դուրս գար իրան կսպանեին: Ու «թող ոչ մի զոհ չպահանջվի ինձանից բացի» թեզը դառավ մի գրամ չիշիկ, քանի որ տաս զոհ եղավ ու արդյունքում ոչ մի բան չեղավ: Եղավ էն, որ հիմա նենց ձեռի հետ խոսում ենք Ղարաբաղից: Այ սենց բաներ Չուկ ջան:
Էջերի քանակը կապ չունի: Հերքել կարելի ա ամեն ինչ, նույնիսկ Նյուտոնի օրենքները: Կարևորը նա է, որ բացարձակ ճշմարտություններ գոյություն չունեն, հատկապես եթե խոսքը վերաբերվում հասարակական հարաբերություններին: Մարդկանց վարքագիծի չի մոդելավորվում, Չուկ: Էսօրվա ճշմարիտը, վաղը կարող ա ամենամեծ սխալը լինի: Իսկ կոնկրետ քո գրածները բացարձակ ճշմարտությունից այնքան են հեռու, որքան ես քվանտային ֆիզիկայից:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 21.07.2010, 12:35:
Տրիբուն ջան, եթե ստատուս քվոն մնաց նորմալ իշխանությունը կվերաճի աննորմալի, ճիշտ այնպիսին ինչպիսին հիմա է: Նորմալ իշխանություններ հնարավոր է ձևավորել, բայց ոչ շատ երկար ու դրա համար էլ ունենում ենք "հնարավորության պատուհան" որ եթե չօգտագործենք ու չլուծենք հարցը ապա ամեն ինչ վերադառնալու է նույն տեղը… զուտ էն բանի պատտճառով որ մեր ռեսուրսները լինելու են ծայրաստիճան սահմանափակ ինչպիսին հիմա է… էս իշխանույունները որ կան,պատահականություն չեն ապեր օրինաչափություն ա… Ղարաբաղյան հարցի լուծումն ա ազգային անվտանգույան հարց…
Ապեր, առաջին հայացքից կարող ա ստատուս քվոն ա մեր անվտանգույան երաշխիքը, բայց առաջին հայացքից… ազգային անվտանգությունը դա կոմպլեքս երևույթ ա… ունի ռազմական, տնտեսական և տարածաշրջանային ֆակտորներ… եթե տնտեսապես թույլ ես ապա ռազմականդ անիմաստ ա, իսկ տարածաշրջանային ֆակտոր Հայաստանը կամաց-կամաց դադարում ա լինել… դրան էլ գումարած դեմոգրաֆիական անկումը… սրանք ավելի մեծ վնաս են մեր ազգային անվտանգությանը քան մի երկու շրջան էսկո-էնկոմ… Կարող ա դաժե պատերազմ էլ չլինի ու մենք մենք վարի գնանք… ստատուս քվոն անվտանգության երաշխիք ա որոշակի ժամկետների համար ու մենք մոտեցել ենք էդ ժամկետին… եթե ժամանակին չլուծեցինք հարցը ապա այն ինքնիրեն ա հանգուցալուծվելու և մենք ոչ միա էական լծակ չենք ունենալու էդ պրոցեսի վրա ազդելու… մեր ռեսուրսները սպառվելու են… տարեց տարի էդ վտանգը մեծանում ա…2. Լավ կլինի, որ Ղարաբաղի հարցը լուծվի առանց պատերազմի, Ղարաբաղը ստանա անկախություն, մենք էլ մի երկու տարածք զիջենք, ու հազար տարի դրանից հետո խաղաղ ապրենք թուրքերի հետ: Բայց եթե էս պահին, կամ հաջորդ տարի, կամ երկու տարի հետո ոչ մի երաշխիք չկա, որ հենց տենց էլ լուծվելու ա հարցը, ուրեմն ավելի լավ ա պահպանվի ստատուս քվոն, քանի որ հենց ստատւս քվոն ա մեր էսօրվա անվտանգության երաշխիքը, ու էսօրվա ստատւոս քվոն ա, որ Արդբեջանին զերծ ա պահում պատերազմից:
ես սենց եմ ասում… իշխանափոխությունն անիմաստ է եթե այն չի օգտագործվելու Ղարաբաղի հարցը լուծելու ու ստատուս քվոն վերացնելու համար… ստատուս քվոն իմ համար անվտանգության երաշխիք չի այլ դանդաղ (ու քանի գնում ավելի արագ) գործող ռումբ ա դառնում… առանց էկոնոմիկայի ու տարածաշրջանում կարևոր դերակատարության մեր բանակն իր զեքուզրահով և նպաստավոր դիրքերով կոպեկ չարժի Տրիբուն ջան…3. Ոչ թե իշխանափոխությունը իմաստ չունի առանց Ղարաբաղի հարցի լուծման, այլ Ղարաբաղի հարցի լուծումը ու թուրքերի հետ սահմանի բացելը իմաստ չունի առանց իշխանափոխության: Հատկապես, որ էտ դեպքում համ ստատուս քվոն ենք կորցնում, այսինք կորցնումե նք անվտանգության երաշխիքը, համ էլ մնում ենք նույն իշխանությունների հետ: Ավելի վատ սցենար պատկերացնել ուղղակի հնարավոր չի:
ընդհանուր առմամբ լավ հոդված ա, բայց գիտես ինչի հետ համաձայն չեմ… էն որ հեռանում են անարդարությունների համար ֆլան ֆստան, ճիշտ ա, բայց մեծմասամբ մարդիկ գնում են արտասահման աշխատելու ու վերջում էլ մնում են ու ընտանիքներին էլ կանչում-տանում հետները… աշխատանքի պակասն ավելի մեծ ֆակտոր ա քան դեմոկրատիայի ու իրավունքների ոտնահարումը… տնտեսական վիճակն արտագաղթի վրա ավելի մեծ ազդեցություն ունի քան քաղաքականը… մես մոտ երկուսն էլ կա, բայց տնտեսկանն ավելի հզոր ա… երկրորդ կետն էն ա որ "ստատուս քվոյի վերացումից հետո իշխանափոխությունն ինչքանով ա հավանական" տեսանկյունը ֆիկտիվ մոմմենտ ունի… էս պահին ստատուս քվոյի վերացումը դառնում ա իշխանափոխություն… ստատուս քվոյի վերացումն ավելի շուտ ներքին բախումներ կարա առաջացնի, որից էլ կօգտվի արտաքին թշնամին, պատմության մեջ համարյա տենց դեպք չկա որ ներքին պրոբլեմներից արտաքին թշնամին չօգտվի, էդ նվերից դժվար ա հրաժարվել… դրա համար ստատուս քվոյի վերացումը կարա լինի միայն ժողովրդի կողմից ընտրված ու հաստատված իշխանությունների կողմից … էս իշխանությունները ստատուս քվոն եթե ուզեն էլ չեն կարող վերացնել… եթե էսօր Ղարաբաղը հայտարարում ա որ իրան ստատուս քվոն ձեռ ա տալիս ուրեմն ցանկացած ստատուս քվոյի վերացման փորձ տանելու ա ներքին բախումների հետևաբար և…Ու վերջում, որ նույն բաները անըդհատ չկրկենենք, մի հատ էս հոդվածը կարդա խնդրում եմ՝ իմ ընգծած մասերին հատուկ ուշադրություն դարձնելով, ու ասա, թե ինչն ա սխալ գրած:
…բայց մի մոմենտ եթե պատկերացնենք որ մենք Ղարաբաղի պրոբլեմ չունենք ապա իշխանությունները միևնույնն ա օգտագործելու են նույն միջոցները ինչ Մարտի 1-ին են օգտագործել, բայց ընդդիմությունը հույսով եմ/կարծում եմ իր գործղությունների մեջ ավելի շատ ընտրություն կունենա հաշվի առնելով արտաքին վտանգի բացակայությունը… կարծում եմ նաև որ այդ ժամանակ լինելով նաև տարածաշրջանում գործոն, տարանցիկ երկիր, ռեժիմի վայրագությունները դրսի կողմից չեն ընդունվի այնպես ինչպես այսօր են ընդունվում ,այսինքն այն ժամանակ մեր ներքին անհանգստություններն ու արյունահեղությունները իրանց ջեբին որ խփեն ռեակցիան լրիվ ուրիշ կլինի… իհարկե սա էլ միանշանակ պնդելչի կարելի Թայլանդը քեզ օրինակ…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ