Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Վիշապ]

Պատերազմ հրահրելը, 40 միլոն մարդու կոտորելն ու 3 աշխարհամասի դժոխք սարքելը հանուն կոմունիզմի դեմն առնելու - վատ գաղափար չի:

Ապեր դու ինքդ ասում ես, որ

…
Հարցերը, եթե երբևէ լուծվելու են, ապա միայն մեծ արյունով են լուծվելու:

Հիտլերը մեծ արյունով է լուծել հարցերը։ Ի՞նչ պակաս վատ գաղափար է։

[Բիձա]

Ապեր դու ինքդ ասում ես, որ
Հիտլերը մեծ արյունով է լուծել հարցերը։ Ի՞նչ պակաս վատ գաղափար է։

Ես փաս նման քննարկումներից:

[Բիձա]

http://www.7or.am/hy/news/2010-04-24/13464/
Խոսում են Ալբերտ Բաղդասարյանն ու Արամ Կարապետյանը:
Ալբերտին երիտասարդ սերունդը երևի չի ճանաչում: Ինքնուրույն ու ռեալ մտածող է:
Արամի մտքում կոնսպիրացիան մի քիչ շատ-շատ է:

[Բիձա]

Ուզում ես ասել, թե հարկային քաղաքականությունը Ռոբե՞րտն է թելադրում։ Նա Հայաստանի գլլխավոր օլիգարխներից է, եթե ոչ ամենագլխավորը, բայց այ ուժային լծակները արդեն Սերժինն են բարեկամս։ Չեմ կարծում թե ԱԱԾ–ն ու ոստիկանությունը Ռոբի հրամանները հիմա կկատարեն։ Ռոբը լայն տնտեսական ոլորտների մոնոպոլիստներից է, եթե ոչ ամենամեծ մոնոպոլիստը։ Մի քիչ ավելի թուլ Ալեկսանյան Սամվելն է, Ծառուկյան Գագիկն է, մի քիչ ներքև էն մնացածներն են... Էդ բոլորի միջև կա համագործակցություն և ոլորտների համաձայեցված բաժանում։ Այ այս բաժանման վրա էլ խաղեր են տալիս Սարգսյանները։

Էստեղ պատասխաններ կան քո հարցերին
http://www.armtown.com/news/am/chi/20100427/10042706/
http://www.armtown.com/news/am/zam/20100505/14914/

[voter]

Սերժանտների կազմում անհանգիստ են արդեն «դե մեր մեջ լավ մարդ էլ կա» կարգախոսներ են հնչեցնում։

Կամ Արցախի հարցում սերժանտներին նեղում են ու անպուսափելի նոր ընտրություններից ու հրաժարականներից առաջ ուզում են ապահովվեն իրենց համար ապագա տաք տեղ կամ սերժանտների մի մասը սկսելա մյուսին նեղել ու հիմա նրանք ՀԱԿին են հիշել...

Ասուլիսի մյուս բանախոս, Հայաստանի Լիբերալ կուսակցության նախագահ, ՀԱԿ ներկայացուցիչ Հովհաննես Հովհաննիսյանն իր հերթին նշեց, որ ներկայիս իշխանությունները քաղաքական պոտենցիալ չունենալու պատճառով «դրական ոչինչ չկարողացան անել»։ «Այս պարագայում միակ ելքն իշխանափոխությունն է, քանի որ իր առջեւ ծառացած խնդիրներն այս երկիրը չի կարող լուծել՝ ունենալով նման խայտառակ Ազգային ժողով կամ ԱԳ նախարարություն»,- նկատեց ընդդիմադիր գործիչը՝ միեւնույն ժամանակ ավելացնելով, որ իշխանությունների շարքերում կան գործիչներ, որոնց «ձեռքերն արյունոտ չեն, եւ որոնց ՀԱԿ-ն իր թշնամին չի համարում»։

[voter]

ՀԱԿի կողմից ղարաբաղի ու թուրքական արձանագրությունների թեմայով այլընտրանք իշխանություննի արածին չառաջարկելը կարծում եմ արդեն շատերին է սկսել հիասթափեցնել ՀԱԿից...

Ես ցավում եմ, որ Հայ ազգային կոնգրեսը, բացի իշխանափոխության գաղափարից, հարակից այլ խնդիրների վերաբերյալ անհրաժեշտ պարզաբանումներ զլանում է անել. այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, թե ՀԱԿ-ը, միայն իշխանափոխություն իրականացնելով, կարող է լուծել բոլոր առկա խնդիրները։ Մայիսի 6-ին տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսի ժամանակ նման հայտարարությամբ հանդես եկավ ԼՂՀ նախկին արտգործնախարար Արման Մելիքյանը։

Նշելով, որ ՀԱԿ-ը, բացի իշխանափոխությունից, հասարակությանը պետք է այլընտրանքային ծրագրեր առաջարկի, Մելիքյանը համոզմունք հայտնեց, որ դա ընդդիմադիր քաղաքական ուժի պարտավորությունն է. «ՀԱԿ-ը պետք է կարողանա արտահայտվել մեզ հուզող հարցերի շուրջ՝ ղարաբաղյան հարց, հայ-թուրքական գործընթաց. հարցը միայն քննադատությունը չէ, այլ այլընտրանքային գաղափարներ առաջարկելը»,- նշեց ԼՂՀ նախկին պաշտոնյան՝ ավելացնելով, որ հասարակության զգալի մասը հակված է դեպի ՀԱԿ-ը եւ սպասելիքներ ունի, որոնք դեռեւս չեն իրագործվել։

[Բիձա]

http://lragir.am/armsrc/interview34596.html

Ուստա Հրանտի հարցազրույցն է:

Սա էլ իմ կոմենտը:

Ուստա ջան,
Մի քանի նկատառում ունեմ հարցազրույցի առթիվ:
Նկատել եմ, որ դու փիլիսոփայորեն, շատ մեծ հեռավորություններից ու ժամանակահատվածների լայն կտրվածքով ես դիտարկում հարցերը:
Հասկանալի է, պատմականը, կրոնականը, փիլիսոփայականը տեսականորեն հենց այդպես են դիտարկում երևույթներն ու աշխարհը:
Բայց քաղաքականությունը դա ներկա ժամանակ է: "Հիմա" է: Այն առկա պայքար է, այլ ոչ թե դանդաղկոտ ընթացք:
Դանդաղը դա մեծ, ծանր համակարգերի փիլիսոփայությունն է ու էությունը: Դանդաղով պատմությունը, մարդկությունը, փիլիսոփայությունն է առաջ շարժվում, Ինչ որ տեղ նաև հասարակությունների արժեքահամակարգերն են իներցիոն: Բայց քաղաքականությունը դա ակտիվ, պրոակտիվ սպորտային, ոչ իներցիոն դաշտ է:
Մինչ դանդաղով Հայաստանը 2000 տարվա մեջ թուլացավ, փոքրացավ, վախկոտացավ, դատարակվեց ու դառավ մի բուռ, այդ ընթացքում հարյուրավորներ/հազարավորներ անձնապես իրենց "քաղաքականությունն" արեցին ու հանգիստ հեռացան ասպարեզից, հենց իրենցը, որպես արդյունք գրանցած: Նույնիսկ այս 20 տարում հասարակական, ազգային ու պետական պրոցեսների խայտառակ վայրընթացի պայմաններում, 2 "թագավոր" ու շրջապատի հազարավոր այլ գյադեք հանգիստ իրենց քաղաքական կյանքն ու գործերը դասավորեցոին ու շարունակում են դա անել ի հաշիվ այլոց ու ի հեճուկս երկարաժամկետ կտվածքով իրենց աբսուրդայնության:
Այսինքն նույնիսկ մեր փոքր երկրում կան 2 զուգահեռ պրոցեսներ-
1-անձերի պայքարի դաշտ- որը քաղաքականություն է կոչվում և
2- դրանով պայմանավորված հասարակական ընթացք, որը դեռ որ միայն դեպի կոլապս է տանում:
Արդյունքի չհասած ընդիմությունը չկարողանալով հաղթանակի հասնել իրական պրոցեսում, ընկել է պեչենու բաղերը ու բարոյական ու երևակայական չեղած հաղթանակներ է մտմտում:
Է հա, մի 200 տարի հետո մի գուցե ինչ որ ներքին կամ արտաքին պատճառներով հայաստանում զուլալ արժեհամակարգ ձևավորվի, մի հեքիաթային քաղաքական ու հասարակական կյանք սկսվի: Բայց ինչ կապ ունի այդ հետագա տեսականորեն հնարավորը այսօրվա քաղաքականի, ու հայկականի հետ՞:
Մենք պետք է մաթեմատիկական տրմաբանությամբ ամեն հարց քննարկենք -միայն իր իմաստի ու գործողության տիրույթներում: Չի կարելի ռեալ քաղաքականությունը դիտարկել բազմաթիվ սերունդներ ներառող ժամանակահատվածներում: Կամ ապստամբության իրավունքի մասին դատողություններ անել սահմանադրական զուտ կամայական ու լոկալ տեսական իրավունքի շրջանակներում:
Ապստամբությունը դա մարդու էգոյի անժխտելի իրավունքն է: Մեկը կապստամբվի -դա կլինի մեկ հոգու ապստամբություն, 1000 կանեն 1000-ի ապստամբություն կլինի, միլիոնով դուրս կգան, կլինի միլիոնի իրավունք: Սահմանադրությունը սրա հետ կապ չունի: Ապստամբությունը դա մարդու, իր նկատմամաբ իրերի դրվածքը չհանդուրժելու ներքին իրավունք է, ու կապ չունի որևէ այլ ֆորմալ, կամ ոչ ֆորմալ արգելքի հետ:

[Տրիբուն]

Հայտարարություն

27.04.2010թ.

Հայ-թուրքական արձանագրությունների վավերացման «ընթացակարգի կասեցման» մասին Սերժ Սարգսյանի որոշումը, ըստ էության, փոփոխություն չի մտցնում Հայաստանի խորհրդարանում այդ արձանագրությունների վավերացման գործընթացի կագավիճակի մեջ:

......................
Սերժ Սարգսյանը, թերևս, իրեն խաբված է զգում Թուրքիայի և միջազգային հանրության կողմից, սակայն ավելի ծանր է այն հանգամանքը, որ նա խաբել է հայ ժողովրդին: Այս խայտառակ տապալման հիմնական պատճառն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը ստիպված մտավ դիվագիտական այնպիսի գործընթացների մեջ, որոնք թույլ են տալիս իրեն ձեռք բերել միջազգային հանրության աջակցությունը և ամրապնդել իր խոցելի և ոչ-լեգիտիմ կառավարումը Հայաստանում: Կործանարար այս գործընթացի կասեցման միակ միջոցն այն է, որ դադարեցվեն բռնության և դրսի օժանդակությանը կառչելու փորձերը և երկրում նախաձեռնվեն համերաշխության և ազգային համախմբման գործընթացներ, որոնք կհանգեցնեն Հայաստանում ժողովրդավարության և լեգիտիմ իշխանության ձևավորումը:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

Կալամբուր: Թե ոնց ա համերաշխությունն ու ազգային համախմբումը հանգեցնելու լեգիտիմ իշխանության ձևավորման, մենակ ՀԱԿ-ում գիտեն: Ես օրինակ ՀԱԿ-ի խորհրդին հետևելով ազգային համերաշխություն եմ հաստատել Սերժի հետ - չեմ բողոքում, սահմանադրությունն ու օրենքները հարգում-սիրում եմ, դաժե քնելուց առաջ կարդում եմ մի հատ, որ չմոռանամ, իշխանություններին էլ համարում եմ լրիվ լեգիտիմ ու ժողովրդավարական: Համերաշխություն չի, ի՞նչ ա:

[Chuk]

Ուստա Հրանտի հարցազրույցն է:

Սա էլ իմ կոմենտը:

Հարցազրույցը լավն է
Կոմմենտը չհետաքրքրեց թռուցիկ դիտելուս արդյունքում

[Տրիբուն]

Հարցազրույցը լավն է

Ամոթ չլինի ասելը, ապեր, Թևանյանի գովք էլ կա հարցազրույցում:

[Chuk]

Ամոթ չլինի ասելը, ապեր, Թևանյանի գովք էլ կա հարցազրույցում:

Ամոթ չլինի ասելը, բայց Թևանյանի գովք չկա, կա դիրքորոշում, որն իմ համար լրիվ ընդունելի ա, թեև անձնական վերաբերմունքիս Թևանյանի նկատմամբ: Ու ամոթ չլինի ասելը, բայց կա որոշակի ջրբաժան դրած, որը լրիվ համապատասխանում ա իմ պատկերացումներին:

[Տրիբուն]

Էս էլ վատ չի ..
http://lragir.am/armsrc/interview34497.html

հատկապես էս մասը

Քաղաքական գործիչները մեկ անգամ չէ, որ ասում են, որ մենք զարգացած պետություն կդառնանք միայն այն ժամանակ , երբ կլուծենք մեր արտաքին խնդիրները:

Մինչև մեր ներքին հարցերը չլուծվեն, արտաքին ոչ մի հաջողություն մի սպասեք: Ինչ ասել է երկրի արտաքին խնդիր, երկրի բոլոր արտաքին պրոբլեմները ծնվում են նրա ներքին խնդիրներից, երկրի արտաքին խնդիրները երկրի ներքին խնդիրների հայելին են: Այսինքն` եթե դու ունես ֆրագմենտացիա քո ժողովրդի ներսում, նշանակում է` դու ունենալու ես ֆրագմենտար և արտաքին պրոբլեմ, եթե քո երկրի ներսում կոռուպցիա է, նշանակում է, որ քո երկրի բյուջեն դեֆիցիտներով է աշխատելու և դու գնալու ես վարկային քաղաքականության ուղով, եթե քո ներսում տիրում է սոցիալական, մարդկային դեպրեսիա, բնականաբար, դեպրեսիվ գործոնն օգտագործելու են տարբեր մանիպուլյատիվ ուժեր. պարզ չէ՞, որ ներքինով են պայմանավորված արտաքին խնդիրները:

[Տրիբուն]

Կալամբուր: Թե ոնց ա համերաշխությունն ու ազգային համախմբումը հանգեցնելու լեգիտիմ իշխանության ձևավորման, մենակ ՀԱԿ-ում գիտեն: Ես օրինակ ՀԱԿ-ի խորհրդին հետևելով ազգային համերաշխություն եմ հաստատել Սերժի հետ - չեմ բողոքում, սահմանադրությունն ու օրենքները հարգում-սիրում եմ, դաժե քնելուց առաջ կարդում եմ մի հատ, որ չմոռանամ, իշխանություններին էլ համարում եմ լրիվ լեգիտիմ ու ժողովրդավարական: Համերաշխություն չի, ի՞նչ ա:

Հատկապես որ եվրոպացիներն էլ պեչատում են արդեն համաեվրոպական մասշտաբներով համերաշխությունը:

Ողջույնի խոսքով ներկաներին դիմեց նաեւ Հայաստանում ԵՄ պատվիրակության ղեկավար դեսպան Ռաուլ դե Լյուցենբերգերը, ով կարեւորեց ԱԳՆ հետ համատեղ միջոցառման կազմակերպումը, ինչը վկայում է Հայաստանի եւ Եվրամիության միջեւ առավել ամրապնդվող համագործակցության մասին:

Սենց որ գնա, Սերժի նախագահության ժամանակ կարող ա ԵՄ անդամ էլ դառնանք: Առա՛ջ Հայաստան:

[Բիձա]

http://www.armtimes.com/8773#comment-3102
Հմայակ Հովհաննիսյանի վերլուծությունն է:

Իմ կոմենտը /Չուկ ջան, չարժի նայես- էշություն եմ գրել/

Հիմնականում ճիշտ վերլուծություն է, սակայն շատ սկզբունքային ներքին մի հակասություն է պարունակում Թուրքիայի հեռանկարի և իրական դերի առումով:
Հեղինակը կողմ է Թուրքիայի ԵՄ անդամակցությանը, համարելով որ այն նաև դրական տարրեր կունենա Հայաստանի համար: Երևի ի նկատի է առնվում ԵՄ անդամ դառած Թուրքիո տեսական ցիվիլացումը և ի հետևանք - Հայասատանի օգուտը, ԵՄ անդամին որպես հարևան ունենալը:
Սակայն իր հետագա վերլուծություններում հեղինակը մատնացույց է անում նաև Թուրքիայի իրական գեոքաղաքական նպատակները Հայաստանի մասով:
Թուրքիայի ԵՄ անդամակցությունը մեզանում շատ մակերեսայնորեն է դիտարկվում: Այն երկուստեք պրոցես է -Թուրքիա ներառած ԵՄ-ն որակապես ու քաղաքականապես մի նոր կառույց կլինի, որի հայանպաստ համարելը դեռ շատ վաղ է, եթե ոչ սկզբունքային սխալ:
Եվրոպայում 10 միլինոնանոց դիասպորա ունեցող և 70 միլիոնանոց մահմեդական ագրեսսիվ երկրի մուտքը անդառնալիորեն կփոխի ԵՄ դեմքն ու էությունը: ԵՄ-երկրները դա շատ լավ հասկանում են և դիմադրում են այդ ընթացքին, բայց չգիտես ինչու հայ քաղաքական միտքն է դրան կողմ:
Գումարած այս ամենին, նաև հարցը ոչ այնքան Թուրքիայի ցիվիլացման սխալ մեկնաթեզին է վերաբերում, որքան Թուրքիայի գեոքաղաքական կշռի ավելացմանը: Հետևաբար մեր քաղաքագիտական միտքը պետք է թարգի այդ գունավոր հեռանկարը փայփայելը որպես քաղաքագիտական խորաթափանցություն:
Այսպիսի դիրքորոշման մասին չարժե թմբկահարել բայց նաև չարժե տեղի-անտեղի ցուցադրել մեր քաղաքաքագիտական պրիմիտիվիզմը:

[Rammstein]

Հայտարարություն

07.05.2010թ.

ՀՀ Կրթության և գիտության նախարարությունը հանդես է եկել մի օրենսդրական նախաձեռնությամբ, որի ընդունումը սպառնում է վտանգել և ի չիք դարձնել անկախության գլխավոր ձեռքբերումներից մեկը՝ պետական լեզվի հիմքի վրա միասնական ազգային հանրակրթական դպրոցի համակարգը։

Մայրենի լեզվի հիման վրա հանրակրթության ապահովումը մարդու ազգային ինքնության ձևավորման, դրանով իսկ՝ ազգի ընդհանրական ինքնության պահպանման ու խորացման, վերջին հաշվով՝ ազգային անկախ պետականության կայացման ու հարատևման գրավականն է։ Մայրենի լեզվով հանրակրթությունն է, որ առավելագույնս ապահովում է համամարդկային արժեքների և համաշխարհային մշակույթի համընդհանուր մատչելիությունն ու տարածումը ամբողջ ժողովրդի մեջ՝ այն դարձնելով ազգայինը սնուցող կարևոր մի աղբյուր։ Որպես ինքնապահպանման թիվ մեկ քաղաքական խնդիր, դա գիտակցվել է տասնյակ դարեր առաջ. ժամանակին ա՛յդ գիտակցումն է եղել հայոց գրերի արարման, հայկական դպրոցի ու դպրության ստեղծման միակ խթանիչը։ Գիտակցական թե ենթագիտակցական մակարդակով նույն այդ շարժառիթն է աշխարհի տարբեր ծայրերում առաջացած գաղթօջախներում հայկական դպրոց հիմնելը դարձրել առաջին խնդիր։ Նույն այդ գիտակցումով է, որ նորանկախ Հայաստանի առաջին խորհրդարանը օրենքի ուժ տվեց հանրակրթական դպրոցներում ՀՀ հայազգի քաղաքացիների համար պարտադիր հայկական կրթությանը։

Նախապատրաստվող օրենսդրական փոփոխությունները խնդիր ունեն ճանապարհ բացել օտար լեզուներով հանրակրթական դպրոցների համար։ Դրանով վարչախումբը ընդունում է հայերեն կրթության անլիարժեքությունը, մատնում հայությանը երկրորդ կարգի ազգ համարելու իր ընկալումը։

Քաղաքական իշխանության սանձարձակության, օրինականության ու պաշտպանվածության բացակայության, սոցիալական բևեռացման խորացման, համատարած աղքատության, ամեն ինչին միայն բիզնեսի տեսանկյունից նայող պաշտոնեության պայմաններում սույն նախաձեռնությունը դառնում է տասնապատիկ վտանգավոր։ Այս պայմաններում օտարալեզու հանրակրթությունը, ինչպես ցույց է տվել փորձը, որպես «էլիտար», արագորեն տարածվելու, դառնալու է մի կողմից՝ սոցիալական անառողջ խմորումների, մյուս կողմից՝ հատկապես մտավոր պոտենցիալի արտագաղթի խթանման նոր մի դարպաս։

Հայ ազգային կոնգրեսը հայտարարում է, որ հիշյալ նախաձեռնությունը քաղաքական առումով վտանգավոր է, գավառամտության արգասիք և կոչ է անում դրա դեմ ստեղծել հասարակական անհանդուրժողականության մթնոլորտ, կանխել դրա իրականացումը։ Oտար լեզուների իմացությունը կարևորագույն խնդիր է, ինչը հնարավոր է և պետք է լուծել մայրենի լեզվով հանրակրթության շրջանակներում:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

Հմմմ, Լեւոնի օրոք շատ դրական քայլ եղավ ռուսական դպրոցների փակումը: Բայց, եկեք չմոռանանք, որ էն ժամանակ էլ հակառակ ծայրահեղությունն էր: Դեպք գիտեմ, երբ ավտոմատավոր տղերքը մտել էին ռուսական թատրոն ու հրամայել էին, որ այսուհետ ներկայացումները հայերեն խաղան:

Ասածս էն ա, որ ՀԱԿ-ի էս դիրքորոշումը հասկանալի ա, տվյալ պահին դրական ա, բայց արդյունքում շատ մեծ հավանականությամբ հանգելու ա մյուս ծայրահեղությանը: Իսկ ծայրահեղություններից ոչ մեկն էլ լավ չի: