Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Rammer]

ՎԵՐԱԱՆԿԱԽԱՑՄԱՆ ՀՐԱՄԱՅԱԿԱՆ

ՙՀայաստանը դե ֆակտո կորցրեց իր անկախությունը, ... այսօրվա դրությամբ Հայաստանն իրենից ներկայացնում է սուվերենությունից բացարձակապես զուրկ մի կախյալ երկիր, որում տիրում է տիպիկ պոլիցայական ռեժիմ...՚: Հայ ազգային կոնգրեսի անդամ, ՍԴՀԿ ատենապետ տիկին Լյուդմիլա Սարգսյանի այս գնահատականի հետ համաձայնել են բազմաթիվ կրթված-ազնիվ մարդիկ:

Որպես կանոն` պոլիցայական ռեժիմներում իրադրությունը տնօրինում են օտար պետության զորքերը, իշխանությունները դրածո են, պոլիցայներն ընտրվում են հասարակության տականքից: (Այս տեսանկյունից պարզամտություն է նախագահի, առավել եւս` նախարարի հրաժարականը պահանջելը: Պարոն Սերժ Սարգսյանին պարոն Ռոբերտ Քոչարյանով, մի պոլիցային մյուսով կամ այլ տականքով փոխարինելուց կախյալ երկրի կարգավիճակը չի փոխվում, այլ դեպի կործանում ընթացքն է արագանում: Իսկ այն, որ ռեժիմը մեր երկիրը տանում է կործանման, նաեւ տնտեսական հարացուցային փայլուն վերլուծությամբ օրերս ապացուցել է պարոն Հրանտ Բագրատյանը

Հայաստանը դե ֆակտո կորցնում է անկախությունը, որովհետեւ իրավիճակը փաստացի տնօրինում է ռուսական` օտար զորքը: (1878թ. Բեռլինի կոնգրեսում ռուսական պատվիրակությունը ապացուցեց աշխարհին, որ հայ ժողովուրդն ինքն իրեն պաշտպանել չի կարող, արտաքին հոգատարության կարիք ունի եւ անկախություն չի ուզում, ու վետո դրեց Գրիգոր Օտյանի կազմած ինքնավարության նախագծի վրա: Ի տարբերություն բուլղարների, սերբերի, արաբների,..., հայն անկախություն չստացավ ու ցեղասպանվեց Անկախ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման ընթացքից` թուրք-ռուսական գործընկերության ջերմությունից, Հայաստանում ռուսական զորքերի ներկայությունն ի սկզբանե ունեցել է մեկ նշանակություն` հաստատել շահագործելի պոլիցայական ռեժիմ: Հայ պոլիցայներն էլ են փոխելու ազգանուններն ու փորձելու Մարդ դառնալ այն բանից հետո, երբ ռուսական զորքերը դուրս գան Հայաստանից:

Օրինակª արեւելաեվրոպական երկրներում ֆաշիստական օկուպացիայի ժամանակ իրադրության տերը նվաճված ժողովուրդը չէր, այլ գերմանական զորքը, սովետական օկուպացիայի ժամանակª Կարմիր բանակը: Պարզ ասած` իշխանությունը ժողովրդից խլվում եւ պոլիցայական ռեժիմ է հաստատվում արտաքին ուժի կողմից կամ աջակցությամբ: Արեւելյան` սոցիալիստական Գերմանիայի պոլիցայներն ի լուր աշխարհի ստում էին, թե սովետական զինվորները պաշտպանում են արեւելյան գերմանացիների անվտանգությունը, ու կառուցվեց Պատ: 1945-89թթ. Արեւելյան Եվրոպայի երկրներում կազմակեպվում էին դեպուտատի, քաղաքապետի ընտրություններ, բայց օրինաչափորեն հաղթում էր ԿԳԲ-ի թեկնածուն: Պարոն Սերժ Սարգսյանը 2008թ. մարտի վերջին շնորհակալություն հայտնեց Պուտինին 2008թ. նախագահական ընտրություններում եւ դրանից հետո (այսինքնª մարտի 1-ին) աջակցության համար: Դրածոն (նկատի ունեմ պարոն Սերժ Սարգսյանին) կուզենա այսօր իմանալ, թե վաղըª Հայաստանից ռուսական զորքերի դուրսբերումից հետո ինքն ի±նչ պատժի է արժանանալու: Ճիշտ է, դատավորն առայժմ հայտնի չէ, բայց որպես կանոնª պոլիցայների անունները պատմության մեջ գրվում են ՙսեւով՚:

Պոլիցայական ռեժիմներում զավթիչի հետ համագործակցող, քաղաքական ընտրովի կամ նշանակովի պաշտոններ զբաղեցնող պոլիցայներն ընտրվում են հասարակության տականքից, որովհետեւ միայն տականքն է համաձայնվում դավաճանել Մորը եւ սպասարկել օտարի ազգային շահերը: Կրթված, ազնիվ Մարդուն կառավարման գործում ներգրավելը վտանգավոր է զավթիչի-նվաճողի համար, որովհետեւ Նա արագ հասկանում է, որ զավթիչի հետ համագործակցելով` կործանում է իր Հայրենիքը, հրաժարվում է համագործակցել, եւ դառնում է ազատագրական պայքարի գործիչ ու ոգի: (Ցեղասպանությունն օդում կախված, հայ Էսէռները թուրքերի հետ ՙՍահմանադրություն՚ էին խաղում, ռուսների հետª ՙկազակի-ռազբոյնիկի՚: Զավթիչների հետ համագործակցող պարոնայք տականքերը 100 տարի առաջ ու այսօր համոզում են իրենց, որ հային Ազատություն պետք չէ, այլ արոտավայր Դժվար է հպատակեցնել մշակութային առումով բարձրակարգ կամ արժանապատվության առողջ զգացողություն ունեցող ժողովուրդներին. նրանց միջի տականքը բռնազավթողի սերուցքից բարձր է:

Հայ մնալու համար պետք է ձերբազատվել դարավոր վախերից, տուն ուղարկել ռուսական զորքին ու գործակալներին, հրաժարվել համագործակցել դրածո վարչակարգի հետ, իր միջի տականքին խեղդել ՙօրորոցում՚, ապա վերագտնել իրª Մարդու էությունը եւ վերականգնել Անկախությունն ու Ժողովրդավարությունը: Հակառակ դեպքումª Նպատակի հետ հերթական հանդիպումը կկայանա 600 տարի հետո:

ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար

[Gayl]

ԵՍ ՇԱՏ ԵՄ ՈւԶՈւՄ ՍԽԱԼՎԵԼ
Վահագն Գրիգորյան
Հարցազրույց օրերս պետական մրցանակ ստացած «Ժամանակի գետը» վեպի հեղինակ Վահագն Գրիգորյանի հետ:

- Պարոն Գրիգորյան, ի՞նչ եք կարծում, Սերժ Սարգսյանը, Ձեր գրքին պետական մրցանակ տալուց առաջ, կարդացե՞լ է այն:

- Չեմ կարծում, որովհետեւ մրցանակի արժանացնել որոշում են հանձնաժողովները: Ինչքան ես հասկանում եմ, եթե որոշակի տարաձայնություն չի ծագում, նախագահը ստորագրում է հանձնաժողովի որոշումը: Հիմա ասել` չի կարդացել կամ ծայրեծայր չի կարդացել, ես չեմ կարող, քանի որ ներկա չեմ եղել: Դրա համար ենթադրություն պիտի անեմ, որ չի կարդացել: Բոլոր դեպքերում, իհարկե, ճիշտ է որ կարդան:

- Իսկ հնարավոր համարո՞ւմ եք, որ այսօր մեր երկրում պետական մրցանակ ստանա մի գիրք, որը գոնե ենթատեքստով չի հայհոյում ՀՀ 3-րդ հանրապետության առաջին իշխանություններին, ինչը ձեր վեպում կարծես նկատվում է:

- Իմիջիայլոց, ՀԱՇ-ը դուք մի ընդունեք Հայոց համազգային շարժում: Ես ասել եմ` նոր ՀԱՇ-եր պիտի լինեն, ապազգային: Դա եմ ասել (վեպի մեջ ՀԱՇ հապավումը նշանակում է Հայոց ապազգային շարժում-Ա.Զ.)... Եթե հիմա լրիվ տեղափոխվենք քաղաքական ասպարեզ, ես 3 իշխանություններին էլ, գոնե հայ-թուրքական եւ Ղարաբաղյան խնդրում, ընդդիմադիր եմ, եղել եմ, մնում եմ: Ես 3-րդ նախագահի հետ շատ լուրջ տարաձայնություններ ունեմ այս քաղաքականության հետ կապված: Այնպես որ, եթե ուզում եք ակնարկել, որ իշխանամետ եմ կամ 1-ին իշխանությանն ընդդիմադիր, դրա համար եմ պետական մրցանակ ստացել, այդպես չէ:

- Ձեր վեպում նաեւ հայոց ցեղասպանության թեման է` ժամանակակից թուրքը չի ընդունում իր պապերի ոճրագործությունը, ավելին, ինչպես մեջբերում եք թուրք վարչապետի խոսքը, «պատմությունը թուրքից ավելի պարզերես ազգ չգիտի»: Այդ ֆոնին ինչպե՞ս եք վերաբերվում հայկական կողմի` Թուրքիայի հետ մերձեցման նախաձեռնությանը եւ այդ մերձեցմանը միտված քայլերին:

- Ես գտնում եմ, որ մենք մտանք մի խաղի մեջ, որին բոլորովին պատրաստ չէինք: Չէինք պատկերացնում, թե դրա հետեւանքները ինչ են լինելու: Այսինքն` ճանապարհը սկսեցինք` չիմանալով` ուր ենք հասնելու` չգիտես ինչու կարծելով, որ դա մեզ լավ տեղ է բերելու: Ես այդ առիթով 1-ին բառերն ասել եմ, երբ լուր չունեի նույնիսկ, որ ինչ-որ արձանագրություններ են նախաստորագրվել: Այդ մասին ինձ հարց ուղղող լրագրողին ասացի` եթե այդպիսի բան է եղել, դա շատ վատ է, ես չեմ հավատում մեր դիվանագիտությանը, մեր քաղաքական մտքին: Սա խայտառակ պարտություն է լինելու: Ես դեմ էի ֆուտբոլային դիվանագիտությանը: Դա մեզ դրեց ծանր կացության մեջ: Թուրքիան, որ գոնե մինչեւ այդ ԼՂ խնդրում միայն բավարարվում էր սահմանը փակելով եւ, փաստորեն, ուրիշ ձեւով չէր խառնվում այդ խնդրի լուծմանը, դարձավ ակտիվ մասնակից: Մենք հրավիրեցինք Ադրբեջանի թիկունքում կանգնած մի երկրի եւ հիմա ընկել ենք կրակի մեջ: Ես օրինակ այնքան էլ չեմ վստահում ՌԴ-ի այն հայտարարություններին, որ ինքը երբեք ՀՀ-ի վրա ճնշում չի գործադրի: Ինչո՞ւ է մեզ հրավիրել Սոչի, ինչո՞ւ է նստեցրել բանակցելու: Ճնշումները շատ էլ լավ գնում են: Պարզվում է` որպեսզի այս արձանագրությունները վավերացվեն, մենք պիտի զիջում անենք ոչ միայն ցեղասպանության հարցում, ոչ միայն հայ-թուրքական սահմանը ճանաչելով` համաձայն Կարսի այդ անօրինական պայմանագրի, այլ արդեն ԼՂ հարցում: Ես շատ մտահոգված եմ: Ինչ ասեմ: Ես ուզում եմ սխալվել: Ես շատ եմ ուզում իմ բոլոր քաղաքական հայացքները սխալ լինեն: Ինձ ասեն` այ հիմար, դու այսքան տարի ընդդիմադիր եղար բոլոր իշխանություններին, տեսա՞ր` ինչ ճանապարհով է գնացել մեր երկիրը: Բայց չեմ հավատում, որ այդպես կլինի` նկատի ունենալով մեր անցյալը, Չարենցի ասած «մեր անղեկ, ցաքուցրիվ, անգաղափար ընթացքը»: Մենք գաղափար եւ հետեւողական ծրագիր երբեք չենք ունեցել, մենք արձագանքում ենք, այն էլ ոչ ժամանակին:

- Ինչպես վկայում է «Ժամանակի գետը», Հայոց ցեղասպանությունը 10-ամյակների հեռվից Ձեզ հանգիստ չի տալիս, թույլ չի տալիս լիարժեք կյանքով ապրել: Իսկ ինչպե՞ս եք զգում մի երկրում, որտեղ կարող է Մարտի 1 տեղի ունենալ:

- Նախ եկեք հարցը կիսենք: Ցեղասպանությունը 10-ամյակների հեռվում չէ, դուք սխալ ասացիք: Եւ ես դրա վերաբերյալ չեմ գրել: Այդ մասին գրքեր շատ կան: Ես տարիներ շարունակ միշտ մտածել եմ, որ անհնար է գեղարվեստական գիրք գրել ցեղասպանության մասին, սա ցավ է, ո՞նց մտնես այդ նյութի մեջ: Բայց վերջին տարիները, հատկապես 2005 թվականից, երբ 90-ամյա տարելիցի կապակցությամբ աշխուժություն նկատվեց, ես սկսեցի հետեւել այս խնդրի շուրջ ընթացող խոսակցություններին, կատարվող քայլերին եւ տեսա մի ողբերգություն. դա պարզապես առեւտրի առարկա է: Եւ իզուր է թվում, թե դա 10-ամյակների հեռվում է, մենք որպես ազգ ենք ուրիշ դարձել, այն սպանված 1.5 մլն մարդիկ չեն միայն, այն սփյուռք կոչվածն է, որը մի քանի սերունդ հետո դադարելու է գոյություն ունենալ: Իհարկե, պետք է ապագային նայել: Թշնամանքով հնարավոր չէ ապագա կառուցել: Իմ այդ վեպում էլ է թուրք հերոսուհին` շատ զարգացած կին, ասում` ես գիտեմ, որ ցեղասպանություն եղել է, բայց մենք, միեւնույն է, չենք ընդունելու դա, ձեզ կփրկի միայն մոռանալը եւ բարեկամությունը մեզ հետ: Ինչ վերաբերում է Մարտի 1-ին, այդ մասին այնքան է ամեն օր խոսվել ու գրվել, որ վերլուծելու բան էլ չկա: Դա պարզապես չպիտի լիներ, դա անթույլատրելի էր, եթե մենք մեզ քաղաքակիրթ ազգ ենք համարում: Եւ Նիկոլ Փաշինյանի դատապարտվելը, ինչ էլ ասեն, այնքան հստակ է, որ քաղաքական նկատառումներով է արվել: Ես երկար 10-ամյակներ եմ ապրել եւ դեռ չէի լսել, որ դատավորը, դատախազի պահանջածից ավելի խիստ պատիժ սահմաներ:

- Պարոն Գրիգորյան, մամուլում այսպիսի կարծիք կար, որ արյան ու բռնության միջոցով իշխանության եկած նախագահի ձեռքից մրցանակ ստանալը փոխշահավետ համաձայնություն է նշանակում, եւ որ այդ մրցանակի նպատակն է մտավորականներին զրկել դիմադրության վերջին կամքից: Համաձա՞յն եք այդ տեսակետի հետ:

- Բոլորովին էլ չէ: Սա պետական մրցանակ էր: Այն ինձ նախագահը չի տվել, իմ Հայաստանի պետությունն է տվել: Կա նախագահական մրցանակ, որին ներկայացվելիս ես կմտածեի` արժե՞, թե՞ չէ: Իմիջիայլոց, տվյալ դեպքում մարտիմեկյան դեպքերի հրամանը բոլորովին ուրիշ մարդ էր տվել, դա եկեք չմոռանանք: Սա պետության մրցանակն է, որը չի վերաբերում նախագահներին:
http://www.armtimes.com/521

[Gayl]

Այսօր մահացել է անազատաության մեջ գտնվող ֆրանսահայ ազտամարտիկ Սարգիս Հացպանյանի հայրը:

Գեւորգ Հացպանյանը արդեն մի քանի շաբաթ է մահամերձ էր, սակայն նրա որդուն հնարավորություն չի տրվել հրաժեշտ տալու հորը: Գեւորգ Հացպանյանը բնակվում էր Ֆրանսիայում:

Ազատամարտիկ, ներկայումս քաղբանտարկյալ Սարգիս Հացպանյանին նրա հայաստանյան հարյուրավոր ընկերների անունից ցավակցել են Միքայել Հայրապետյանը, Պետրոս Մակեյանը, Ժիրայր Սեֆիլյանը, Դավիթ Մաթեւոսյանը:

Կոնգրեսը ցավակցում է


Հայ Ազգային Կոնգրեսը խորապես ցավակցում է քաղբանտարկյալ Սարգիս Հացպանյանին՝ Ֆրանսիայում բնակվող իր հոր՝ Գեւորգ Հացպանյանի մահվան առիթով։ Վարչախմբի պարագլուխները, առաջնորդվելով իրենց հատուկ ճղճիմ քինախնդրությամբ ու մանրությամբ, ժամանակաին մերժեցին Սարգիս Հացպանյանի իր ծնողին մի վերջին հրաժեշտը տալու խնդրանքը։ Վերջին մեկ-մեկուկես տարում քաղբանտարկյալների մերձավոր հարազատների ավելի քան մեկ տասնյակ մահվան պատճառը ոչ միայն առողջական հանգամանքներն են եղել, այլ առաջին հերթին այն հոգեկան ապրումները, որ նրանք ունեցել են իրենց որդիների, եղբայրների նկատմամբ վարչախմբի կիրառած ապօրինությունների ու նրանց անազատության մեջ պահելու պատճառով։ Այսինքն՝ նրանք Մարտի 1-ի սպանդի հարվածող ալիքի զոհերն են ըստ էության, ինչի պատասխանատվությունը եւս ամբողջությամբ ընկնում է ներկա վարչախմբի վրա։http://www.a1plus.am/am/social/2010/01/28/hacpanyan

[Gayl]

Ցավակցություններս Հացպանյանների ընտանիքին:

[Rammer]

ՔԱՂԱՔԻ ԲԱՆԱԼԻՆԵՐԸ` ՊԱՐՏՔԻ ԴԻՄԱՑ

Թալիբներին հասարակությանն ինտեգրելու նպատակով Միացյալ Նահանգները 100 մլն դոլար է հատկացնելու Աֆղանստանին եւ առաջիկա 5 տարում իր զորքերը դուրս է բերելու այդ երկրից` հնարավորություն ընձեռելով աֆղաններին ինքնուրույն լուծել ազգային անվտանգության խնդիրները: (Սա արտգործնախարարների 29.01.2010թ. Լոնդոնյան միջազգային համաժողովի ձեռքբերումն էր

Պարզվում է, բոլորը շահագրգռված են Իրաքից ու Աֆղանստանից դաշնակիցների զորքերի դուրսբերմամբ, բայց ըմբռնումով են վերաբերվում Հայաստանում օտար զորքերի ներկայությանը: Իրաքն ու Աֆղանստանը այլեւս վտանգ չեն ներկայացնում Աշխարհի անվտանգության, Խաղաղության համար: Իսկ Հայաստանը վտա±նգ է ներկայացնում: Եթե այդպես չէ, ապա Լոնդոնյան միջազգային համաժողովը ինչո±ւ 100 մլն չհատկացրեց Հայաստանինª ռուսական զորքից ու գործակալներից մի քանի տարվա մեջ մաքրվելու համար:

Երբ որոշվեց Իրաքից դուրս բերել ամերիկյան զորքերը, քաղաքացիները ելան փողոց ու այդ օրը դարձրին տոն ու կոչեցին ՙԱնկախության վերականգնման օր՚: Լոնդոնյան կոնֆերանսի պատմական որոշումից 3 օր հետո, պակիստանյան թալիբների ղեկավարներից մեկը զոհվեց անհայտ հանգամանքներում, կարծես թե, որպես ավետիսի մատաղ: Երբ երկրաշարժի հետեւանքները վերացնելու նպատակով մեծ քանակությամբ օտար զինվորներ փորձում էին պահպանել միջազգային օգնության հավասար բաշխումն ու կարգուկանոնը, Հայիթիի իշխանությունների ներկայացուցիչները մտահոգություն հայտնեցին, թե օտար զորքերի ներկայությունը սպառնում է երկրի սուվերենությանը: Հայաստանի սուվերենության մասին մտածող հայ իշխանավոր չկա:

Աշխարհում ոչ ոք չի հասկանում, թե հայերն ինչո±ւ են աճուրդի հանում իրենց Անկախությունը: Ոչ մեկի համար հասկանալի չէ, թե այդ ի±նչ պետք է եղած լիներ, որ Նորագյուղը նվիրեին Մոսկվային: (Մի քանի օր առաջ պարոն Հրանտ Բագրատյանը հարցազրույցում (ՙԺամանակ՚, 30.01.2010թ.) նշել էր. ՙ2013-ից հետո 20-25 տարի Հայաստան պետության տնտեսական օրակարգի թեման լինելու էª ինչպես մարել արտաքին պարտքը: Արդեն զիջելու ենք Սեւանա լիճը, Երեւանի այսինչ փողոցն ենք գրավ դնելու...՚: Առաջ ընկնելով ժամանակից` պարոն Սերժ Սարգսյանը ճարպկորեն արագացնում է ընթացքն ու արդեն (ի¯նչ գրավ դնել) խուրդում է Երեւանի թաղամասերից մեկը Այսպիսով ՙԳույք` պարտքի դիմաց՚ անողնաշար մոտեցումից անցում է կատարվում ՙՔաղաքի թաղամաս` պարտքի դիմաց՚-ին, որին տրամաբանորեն հաջորդելու է ՙՔաղաքի բանալիները` պարտքի դիմաց՚-ը: Սերտող աշակերտի համար կամաց-կամաց պարզվում է պատմության անբացատրելի, կրկնվող էջը, թե այդ ո±նց եղավ, որ Բագրատունիները որոշեցին Բյուզանդիային նվիրել Անիի բանալիներն ու Հայոց Գահը, որի նկատմամբ իրավունքը ժառանգաբար անցավ օսմանյան եւ ռուսական քույր կայսրություններին:

Ասում են, թե Պետրոս Գետադարձն ու Սարգիս Կասյանն առանց օտար զորքիª բյուզանդական կամ կարմիր բանակի գործողությունների, չէին կարող իրագործել պետականությունը ոչնչացնելու հանցավոր նպատակը: Իրականում, Հայաստանը ոչնչացնելու հանցավոր նպատակ ունեին Բյուզանդիայի կայսր Վասիլ 2-րդն ու Բոլշեւիկյան Ռուսաստանի դիկտատոր Վ. Լենինը, իսկ գետադարձներն ու կասյաններն ընդամենը հայկական լեռնաշխարհի հետ կենսագրական ընդհանրություններով դրածոներ էին, հինգերորդ շարասյուն, որոնք կոչված էին նվաճողի գովքն անելու եւ սպասարկելու, հօգուտ օտարի եւ ընդդեմ ժողովրդի կազմակերպելու ապօրինի հարկահավաքություն (ներկայում` հայռուսգազարդի կողմից գազի գնի հերթական բարձրացումը): Դրածո ռեժիմներն ունեն նույն կարգախոսը` ՙՀավերժ ...-ի հետ՚, սակայն ոչնչանում են, երբ մնում են առանց տերերիª վասիլների ու լենինների: Աֆղաններին ու արաբներին, ուղեղ ու սիրտ, հավատ ու հոգի ունեցողներին, եւ ընդհանրապես Նրան, ով երեխա ժամանակ խամաճիկի ձեռքերին-ոտքերին կապած թելերը կտրելուց հետո պարզել է շարժվող տիկնիկի գաղտնիքը, դրածո ռեժիմից ազատվելու ճանապարհը հայտնի է:

Հեռացող օտար զորքի հետ բնականորեն հեռանում է նաեւ դրածոն: Հայ Ազգային Կոնգրեսի 01.08.2008 հանրահավաքի եզրափակիչ ելույթում այսպես է հնչել. ՙՍերժ, դու օտար ես, դու ժողովրդի հետ կապ չունես, եւ օտարի նման պետք է հեռանաս...՚:

ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար

[dvgray]

Լուրեր
Ազգային ժողովը վավերացրեց հյուսիս-հարավ ճանապարհային միջանցքի վարկավորման համաձայնագիրը
Խորհրդարանը երեքշաբթի օրը վավերացրեց Հայաստանի Հանրապետության եւ Ասիական զարգացման բանկի միջեւ կնքված վարկային համաձայնագրերը, որոնցով մինչեւ 2017 թվականի տարեվերջը Հայաստանին է տրամադրվելու 500 միլիոն դոլարի վարկ` Հայաստանի հարավը հյուսիսի հետ կապող ճանապարհային միջանցքը միջազգային չափանիշներին համապատասխանեցնելու համար։

Ծրագրի իրագործման համար, ընդհանուր առմամբ, պահանջվում է 1,5 միլիարդ դոլար։ Ասիական զարգացման բանկի հետ կնքված համաձայնագրերը Ազգային ժողովում ներկայացնող Էկոնոմիկայի նախարար Ներսես Երիցյանի խոսքով, ֆինանսավորման մնացած մասը տրամադրելու շուրջ բանակցություններ են վարվում Համաշխարհային բանկի, Եվրոբանկի, Ճապոնիայի զարգացման գործակալության հետ։

http://www.armenialiberty.org/archiv...tml?id=1946267

մինչև ուր՞ մինչև ե՞րբ, մինչև ինչան՞՞՞
սաղ պարերը պարեցինք, մնաց սարի սմբուլը
ինչներիս՞ ա պետք հիմա էս ճանապարհը - 1.5 միլիարդ պարքի դիմաց: էտ ինչ՞ եկամտաբերություն ա ապահովելու էտ ճանապարհը, որ սենց քայլի են գնում … էտ ինչով՞ եղածը չէր բավարարում…
քոչը նախկին քաղաքապետի հետ Երևանում շինեց ու շինեց, էսրանք էլ արդեն հանրապետական մասշտաբով շինելու են անցել

շատ նման ա նրան, որ ամերիկայից արդեն դատարանով վտարված հայերը ձեռր հետ ինչքան կարան տարբեր բանկերից կրեդիտ էին վարցնում ու միանգամից մի կլորիկ գումարով թռնում Հայաստան…
բա սրանք՞ ուր են թռնելու: բա մեր ժողվուրդը՞ ուր ա թռնելու

[Kuk]

ՄԵՏՐԸ՝ ՀԱԶԱՐ ԴՈԼԱՐ

«Առաջին անգամ կառավարությունն ասում է՝ հանրապետությունում ուզում ենք ճանապարհ կառուցել՝ լավ եւ շատ թանկ», հայտարարել է ԱԺ փոխնախագահ Սամվել Նիկոյանը եւ արձանագրել, որ «թանկից էժանը չկա»:

«ՉԻ» - Իհարկե «թանկից էժանը չկա», բայց խնդիրն այն է, որ այս ճշմարտությունը գիտեն բոլորը, ու չնայած դրան, չգիտես ինչու, հասարակության 90 տոկոսը ոչ թե «Պիեռ Կարդեն» է հագնում, այլ Չինաստանից կիլոյով ներմուծված էժանագին հագուստ: Իսկ պատճառը շատ պարզ է. որեւէ ապրանք ընտրելիս ամեն մարդ պիտի հաշվի առնի իր հնարավորությունները, մանավանդ՝ եթե ապրանքը գնելու է պարտքով վերցրած փողով:

Իսկ «Հյուսիս-հարավ» մայրուղու կառուցումը հենց այդ դեպքն է, եւ այնքան էլ հասկանալի չէ, թե ինչու է կառավարությունն առանձնակի հրճվանքով շեշտում, որ այդ ճանապարհը «շատ թանկ է»: Չնայած՝ այդ հրճվանքը նույնպես կարելի է հասկանալ. իշխանություններն այդ ծրագրի համար 500 միլիոն դոլար են «կպցրել», իսկ դա նշանակում է, որ ճանապարհի յուրաքանչյուր մետրն արժենալու է առնվազն հազար դոլար: Հիմա հասկացա՞ք. թե ինչ հորիզոններ են բացվում:

[Grieg]

երևի ոչ շատերը գիտեն, որ յութուբում կա Փաշինյանի վիդեո արխիվը http://www.youtube.com/nikolpashinyan

[Kuk]

Այսօր՝ տասներկու տարիների հեռվից, գրեթե ոչ մեկը չի հիշում, որ նախագահ «ընտրվելուց» հետո Ռոբերտ Քոչարյանի առաջին հրապարակային քայլը «Ոսկե ձկնիկ» ռեստորանի բացման արարողությանը մասնակցելն էր:

ՉԻ

Ես էլ չէի հիշում

[terev]

մինչև ուր՞ մինչև ե՞րբ, մինչև ինչան՞՞՞

Մինչև ստեղ dvgray ջան:

ՊԱԼԿՈՎՆԻԿ ԿՈւԴԱՍՈՎ ՆԻՇՇԻՅ, ԳԱՍՊԱԴԱ

1993-96 թ.թ. ՀՀ վարչապետ Հրանտ Բագրատյանի` նախօրեին հրապարակած տվյալները ավելի հասկանալի են դարձնում, թե ինչ է կատարվում Հայաստանի արտաքին քաղաքականության ոլորտում: Բագրատյանը տեղեկացնում է, որ 2010 թվականին Հայաստանի արտաքին պարտքի սպասարկման համար անհրաժեշտ կլինի 115 միլիոն դոլար, 2011-ին` 129 միլիոն, 2012-ին` 280 միլիոն, 2013-ին` արդեն 478 միլիոն դոլար: Սրանք այն գումարներն են, որ Հայաստանը պետք է նախկինում վարկ տված երկրներին եւ կազմակերպություններին վճարի մայր գումարի նախատեսված չափաբաժինները եւ տոկոսները փակելու համար: Իհարկե, եթե խոսքը քոչարյանասերժական կլանի անձնական պարտքի մասին լիներ, որեւէ խնդիր չէր ծագի, որովհետեւ նրանց համար մի քանի հարյուր միլիոն դոլար վճարելը ընդհանրապես պրոբլեմ չէ: Բայց խոսքը որպես արտաքին պարտք Հայաստանի Հանրապետություն մտած գումարների մասին է, որոնց մի մասն էլ թալանվել եւ թալանվում է ավազակապետության ներկայացուցիչների հարստացման նպատակով, եւ այս պայմաններում Հայաստանը, հասկանալիորեն, ի վիճակի չէ վճարել վերը նշված գումարները: Ինչ խոսք, ցանկության դեպքում քոչարյանասերժական կլանը կարող է վճարել Հայաստանի փոխարեն` նույն Հայաստանից թալանված փողերով: Բայց այս պարագայում նրանց ֆինանսական հնարավորությունները էապես կկրճատվեն, եւ կլանը ընտրությունները կեղծելու, քիլլերների խմբեր պահելու եւ աշխատեցնելու, ձեռնասուն լրատվամիջոցներին եւ մտավորականներին կերակրելու փող չի ունենա եւ ուրեմն` կզրկվի իշխանությունը պահելու որեւէ շանսից: Ստացվում է, որ այսօրվա պայմաններում Հայաստանը վճարունակության լուրջ խնդրի առաջ է կանգնել: Նաեւ այստեղ է պետք փնտրել Սերժ Սարգսյանի «նախաձեռնողական արտաքին քաղաքականության» արմատները: Ըստ այդմ` խնդիր է դրված այնպիսի արտաքին քաղաքականություն վարել, որը հնարավորություն կտա նորանոր վարկեր վերցնել` հները փակելու համար: Որոշակի պայմաններում հնարավոր է նույնիսկ, որ Հայաստանի պարտքերը ներվեն, եւ անհատույց օգնություն տրամադրվի: Արդեն մի քանի տարի խոսվում է այն մասին, որ ազատագրված տարածքները Ադրբեջանին վերադարձնելու պարագայում միջազգային հանրությունը պատրաստ է Հայաստանին մինչեւ 4 միլիարդ դոլարի ֆինանսական օգնություն տրամադրել: Իրադարձությունները ցույց են տալիս, որ սա կարող է շահավետ գործարք համարվել Հայաստանի գործող իշխանությունների համար: Հայաստանի վճարունակությունը բարձրացնելուն միտված հուսահատ քայլ է նաեւ հայ-թուրքական սահմանը բացելուն ուղղված իշխանության ջանքերը: Բայց ինչպես ցույց է տալիս Հայաստանի ՍԴ-ի որոշմանը հետեւած` Թուրքիայի ԱԳՆ հայտարարությունը, այս ուղղությամբ պրոբլեմները ավելի են խորանում: Այս պահին, սակայն, անորոշ է, թե ինչպես է լուծվելու Հայաստանի վճարունակության հարցը: Տարբերակներից մեկն այն է, որ հայ-ադրբեջանական եւ հայ-թուրքական թնջուկները լուծվում են, ինչի դիմաց միջազգային հանրությունը ներում է Հայաստանի արտաքին պարտքը եւ օգնություններ շնորհում: Հաջորդ տարբերակով` հայ-ադրբեջանական եւ հայ-թուրքական թնջուկները չեն լուծվում, բայց միջազգային հանրությունը, գնահատելով Հայաստանի իշխանության հնազանդությունը, նրան ֆինանսական միջոցներ է տրամադրում` տոկոսով, կամ որպես օգնություն: Այս միջոցները, սակայն, չեն կարող հարցին արմատական լուծում տալ, որովհետեւ եթե գումարները տոկոսով հատկացվեն, դա ավելի է ծանրացնելու մեր վիճակը, իսկ եթե որպես օգնություն` չի թեթեւացնելու: Մեր երկրի անվճարունակ լինելու իրական պատճառները թաքնված են կլանային, օլիգարխիկ, մոնոպոլ տնտեսության խորքերում, ինչի պատճառն էլ ապօրինության եւ բեսպրեդելի իշխանության գոյությունն է, որը տզրուկի նման ծծում է Հայաստանի կենսական հյութերը: Նկատի ունեմ` հենց այստեղից էլ պետք է սկսել հարցի լուծումը` օրինական եւ ժողովրդին հաշվետու իշխանության հաստատումից, այլապես Հայաստանը ավելի ու ավելի անվճարունակ է դառնալու, որովհետեւ մեր երկրին տրված ցանկացած օգնություն եւ վարկային միջոց ավազակապետության կողմից մի այնպիսի արագությամբ է խժռվելու, որին կնախանձեր նույնիսկ Դանայան տակառը:

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

[Askalaf]

ԹԱԶԱ ՀԱՎԵՐԻ ԵՎ ՆՐԱՆՑ ԱԾԱԾ ԵՐԿԱԹԵ ՁՎԵՐԻ ՄԱՍԻՆ

Պարզվում է` մարդիկ կան, որ չափահաս են, տառաճանաչ, նույնիսկ ակնարկում են, որ իրենք քաղաքականությունից ու պետությունից բան են հասկանում, բայց նրանց Հայ ազգային կոնգրեսի մարտավարությունը չհիմնավորված է թվում: Խնդիր չկա, ցանկացած մարդ կարող է ցանկացած բանի վրա կասկածել եւ չհասկանալ: Բայց բացատրում ես, մանրամասն ես բացատրում, ծամում, բերանն ես դնում, օրինակ ես ծառայում, գրողը տանի, բայց մարտավարությունը, միեւնույն է, անհասկանալի է նրանց համար: Պրոբլեմը այն է, որ այդ մարդիկ ոչ թե քո բացատրածին են առարկում, այլ, անկախ քո բացատրելուց եւ օրինակ ծառայելուց, մնում են էն իրենց սկզբնական դիրքորոշմանը. նրանց չհիմնավորված է թվում եւ վերջ: Որքան ուզում ես հիմնավորիր, միեւնույն է, նրանց հաստ գլուխների մեջ չեն տեղավորվում քո հիմնավորումները: Ու էսքանից հետո նրանք զարմանում են, որ իրենց գործունեության վերաբերյալ կասկածներ են արտահայտվում, կասկածներ են հնչում, որ իրենք ծառայում են ավազակապետությանը: Ընդհանրապես, այսօրինակ կասկածների վրա զարմացողներին ասեմ. եթե հրապարակային մակարդակում ընդամենը կասկածներ են արտահայտվում, ուրեմն իրականում դրանք կասկածներ չեն, այլ համոզմունք: Ընդ որում, ապացուցելի համոզմունք: Նկատի ունեմ, ոչ միայն կասկածում ենք, այլեւ երբ անհրաժեշտ լինի, նաեւ «դակազատ» կանենք: Բայց սա թողնենք հետագային: Հիմա եկեք հասկանանք, թե ինչ են առաջարկում Հայ ազգային կոնգրեսին կողքից, «պապուծի» քննադատողները: Անկեղծորեն ցանկացել եմ հասկանալ նրանց ասածը ու պարզել եմ հետեւյալը: Նրանք, ուրեմն, ասում են, որ պետք է ստեղծվի նոր ընդդիմություն: Էս հասկացանք, բայց հարց է ծագում. ի՞նչ պիտի անի այդ նոր ընդդիմությունը, որ չի անում Հայ ազգային կոնգրեսը: Այս հարցի պատասխանը չկա: Այսինքն, էս կետի վրա կանգնել են: Ու շարունակ կրկնում են` նոր ընդդիմություն, նոր ընդդիմություն, եւ այդպես էլ չեն կարողանում ստեղծել: Չեն էլ ստեղծի, որովհետեւ այդօրինակ ընդդիմությունով չափարատակերը լցված են, այդօրինակ ընդդիմություն ու ընդդիմադիրներ էնքան կան, որ Երեւանի փողոցներից կարելի է կովշով հավաքել: Հիասթափեցնեմ. տեսանելի ապագայում Հայաստանում չի լինելու այնպիսի ընդդիմադիր քաղաքական ուժ, որը իր կշռով, հեղինակությամբ, վստահելիությամբ որեւէ, թեկուզ հեռավոր կերպով համեմատելի լինի Հայ ազգային կոնգրեսի հետ: Եւ Կոնգրեսը կազմաքանդելու մասին խոսակցությունների կիզակետում հայտնված մարդիկ չեն էլ նկատել, որ այդօրինակ դերակատարման համար չունեն ոչ ինտելեկտուալ, ոչ քաղաքական եւ առավելեւս բարոյական ռեսուրս: Նրանց համար ծայրահեղ հաջողություն է ամիսը երկու անգամ տելեւիզրով երեւալը, եւ այդ հաջողությանը նրանք միշտ չէ, որ կարողանում են հասնել: Զգալի է, չափազանց զգալի, որ ոմանց ցավեցրել է Աշոտ Սարգսյանի վերջին հոդվածում տեղ գտած այն միտքը, թե լուրջ է պետք վերաբերվել այն մարդկանց քննադատություններին, ովքեր մասնակցում են ակցիաների, գործուն ներդրում ունեն պայքարի մեջ, պայքարում են ապօրինությունների եւ ընտրակեղծիքների դեմ: Աշոտ Սարգսյանի այս միտքը, ահա, դուր չի եկել ոմանց: Բա ի՞նչ եք կարծում, ընդդիմությունը ձեզ համար փխրուն օրիորդների կլո՞ւբ է: Իհարկե, լուրջ պետք է վերաբերվել այն մարդկանց ասածին, ովքեր իրենց կյանքով ու ապրածով ապացուցել են իրենց սկզբունքայնությունը (ի դեպ, այսօրինակ մարդիկ, ովքեր քննադատական խոսք են հնչեցնում, բարեբախտաբար քիչ չեն): Թե չէ ջահելներ կան, մի հատ «փը՛խկ»-ից էնքան են վախեցել, որ մինչեւ կյանքների վերջը վատ հոտով են բուրելու, երկու տարի իշխանության դեմ կես ծպտուն չեն հանել, հիմա ելել ինչ-որ վերլուծություններ են անում, մտքեր արտահայտում, դուխ են սովորեցնում: Մարդիկ կան` համապատասխան տեղերում հավի կարգավիճակ են ունեցել, հիմա դրսերում երկաթե ձվեր են ածում: Ջահելներ, դուք պետք է ձեր տեղը իմանաք, այլապես կստիպեք, որ մենք ձեզ ցույց տանք այդ տեղը: Հասկացանք չէ՞ իրար:

ՀԳ. Կռահում եմ, որ ոմանք հեռակա հարց կհնչեցնեն` ի՞նչ է, Կոնգրեսը անթերի՞ է: Իհարկե, անթերի չէ, ոչ էլ` անսխալական: Բայց դա նաեւ չի նշանակում, թե սխալ կյանքով ապրածներն ու թերության մարմնացումները պետք է չիմանան իրենց տեղը հայոց պատմության մեջ: Իհարկե, նրանք ազատ են արտահայտել ցանկացած կարծիք ու տեսակետ: Բայց մենք էլ մեր կարծիքներն ու տեսակետներն արտահայտելու իրավունք ունենք, չէ՞:

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ
«Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ից
Փետրվարի 6, 2010

Հոդվածը սառը ցնցուղի ազդեցություն ունի

[Վիշապ]

«Euronews» հեռուստաընկերությանը տված հարզազրույցում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի ինքն իրեն գցել է անհարմար դրության մեջ։ Խոսելով ղարաբաղյան հակամրտության կարգավորման գործընթացի մասին՝ նա ասել է, այն ինչ միշտ ասել է։ Սակայն, երբ խոսքը գնացել է Ադրբեջանի ներքին կյանքի մասին Ալիևը ակնհայտորեն խառնվել է՝ հայտնվելով զավեշտալի իրավիճակում։ Ստորև բերում ենք հարցազրույից հատվածներ.

Euronews-2009թ. սահմանադրական հանրաքվեի ժամանակ Ադրբեջանում վերացել է նախագահի պաշտոնավարման ժամկետների արգելքը։ Դուք ուզում եք հավերժ մնալ իշխանությա՞ն։

Ի. Ալիև-Գիտեք դա չէր արվել…ինչ-որ անձնական նկատառումներով։ Նման փորձ կա աշխարհի շատ երկրներում։

Euronews-Դեմոկրատական երկրներում՝ ոչ։

Ի. Ալիև-Դե, նայած որտեղ…Օրինակ, եթե անվանական պետության ղեկավարը համարվում է թագավորը, իսկ վարչապետը կարող է 5 անգամ անընդմեջ ընտրվել, ապա դա շատ քիչ է տարբերվում մեր իրավիճակից։ Նայեք եվրոպական երկրներին և կտեսնեք…

Euronews-Միգուցե Դուք ինքներդ Ձեզ թագավո՞ր եք համարում։

Ի.Ալիև-Ոչ, ոչ…Ես ինձ համարում եմ գործադիր իշխանության ղեկավար։ Ձեր երկրների պարագայում դա վարչապետն է, որը կարող է շատ անգամ ընտրվել։ Այդ դեպքում, ինչու՞ ժողովուրդը պետք զրկված լինի այդ իրավունքից։ Եթե նրանք ունեն ընտրության հնարավորություն, եթե կա ընտրելու հնարավորություն…

Euronews-Իսկապես, եթե՛։

Ի. Ալիև-…այդ դեպքում նրանք կարող են ընտրել ում ուզում են…Իսկ Ադրբեջանում դեմոկրատական գործընթացները բավականին ակտիվ զարգանում են։ Եվ հետո, չ՝ որ մենք չենք խառնվում ձեր երկրների ներքին գործերին, չնայած նրան որ շատ բաներ կան որոնք չեն կարող մեր դուրը գալ կամ էլ մեզ համար զավեշտալի են…բայց չէ որ մենք այդ մասին չենք խոսում։

Euronews-Օրինակ։

Ի. Ալիև.-Փաստացի, մենք ոչինչ չենք ասում…և շատ նրբանկատ ենք մեզ պահում։ Երկրի ներքին խնդիրները, նրա ավանդույթները, նրա պատմությունը, քաղաքական համակարգը, նրա վերաբերմունքը ազգի լիդերների հանդեպ պետքէ թողնել այդ երկրի ժողովրդին։ Նա է որոշողը։

Euronews-Այո, բայց Ադրբեջանը Եվրոպայի Խորհրդի անդամ է…

Ի. Ալիև.-Եթե ինչ-որ մեկը… Եթե ինչ-որ մեկը ցանկանում է սեփական նպատակներին հասնելու համար օգտվել ժողովրդավարության չափանիշներից՝ մենք դա թույլ չենք տա։
7or.am

Իմիջայլոց դիտեք նաև Ղարաբաղի թեմայով մասը, ու ինքներդ որոշեք, Ղարաբաղի հարցի խաղաղ կարգավորում հնարավո՞ր է, թե՞ ոչ։ Ւմ թշվառ կարծիքով՝ ոչ։

[Chuk]

[dvgray]

դեմագոգիա, կամ ով ա՜՜՜սի:
նախ, էտ "պայմանականությունների ուրացումը" ասածը: ինչ՞ ասել է, որ արվեստագետը ուրանում է պայմանականություննեը: Ապուշ՞ է արվեստագետը, ինչ՞ է: ուրիշ հարց է, որ արվեստագետը ունի իր պայմանականություննեը, որը կյարող է և կապ չունենա եղած հասարակական ընդունելի պայմանականությունների հետ: բայց հերիք է որ արվեստագետը "ուրանա" իր պայմանականություննեը, նա կնշանակի ուրանում է հենց իրենց, որը անհասկանալի գովեստ է, ու ընդանրապես անհասկանալի է այս ամենի մասին միտինգային ելույթներ ունենալ:
ուզում՞ ես մտաբվերական-արվեստագետի տիպաժ ներկայացնել: պատմիր Թումանյանի կյանքի ցանկացած դրվագ ու դրանով ավարտիր: "միտինգը " այստեղ հեչ տեղին չէ

[Chuk]

Դեմագոգիա և այլ ձևակերպումները թողնենք մի կողմ: Չափազանց վիճելի է, Տեր-Պետրոսյանն իր նախագահ եղած ժամանակ այս խոսքերն ասելով, ու նախագահ չեղած ժամանակ նույն գաղափարը կրելու պարագայում դեմագոգիա է անում, թե ազնիվ է:

Գանք խոսքին, մոռանալով թե այն ով է ասել:
Ես ինքս մտավորականի այս սահմանմանը լրիվ համաձայն եմ, ես ինքս էս հայացքների կրողն եմ ու բազում անգամներ փորձել եմ սահմանել, թե իմ համար իսկական մտավորական կոչվածն ինչ է, չեմ կարողացել: Այս սահմանումը լրիվ ընդունում եմ: