Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Բիձա (05.11.2013)
Արթ ջան, նախ չեմ հիշում, որ տենց արտահայտություն արած լինեմ, բայց դիցուք:
Խառնում ես դերերը: Արտաքին թշնամու հետ նույնացնում են Քոչին, Սերժիկին, Լֆիկին, Նեմեցին, Դոդին, ուրիշներին:
Իսկ եթե զուտ տեսականորեն ենթադրենք որ Շանթը 5000 հոգի ա հավաքում, ինքը կռվելու ա ոչ թե Դոդի, Նեմեցի, Լֆիկի, Սերժիկի ու Քոչի հետ, այլ կռվելու ա ստորին օղակներում գտնվող անձանց հետ, էդ թվում ոստիկանի, գուցե զինվորի, ում զոռով բերելու են ու առաջդ կանգնացնեն: Իհարկե իդեալական դեպքում էդ զինվորը զենքը գցում ու միանում ա քեզ, բայց փաստացի դու կանգնում ես ընտրության առաջ. եղբորդ, ով ոչ իրա կամքով էդտեղ ա, սպանե՞ս, թե՞ չէ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Մեֆ, կատակ ե՞ս անում, թե՞ լուրջ ես սենց բաներ գրում: Քո ասածի դեպքում պետքա առնվազն 50.1 տոկոս հավաքես, որ ասես ազնիվ ա: Արդեն մանկապարտեզ բաներ ես ասում: Հիմա չեմ հասկանում, քո համար դեռ հարց ա՞ ժողովուրդը հեղափոխություն ուզում ա, թե չի ուզում: Եթե էսքանից հետո չի ուզում, ուրեմն էս ժողովրդին համ էս իշխանություններն են տեղին, համ էլ 5 հազար հոգով՝ առանց ժողովրդի կարծիքը հարցնելու էս իշխանություններին վռնդողները:
Բայց մինչև շարունակելը, լավ կլինի մի հատ կողմնորոշվես, հիմա էս ժողովուրդն ուզում ա՞ էս իշխանություններին վռնդի, թե չի ուզում![]()
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Փորձեմ, ջան:
Անձերը:
Վազգենը աննասուն էր շատ առումներով, և որպես մարդ, և որպես քաղ/պետ/գործիչ, բայց ինքը միևնույն ժամանակ բացառիկ խարիզմատիկ էր ու շատ ուժեղ կամային գծեր ուներ, որ ձգում էր դեպի իրան: Ես որ էս վիդեոն ձայնագրելու ժամանակ բավականարափ մեծ լինեի՝ վազելով կգնայի մահապարտվելու, Արթ: Ու գնացին: Ու աշխատեց:
Շանթը աննասուն չի, շատ մաքուր, ճիշտ կերպար ա, իր արածը ճիշտ համարող, լավ բան անել ուզող, բայց ինքը խարիզմա չունի, ինքն էդ ձգող ուժը չունի, իրա հետևից եթե անգամ գնան՝ մեծ մասը չեն գնալու, որ իր պես իրանց հավատացածի համար պայքարեն, գնալու են որ տեսնեն՝ էս մեկի՞ց ինչ դուրս կգա... հետաքրքրությունը բավականաչափ ուժեղ ֆակտոր չի կրակի առաջ մինչև վերջ կանգնելու համար, Արթ:
Նպատակները:
Ղարաբաղի պատերազմ՝ այսինքն մարդկանց համար իրական վտանգ, որ վաղը մի օր ադրբեջանցին կմտնի իրանց տուն ու բոլորին կմորթի՝ բռնաբարելուց առաջ կամ հետո: Պահել ա պետք, կանխել ա պետք, չպետք ա թողնեն, որ Ղարաբաղից էս կողմ քիթները ցույց տան: Ու հաղթանակ էր պետք: Մենք Ղարաբաղի պատերազմում այլ ելք չունեինք: Երկու ելքանոց չէր մեզ համար: Իսկ երբ ելքդ մենակ հաղթանակն ա, մոտիվացաիները լրիվ ուրիշ են:
Սերժին աթոռից գցել: Հա, սաղիս էդ ա պետք, բայց էդ էն ա ինչ փորձում են անել 2008-ից սկսած: Ու ինչի ծաղկումը մենք 2008-ին տեսանք: Մազ էր մնում, Արթ, հիշում ես, ինչքան մոտ էինք հաղթանակին: Ու անգամ էդ դեպքում՝ մենք չկարեցանք: Ու դրանից հետո՝ ինչքան փորձել ենք, չենք կարացել: Մոտիվացիան թուլանում ա: Պատերազմի վտանգ, համենայն դեպս բացահայտ, չկա: Ապատիա ա տիրում ամեն տեղ: Զզված են մարդիկ, չեն հավատում:
Tig (05.11.2013)
նօ… մինիմում 20%-ը… երկրի բնակչության 20%-ը եթե կանգ առավ, երկրի հասարակական կառուցվածքը սկսում ա փլուզվել ու ինֆրաստրուկտուրաները սկսում են դիսինտեգրեյթ լինել… էդ 20% էդ կարքի ուժ ունի ու իրա մեջ մարմնավորում ա ոչ թե մաթեմատիկական 20%-ը այլ նաև նրան հարող էլի մի 20% մինիմում… էսի ընտրւոյունների պրիցիպով չի աշխատում…
Արտ նույն վիճակը 2008-ին էր, մարտի մեկին, հետո՞: Տենց որ լինի, Սերժը կամ ՌՈբը երբեք չեն գալու հրապարակի ժողովրդի դեմը կանգնեն, միշտ էլ զորք են ուղարկելու, ուրեմն պետք չի հրապարակ գնա՞լ: Թե՞ մտածում ենք, որ հրապարակում Մեֆի ասած 5 հազարը քիչ ա, եթե 500 հազար հավաքվենք, զինվորների կամ միլիցեքի փոխարեն Սերժն ա գալու, Ռոբը կամ լֆիկը:
Բայց էս էլ մի կողմ դնենք, ավելի խորանանք: Բա հենց նույն ՀԱԿ-ը, որին էդքան կողմ ա մեֆը, պնդում էր, որ մարտի մեկին հեչ էլ մեր ընկերներն ու եղբայրենրը չեն եղել մեր դեմ կանգնած, այլ եղել են ինչ որ հաստագլուխներ, որ եկել էին ոչնչացնելու մեզ, ու դրանց մի մասին էլ ուղարկել էր դոդը, որը հետո չգիտես ինչի դառավ հայաստանածին կուսակցության նախագահ, որի կուսակցությանը ընտրություններում սկսեց սատարել նույն Մեֆի սիրելի կուսակցությունը:
Հիմա ինփ ասեք՝ ո՞վ ա անկեղծ, ո՞վ թիմ ունի, ով չունի, ում թիմն ա բանի պետք, ում խելքն ու դիվանագիտությունն ում օգտին ա աշխատում:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Տրիբուն (05.11.2013)
Կուկ, բա ի՞նչն ա խելացին 5000 հոգու ձեռը շիշ տալը՞… սրա վրա չես խնդու՞մ…
Լիլ, դու թերթևս ամենաշատը հիմնավորողն էիր, բայց ամենաշատը որ կարողա հիմնավորած լինեիր, էդ էն էր, որ Շանթը Վազգենից քիչ խարիզմա ունի: Օկ, եթե խարիզմայի հետևից ենք գնում, առաջարկում եմ գնանք Լևոնի տան դեմը նստենք, որտև ամենաշատ խարիզմա ունեցողն ինքն ա, իմ կարծիքով: Իսկ ում խ**ին ա պե՞տք խարիզման, երբ զոհեր ենք տվել ու ոչ մի բանի չենք հասել: Վազգենի խարիզման, հասկացա, պետք էր, ու դա աշխատեց, բայց էս դեպքում մենք կարանք հասկանանք, թե ինչի մարդիկ չեն միանում, որտև Շանթը բավարար խարիզմա չունի, ըհը, հասկացանք, թե ինչի չեն միանում, այսինքն խարիզման չի բավարարում մարդկաց ներշնչելու համար, բայց մենք ինչի՞ ենք դեմ խոսում իրան, այ էդ եմ ուզում հասկանամ, թե ինքը ինչն ա սխալ անում:
Ես էլ համարյա անհաանական եմ համարում Շանթի հաղթանակը, բայց նաև չեմ կարում հասկանամ իրան դեմ խոսացողներին կամ իրա քայլերը սխալ համարողներին, որտև առայժմ ոչ ոք չի հիմնավորել: Ամենաշատը Մեֆն ա հիմնավորել, էն էլ ասում ա, որ Արամ Սարգսյանի ու Դեմիրճյանի պես թույն թիմ չունի, էդ ա պատճառը: Հա, մեկ էլ չգիտի՝ էս ժողովուրդը հաստա՞տ ուզում ա իշխանափոխություն, թե չի ուզում, ասում ա՝ թող քսան տոկոսը դուրս գա, որ հավատամ՝ հաստատ ուզում ա: Մեկը լինի հարցնող՝ Մեֆ ջան, բա որ մինչև հիմա չգիտես՝ էս ժողովուրդն իշխանափոխություն ուզում ա, թե չի ուզում, ինչի՞ ես տենց կողմ խոսում արդեն քանի տարի իշխանափոխություն անող կուսակցությանը![]()
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Կուկ, հնարավոր չի, չէ՞, հետս խոսելուց ՀԱԿ-ի թեման չխառնել
Ինչևէ: Արթ, իմ ասածներից չէր բխում, որ պետք չի գնալ Հրապարակ, որ պետք չի պայքարել: Ես ընդամենը ցույց էի տալիս, որ իրավիճակները կտրուկ տարբերվում են: Որ թշնամի պետության դեմ պատերազմն ու հեղափոխության համար կռվի գնալը էականորեն տարբեր բաներ են: Որ դրանք կատարյալ տարբեր իրավիճակներ են ստեղծում: Ու չես կարող Ղարաբաղի պատերազմին նայելով կանխատեսես երկրիդ ներսու պոտենցիալ հեղափոխությունը:
Ամեն դեպքում, մի քանի բառով, եթե ամեն դեպքում ուզում ես հեղափոխություն անել, ի՞նչ պետք է անես: Պետք է, որպես նվազագույն փորձես.
- Կոնսոլիդացնել հնարավորինս մեծ քանակի համախոհների, ոչ թե 1000-5000 հոգու,
- Փորձես անել էնպես, որ խնդիրը չհասնի քաղաքացիական պատերազմի,
- Ձգտես էնպես անել, բանակցություններով ու այլ ճանապարհով, որ բանակը չխառնվի,
- Փորձես ոստիկանության շարքային ծառայողների անվերապահ համակրանքը շահել:
Բոլորովին չի նշանակում, որ եթե սա չես կարողանում անել, ապա ամեն ինչ վերջ: Բայց սրանք գոնե պետք է փորձել անել, հակառակ դեպքում անելիքդ քյանդրբազություն ա: Շանթը էդ առումով ճիշտ ա ասում. ոչ մեկը չի կարող երաշխավորել հեղափոխությունն արյունով թե անարյուն կլինի, բայց եթե դու չես փորձում կատարել քայլերը, որ անարյուն լինի, էդ արդեն վատ ա: Ես լիահույս եմ, որ Շանթը քայլեր կձեռնարկի:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Արտ, հիմա դուք բոլորդ, որ իմ ասածների դեմ խոսում եք, ազնիվ չեք: Հիմա ասեմ, թե ինչի: Բոլորիդ էլ հաստատ պարզ էր, թե ես էդ վիդեոն ինչի դրեցի, ընդամենը Արամին ցույց տալու համար, որ կարա իսկապես հավաքվի 500 կամ 5000 հոգի մահապարտ: Դա Արամի էն գրառման պատասխանն էր, որ եթե մեկն խփեն, մյուսները կփախնեն կամ մահապարտ կմնան թե չեն մնա: ԲԱյց հենց էդ վիդեոն դրեցի, դու, Մեֆը Ու Գալը սկսեցիք համեմատել Արցախն ու էսօրվա ներքաղաքական վիճակը, Վազգենին Շանթի հետ, միքիչ էլ որ մնա, Շանթի վիդեոն նկարողին կհամեմատեք էն ժամանակվա հանրայինի օպերատորի հետ: Ես լրիվ հավատում եմ ձեր անկեղծությանը
Եթե գրառումներին պատասխանում եք առանց հասկանալու,թ ե ինչի համար ա դրվել կոնկրետ էդ վիդեոն, ասեք, էլ չխոսամ առանց հասկանալու պատասխանողների հետ, եթե հասկանալով եք պատասխանում, բայց միտումնավոր թեման շեղում եք հարցի հետ կապ չունեցող ուղղություններով, էլի ասեք, չշարունակեմ, էլի հավատամ ձեր անկեղծությանը, կարճ ասած
Հիմա խնդրում եմ ինձ ասեք, թե ինչի եք էդ վիդեոն հիմք ընդունել ու համեմատում Վազգենին Շանթի հետ կամ Ղարաբաղի ազատագրումը էսօրվա ներքաղաքական պռոբլեմների հետ: Ախր էդ վիդեոն կոնկրետ հարցի կոնկրետ պատասխան էր, ու դուք դա շատ լավ հասկացել եք:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Տրիբուն (05.11.2013)
Տրիբուն (05.11.2013)
Արթ ջան, ես լրիվ անկեղծ մտածել եմ, որ դու վիդեոն դրել ես, որտև կարծում ես, որ եթե էն ժամանակ հավաքվել ա, հիմա էլ կարող ա:
Ես առարկում եմ դրան: Ավելի շուտ ոչ թե հավաքվելուն, այլ դրա հետագային:
Ու դրա համար ես փորձում էի ներկայացնել, որ իրավիճակները կտրուկ տարբերվում են: Արթ ջան, խմբակային հարձակվելու հարց չկա: Ես կարող եմ լռել: Իսկ եթե կուզես, ամեն դեպքում կհիմնավորեմ կարծիքս, թե ինչի եմ ավելի հավանական համարում Արամի առաջին գրածը, որ առաջին զոհին կհետևի «փախուստ մարտի դաշտից»:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ