Varzor (15.08.2012)
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
keyboard (15.08.2012)
Պատանիների չէ, պատանու... ես չեմ ընդհանրացնում, իսկ դու չգիտես ինչու հոգնակի ես սարքում։ Ես կոնկրետ պատանու նկատի ունեմ։ Չեմ ասում վատն է, գուցե լավիկն է, պարզապես փոքր–ինչ մակերեսային է ու էմոցիոնալ։
Ինձ թվում է, որ քո այս պնդումը հակասում է քո մեկ այլ պնդմանը, թե ուժեղները թույլերին դուդուկի տակ պարացնում են։ Փաստորեն Շվեյցարիային ոչ թե պարացրել են, այլ ծանրակշիռ պետություն են դարձրել։ Շշշշատ հետաքրքիր է։Շվեյցարիան բավականին ճանրակշիռ պետություն են դարձրել ու գաղտնիք չի, որ դա սկսել են նացիստները: Այ ուրիշ բան, որ Շվեյցարիան էդքան խելքա ունեցել ու դրանից օգտվումա:
Քո երևակայությունը ավելի ուժեղ է, որովհետև կարողացար Չինաստան պետությունը վերացնել, իսկ բնակչությունը` պահելԵթե Չինաստանը վերանա (պետությունը, բնակչությունը չէ), ԱՄՆ-ը հեռանկարային պլանով դրանից միայն օգուտ կքաղի:
Երևակայական փորձեր պետք չեն իրականությունը գնահատելու համար: Անհերքելի փաստ է` ուժեղներն են իշխում թույլերին, հակառակը չի լինում:
Ու եթե էսօր Հայաստանին ինչ-որ մի այլ երկիր իր կամքն է թելադրում, էդ Հայաստանի ուժեղությունից չի գալիս, այլ թելադրողի: Իսկ էդ հասարակական ինստիտուտներն ընդամենը մարդկանց աչքերին թոզ փչելու համար են:Դե որպեսզի Նահանգների համար շարունակեն արտադրանք տալ...
![]()
Մի հատ հարց տամ։ Այդ ինչպե՞ս Ռուսաստանը քթի տակից բաց թողեց Վրաստանին, որ Վրաստանը պարի անդրօվկիանոսյան «ուժեղի» դուդուկի տակ։ Փաստորեն ուժեղ էլ կա, ուժեղ էլ, իսկ թույլ էլ կա` սարն է գնում կարմիր կովի մոտ...
Այդ «իրականությունը շատ լավ պատկերել» են ռուս անտաղանդները օգտագործելով ամերիկյան «Adobe» ֆիրմայի ծրագիրը, այնպես որ դա քո իրականությունն էԻրականությունը շատ լավ պատկերում էր Խրուշյովը իր կոշիկով![]()
Հիմա էլ Գորի քաղաքը ցույց են տալիս, իբր թե դա զարգացած Ցխինվալին է, վրացական լծից ազատագրվածՈր ասում եմ դրանք բայան են նվագում, չես հավատում...
Si vis pacem, para bellum
Վիշապը լրիվ ճիշտ ա ասում… պատանու պրիմիտիվ մտածողություն ա որտեղ երկրները լինում են երկու տեսակի դուդուկ փչող ու դրա տակ պարող… որովհետև դուք ուժի, հաղթանակի ու պարտության մասին ունեք բավականին պարզունակ պատկերացում… պատանեկան…
Varzor (17.08.2012)
Երևի թե խոսքը գնում է սուբյետկիվ իրականության մասին, հակառակ պարագայում ևս մեկ անգամ ես կխնդրեմ մի երկրի օրինակ բերել, որը կործանվել է իրենից ուժեղին չենթարկվելու պատճառով։ Կխնդրեմ չօգտագործել փոխաբերություններ և այլաբանություններ։
Իմ կարծիքով այլընտրանքն այն է, որ յուրաքանչյուր ժողովուրդ և պետություն ունի որոշակի ազատություն` ընտրելու սեփական քաղաքական կուրսը։ «Ուժեղ» պետությունները ևս կախում ունեն «թույլերից» և բացարձակ իշխանություն չունեն «թույլերի» նկատմամբ։ «Ուժեղ/թույլ» պետությունների կապերը այդքան պարզ և միարժեք չեն, ինպես ներկայացվում է Վարզորի սուբյեկտիվ իրականությունում։ Պատմությունը ցույց է տվել որ ամենահզոր թվացող կայսրություններն ու միավորումները կարող են շատ արագ քայքայվել, իսկ ամենաթույլ ու պարտված երկրները կարող են շատ արագ հզորանալ։ Եվ դա արել են առանց որևէ մեկի դուդուկի տակ պարելու։ Օրինակ տնտեսական հրաշքը պարտված Ճապոնիայում էր, իսկ քաղաքական կոլապսը հաղթած ՍՍՀՄ–ում։ Ուստի այն պնդումը, թե թույլ պետությունները պարտադիր պիտի քամակի վախվորած խաղեր տան բոբո պետությունների դուդուկի տակ, իմ կարծիքով ԼՈԼՈ է։ Հիմա պա՞րզ է, թե անհիմն ու պարզունակ գրառում եմ էլի անում։
Si vis pacem, para bellum
Chuk (16.08.2012), Mephistopheles (16.08.2012), Բիձա (20.08.2012)
Վայ մեռնեմ քո բարդ ու բիձայական լայնախոհ պատկերացումներին
Տենց քո նման "լուրջ ու խորը" մտածող բձեքն էլ հենց սաղիս համոզում են, որ մենք այլ իրականությունում ենք ապրում ու ստեղ ոչ թե բնության կանոններն են գործում, այլ չգիտեմ ինչ ֆլանի ու եսիմ ինչ ֆստանի բարդ ու մեզ պես պատանիների համար անհասկանալի կանոնները:
Դե դուք ապրեք ձեր երևակայական բարդ աշխաչհում, ինձ իմ պարզ ու հասկանալի աշխարհը թողեք, որում "ուժեղի մոտ միշտ էլ թույլն է մեղավոր" ամեն օր հաստատվող ու ապացուցվող ճշմարտություն կա, ոչ թե հորինած հեքիաթներ:
Հ.Գ.
Միշտ էլ տենց է պապիներն ու տատիները սիրում են ջահելներին հեքիաթներ պատմել, մենք էլ հավեսով լսում ենք:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Դու ոչ մի կոնկրետ բան չէր ասել, մի ցրի: Ասածդ հասկանալի է, բայց դե բնականաբար չափանիշ չի:
Տրամաբանական սխալ շղթաներ մի կառուցի: Ոչ մի բան էլ չի հակասում: Եթե ուժեղին պետքա, որ մեկն ու մեկին պրախոդ տա, ինքը դա անում է: Պատճառները կարող են տարբեր լինել, բայց պրախոդի հետևանքը նույնն է` ինչ որ-մեկը պրախոդ ստանալով ձեռք է բերում առավել մեծ հնարավորություններ, քան դա կարող էր կատարել սեփական ուժերով: Ու Շվեյցարիան դրա վառ օրինակն է: Իսկ ինչ վերաբերվում է նրան, որ պրախոդ ստացողը կարող է մի օր էլ էդ պրախոդ տվողին գծերից քցել, դա արդեն ուրիշ հարց է:
Փաստորեն դա երևակայության հարց է?
ԽՍՀՄ պետությունը վերացավ, բայց բնակչությունը մնաց:
Հարավսլավիա պետությունը վերացավ, բայց բնակչությունը մնաց:
Հռոմեական կայսրություն պետությունը վերացավ, բայց մարդիկ չանհետացան:
Սա հասկանալու համար երևակայությունս բավարարում է, իսկ քոնը?
Միշտ էլ ուժեղից ուժեղը կա, կամ էլ կա ուժեղների պայքար, որի բովի մեջ միշտ էլ թույլերը ճխլվում են:
Դե դու տենց մտածի, որ Վրաստանը Ռուսաստանի ձեռքից դուրս ա թռել: Ոնց որ ցույց տվեց ոչ այդքան վաղ անցյալի փորձը, Ռուսաստանի համար Վրաստանին հետ բերելը մեկ շաբաթվա հարց է
Յանի էս ինչ կապ ուներ իմ ասած իրականության հետ?
Մենք ոնց որ ուրիշ բանից էինք խոսում, ոչ թե ինֆորմացիոն աղբյուրների տված տեղեկատվության իսկության աստիճանից:
Հա, բայան նվագում են, լրիվ ճիշտ ես, բալալայկա էլ են նվագում, չագուչ ու կվալտ էլ, միջուկային մարտագլխիկի վրա էլ թմբուկ են խփում, դրա համար էլ աշխարհի ներկայիս վիճակը ունենք![]()
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Ապեր հա, հիմնավորված է:
Միջպետական գլոբալ քաղաքականությունը մի հատ մեծ խաղ է, մեծաքանակ մասնակիցներով, որտեղ ամեն մասնակից ունի իր կլասսը, իր վարպետության աստիճանն ու իր ռեյտինգը: Սրանով էլ որոշվում է, ով է ուժեղ և ով թույլ, և ոնց որ արդեն նշեցի, սա համեմատական մոտեցում է: Ամեն խաղացող ռեյտինգային սանդղակում իր տեղն ունի, նույն աստիճանի համար քյալա տվողներ կան, մեկը խաղումա մյուսի հետ ալյանս կազմոլեվ, մեկը իրա կողմնակցին քցումա և այսպես շարունակ:
Մի քիչ բարդացրեցի ներկայացումը, որն իրականում բուն էությունը չփոխեց: Սենց լավա?
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Դե հեսա մի քանի սուբյեկտիվ օրինակ բերեմ.
1. Հարավսլավիա
2. Իրաք
3. Լիբիա
4. Կուբա
Մենակ չասես, որ էս ցանկում կան դեռ գոյություն ունեցող երկրներ, որմեն չեն կործանվել: Բա կործանումը էլ ոնցա լինում?
Եթե մի ինչ որ երկիր հարցակվում է մեկ այլ երկրի վրա, առանց ռազմական կոնֆլիկտ ունենլու, ջարդուփշուր է անում դրան, սատկացնում տնտեսությունը ու բռնազավթում ռեսուրսները դա կործանում չի?
Հա, վայ մոռացել է, ԱՄՆ-ը թույլ էր, իսկ Իրաքը գերհզոր ու ինքն իրա գերհզորությունից պայթեց
Քո կարծիքը պետությունների փոխհարաբերությունների մասով հասկանալի է, բայց ավելի պրիմիտիվ է:Իմ կարծիքով այլընտրանքն այն է, որ յուրաքանչյուր ժողովուրդ և պետություն ունի որոշակի ազատություն` ընտրելու սեփական քաղաքական կուրսը։ «Ուժեղ» պետությունները ևս կախում ունեն «թույլերից» և բացարձակ իշխանություն չունեն «թույլերի» նկատմամբ։ «Ուժեղ/թույլ» պետությունների կապերը այդքան պարզ և միարժեք չեն, ինպես ներկայացվում է Վարզորի սուբյեկտիվ իրականությունում։ Պատմությունը ցույց է տվել որ ամենահզոր թվացող կայսրություններն ու միավորումները կարող են շատ արագ քայքայվել, իսկ ամենաթույլ ու պարտված երկրները կարող են շատ արագ հզորանալ։ Եվ դա արել են առանց որևէ մեկի դուդուկի տակ պարելու։ Օրինակ տնտեսական հրաշքը պարտված Ճապոնիայում էր, իսկ քաղաքական կոլապսը հաղթած ՍՍՀՄ–ում։ Ուստի այն պնդումը, թե թույլ պետությունները պարտադիր պիտի քամակի վախվորած խաղեր տան բոբո պետությունների դուդուկի տակ, իմ կարծիքով ԼՈԼՈ է։ Հիմա պա՞րզ է, թե անհիմն ու պարզունակ գրառում եմ էլի անում։
Իմ սուբյեկտիվ իրականությունը չէր ներկայացնում պետությունների կապերը, այլ դրանց բուն բնական հիմքերը:
Ուժեղը կարող է թուլանալ, թույլն էլ ուժեղանալ ու տեղերով փոխվեն: Նորություն ես հորինում? Եթե թույլը չի գիտակցում, որ իրեն պետք է ուժեղանալ, ապա տենց թույլ էլ կմնա ու այո, պարտադիր պիտի քամակի վախվորած խաղեր տան բոբո պետությունների դուդուկի տակ, քանի որ այլընտրանք չունեն: Հիմա սա ԼՈԼՈ է, թե ՊԵՊԵ է, էականը դա չի: Էականը նա է, որ տենց եղել է, տենց կամ, ու տենց էլ կլինի: Իսկ եթե Ճապոնիայի տնտեսական հրաշքը ինքն իրան չեղավ, Բուդդայի ողորմությունը չէր: ԽՍՀՄ-ի քաղաքական կոլապսը նույնպես (բայց չգիտես ինչու մասնագետները համոզված են, որ դա քաղաքական չէր, այլ տնտեսական հիմքեր ուներ, ինչևէ ...)
Թուլացումն ու հզորացումը ինքնաբերաբար ու ինքնանպատակ չեն լինում: Եթե խոսում ենք թույլի ու ուժեղի մասին, որեմն ինչ-որ տեղ տեսնում ենք այդ ուժային հարաբերակցությամն դրսևորումը: Սա նույնպես շատ պարզ գաղափար է, 2x2=4 -ը նույնպես պարզ, բայց ճշմարիտ ինֆորմացիա է:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
zulu (18.08.2012)
Սխալ ես ասում ընգեր… իմը բիձայականը չի… կակ ռազ բիձայականն էն ա որ հայերի գլխին անպայման մեկը պտի լինի, որ թույլ ենք ու սենց լիքը բաներ… ու բնական ա որ էս ամեն ինչի մեջ ռեալիզմ են տեսնում… որովհետև ուժ ասելով հասկանում ենք զենք միայն… դրա համար էլ "դուդուկի տակ պարելը", "թղթե ու երկաթե շերեփի" առակները նստած են մեր մենտալիտետի մեջ…
դժբախտաբար մեր հասարակության մեջ եթեխեքը 18-ից հետո բիղա են դառնում… բացառություններ իհարկե կան, բայց քիչ են ու կշատանան…
Varzor (18.08.2012)
Վարզոր ջան, դու իհարկե կարող ես քամակի խաղեր տալուն այլընտրանք չտեսնել, բայց արի մի համոզիր դա ուրիշներին, որովհետև կարող է մյուսները տեսնում են։ Իմ կարծիքով դա Վալոդի ո*ը համբուրելու պես մի բան է։ Դրա համար եմ ասում, մարդ կա վիզը ծռած, կոնյակը թևի տակ դրած տարբեր դռներ թակելը համարում է իր գոյատևման միակ միջոցը ու նույնսիկ կայֆ է ստանում դրանից։ Ես ինքս ականատես եմ եղել, թե մեր ժողովուրդը կաշառք տալու համար ոնց է ժամերով հերթ կանգնում ու կզում։ Հարցրեցի, թե ինչու են կաշառք տալիս, ասին` ուրիշ ձև չկա ախպեր, պետք ա տաս։ Որ ես ինքս իրենց դեմը առանց կաշառք տալու իմ գործերը արեցի ու մի փոքր հեռացա, տեսնեմ ինձնից հետո էլի շարունակեցին կաշառք տալ։ Պաթոլոգիա է, ի՞նչ կարող ես անել...![]()
Si vis pacem, para bellum
Mephistopheles (17.08.2012), Varzor (18.08.2012), Բիձա (20.08.2012), Տրիբուն (18.08.2012)
Մեֆ ջան ոնց կարող է իրականությունը սխալ լինել?
1. Հայերի գլխին արդեն քանի հարյուր տարիյա մեկը չկա?
2. Թույլ չենք?
Ուժ ասելով մենակ զենքը չեմ հասկանում բնավ, բայց հուսով եմ չես հերքի, որ զենք ունենալը, դրան տիրապետելը ու կիրառֆելը ուժի դրսևորման ամենավառ օրինակներից են: Ցանկացած պետություն իր թե ներքին և թե արտաքին անվտանգությունն ապահովում է նաև և մասնավորապես զենքի ուժով:
Թղթե և երկաթե շերեփների իրականությունը չես փոխի մտորումներով ու ջայլամի քաղաքականությամբ: Ընենց չի, որ ազգը կամ պետությունը հաջողության կարող են հասնել միայն երկաթե շերեփի միջոցով, բայց ես համոզված եմ, որ կոնկրետ մեր պարագայում դա այդպես է: Ու այլ կերպ չի էլ կարող լինել մի ազգի համար, որին դարերով կոտորել են, տարածքները խլել են, ճնշել, ստրկացրել:
Գոյության պայքարում տարբերակները բազմազան են` հարմարվողականություն, բանականություն, կոպիտ ուժ և այլն: Բնակյան է, որ մենակ մեկի վրա հենվելով լիարժեք արդյունք չենք ունենա: Որպեսզի արդյունքն ավելի լավը լինի պիտի կոմպլեքս մոտենանք:
Բայց ցանկացած պրոբլեմ լուծելու առաջին քայլը այն է, որ պետք է ընդունես ու հասկանաս պրոբլեմը, այնուհետ պրոբեմի լուծման եղանակներ փնտրես: Մինչև մենք չընդունենք, որ մենք թույլ ենք, որ մեզ պարացնում են, չենք էլ կարող այդ վիճակից դուրս գալու ուղիներ փնտրել: Բնական է, որ մեզ պիտի խանգարեն այդ ուղիները փնտրելուց, բայց էդ չի նշանակում, թե պիտի ձեռներս թափ տանք ու ասենք "դե թույլ ենք, չեն թողում, մենք էլ տեղներիցս իրար չենք գալիս": Դա միանշանակ ստրուկ մնալու երաշխիք կլինի:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Այս պահին թեմայում են 3 հոգի. (0 անդամ և 3 հյուր)
Էջանիշներ