Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Վիշապ]

Դոլչե Գաբանայի թեմայով՝

Ծառուկյանի թիկնապահները ծեծել են Իսրայել Հակոբկոխյանին

Հունվարի 31-ին ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանի թիկնապահները ծեծի են ենթարկել բռնցքամարտի աշխարհի չեմպիոն Իսրայել Հակոբկոխյանին: «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի տեղեկություններով, այդ օրը Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում ՀԱՕԿ-ի նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի մասնակցությամբ ընթացող ՀՀ բռնցքամարտի ֆեդերացիայի համաժողովի ժամանակ Հակոբկոխյանը ցանկացել է խոսել և ձայն է խնդրել: Ծառուկյանը նրան թույլ չի տվել խոսել: Երբ Հակոբկոխյանը պնդել է, Ծառուկյանի թիկնապահները նրան դահլիճից դուրս են տարել և ծեծել: Լրագրողներին այդպես էլ չի հաջողվել կապվել Հակոբկոխյանի հետ, քանի որ նրա հեռախոսն անջատված է:

[pigh]

Անցյալով ապրելու, անցյալի սխալները չհասկանալու և «գնա մեռի՝ արի սիրեմով» ապրելու հետևանք էր նաև Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական վերակենդանացումը: Ո՞վ կմտածեր, որ քաղաքական դիակի վերածված Լևոնն այդքան ձայն կհավաքեր: Բայց այդ հարցի պատասխանը հենց Լևոնն է տվել: Եթե հիշում եք, նախընտրական ասուլիսներից մեկում` Լևոնն անկեղծացավ, որ իր վերադարձը հնարավոր դարձավ, քանի որ քաղաքական դաշտը ամայացել էր: Այս առումով Տեր-Պետրոսյանը ճիշտ էր. 2007-ի խորհրդարանական ընտրություններում ամբողջ ընդդիմադիր դաշտը պարտվեց /բնականաբար ընտրակաշառքի և այլ կեղտոտությունների, ինչպես նաև սեփական անմիաբանության պատճառով/ սերժական ՀՀԿ-ին ու ռոբական «Բարգավաճին»: Ու քանի որ ընդդիմադիր դաշտը մեռավ, ապա այդ մեռածների մեջ նախագահականի ժամանակ պիտի գար «ամենամեռած» քաղաքական գործիչ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Մինչև նրա վերադարձը՝ ամբողջ ընդդիմադիր դաշտը պարտվել էր` սկսած Վազգեն Մանուկյանից, վերջարցրած Ստեփան Դեմիրճյանով: Այն ժամանակ դեռևս ախքի չվերածված Արթուր Բաղդասարյանն էլ 2007-ի ընտրություններով խաղից արդեն դուրս էր մնացել ու դրա համար էլ հետո ծախվեց Սերժին, թուլացավ ու հիմա հաճույք է ստանում:
Այսինքն, երբ շատերը խոսում են այն մասին, որ Լևոնը կարողացավ շռնդալից վերադարձ ապահովել ու նրա վերադարձը գերեթե ներկայացվում էր որպես Քրիստոսի 2-րդ գալուստ / մեղա՜ Քեզ` Աստված/` ասեմ, որ դա կամ միամտություն է կամ քարոզչական հնարք, քանի որ ամբողջական վիճակից կտրված է ներկայացվում երևույթը:
Որպեսզի ճիշտ գնահատենք Լևոնի ֆենոմենալ վերադարձը, պետք է պատկերացնենք այն իրավիճակը, որի մեջ հայտնվել էր Հայաստանը 2008-ի նախագահական ընտրությունների շեմին. 2007-ի ընտրություններով ջախջախված ընդդիմադիր դաշտ, բոլոր ընդդիմադիրների պարտված կարգավիճակ և այլն: Եվ ամենակարևորը` 1700-ամյա քիրստոնյա ժողովրդին, հազարամյակի պատմություն /լավ, թե վատ` էական չէ/ ու մշակույթ ունեցող ժողովրդին իշխանական թևից դեմ տվեցին Սերժ Սարգսյանին, ով նարկոմանի, մաֆիոզի, անգրագետի, քյարթուի, ղումարբազի, կոռուպցիոների, արտաքին գեշության և այլ արատների հավաքական կերպարն է:
Սերժի պարագայում ժողովուրդը նույնիսկ սատանային ձայն կտար, էլ ուր մնաց Լևոնն այդքան ձայներ չհավաքեր: Սա է իրողությունը: Մարդիկ, նախագահի թեկնածուներին նայելով, մտածեցին, թե այս պահին ու՞մ միջոցով թույլ չտան Նարիմանովի` ՀՀ նախագահ դառնալը և տեսան, որ Լևոնն է ամենաշատը հայհոյում, և ամենակարևորը` եղածների մեջ միայն Լևոնը ֆորմալ ընտրություն չէր պարտվել ու շատերը միամտաբար կարծեցին, որ Լևոնով կարելի է Սերժի դեմն առնել: Լևոնն էլ գիտեր, որ իրեն չի ընդունում ժողովուրդը ու դրա համար էր հնարել գործիք դառնալու և 3 տարով գալու գայթակղիչ առաջարկը: «Օգտագործեք ինձ որպես գործիք՝ այս իշխանություններից ազատվելու համար»,- խորամանկում էր Լևոնը: «Լևոնով Սերժին չթողնենք նախագահ դառնա, հետո Լևոնի հարցերը կլուծենք»,- միամտաբար «քաղտեխնոլոգիա» էր բանեցնում շարքային ընտրողը և այդ թեզը նույնիսկ լևոնականներն էին տարածում, քանի որ դա ձայն բերող էր:
Մարդկանց մեծամասնությունը շվարել էր. մի կողմում ղումարբազ Սերժն էր, մյուս կողմում` ավազակապետության հիմնադիր նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Ու երբ նրանց ասվում էր, որ Լևոնն ընդամենը գործիք է, որ Լևոնը 3 տարուց գնալու է/ իմ կարծիքով, եթե Լևոնը նախագահ դառնար, ապա միայն ոտքերով դեպի առաջ նրան դուրս կբերեին նախագահական պալատից, շատ միամիտ ժողովուրդ ունենք/, որ Սերժից հետո Լևոնով կզբաղվենք` մարդիկ «քաք սրտի մխիթարանք» Լևոնին էին ընտրում, որովհետև զգում էին, որ Արթուր Բաղդասարյանը համ թույլիկ է /ի՞նչ իմանային, որ Լևոնն Արթուրից բեթար թույլիկ է դուրս գալու/, համ էլ ինչ-որ բան էն չէ օրինացի ղեկավարի գործողություններում /Արթուրիկը մի փոքր «լայթս» էր քննադատում իշխանություններին, իսկ երբ վերջում ուզեց քիլլերության շոու սարքել` գնացքն արդեն գնացել էր ու ժողովուրդը որպես գործիք ընտրել էր Լևոնին:
Ահա ձեզ Լևոնի այսպես կոչված ֆենոմենալ վերադարձի իրական պատճառների մի մասը: Եթե Լևոնը մշտապես պահանջված է եղել 98-ի հրաժարականից /իրականում՝ խայտառակ պարտությունից/ ի վեր /ինչպես պնդում են նրա կողմնակիցները/, ապա թող 2003-ին վերդառնար, ինչո՞ւ էր 10 տարի լռում, ինչո՞ւ էր 98-ին շնորհավորում Ռոբերտ Քոչարյանին` նախագահ դառնալու կապակցությամբ: Որովհետև ի տարբերություն իր վկաների` Լևոնն այնքան խելք ուներ, որ հասկանար իր ժամանակավրեպության իրողությունը: Պարզապես իշխանություններն այնպիսի նվեր մատուցեցին Լևոնին, որ չօգտվելն անիմաստ կլիներ նույնիսկ պաթոլոգիկ ծուլությամբ տառապող Տեր-Պետրոսյանի համար: Սերժի դեմ նույնիսկ ՀՀՇ-ի Գևորիկը ահագին ձայներ կհավաքեր, էլ ուր մնաց Լևոնը չկարողանար: Ժողովորդը մտածում էր Սերժից փրկվելու մասին և ոչ թե` Լևոնի գալու: Ու հիմա, երբ Լևոնը «Հաղթելու ենքը» չիրականացրեց` ժողովուրդն արդեն մոռանում է նրա մասին: Պատահակն չէ, որ հյուսիսային պողոտայում հավաքվածները մի ավտոբուսի մեջ կարող են տեղավորվել: Լևոնենք արդեն աղանդավորական շարժման են վերածվել:
Այժմ, ովքեր կրկին Լևոն են քարոզում, թող ներեն ինձ, բայց «մեռելապաշտությամբ» են զբաղված, քանի որ Լևոնը քաղաքական դիակ է, ով «այն աշխարհից» անբնականորեն եկավ մեզ մոտ, բայց շատ բնականորեն հեռացավ:
. Գռզոն ու Գագիկ Ջհանգիրյանը, ինչպես նաև Լեդին, Մյասնիկը, Սասունը և մյուսները պարզապես կամ սխալ հաշվարկ էին արել, կամ ցանկանում էին վերկանգնել իրենց նախկին կարգավիճակը /օրինակ` Գռզոն կուզենար կրկին միակ օլիգարխը լինել/, կամ էլ այսպես, թե այնպես վռնդվելու էին ավազակապետության կերակրատաշտից ու այլ բան չմնաց, քան Լևոնի մոտ կանգնելը /օրինակ՝ Գագիկ Ջհանգիրյանը/: Եթե հիմա Գռզոյին ու Ջհանգիրյան Գագոյին / ովքեր, ի դեպ, խնամիներ են/ հարցնեին, թե ի՞նչ են մտածում Լևոնի մասին, ապա համոզված եմ, որ վերջին հայհոյանքներն են տալու առաջին նախագահին, քանի որ նա բոլորին էլ «կուտ» տվեց: Մեկին ասեց. «Բուշի դաբրոն ունեմ», ժողովրդին ասեց. «Մեդվեդևին եմ տեսել», մեկին ասեց. «լրիվ կրած վիճակ ա», մեկին ասեց. «ամբողջ պետական ապարատը իմ կողմն ա» և այլն: Շատերն էլ իրենք իրենց «վնուշատ» արեցին որ «եթե Լևոնը դրել ա` ուրեմն մի բան գիտի»: Էս էր ամբողջ բլեֆն ու մեր ժողովրդի միամտության և քաղաքական անգրագիտության վրա հիմնված քաղաքական դիակ Լևոնի վերադարձի պատմությունը:
Իսկ Գռզոն, եթե նկատել եք, միայն երրորդ հանրահավաքին ելույթ ունեցավ: Այսինքն, օլիգարխը մինչև այդ գնահատում էր ռիսկերը: Նա շատ լավ հասկանում էր, որ Սերժը զորյական ռեյտինգ ունի ու երբ տեսավ, որ միտինգավորները գնալով շատանում են` մտավ խաղի մեջ, որպեսզի հետո ավարն իրենով անի: Չէ որ Լևոնն այդտեղ էլ էր «կուտը» տվել իր թիմակիցներին` ասելով, որ ինքը պաշտոններ կբաժանի՝ ըստ մարդկանց ներդրած ջանքերի: Ու նրա թիմում սկսեցին կիսել չսպանված արջի /իմա`իշխանության/ մորթին: Ասեմ, որ Գռզոն միգուցե լավ բիզնեսմեն է, բայց քաղաքական բիզնեսից բան չի հասկանում. ինչպե՞ս կարելի էր խաղադրույք կատարել քաղաքական դիակի վրա: Չկպավ Գռզոյի գործերը ու ես անկեղծորեն ափսոսում եմ, որ նրա ստեղծած «Բջնին» սերժական բորենիները հոշոտում են: Բայց խնդրում եմ լևոնականներին Գռզոյին չներկայացնել առաքյալի տեսքով: Չմոռանանք, որ սափրագլուխ «գալավարեզների» առաջին խմբաքանակը հանրային կյանք ներմուծեց հենց Գռզոն ու հիմա իր քաչալներից մեկին` Արտաշին նշանակել է կինո «Ռոսիայի» տարածքում գործող տոնավաճառի տնօրեն, իսկ վերջինս անմարդկային պայմաններ է ստեղծել աշխատողների համար: Սա էլ ձեզ «մարդ» դարձած Գռզոյի առանձին դրսևորումների մասին:
Ջհանգիրյան Գագոյին միևնույն է հանելու էին: Ես հիշում եմ, երբ միտինգի ժամանակ Գագոն հայտարարեց, թե «քիչ առաջ Քոչարյանն իրեն աշխատանքից հեռացրել է, բայց ոչինչ ես մի քիչ կհամբերեմ»: Այսինքն, Գագոն հաշվարկել էր, որ Լևոնը հեսա նախագահ է դառնում ու շտապել էր հարթակ, որպեսզի «մի քիչ» հետո զինդատախազ կամ էլ նույնիսկ գլխավոր դատախազ նշանակվի: Սա է ճշմարտությունը: Ու պետք չէ ճամբարից-ճամբար անցնողներին ազնվացնել:
Գռզոներն ու ջհանգիրյանները Ռոբերտի օրոք իրենց սուսիկ-փուսիկ պահեցին, որ «չմորթվեն», իսկ Լևոնի գալով մտածեցին, որ կերակրատաշտը ավելի մոտ կարող է լինել: Ուրիշ ոչինչ: Եթե Ջհանգիրյանն այդքան մարդկություն ուներ, ապա թող հոկտեմբերի 27-ի գործով ժամանակին խոսեր ու հրաժարական տար այն ժամանակ, երբ Քոչարյանն արգելեց նրան հոկտեմբերի 27-ի գործով ելույթ ունենալ ԱԺ-ի նիստում, և ոչ թե 10 տարի անց ասեր, որ ինքը համաձայն է Լևոնի հետ, որ 27-ի գործով իշխանությունները պատասխան են տալու: Գագոն թող ամաչի, որ Վազգենի դիակի վրա առևտուր արեց ու մնաց Քոչարյանի ու Սերժի հետ: Ու պետք չէ ոչնչություններին հերոսացնել` ինչ է թե Լևոնի կողքը կանգնեցին: Սատանայի կողքը կանգնելով` հրեշտակ չեն դառնում:
Կամ արդյո՞ք ժողովրդավարության համար էր պայքարում սադիստ «քաղբանտարկյալ» Մուշեղ Սաղաթելյանը: Իհարկե` ոչ: Մուշեղը պայքարում էր իր սադիստության ու «կլյուչնիկության» իրավունքը վերականգնելու համար: Սա ի նկատի ունեն լևոնենք, երբ խոսում են սահմանադրական կարգը վերականգնելու մասին:
Ի դեպ, նույն Լևոնը հոկտեմբերի 27-ի մասին խոսեց միայն 10 տարի անց: Բա եթե կասկածում էր Ռոբին ու Սերժին, ապա ինչո՞ւ չէր խոսում մինչ այդ: Մոլորյալներ Արամ Զ.Սարգսյանն ու Ստեփան Դեմիրճյանը անմիջապես հավատացին Լևոնին, այնինչ Լևոնն ամենաշատը ինքն է ատում Վազգեն Սարգսյանին, քանի որ նա հեռացրեց Լևոնին Բաղրամյան պողոտայից:
Ներկա Իրավիճակի ամբողջ ողբերգականությունն այն է, որ Սերժի ընդդիմությունը Լևոնն է: Սերժի հրեշավոր ծրագրերի իրականացման դեմ պայքարող չկա: Լևոնը տուն է գնացել ու սպասում է, որ Սերժը Ղարաբաղը ծախի ու ինքը դժգոհության ալիքի վրա գա իշխանության: Իսկ թե այդ ընթացքում ինչ կլինի` լևոնենց չի հետաքրքրում: Դրա համար նոր սերունդը պիտի արթնանա ու սրանց բոլորին իրենց տեղը դնի:

Մովսես Կարապետյան



Հ.Գ.: Ի դեպ, ո՞ւ է Լևոնը: Ես դիմում եմ բոլոր լևոնականներին: Եթե նրան գտնեք, ապա հարցրեք, թե ինչո՞ւ ձայն-ծպտունը չի լսվում: Մարդը տուն է գնացել, իսկ նրա երկրպագուները դեռ իլուզիաների մեջ են: Էս իշխանություններն էլ լեդիներին ու մյասնիկներին չի ազատում, որ Լևոնն էլ ընդհանրապես խոսելու թեմա չունենա: Իշխանություններն էլ են հիմար: Եթե Լեդին դուրսը եղավ` ի՞նչ պիտի անի: Հո՞ իշխանությունը չի վերցնելու: Ընդհակառակը Լևոնի հարցերն է լուծելու, որ իրեն «կուտ» տվեց ու գցեց քաքը: Մուղամասեր Գալուստ Սահակյանի ասած` այդ մարդիկ իրենց ընկերներն են, որոնց խաբեցին լևոնենք: Սա է դաժան ճշմարտությունը: Նույն Լեդին դարձել էր Լևոնի վկա, քանի որ բազում հանցանքներ ուներ ու չէր կարողանում կոծկել դրանք ու բացի այդ` իշխանությունները ավելի լավ աչքով էին նայում Լեդու մոտ թուլայի կարգավիճակ ունեցող Լֆիկին, իսկ դա խոցել էր շունբազ Լեդի Հակոբի արժանապատվությունը:
Ինչ վերաբերում է Լևոնի ակտիվացմանը, ապա ասեմ որ դա այլևս չի լինելու: «Հեսա Ղարաբաղը ծախում են»,- ամիսներ առաջ գուժում էր Լևոնը: Բա ո՞ւր է ծախված Ղարաբաղը: Տեր-Պետրոսյանը տուն գնալու հիմնավորումներ է ման գալիս, իսկ նրա վկաները սկսում են փրփուրները բերաններին խոսել, որ հեսա Ղարաբաղը ծախում են: Անշուշտ Լևոնը կուզեր, որ Ղարաբաղը հանձնվեր ու ինքը գար և ասեր. «Տեսաք ժողովուրդ, ես ձեզ ասում էի, որ վատ է լինելու: Իմ մոտեցումը հաղթեց, հետևաբար ես եմ ամենախելոքը»: Բայց քանի որ Լևոնի կռռոցները իրականություն չեն դառնա` Լևոնը շատ վատ կավարտի և՛ իր քաղաքական կարիերան, և՛ իր կյանքն ընդհանրապես: Լևոնի մուրազը փորը կմնա, բայց Ղարաբաղը ծախված չի տեսնի ու դժգոհության ալիքի վրա իշխանության չի գա, իսկ նրա կողմնակիցները կամ կլքեն Լևոնին, կամ էլ Լևոնի հետ «գերեզման» կգնան: Իսկ Լևոնն, իրոք, անփառունակ վախճան է ունենալու: Նույնիսկ մահվան մահճում նա կարող է զառանցել. քիրվայություն… քիրվայություն… Թուրքիա… ցեղասպանության հարցը սփյուռքի գործն է… Վանո /ծափահարություններ/… Ղարաբաղի հարցում մեր դեմ է ամբողջ աշխարհը… Բլեյան Աշոտին ես էի Բաքու ուղարկել պատերազմի տարիներին, որ քիրվայությունը պրակտիկ դաշտ տեղափոխեի… Վազգե՛ն` նախագահ, Վազգե՛ն` նախագահ… թու՛, էս ի՞նչ 96 թվի չար երազ էր… «Ղարաբաղ» կոմիտեին ես չեմ հանձնել սովետական ԿԳԲ-ին… ես ուզում էի մեռած լեզուներ ուսումնասիրել… քիրվայություն… Գյուլին ես էի ուզում ընդունել… դաշնակները վտանգավոր են…Նիկո՜լ, Նիկո՜լ, ո՞ւր ես… Գռզոն էլ փող չի՞ տալիս… ի՞նչ… Սեժիկի՞ն է ծառայում… «Բջնի» եմ ուզում… այս ինչո՞ւ լույսերը գնացին… Սադոյանն էլի լափված մազութի՞ց է խոսում… ներիր ինձ Համբարձում Գալստյան, ներիր Համբո ջան… նույնիսկ հիմա Քոչարյան Ռոբերտին եմ տեսնում… հեռու տարեք ինձ, ես վախենում եմ Ռոբերտից… մարտի 1՝ արյան բաղնիք… իշխանության է գալիս պատերազմի կուսակցությունը… Սերժը Ռոբերտի համեմատ լավն է… Մա՛ն-վե՛լ, Մա՛ն-վե՛լ… էլի քաշեց էդ Մանվելը… սա երգի ու պարի հեղափոխություն է… Քոչարյանի անունը մի տվեք… դեռ Ղարաբաղը փուլայինով չե՞ն տվել… ես ատում եմ Վազգեն Սարգսյանին… ես Մեդվեդեվի՜ն եմ տեսել… ԱԽՔ… ես Կոնդոլիզա Ռայսի՜ հետ նկար ունեմ… ԱԽՔ… Քլինթոնը ուսիս թփթփացրե՜լ է… ԱԽՔ… ես ինքս ինձնից «դաբրո» ունեմ… ԱԽՔ… մեր շարժումն անկասելի է… Ռոբե՛րտ, հեռացի՛ր… հի՛-մա՛, հի՛-մա՛… պայքա՛ր, պայքա՛ր մինչև վերջ… պայքա՛ր, պայ…
Վերջ:

tesaket.blogspot.com

[Elmo]

Հոդվածը շատ լավն էր, նույնիկս տպելու եմ պահեմ: Համարյա բոլոր բառերի տակ ստորագրում եմ:

[pigh]

Հոդվածը շատ լավն էր, նույնիկս տպելու եմ պահեմ: Համարյա բոլոր բառերի տակ ստորագրում եմ:

Ինձ էլ շատ դուր եկավ,մի քիչ բռի լեզվով է գրած,բայց շատ տեղին է:

[Morpheus_NS]

Հոդվածը շատ լավն էր, նույնիկս տպելու եմ պահեմ: Համարյա բոլոր բառերի տակ ստորագրում եմ:

+1.

[Մարկիզ]

……
Այժմ, ովքեր կրկին Լևոն են քարոզում, թող ներեն ինձ, բայց «մեռելապաշտությամբ» են զբաղված, քանի որ Լևոնը քաղաքական դիակ է, ով «այն աշխարհից» անբնականորեն եկավ մեզ մոտ, բայց շատ բնականորեն հեռացավ…
tesaket.blogspot.com

Հոդվածը չի արտահայտում այն ինչ իրականում տեղի է ունեցել և այժմ էլ շարունակվում է… Այն լցված է բառերի շարանով, որտեղ փորձ է արվել իրականությունը ներկայացնել մեզ՝ ընթերցողիս ավելի մատչելի բառապաշարով ու ձևով /ինձ թվաց՝ ռեպ եմ կարդում/: Ամենահեշտ բանը սաղին քֆրտելն ա…

Այդպես էլ չենք ուզում հասկանալ, թե ինչն էր շարժման բուն պատճառը և ինչն է նպատակը: Եվ հավատացեք, որ չորս պատգամավորների, երկու բարձրաստիճան զինվորականի, բազմաթիվ նախկին ազատամարտիկների, հարյուրհազարավոր մեր համաքաղաքացիների ու հատկապես երիտասարդների մասնակցությունն այդ ամենին այլ նպատակ ուներ և շարունակում է ունենալ: Ու մի կարծեք, թե այդ հարյուրհազարավոր մեր քաղաքացիները չեն ճանաչում «իրենց կադրերին»… Եվ այդ ամենի հեղինակը ոչ թե Լևոնը, Սերժը, Գագոն կամ Խաչիկն են, այլ այդ հարյուրհազարները:
Իսկ իրականում, հոդվածը ոչ թե մեռելապաշտության մասին է, այլ հոդվածում զուր փորձ է արվել «մեռել» ստեղծել:

[Elmo]

Այդպես էլ չենք ուզում հասկանալ, թե ինչն էր շարժման բուն պատճառը և ինչն է նպատակը:

Հասկանում ենք: Գոնե հաբռգածների խմբի մի կողմի վախճանին հասնելն է:

[Մարկիզ]

Հասկանում ենք: Գոնե հաբռգածների խմբի մի կողմի վախճանին հասնելն է:

Էլմո ջան, եթե այսօրվա քաղաքացին գոնե մեկ անգամ իշխանափոխություն կատարի, նա կարող է միշտ տիրապետել իր այդ իրավունքին: Սա իմ համոզմունքն է:

Կարծում եմ, պարզ է բոլորիս, թե հաբռգածների հիմնական մասը այսօր, որ թևում է: Եվ վերջիվերջո, «գյուղ չկա, որ շուն չլինի»: Ամեն տեղ էլ հաբռգածներ կամ ապագա հնարավոր հաբռգողներ կան ու կլինեն:

[Mephistopheles]

Հոդվածը չի արտահայտում այն ինչ իրականում տեղի է ունեցել և այժմ էլ շարունակվում է… Այն լցված է բառերի շարանով, որտեղ փորձ է արվել իրականությունը ներկայացնել մեզ՝ ընթերցողիս ավելի մատչելի բառապաշարով ու ձևով /ինձ թվաց՝ ռեպ եմ կարդում/: Ամենահեշտ բանը սաղին քֆրտելն ա…

Այդպես էլ չենք ուզում հասկանալ, թե ինչն էր շարժման բուն պատճառը և ինչն է նպատակը: Եվ հավատացեք, որ չորս պատգամավորների, երկու բարձրաստիճան զինվորականի, բազմաթիվ նախկին ազատամարտիկների, հարյուրհազարավոր մեր համաքաղաքացիների ու հատկապես երիտասարդների մասնակցությունն այդ ամենին այլ նպատակ ուներ և շարունակում է ունենալ: Ու մի կարծեք, թե այդ հարյուրհազարավոր մեր քաղաքացիները չեն ճանաչում «իրենց կադրերին»… Եվ այդ ամենի հեղինակը ոչ թե Լևոնը, Սերժը, Գագոն կամ Խաչիկն են, այլ այդ հարյուրհազարները:
Իսկ իրականում, հոդվածը ոչ թե մեռելապաշտության մասին է, այլ հոդվածում զուր փորձ է արվել «մեռել» ստեղծել:

սա (հոդվածը) էժանագին քաղաքական պատվեր է

[Elmo]

Էլմո ջան, եթե այսօրվա քաղաքացին գոնե մեկ անգամ իշխանափոխություն կատարի, նա կարող է միշտ տիրապետել իր այդ իրավունքին: Սա իմ համոզմունքն է:

Կարծում եմ, պարզ է բոլորիս, թե հաբռգածների հիմնական մասը այսօր, որ թևում է: Եվ վերջիվերջո, «գյուղ չկա, որ շուն չլինի»: Ամեն տեղ էլ հաբռգածներ կամ ապագա հնարավոր հաբռգողներ կան ու կլինեն:

Ես իհարկե ուրախ եմ, որ էդ 2 թևերը իրար ուզում են ոչնչացնել: Ուրախ կլինեմ ներկա վարչակազմի տապալումը տեսնել, դրանից հետո էլ անհամբեր կսպասեմ Լևոնագրզոյական վարշակազմի տապալմանը: Բայց նման փորձերի ժամանակ մարդիկ են զոհվում, իսկ դրան տենց մատերի արանքով պետք չի նայել: «Եթե ժողովուրդը կարանա...» ժողովուրդը կարա, ժողովուրդը հզոր ա, բայց կոտորում են, ու հենց ժողովրդին են կոտորում: Մարտի 1-ին ոչ Լևոնի, Ոչ Սերժի նույնիսկ հեռավոր բարեկամը չի զոհվել:

[Մարկիզ]

Ես իհարկե ուրախ եմ, որ էդ 2 թևերը իրար ուզում են ոչնչացնել: Ուրախ կլինեմ ներկա վարչակազմի տապալումը տեսնել, դրանից հետո էլ անհամբեր կսպասեմ Լևոնագրզոյական վարշակազմի տապալմանը: Բայց նման փորձերի ժամանակ մարդիկ են զոհվում, իսկ դրան տենց մատերի արանքով պետք չի նայել: «Եթե ժողովուրդը կարանա...» ժողովուրդը կարա, ժողովուրդը հզոր ա, բայց կոտորում են, ու հենց ժողովրդին են կոտորում: Մարտի 1-ին ոչ Լևոնի, Ոչ Սերժի նույնիսկ հեռավոր բարեկամը չի զոհվել:

Ինչու՞ ես այդքան համոզված, որ մյուս թևին անվանել լևոնագրզոյական վարչակազմ ճիշտ է: Վարչակազմը դեռևս չեղած պիտակներ ենք փակցնում: Վերջիվերջո, ո՞րն է քո համոզմունքի պատճառը: Փաստն այն է, որ Լևոնի քաղաքանություն վերադարձից մեր ժողովուրդը շահել է և դրանում երկու կարծիք լինել չի կարող:

[Chuk]

Օ՜ֆ է, ներվերս չդիմացավ հերթական շարքային հակաքարոզչական տաֆտալոգիան կարդալ

Ախր ոնց կարդաս «խելոք հոդվածը», որի հենց սկիզբն իրականությունը կամ չհասկանալու կամ էլ խեղաթյուրելու շարքային ու տգետ փորձ է: Ասում ա 2007-ին ընդդիմությունը պարտվեց, դրա համար 2008-ին Լևոնը եկավ
Ավելի հանճարեղ աբսուրդ մեկ էլ ծնվելուցս առաջ էի լսել: Մի քիչ է, մի քիչ քաղաքականությունից հասկացողը կհասկանա, որ 2007-ը ընդամենը նախապատրաստական աշխատանք էր նոր շարժում ստեղծելու համար ու կրկնում եմ, նոր շարժում սկսելու, ոչ թե Լևոնի հետ գալու, որտև հզոր պրոցես էր սկսվել, որը իր տրամաբանական ու կուռ շարունակությունն էր ունենալու Տեր-Պետրոսյանի հետ, թե առանց իրա:

Հավայապաշտական հոդված ա, տաֆտալոգիա, քաղաքականություն չհասկանալու տարրական արդյունք, անգամ ափսոս ա ժամանակս որ լրիվ կարդամ կամ պատասխանեմ:

[Elmo]

Ինչու՞ ես այդքան համոզված, որ մյուս թևին անվանել լևոնագրզոյական վարչակազմ ճիշտ է: Վարչակազմը դեռևս չեղած պիտակներ ենք փակցնում: Վերջիվերջո, ո՞րն է քո համոզմունքի պատճառը: Փաստն այն է, որ Լևոնի քաղաքանություն վերադարձից մեր ժողովուրդը շահել է և դրանում երկու կարծիք լինել չի կարող:

Աչքիս ժամանակից շուտ եմ ճտերը հաշվում: Հեսա Լևոնը կգա կտենանք: Ահագին վստահ եմ, որ գալու ա: Հուսով եմ առանց զոհերի կգա:

[Լ.յ.ո.վ.]

Ամբողջությամբ կարդացի հոդվածը: Չեմ կարծում, թե ինչ-որ նոր բան իմացա:

Հոդվածի նպատակը մեկն էր իմ կարծիքով` ժամանկից շուտ թաղել Շարշումը: Չգիտեմ պատվերով էր գրված այս հոդվածը, թե Լևոնի հանդեպ ատելությունից դրդված, բայց, որ փաստերը ուռճացված ու սև քողի ներքո էին ներկայացված, դա փաստ է:

Թերևս հեղինակի հետ համաձայն եմ այն պահով, որ Լևոնի ու նրա շատուշատ թիմակիցների, որոնք ոչնչով լավը չեն նույն սերժից կամ դոդի գագոից (չնայած լևոնականների տեսանկյունից այս կարծիքս աբսուրդի կմնանվի) շատերը ներկայացնում են որպես փրկիչ, առնվազն` ոչ հանցագործ և կեղծարար: Մարդիկ, որոնք ժամանակին կոտրել են ժողովրդի հոգին, ու այո՛ համաձայն եմ, սկիզբ են դրել ներկայիս ավազակապետությունը, եկել և ինչ-որ քարոզներ են կարդում, խաբում մարդկանց:

Տխուր է քաղաքական իրադրությունը ՀՀ-ում, ցավալի է, բայց փաստ: Ամեն դեպքում, թող հոդվածի հեղինակն ինձ ների, բայց ես նախ կազատվեմ սերժ-քոչարյան կլանից, և հետո նոր կմտածեմ, թե ոնց ազատվել լևոն-վանո-ջհանգիրյան գիշատիչներից: Սա է իմ ընտրությունը, ճիշտ է այն, թե՝ սխալ, ժամանակը ցույց կտա…

[Mephistopheles]

Օ՜ֆ է, ներվերս չդիմացավ հերթական շարքային հակաքարոզչական տաֆտալոգիան կարդալ

Ախր ոնց կարդաս «խելոք հոդվածը», որի հենց սկիզբն իրականությունը կամ չհասկանալու կամ էլ խեղաթյուրելու շարքային ու տգետ փորձ է: Ասում ա 2007-ին ընդդիմությունը պարտվեց, դրա համար 2008-ին Լևոնը եկավ
Ավելի հանճարեղ աբսուրդ մեկ էլ ծնվելուցս առաջ էի լսել: Մի քիչ է, մի քիչ քաղաքականությունից հասկացողը կհասկանա, որ 2007-ը ընդամենը նախապատրաստական աշխատանք էր նոր շարժում ստեղծելու համար ու կրկնում եմ, նոր շարժում սկսելու, ոչ թե Լևոնի հետ գալու, որտև հզոր պրոցես էր սկսվել, որը իր տրամաբանական ու կուռ շարունակությունն էր ունենալու Տեր-Պետրոսյանի հետ, թե առանց իրա:

Հավայապաշտական հոդված ա, տաֆտալոգիա, քաղաքականություն չհասկանալու տարրական արդյունք, անգամ ափսոս ա ժամանակս որ լրիվ կարդամ կամ պատասխանեմ:

հ.գ. pigh, եթե իմ իմացած pigh-ն ես, էն որ Սերժի ասուլիսներին հանճարեղ հարցեր ես տալիս, ապա չեմ զարմանում, որ այսպիսի թունավոր հոդված ես սիրով ներկայացնում

Լրագրողական պոռնորգաֆիա