Բռավո Նիկոլ
Ինչ լավ ու տեղին է գտել իր հերթական հիթը
"բառիս բուն իմաստով Գ. Սարգսյանը: "![]()
Բռավո Նիկոլ
Ինչ լավ ու տեղին է գտել իր հերթական հիթը
"բառիս բուն իմաստով Գ. Սարգսյանը: "![]()
Ում ինչ հասնում է
Ամանորյա շնորհավորանքներ ու բարեմաղթանքներ հղելը այս օրերին դարձել էր բոլորի հիմնական զբաղմունքը: Եվ չնայած տոնական սեղանների ու միջոցառումների առկայությանը, այնուամենայնիվ, մարդկանց խոսակցության թեման (փոխադարձ շնորհավորանքներից եւ կենացներից հետո) շարունակում էր մնալ քաղաքականությունը: ԱԺ պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանը եւս ամանորյա իր բարեմաղթանքները զուգահեռել է քաղաքական ենթատեքստերով: Ընդդիմադիր պատգամավորը ամանորյա խորհրդանշական բացիկներ է ուղարկել ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին, Ռոբերտ Քոչարյանին, Սերժ Սարգսյանին, ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանին` Մկանը, Երեւանի քաղաքապետ Երվանդ Զախարյանին, ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին եւ Մարդու իրավունքների պաշտպան Արմեն Հարությունյանին: Բացիկները պատկերում են աշխարհի ամենատարբեր թանգարաններում պահվող հայտնի նկարիչների գործերը: Յուրաքանչյուր բացիկ, ըստ Փոստանջյանի, խորհրդանշել է տվյալ քաղաքական գործչին ու նրա գործողությունները:
Մալեւիչի «Չերնիյ կվադռատ». այս նկարը պատկերող բացիկը պատգամավորն ուղարկել է ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին: Սպիտակ ֆոնի վրա պատկերված սեւ քառակուսին, ըստ Փոստանջյանի, մեր իրականությունն է, որը ձեւավորվել է տարիների ընթացքում, եւ այն կարող է մեծանալ, եթե Տեր-Պետրոսյանը չմաքրի: Այդ նկարը, պատգամավորի կարծիքով, խորհրդանշում է Տեր-Պետրոսյանի` սեւ իրականությունը ցրելու պարտավորությունը, որը նա ստանձնել է հասարակության առջեւ:
Կարմիր ֆոնի վրա պատկերված գանգերով այս բացիկով Փոստանջյանը շնորհավորել է Ռոբերտ Քոչարյանին: Ըստ պատգամավորի` կարմիր ֆոնը խորհրդանշում է այն բռնություններն ու արյունը, որով հագեցած են եղել Քոչարյանի պաշտոնավարման 10 տարիները, որոնց տրամաբանական ավարտը մարտի 1-ի արյունոտ իրադարձություններն էին:
Երկու կախարդի պատկերող բացիկը Աղվան Հովսեփյանինն է: Փոստանջյանի կարծիքով Աղվան Հովսեփյանն ու նրա ղեկավարած կառույցը այս տարիների ընթացքում ոչ թե պաշտպանել են քաղաքացիների շահերը, այլ նրանց ահաբեկել են` պահելով վախի ու տեռորի մթնոլորտում:
Սերժ Սարգսյանին հասցեագրված օձեր ու խառը տեսարաններ պատկերող բացիկն էլ խորհրդանշում է մեր իրականությունը: Խառը եւ տխուր այս պատկերը Սերժ Սարգսյանն է ու նրա թիմը, որոնք Հայաստանին «պարգեւել» են դժնդակ օրեր:
Շարունակելի..
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանին պատգամավորն ուղարկել է բացիկ, որտեղ դատարկ նստատեղերով հագեցած դահլիճ է, իսկ դրա կենտրոնում` մեջքով մերկ նստած մի կին: Փոստանջյանի կարծիքով դատարկ դահլիճը խորհրդանշում է Ազգային ժողովի դատարկությունը, որտեղ մերկ կնոջ կերպարը մարմնավորում է կորած գեղեցկությունը, ճշմարտությունն ու արդարությունը:
Երվանդ Զախարյանի շնորհավորական բացիկն էլ պատկերում է նրա այն ավերիչ գործունեությունը, որի արդյունքում` Երեւանը վերջնականապես կորցրեց իր դեմքը` դառնալով գավառական մի քաղաք: Անմարդաբնակ եւ անհոգի այս պատկերը խորհրդանշում է շամխորցի Երվանդի պաշտոնավարման ընթացքը:
ՀՀ օմբուդսմեն Արմեն Հարությունյանին ուղղված բացիկի վրա էլ պատկերված է ձեռք: Պատգամավորի դիտարկմամբ` դա այն ձեռքն է, որը պետք է մեկնվի այն մարդկանց, որոնք ունեն պաշտպանության կարիք: Բացիկի վրա գրված է` այլընտրանք չունենք, պետք է վերակառուցվենք եւ զարգանանք:
![]()
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ժողովուրդ ի՞նչի են Հայաստանում էդքան թոզ փչում մաչդկանց աչքերին, յանիմ «տնտեսական ճգնաժամ չկա ստեղ»: Վախում են որ տենց բան լինի, բորոլրը դուրս կգան իշխանությունը տապալելու: Օրինակ զարմանալի ա էլի, ասենք Ֆրանսիան լավ էլ ռիսկով ասում ա «հա ճգնաժամ ենք ապրում, լավ բան չսպասեք», բայց մերոնք մեռան խաբելով:
էսպես չի մնա
Էլմո ջան, էնքան կեղտ կա տակները, դաժե էս ճգնաժամին ինչ որ կերպ դիմակայելու համար հետ չեն կանգնում իրանց գրպանները լցնելուց, գոնե մի քանի ամսով էլի, չեն ուզում այ ախպեր, էս մարդիկ թքած ունեն ամեն ինչի վրա: Պարզ բան` տես բենզինի գները ինչ ա դառել, մեր մոտ ինչքան ա, էլ ի՞նչ ճգնաժամ հաղթահարելու մասին ա խոսքը: Տենց ե՞ն ճգնաժամ հաղթահարում: Իմացի՛, ես ու դու ավելի շատ ենք դիմակայում էդ ճգնաժամին, քան երկրիս պետական այրիկները: Թքած ունեն ամեն ինչի վրա, էսօր կան, վաղը չկան, ի՞նչ ա նշանակում ճգնաժամ, ժողովուրդ, աղետ, սպասի հասցնեն լափեն թռնեն, երկիր, հայրենիք, ձեռ ե՞ս առնում այ ախպեր, մարդիկ կազմակերպված հանցագործություն են իրականացնում, բանդա ա, մտել իրա գործն ա անում:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Էսքանից հետո չեն հանգստանում, էլի Գռզոի հանքային ջրերնին են վրա տվել: Տնտեսություն են պահում մարդիկ, բարգավաճում ա երկիրը, զարգացում ա:
Մի քսան օր առաջվա բան ա, եթե չես կարդացել կարդա.
http://a1plus.am/am/?page=issue&iid=67613
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ի՞նչ են լափելու: Հայաստանը էդքան ռեսուրսներով հարուստ երկիր չի, ինչքան մարդկային աշխատուժով, իրանք մարդկային ռեսուրսների կառավարման դարդն են: Համ էլ դրանք լափելու պրոբլեմ չունեն, դրանք իշխանության ու անպատժելիության պրոբլեմ ունեն: «Ով ում մեջքին հելնի, ով ումից կարա խլի» դարում իրանք ուզում են իրանց լափոնը պահեն, որ հանկարծ իրանցից չխլեն: Այ էդ ա սաղ խնդիրը: Որ բենզինի գինը բարձր լինի ոչ մեկ չլինի, որ խոսա դրանից, որ միանգամից տանեն կորցնեն խոսացողին:
Ինձ ուրիշ բան ա հետաքրքրում: Հայը տեղից չի շարժվի, մինչև իրա բգին չհասնի: Կամ ավելի պարզ խոսամ. քանի ինձ ներկա իշխանությունները լուրջ նեղություն չեն տալիս, ես բողոքի դուրս չեմ գա: Ի՞նչ կարիք կա անցավ գլուխս դնեմ ցավի տակ: Բայց հերիք ա ոտս տրորեն, ես էլ կդառնամ ամենաակտիվ ըդիմադիր: Կամ դրա համար ընդամենը հարկավոր ա, որ ես վատ ապրեմ՝ գործ չունենամ, փող չունենամ, գործի չընդունեն և այլն....
հիմա մտածում եմ կարող ա՞ սրանք վախում են տենց բաներից: Ասենք ժողովրդի վիճակը վատանա, ու միանգամից բողոքի նենց հզոր ակցիա սկսվի, որ չկարանան դիմադրեն:
էսպես չի մնա
Նայի, էլմո ջան, մարտի մեկին միտինգ ա լինելու, ու էդ միտինգից հիմա սրանք ամենաշատն են վախում, փորձը ցույց տվեց, որ կարան ամեն ձև թքած ունենան Եվրոպայի վրա էլ, եվրոպացիների կոշտ գնահատականների վրա էլ, թքած ունեն, թե ձայնի իրավունքից չեն զրկվի, մի խոսքով` ոչ մի բանից չեն վախում, կամ վախում են, բայց էնքան չէ, որ ինչ որ բանից հետ կանգնեն. մի բան մենակ` հզոր քաղաքացիական ընդվզում, էս ա, ուրիշ ելք չկա: Փոտրվարի 26 թե 27-ն էր, որ իշխանությունը միտինգ արեց յանի, մարդկանց լցրին Հրպարակ, փախան եկան Օպեռա, էս մի հատ մեծ պարտություն, ինքը ընդեղ եհովայի վկայի նման քույրիկ ախպերիկ անգիր արած բառերն էր կմկմում, Օպեռայում ժողովուրդը հաղթանակ էր գոռում. էս մեկ բացահայտ հաղթանակ` ժողովուրդը հաղթեց: Հաջորդը էն էր, որ առավոտ շուտ եկան ջարդին մարդկանց, պարզ ա չէ՞ թե ինչի՞ ինչի հենց էդ օրը, որտև մի օր առաջ դավաճանը դավաճանել էր էն մարդկանց, ում որ խաբել, ձայն էր փախցրել. մտավ կոալիցիա, ժողովուրդը իմացավ ու Օպեռայում մի քանի տասնյակ հազար մարդ ավելացավ ժամերի ընթացքում. աչքովս եմ տեսել` թե ոնց էին մարդիկ նույնիսկ մեկ երկու հոգով արթուր դավաճան գոռալով վազում Օպեռա: Եթե սենց շարունակվեր, մյուս օրվանից հավատա կես միլիոն մարդ էր լինելու Օպեռայում անդադար. ցրել էր պետք, բայց նենց, որ լավ վախենային, այսինքն` ջրելը հերիք չէր, կչորանային, հետ կգային, պետք էր արյունով թրջել, որ մինչև լվանային չորանար, ժամանակ շահեին, վախի մթնոլորտ, լրատվական տեռոր, զանգվածային բանտարկություններ, բայց իրանց հաշվարկով էս ամեն ինչին կհասնեին մենակ ջարդելով, ծեծելով, ժողովրդի գլխին սարքելով: Չստացվեց, մարդիկ արյունլվա էլի դուրս եկան ու ավելի մեծ թափով, արդեն մնում էր մի ելք` կրակել: Կրակեցին, բայց մարդիկ էլի չեն հանգստացել, էդ էներգիան չի կորում, ֆիզիկայի օրենք ա, ես չեմ ասում, փորձն ա ցույց տալիս: Արի սպասենք մարտի մեկին, տեսնենք ինչ ա լինելու: Էդ ժամանակ ճգնաժամը հասունացած ա լինելու, մարդիկ իրանց մաշկի վրա շատ բան զգացած են լինելու, գումարած դրան մարտի մեկ օրվա ողբերգությունը, չորս ամիս հանրահավաք չանելը, էներգիայի, փաստերի կուտակում, լիքը բացահյայտելու բան, տես ոնց են պատրաստվելու իշխանությունները մարտի մեկի դեմ: Էս ամեն ինչը կերևա էդ ժամանակ: Ամենաուժեղ զենքը, միակ միջոցը էս թալանից խուսափելու զանգվածային ընդվզումն ա, Տրիբունի ասած` քացով տնտեսության տուտուզին: Էս նեղ մոմոենտին փոխանակ ինչ արտահանում ենք, փող ենք մտցնում երկիր, պահեն, առաջ տանեն, ցատկել են Սուքիասյանի դեմքին, ձեռից խլում են: Բա էսի պետություն ա՞, տնտեսույթուն ա՞: Քանի տարի ա դոլարի գինը կես են արել, երկիր դոլար ա մտնում, կեսը իրանց գրպանն ա մտնում, կեսը հասնում ա հասցեատիրոջը` քաղաքացուն: Բա սրա վերջը ի՞նչ պետքա լինի, չխոսան ճգնաժամի մասին, անցնի գնա՞: Բա էս կորուստները մի տեղից պետքա դուրս գա չէ՞:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Elmo ջան, վստահ եղիր, որ ընդդիմադիր զանգվածի մի մեծ հատվածի դեպքում դեռ «դանակը ոսկորին չի հասել»՝ ֆինանսական առումով: Շատ շատերը բավականին լավ ապրուստ ունեն, բավականին մեծ հեռանկարներ անգամ ա՛յս իշխանությունների օրոք: Սակայն ամեն ինչ փողի արշինով չափելը սխալ ա: Էստեղ հակասությունը շատ ավելի լուրջ ա. էստեղ մտածելակերպերն են տարբեր, արժեքները, գաղափարները և ոչ՝ դրամապանակի հաստությունը: Իսկ էսօր լավ ապրելը դեռ չի նշանակում, որ վաղը էդ մարդուն հողին չեն հավասարեցնելու կամ «անզգույշ քաշքշեն» կամ «մի խումբ ռոմանտիկներով» գյուլլեն՝ շաքար կամ բենզին ներկրելու փորձի համար: Եթե ուզում ես, որ վաղը էսօրվանից լավը լինի, եթե ուզում ես առաջ գնալ, ոչ թե՝ խցանի նման մնալ ջրի երեսին, պիտի հենց էսօր մի բան անես: Էսօրվա վատ քաղաքացին վաղվա լավ ստրուկն ա: Իր էրեխեքն էլ են ստրկական միջավայրում ծնվելու, իր թոռներն էլ: Ու ինքն էլ անընդհատ վախենալու ա, անընդհատ կասկածի, անընդհատ չկողմնորոշվի ու դողա ու լռի: Ու էդպես՝ մի ամբողջ երկիր: Թալանվելուն դիմակայելու առաջնահերթ ու ամենակարևոր նախապայմանը թալանվել չուզենալն ա, ոչ թե՝ քամու ուղղությամբ ծռվելը ու հարևանի մեռնելն էլ էնքան չնկատելը, մինչև մահը քո դռանն էլ չչոքի:
Ինչ վերաբերում ա մարդկանց՝ ֆինանսական ծանր վիճակից ստիպված ընդդիմություն դառնալուն ու իրենց «աչքերը բացվելուն», ապա էսօր շատ ավելի ցավոտ խնդիրներ կան, որոնց տապալվելու դեպքում ֆինանսական ճգնաժամը կմղվի երկրորդ պլան: Անձամբ ես շատ ավելի վստահ եմ, որ եթե նույնիսկ ինչ-որ բան ի զորու լինի անտարբեր քաղաքացուն ստիպելու մտածել ու պայքարել հանուն իր երկրի, ապա դա լինելու ա ոչ թե քյաշ փողի պակասը, այլ ղարաբաղյան հարցն ու դրա հավանական լուծումներից մեկի դեպքում՝ տասնհինգ հազար անիմաստ գնացած-զոհված հայերը:
Պետք չի ընդդիմադիրներին վերածել համատարած սովածների ու բոմժերի: Հայլուրը անում ա՝ հերիք ա:
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 12.01.2009, 20:43:
DIXIcarpe noctem
Հայկօ Ջան սաղ շատ սիրուն էս գրել, բայց մի հատ փորձի մեծամասնության լոգիկան հասկանալ: Ես որ ասում եմ «ես» (օրինակ «վաղը որ ես վատ ապրեմ կդառնամ ընդիմություն» մեջի ես-ը) ինձ ի նկատի չունեմ, ես ստանդարտ մտածելակերպի բազմաթիվ մարդկանց ի նկատի ունեմ: նենց որ քո գրած լավ լավ բաների վրա ահագին մարդ թքած ունի; Նույնիսկ մարդիկ կան, որ Ղարաբաղի հարցի վրա էլ թքած ունեն: Շատ շատերի համար էլ հենց քյաշ փողն ա ամեն ինչ որոշում... կարճ ասած մարդկանց տեղից կարելի ա հանել անարդարությունը, կամ ազգային ինքնուրույնությունը պահելու համար, իսկ բոլոր մարդկանց հանելու համար էսօրվա քյաշ փողը կտրելը կարող ա օգնի: Իսկ կոնկրետ ես հեղափոխության դուրս կգամ միայն մի դեպքում՝ երբ վստահ լինեմ, որ կստացվի:
էսպես չի մնա
Էլմո, ո՞նց ես վստահ լինելու, որ կստացվի: Դու ընդունում ու ճիշտ ես համարում քո մտածելակերպը, քո գործողությունները. դե հիմա պատկերացրու մի ողջ ժողովուրդ հալածվում ատարբեր եղանակներով ու բոլորը նստում, քո ճիշտ մտածելակերպով մտածում են` դուրս կգամ էն ժամանակ, երբ վստահ կլինեմ, որ մի բան ստացվելու ա: Հետո՞, բա ո՞վ պետքա գա ասի, ստացվելու ա, վեր կացեք, գնանք հաղթենք: Ցավոք, էս տասը տարում կարողացան ժողովրդին էդ մտածելակերպին դրդելով պահել արհեստական կայուն վիճակում, բայց Լևոն ձյան եկավ ու ասեց, որ հաղթելու ենք, վեր կացեք, ու ի՞նչ տեսանքհաղթեցինք, իրոք հաղթեցինք, հենց մենակ էն, որ կես միլիոն մարդ դուրս եկավ փողոց` անտեսելով տասնամյա ողջ լրատվական տեռորը, ողջ երկրում տարիներ շարունակ թևածող վախի մթնոլորտը: Ընդունի, որ էս արդեն շատ մեծ հաղթանակ ա, բայց մեկա` շատերը, էդ թվում նաև դու, չեք ընդունում Լևոնին, որտև 90-ականներին մութ ա եղել, չեկով հաց, հերթ կանգնելով կարագ և այլն: Բա հիմա լավ ի՞նչ անենք, ո՞ւմ սպասենք, ուրիշ Լևոն ա՞ գալու, ինքը բարի ա լինելու, երկիր կառավարած չի լինելու, փող լվացած չի լինելու, ի՞նչ ա լինելու, ո՞վ ա լինելու էդ ոտքի հանողը, ասա, ես էլ ձեռներս ծալեմ, ոչ մի բանի չխառնվեմ ու սպասեմ, թե երբ վստահ կլինեմ, որ ստացվելու ա, իրար հետ դուրս կգանք կհաղթենք:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ես չեմ հավատում, որ մեկը տենց կգա, իսկ Լևոնին չեմ ընդունում, որովհետև կարծում եմ, որ ինքն էլ ա Սերժի ու Ռոբոյի թայֆից: Կամ գոնե եղել ա էդ թայֆի մեջ, կամ հենց ինքն ա հիմնադրել էդ թայֆեն: Ինքը հիմնադիրն ա, ինքը աններելի սխալ ա գործել, իսկ հիմա եկել ներողություն ա խնդրում, իսկ ես որպես ժողովրդի մեկ անդամ, չեմ ներում նրան: Ինքը էս պետության ղեկավար «էլիտայի» պապան ա: Ում համար ինքը ընդիմություն ա, իմ համար՝ նախկին իշխանություն:
Իսկ մթությունում ու հացի հերթերում իրան չեմ մեղադրում, ինքը էդ չի սարքել:
էսպես չի մնա
Ի՞նչ ասեմ, բռատ, դե արի թքենք էս երկրի վրա ու գնանք: Կամ լավ, սպասի միքիչ գլուխներս կախ ապրենք, քանի մեր գլուխը չեն ջարդել, քանի մենք մեր կամքով ենք կախ պահում, ինչքան տենց մնանք, մնանք, հենց սկսեն ջարդել կփախնենք, կամ էլ չենք փախնի, որտև չենք հասնցի, արդեն ջարդած կլինեն: Դե մարդ ես էլի, մեկ էլ տեսար, դուրսը մի հատ միտինգ եղավ, մենք էլ պատուհանից նայեցինք ու հոոոպլյա` մի հատ սնայպեռի պուլյա մտավ ուղեղներիս մեջ: Չէ, բռատ, ոնց քցում-բռնում եմ հիմա փախնելուց ճիշտը չկա, գնանք Եվրոպա տեղ, տաքուկ ապրենք մեր համար:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Էջանիշներ