Mephistopheles (02.08.2011), Moonwalker (02.08.2011), Tig (02.08.2011), Varzor (02.08.2011)
Բիձա (08.09.2011)
Բավականին հետաքրքիր հոդված էր, ընդհանոյր առմամբ լավ էր ու տրամաբանված, բայց...
1. Ազատագրված տարածքները անվանել "գրավյալ"` անհարգալից է և քաղաքականապես հիմարություն:
2. Անընդհատ տողատակից և տողի վրայից փնովվում է երկրերդ նախագահի և նրա վարչակազմի վարած քաղաքականությունը:
3. Երկրորդ նախագահի քաղաքականությունից թել է գծվում ներկայիս վարչակազմին (ի դեպ` ՏԵՂԻՆ է գծվում)
4. Մոռանում են, որ չհաշված պատերազմական տարիները, արտագաղթը ահռելի չափերի է հասել հենց 97-98թթ և դանից հետո շարունակվում է, նվազող կամ աճող տեմպերով, բայց նորից ոչ փոքր չափերի է հասնում:
Բայց ասեմ, որ անձամբ ինձ համար ոչ մի բացահայտում չկար:
Արտագաղթի առումով տեղին է հիշել մեծն Ջիվանու "Հայի մեծ թշնամին" ստեղծագործությունը.
Հ.Գ....
Գաղթականությունն է մեր մեծ թշամին
Ու չենք կարող հաղթել այդ անզգամին,
Մտել է պնչերս օտարի քամին
Մեզի յուր շահերին խաղալիք կանե։
...
Տողերը ակումբում Ջիվանուն նվիրված թեմայից են վերցված` մեին-մեկ : Շնորակալություն:
Tig (02.08.2011)
Ցավոտ–մավոտ չգիտեմ, բայց Հակոբ Բադալյանի պատասխանը այդ հոդվածին ինձ ավելի դուր եկավ։ Անվտանգության գծով ԼՏՊ–ի նախկին խորհրդականը մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարերով հոգեցունց քիրվայական երգեր է երգել, որից գերված ՀԱԿ–ի բազմահազարանոց համակիրները կպայքարեն միաբանական երկխոսություններով մինչև վերջ։ Իսկ արտագաղթել պատրաստվող մեր քաղաքացիները մտածելու բան ունեն, զի Ժիրայր Լիպարիտյանի պես հզոր ուղեղի տեր հանճար է կանգնած մեր մեջքին հեռավոր ԱՄՆ–ում։
Si vis pacem, para bellum
Varzor (02.08.2011)
Բարի զարթոնք լռության ծոմից
Իսկ ինձ իմ կողմից շատ հարգված պարոն Բադալյանի պատասխանը դուր չեկավ: Ակնհայտ էր, որ հապճեպ գրված, շատ չմտածված, կուռ չկապակացված, արագ պատասխան էր: Ուներ բազում թույլ կետեր:
Ու մասնավորապես դուր չեկավ, որ իմ կողմից շատ հարգված Հակոբը, ում գրեթե ոչ մի հոդված բաց չեմ թողնում, շատ սխալ վերլուծություն էր արել ու սխալ էր մեկնաբանել «ընտրված իշխանությունը ավելի շատ հնարավորություն ունի լուծել խնդիրները» աքսիոմը, դա ասոցացնելով «կուռքի պաշտամունքի» հետ, առանց հասկանալու կամ ուշադիր չլինելու պատճառով անտեսելով դրա իրական իմաստը, որ ընտրված իշխանությունը ժողովրդի կողմից մանդատ է ձեռք բերում հարցեր լուծելու ու լուծումներն առավել միանշանակ են ընկալվում, քան չընտրվածինը: Սա այնքան պարզ ճշմարտություն է, որ այս ճշմարտության դեմ ցանկացած հակափաստարկ ու նման խեղաթյուրում ուղղակի ծիծաղելի է:
Բայց դե ես բացարձակապես ոչ մի առարկություն չունեմ, որ դու իմ կողմից շատ հարգված պարոն Բադալյանի պատասխանը ավելի հավանես, քան իմ կողմից Բադալյանից ավելի քիչ հարգված պարոն Լիպարիտյանի հոդվածը: Ամեն դեպքում ինձ ուրախացրել է Բադալյանի պատասխանը, որովհետև այն կոռեկտ էր ձևակերպված և ըստ էության այն էր, ինչ ուզում էր պարոն Լիպարիտյանը՝ քաղաքակիրթ բանավեճ, փաստարկների բախում, հարցի արծարծում: Հուսով եմ, որ այլոք էլ նման կերպ կարձագանքեն: Թող որ «սխալ հանեն» Լիպարիտյանին, բայց բավական է քնեն, էս հարցը ամենաթեժ քննարկման կարիք ունի: Ժամանակն ա: Նույնիսկ անցել ա ժամանակը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Mephistopheles (02.08.2011), Varzor (02.08.2011)
Ու՞մ կողմից են միանշանակ ընկալվում, ժողովդրի՞։ Էդ դեպքում որտե՞ղ է սխալվում Բադալյան Հակոբը դա կռապաշտության հետ համեմատելով։ Օրինակ դու կարո՞ղ ես ասել, որ ընտրված Օբամայի կողմից ԱՄՆ արտաքին պարտքի խնդիրները լուծելու քայլերը միանշանակ են ընդունվում ԱՄՆ ողջ ժողովդրի կողմից։ Էդ ի՞նչ նոր հեքիաթներ են։ Փաստորեն ընտրված իշխանությունը չսխալվել չի կարող, և նրա բոլոր քայլերը ժողովդրի կողմից միանշանակ պիտի ընդունվեն։ Ընդհամենը «ընտրված» լինելու յառլիկ է անհրաժեշտ ժողովդրին մինչև վերջ ոչխարացնելու համար։
Si vis pacem, para bellum
Varzor (02.08.2011)
Այ կարծում եմ, որ պարոն Բադալյանն էլ քո նման արագ ու հապճեպ է պատասխանել, առանց գրածն ուշադիր կարդալու:
Երկար չեմ խորանա: Ընդամենը կասեմ ուշադիր եղիր իմ գրածում «առավել» բառին: Սա քո հարցի պատասխանն է: Սա այն է, ինչը քո կողմից անտեսվել է իմ գրառմանն արձագանքելուց:
Բնականաբար անսխալական չի ոչ մեկը: Ու բնականաբար, եթե ԻՄ ԸՆՏՐԱԾ իշխանավորը էշություն անի, դա որպես ճիշտ չի ընկալվի: Ավելին, նորմալ քաղաքացիական հասարակությունում եթե նախագահն անում է իր նախընտրական ծրագրում խոսք տվածի հակառակը, ապա նորմալ ժողովուրդը, այդ թվում իրեն ընտրողը, ելնում է նրա դեմ: Ու նույնը կանեն, մասնավորապես, ՀԱԿ-ի համակիրները, եթե իրենց ընտրած նախագահը անի խոստացածին հակառակը:
Էնպես որ խորհուրդ. ուշադիր կարդա, նոր պատասխանի:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ձայնալար (02.08.2011)
Ուզում ես ասել Ղարաբաղի հարցը լուծելու, Ադրբեջանի ու Թուրքիայի հետ բարդրացիական հարաբերություններ հաստատելու, ու դրանով արտագաղթը կասեցնելու համար այդ «առավել»–ն է պակասում, և դրա համար է հա՞ դոշ տալիս ՀԱԿ–ը իր բազմահազարանոց համակիրներով։ Ասենք եթե Սերժը «ընտրված» յառլիկ ունենար վրեն խփած, հիմա արխային կլուծեր Ղարաբաղի հարցը, բայց չի լուծում, քանի որ վախենում է, որ կարող է այդքան էլ միանշանակ չընդունվել ժողովդրի կողմից։ Իսկ երկխոսած արտահերթ ընտրությունների արդյունքում ՀԱԿ–ը կլինի «ընտրված» իշխանությունը ու հանգիստ կփոխզիջի Ղարաբաղը Ադրբեջանին, և ժողովրդի կողմից կընդունվի բավականին միանշանակ։ Զվարճալի կլիներ, եթե էդքան տխուր չլիներ։
Si vis pacem, para bellum
Tig (02.08.2011)
Իսկապես զվարճալի ա... քո «վերլուծությունն» ու խոսքերիս խեղաթյուրումը:
Նախ մեր քննարկման մեջ ես ընդհանրապես փոխզիջումից չեմ խոսել, չնայած ինչպես ցանկացած բանական մարդ հասկանում եմ, որ առանց փոխզիջման էդ հարցի լուծումը հնարավոր չի: Բայց էս քննարկման ընթացքում ես դրա մասին ընդհանրապես չեմ խոսել:
Երկրորդ. խնդիրը միայն միանշանակ ընդունվելը չի, այլ հենց հատկապես նման մթնոլորտի ստեղծումը: ՀԱԿ-ը պայքարում ա օրինականություն հաստատելու համար: Էսքանով ամենն ասված ա: Այո՛, եթե Սերժը ընտրված նախագահ լիներ, նա շատ ու շատ ավելի մեծ շանս կունենար հարցը լուծելու, մի կողմից որովհետև իր հետևում կլիներ ժողովուրդ թիկունքը ու ինքն ավելի ուժեղի դիրքերից կխոսեր ու կկարողանար մեր համար ձեռնտու պայմաններն առավել շահեկան առաջ տանել, մյուս կողմից, որովհետև, այո, որքան էլ որ դու այդ պարզագույն ճշմարտությունը չընդունես, նրա առաջարկած լուծումները ԱՌԱՎԵԼ կընդունվեին հասարակության կողմից:
Կրկնում եմ. սրանք պարզագույն ճշմարտություններ, աքսիոմներ են:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ապեր, զվարճալին արտագաղթը Ղարաբաղի հարցով ու Թուրքիայի սահմանով պայմանավորելն է։ Բայց մենակ զվարճալի չի, ներկա իրավիճակում սա նաև թշնամական պրոպագանդա է։ Արտագաղթի պատճառներից մեկը երկրում մուտիլովկաների մթնոլորտն է ու իրար աչքերի թող փչոցին՝ կարճաժամկետ քյար ստանալու նպատակներով։ Բայց իհարկե ես սխալվում եմ, սա պայքար է վեհ նպատակների համար ու վեր է կոնկրետ անձանց նեղանձնական շահերից։
Si vis pacem, para bellum
Արէա (02.08.2011)
Իսկ ով ասե՞ց, որ մուտիլովկաների մթնոլորտը չի ազդում արտագաղթի վրա:
Իհարկե ազդում ա, օրինակ երբ մուտիլովկա են անում, որ կարելի ա ստատուս քվոով հարցը հա ձգել՝ վերջում էլ հարցն ինքնիրան կլուծվի, շատ խելոք մարդիկ հասկանում են, որ դա էշություն ա ու հիասթափվում են:
Սա որպես օրինակ:
Իսկ ընդհանրապես Փակ սահմանների ու ԼՂՀ չկարգավորվածության հարցերը թե ուղղակի, թե անուղղակի ազդում են արտագաղթի վրա, բայց իհարկե միակ պատճառը չեն:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Մի հատ ման արի, գտի տես ով է ասել, թե՝ «հարցն ինքնիրան կլուծվի» ու լուսավորիր ընթերցողին։ Իսկ հարցը լուծելու համար Սերժի քիրվայական նախաձեռնության (որին ՀԱԿ–ը սատարեց ու դամ պահեց) արդյունքների մասին ավելորդ չհիշեցնեմ, երևի չես մոռացել։ Մենակ չասես թե հարցը չլուծվեց, որովհետև «առավել ընկալվածության» խնդիր կար ու մեկ էլ «լեգիտիմ» յառլիկն էր պակասում։
Իսկ ինչու՞ է ՀԱԿ–ը սևեռվել հենց այս պատճառի վրա, եթե սա միակը չի։ Գուցե մյուս պատճառները ավելի հեշտ լուծումներ ունեն, քան թե ԼՂՀ խնդիրն ու փակ սահմաններն են։Իսկ ընդհանրապես Փակ սահմանների ու ԼՂՀ չկարգավորվածության հարցերը թե ուղղակի, թե անուղղակի ազդում են արտագաղթի վրա, բայց իհարկե միակ պատճառը չեն:
Si vis pacem, para bellum
Այս պահին թեմայում են 4 հոգի. (0 անդամ և 4 հյուր)
Էջանիշներ