Մեֆ ջան, չենք
փորձում բացատրել, ամեն ինչ պարզից էլ պարզ է, համենայն դեպս մեզ համար: Ուղղակի ներկայցնում ենք այն իրականությունը, որը դու համառորեն չես ուզում ընդունել կամ հասկանալ:
Իսկ բերածդ օրինակը արդեն ուրիշ օպերաից է: Քո ասածին համարժեք պատասխան է տրվում` եթե կարողանում ես
Բայց կոնկրետ թերակշռելու դեպքում` բողոքելը համարժեք պատասխան չի, այ որ ականջից բռներ ու նորմալ կշռել տար` կհամարեի նորմալ պատասխան, արովհետև եթե մարդուն առևտրում խաբում են, ապա դա գողության պես բանա, իսկ մարդ իրավունք ունի իր ուժերով իրեն կողոպտողից պաշտպանվել

Միայն
բողոքելը, դա դեռ իրավունքներ պաշտպանել չի: Բողոքը նաև համապատասխան ընթացք պետք է ստանա, և եթե մսավաճառի պարագայում համապատասխան ընթացքը կարող է լինել ասենք ականջը քաշելը, ապա կան իրավիճակներ, երբ բողոքի ընթացքը այլ կերպով է գնում, ասենք օրինակ կեղծված ընտրություններ: Հիմա ում ականջը քաշես? Չե որ ընտրական գործընթքցն ունի վերահսկան օրինական մեթոդիկա, բայց այն
չի գործում: Դե գնա հա բողոքի:
Իսկ կողքինների հարձակվելը, ոչ թե ճիշտ եմ համարում, այլ դա մարդկանց կողմից սեփական անճարությունը հաստատելու ևս մեկ փաստ եմ համարում` չեն կարողացել հարցը լուծել, բավարարվում են եղածով` թուլության, բայց ոչ հավության նշան է

Իսկ թուլությունը գալիս է նրանից, որ մարդը վստահ չի, որ մսավաճառի ականջից արդարացիորեն քաշելով ինքը չի հայտնվի մեղադրայի աթոռին, վստահ չի, որ իր բողոքի ձայնը լսող կա, ոչ միայն վստահ չի, այլև համոզված է, որ չկա այնպիսի մի վայր (ինստանցիա, ինստիտուտ, կառույց) որտեղ նա իր խնդիրը բարձրաձայնելով լուծում կստանա:
Այսինքն Մարդիք իրենց մեջ արդեն համոզվել են, որ
ոչինչ չեն կարող փոխել: Ցավալի է, բայց փաստ

Եթե ես վստահ եմ, որ չեմ կարող 150 կգ բարձրացնել, դա դեռ չի նշանակում որ չպետք է մարզվեմ, որ գոնէ 120 բարձրացնեմ ու մտածեմ 150-ի մասին: Միանգամից հուսալքվել ու չեղյալացնել շանսերը` սա փաստացի իրականություն է:
Եղբայր իմ, կոնկրետ իմ պատմած դեպքը դրան չի վերաբերվում, որովհետև փիլիսոփայությունը կամ սոցիոլոգիան երբեք տեխնիկական մասնագետի ուժեղ մասնագիտական կողմը չեն եղել

Իսկ մասնագիտական առարկաներից գնահատականներ առնելը, ասել է թե մանագիտական դիպլոմ և որակավորում առնելը ահավոր երևույթ է, բայց խնդիրը նրանում էր, որ այդ միակ բողոքողի պատճառով ամբողջ կուրսը քաշվեց, բայց դասախոսը
չպատժվեց: Հիմա քանի կոպեկ արժեր այդ ուսանողի բողոքելը? Բոլորը տուժեիցն, այդ թվում նաև ինքը, բայց բուն մեղավորը` մնաց անպատժելի: Ինչպես և այն մարդիք, ովքեր կոչված էին այդ օրինազանց դասախոսին պատժելու, բայց չպատժեցին` դարձան հանցակից (իրականում կաշառակերության հաջորդ օղակն էր): Դե ինչ? Ճիշտ ես համարում որ ոչ մասնագիտական, ես նույնիսկ կասեի դրամ շորթելու համար ուսումնական ծրագրում ներառված առարկայի պատճառով 80 հոգի մարդ կտրեին քննությունից? Չէ որ արդեն իսկ նախօրոք գիտեինք, որ դասախոսը փող է ուզելու?
Պետք չի հասկանալ, բայց չհասկանալը իրականությունը չի փոխում: Բացի այդ գիրքը առնում էին նաև անվճար սովորող ուսանողները

Հիմա ինչ ասէի չեմ առնում ու դուրս մնայի համալսարանից? Հանուն ինչի? "գաղափարական" փուչ պայքարի? ցույց տալու համար, որ գիտեմ իմ իրավունքը? Բա էլ ուր մնաց իմ 3 տարվա ուսումը ու չարչարանքը, ուր մնաց 3 տարի ուսման համար վճարված գումարները? Ինչ-որ 1500դր պատճառով կորի ու գնա? Թե նախարարին բողոք ներկայացնեի? Կապացուցեի արդյոք? Համախոհներ կունենայի? Դատական գործով կանցնեի որպես վկա?
Դու լինեիր, ինչ կանեիր?
Էջանիշներ