Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Վիշապ]

Ուֆ, անկեղծ, ահագին հուզվեցի վիդեոները նայելուց, հատկապես ընտանիքի հետ գրկախառնվելու պահից Նիկոլին թողեցին: Մնաց, որ Նիկոլի ու մնացածի զրկանքները չջրվեն:

Իսկ դրա նախադրյալները կան ... դրա համար կարդանք ԷՍ ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑԸ, ահագին հետաքրքիր ա:

Մի քանի հատկապես հետաքրքիր մեջբերում:

Ակնարկը հասկանալի է՞ ....

Ակնարկը հասկանալի՞ է: Դե իսկ նախագահի հրաժարականի նախադրյալների մասին ոչ մի խոսք: Զուրաբյանը նոև խոսում ա այն մասին, որ երկխոսությունը դա ըստ էության բանակցություններ են: Իսկ բանակցություններին բոլորը գնում են մաքսիմում ծրագրով, բայց հանգում են կողմերի համար ընդունելի միջինացված արդյունքի: Այսինքն, «սկզբում նախագահի, հետո ԱԺ արտահերթ ընտրությունների» մաքսիմում պահանջով բանակցությունների գնացող ՀԱԿ-ը ի վերջո լավագույն դեպքում հանգելու է «արտահերթ ԱԺ ընտրություններ ու ՀԱԿ-ը ԱԺ-ում» կամ «հերթական ԱԺ ընտրություններ ու տեղեր ԱԺ-ում» միջինացված արդյունքին: Դե էլ չխոսենք այն մասին, որ ավազակապետության հետ բանակցություններն արդեն, ըստ էության, լեգիտիմացնում են Սերժի նախագահությունը:

No Comment

Տրիբուն ախպեր, մարդիկ «ոնց կարում, տենց էլ աշխատում են»: Դու ի՞նչ ավելի բան ես պատկերացնում որ ասենք Զուրաբյանը, կամ Լևոնը, կամ ՀԱԿ-ի մյուս կաՌկառուն դեմքերը անեն/ասեն:
Ու պատկերացրու, որ սրանք իշխանություն եղան, նույն ձև էլ աշխատելու են: Ի՞նչ ենք ուզում: Դուրդ չի գալիս, դու արա (ասել Չուկին), հելի ինքդ պայքարի, կամ էլ կուսակցություն ստեղծի ու մասնակցի ընտրություններին «գժական» ծրագրերով: Մի քանի «գժական» ծրագիր էլ ես կտամ Ուղղակի մրցակիցները բեսամթ չեն դզում:

[My World My Space]

Լատվիայի նախագահը հայտարարել է խորհրդարանը ցրելու մասին

23:53 • 28.05.11

Լատվիայի նախագահ Վալդիս Զատլերսը այսօր հայտարարել է Լատվիայի խորհրդարանը՝ Սեյմը ցրելու գործընթաց սկսելու մասին:
Լատվիական հեռուստաընկերության ուղիղ եթերով դիմելով քաղաքացիներին՝ Զատլերսը մեղադրել է Սեյմի պատգամավորներին օլիգարխների շահերը պաշտպանելու ու ստի մեջ. նախօրեին Սեյմը մերժել էր Կոռւպցիայի դեմ պայքարի բյուրոյին թույլատրել խուզարկություն կատարել պատգամավոր Այնարս Շլեսերսի բնակարանում, ում կասկածում են կռոուպցիոն գործունեության մեջ:
Հունիսի սկզբին Լատվիայում պետք է տեղի ունենան նախագահական ընտրություններ: երկրի նախագահն ընտրվում է Սեյմի կողմից, հաղորդում է «Ռիա նովոստին»:

Բա մի սենց նախագահ չունենայի՞նք, հերն անիծեմ....

[Հայկօ]

Բա մի սենց նախագահ չունենայի՞նք, հերն անիծեմ....

Հով, բայց դու նայի, թե բոլդով սովորական ընդգծումը ինչքան բան կարող ա փոխել .

Լատվիայի նախագահը հայտարարել է խորհրդարանը ցրելու մասին

23:53 • 28.05.11

Լատվիայի նախագահ Վալդիս Զատլերսը այսօր հայտարարել է Լատվիայի խորհրդարանը՝ Սեյմը ցրելու գործընթաց սկսելու մասին:
Լատվիական հեռուստաընկերության ուղիղ եթերով դիմելով քաղաքացիներին՝ Զատլերսը մեղադրել է Սեյմի պատգամավորներին օլիգարխների շահերը պաշտպանելու ու ստի մեջ. նախօրեին Սեյմը մերժել էր Կոռւպցիայի դեմ պայքարի բյուրոյին թույլատրել խուզարկություն կատարել պատգամավոր Այնարս Շլեսերսի բնակարանում, ում կասկածում են կռոուպցիոն գործունեության մեջ:
Հունիսի սկզբին Լատվիայում պետք է տեղի ունենան նախագահական ընտրություններ: երկրի նախագահն ընտրվում է Սեյմի կողմից, հաղորդում է «Ռիա նովոստին»:

Աղբյուր՝ Թերթ.am

[Տրիբուն]

Տրիբուն ախպեր, մարդիկ «ոնց կարում, տենց էլ աշխատում են»: Դու ի՞նչ ավելի բան ես պատկերացնում որ ասենք Զուրաբյանը, կամ Լևոնը, կամ ՀԱԿ-ի մյուս կաՌկառուն դեմքերը անեն/ասեն:
Ու պատկերացրու, որ սրանք իշխանություն եղան, նույն ձև էլ աշխատելու են: Ի՞նչ ենք ուզում: Դուրդ չի գալիս, դու արա (ասել Չուկին), հելի ինքդ պայքարի, կամ էլ կուսակցություն ստեղծի ու մասնակցի ընտրություններին «գժական» ծրագրերով: Մի քանի «գժական» ծրագիր էլ ես կտամ Ուղղակի մրցակիցները բեսամթ չեն դզում:

Ապեր, իրանց գործն ա, ոնց ուզում են ու կարողանում են, թող տենց էլ աշխատեն, մենակ զահլեքս ճոռոմ խոստումներով չտանեն - 15 կետանոց պահանջներ, իշխանափոխություն, ավգյան ախոռներ, սահմանդրական կարգի վերակագնում, ամեն տանը մի հատ էլեկտրական լամպուշկա ......

Ու սենց, անցնենք մեր սիրած գործին: Տեսնենք, թե ինչ ա մանրից սկսում ասել ՀԱԿ-ը, ինչպես են դա մեկնաբանում անկախ ու երրորդ ուժերի հետ կապ չունեցող վերլուծաբանները, առանձին անհատները, մենք՝ մահկանացուներս, ու ինչ ենք մենք արդյունքում հասնելու ...

Զուրաբյանի «ուղենիշ-ծրագիրը» արդեն ահագին բան բացահայտում ա, բայց արժի էս մի հարցազրույցն էլ կարդալ:

Մի քանի անուշ մեջբերում.

Իշխանություն-ընդդիմություն ձայների հնարավոր բաժանման մասին խոսակցություններին անդրադառնալով, Արա Նեդոլյանն ասել է, որ “ավազակապետական համակարգը շատ նուրբ հավասարակշռության վրա է հիմնված, շատ ամբողջական է, և երբ ասում են 30 տոկոս ընդդիմությանը, նշանակում է` ավազակապետական համակարգի 30 տոկոսը հսկողության տակից դուրս է գալիս, մնացած 70 -ը չի կարող մնալ, քանի որ այն պահանջում է 100 տոկոսին մոտ միասնականություն: Եթե ուրիշ դաշտի տակ է անցնում այդ համակարգի 30 տոկոսը, ապա այդ համակարգն արդեն չի կարող գործել, քանի որ այն գործում է այն դեպքում, երբ բոլորն են ենթարկվում այդ կանոններին», նշել է Արա Նեդոլյանը:

Փաստորեն, մաաանրից նշմարվուն են նաև ՀԱԿ-ի ակնկալած տեղերի քանակը: Մենք վերջին անգամ քանի՞ տոկոսի վրա էինք կանգնել:

Որոշ մեկնաբանություններ, արդեն ուղղակի ասում են. «Ժողովուրդ, ՀԱԿ-ից հույսներդ կտրեք, Աստված մեծ ա, մի բան կլինի» Մի անգամ էլ նշեմ, որ էս մեկնաբանները երրորդ ուժի հետ կապ չունեն, դեպուտատ, պրեզիդենտ չեն ուզում դառնալ, իրենք հեղափոխություն ու իշխանափոխություն չեն անում, տենց բան ոչ մեկին խոսք չեն տվել:

Մի երկու մեջբերում էլ ստեղից.

......
Կոնգրեսը, փաստորեն, ընտրել է բնույթով իրավական հակամարտության քաղաքական լուծման ճանապարհը: Տեղի կունենան արտահերթ ընտրություններ, ժողովուրդը կանի իր ընտրությունը, եւ կլինի լեգիտիմ իշխանություն, ասում է Կոնգրեսը:

Ամեն ինչ ճիշտ է, եթե չլիներ մի “բայց”: Իրավական հակամարտությունը պահանջում է ոչ միայն քաղաքական, այլեւ իրավական պատասխանատվություն: Եթե ինչ որ մեկը կեղծել է ընտրությունը, ուզուրպացրել իշխանությունը, անօրինական կառավարել երկիրը 3 տարի, անազատության մեջ պահել քաղբանտարկյալներին, որոնց հետո ստիպված էր ազատ արձակել առանց արդարացման, ապա դա ենթադրում է իրավական գնահատական եւ պատասխանատվություն: Այս պայմաններում իրավական հակամարտության քաղաքական լուծումն իսկական նվեր է իշխանությանը:
......
Հնարավոր է, Կոնգրեսը մտադիր է պահանջել իշխանության իրավական պատասխանատվությունը, իշխանության կողմից արտահերթ ընտրությանը համաձայնելուց հետո: Հնարավոր է, այդ քայլը Կոնգրեսը ենթադրում է օգտագործել որպես նախընտրական քարոզչության մաս: Սակայն այն փաստը, որ Կոնգրեսը երկխոսության է գնում իշխանության հետ, թեկուզ արտահերթ ընտրության հարցով, նշանակում է, որ ՀԱԿ-ը գերադասում է քաղաքական ճանապարհը:

Դա Կոնգրեսի ընտրությունն է, սակայն կան բազմաթիվ մարդիկ, որոնց համար ընդդիմադիր պայքարի էությունը ոչ միայն այն է, որ հասնեն երկրում արդար ընտրության անցկացմանը, այլեւ հեռացնեն իշխանությունից նրանց, ովքեր, այդ մարդկանց կարծիքով, ուզուրպացրել են իշխանությունը:

Պայքարի իրավական ճանապարհն, իհարկե, ավելի կոշտ է եւ չի բացառում ցնցումները, որոնք ոչ ոք չի ցանկանում: Սակայն քաղաքական ճանապարհն իր մեջ թաքցնում է այլ խոչընդոտներ` լիովին հնարավոր է, որ իշխանությունն իր ձեռքը կվերցնի նախաձեռնությունը եւ կթելադրի խաղի կանոնները:

Ու վերջում մի մեջբերում Վարդան Պետրոսյանի հետ հարցազրույցից:

- Գաղտնիք չի, որ Հայաստանում ձևավորվել և տիրող է օլիգարխիկ համակարգը. օլիգարխիայի կամայականության պայմաններում, արդյո՞ք հնարավոր է ունենալ նորմալ դատական համակարգ և կայանան նորմալ ընտրություններ:

Մեր հանրապետության առաջին նախագահական ընտրությունները արդար էին, մնացած երեք ընտրությունները արդար չէին: Բոլորը ասում են եկեք, վերջապես գիտակցենք և այդպես սուտ ընտրություններ չի կարելի այլևս բեմադրել, բայց երբ գալիս է պահը, բոլորը սկսում են գնել ձայները: Ըստ իս պետք է, դեռևս անհրաժեշտ է մի շոկային իրավիճակ, որը թույլ տա մարդկանց գնալ ճիշտ ընտրություն կատարելու, ինչպիսին էր վիճակը 90-ական թ. սկիզբին: Ես չգիտեմ այդ շոկային իրավիճակը ինչպես կստեղծվի, բայց որ կստեղծվի, համոզված եմ:

[Տրիբուն]

Նիկոլը կվարի հանրահավաքը

Իրոք ահագին ակնկալիքներ կան վաղվա հանրահավաքի հետ կապված: Էներգետիկան ապահովված կլինի - մենակ Նիկոլի ներկա լինելը հերիք ա: Իսկ օրակարգը կթելադրի ԵԼՈՒՅԹԸ

Ոնց եմ սպասում Լևոնի վաղվա ելույթին, ոնց եմ սպասում: 13 ջրված կետ կա, դրա մասին մի բան պիտի ասվի ի վերջո, թե՞ չէ:

[Մովսես]

Իրոք ահագին ակնկալիքներ կան վաղվա հանրահավաքի հետ կապված: Էներգետիկան ապահովված կլինի - մենակ Նիկոլի ներկա լինելը հերիք ա: Իսկ օրակարգը կթելադրի ԵԼՈՒՅԹԸ

Ոնց եմ սպասում Լևոնի վաղվա ելույթին, ոնց եմ սպասում: 13 ջրված կետ կա, դրա մասին մի բան պիտի ասվի ի վերջո, թե՞ չէ:

Ներողություն, բայց ես ուղակի չեմ հասկանում ոնց են մարդիկ կարողանում այդ Լևոնին լսել ու պաշտպանել: Ո՞նց մարդիկ չեն հիշում ինքը ինչ կեղտոտ բաներ էր անում որպես նախագահ, կաշառակերությունը օրինակ ահավոր աստիճանի էր հասել: Հիմա չեմ ասում որ Սերժը ու Քոչարյանը սխալ բաներ չեն արել, բայց իրանք համեմատաբար բարելավել են մեր երկիրը ու ամենակարեվորը որ իրանք Լևոնի նման չեն փորձել Արցախը ծախել թուրքերին:

[Varzor]

Ներողություն, բայց ես ուղակի չեմ հասկանում ոնց են մարդիկ կարողանում այդ Լևոնին լսել ու պաշտպանել: Ո՞նց մարդիկ չեն հիշում ինքը ինչ կեղտոտ բաներ էր անում որպես նախագահ, կաշառակերությունը օրինակ ահավոր աստիճանի էր հասել: Հիմա չեմ ասում որ Սերժը ու Քոչարյանը սխալ բաներ չեն արել, բայց իրանք համեմատաբար բարելավել են մեր երկիրը ու ամենակարեվորը որ իրանք Լևոնի նման չեն փորձել Արցախը ծախել թուրքերին:

Բոլորն էլ "նույն քոլի բիբարն են": Լևոնը ոչ մի բան էլ չի ուզեցել ծախել (շատ լավ գիտեր, որ դա անհնար է):
Սարգսյանն ու քոչարյանը բարելավել են երկրի վիճակը? Ինչն ա բարելավվել? Բարելավվել է միայն բնակչության կոնկրետ հատվածի կյանքը, ավելի է խորացել աղքատությունը, ավելի ակնառու է տարձել բնակչության խավերի բաժանումը:
Նույն քաղաքականությունն են շարունակում, ինչ որ Տեր-Պետրոսյանը, սակայն դրսի ազդեցության տակ "փաթեթավորումը" լավացել է:
Խոշոր պետությունները մեր հաշվով այլ պլաններ ունեն: Օրինակ, իմ կարծիքով, Ռուսաստանը մտադիր է ՀՀ-ն դարձնել ռեգիոնում առևտրային հանգույց` սև շուկայական հարաբերությունների զարգացման համար: Այդ նպատակով պետք է ուժեղացնել տեղական օլիգարխներին, նրանց "փայ" տալ, ամրապնդել տեղական ուժային կառույցները, բայց միշտ լարվածություն պահել սահմանների վրա` դրանք փակ պահելւ նպատակով: Համեյան դեպս ՀՀ և Թուրքիայի միջև սահմանի ՍԱՀՄԱՆՄԱՆ (ինչ չեմ ասում բացման, որովհետև բացելուց առաջ, նախ պետք է գծել այդ սահմանը) իրական պտուղները կքաղի Ռուսաստանը:
Ժողովուրդն ըստ տրամաբանության չպետք է գնար մեր երեք նախագահներից և ոչ մեկի հետևից, սակայն փաստմ մնում է փաստ` գնում են, և դեռ գնալու են:
Տեր-Պետրոսյանը մեկ առավելություն ունի մյոս նախագահների հանդեպ` առաջինն է, ինչպես պատմականորեն, այնպես էլ որպես ԱՐԴԱՐ ընտրված
Սակայն այս առավելությունը որևէ քաղաքական կշիռ չի կարող հանդիսանալ, քանի որ որպես հակակշիռ Տեր-Պետրոսյանը առաջինն էր նաև այնպիսի բաներում, որ մարդ փշաքաղվում է հիշելուց:
Համենայն դեպս գիտակցում եմ, որ այս ամենը խաղ է, "խաղացնող-չխաղացնողն" էլ իրենք են, իսկ ես գտնվում եմ մշտական խաղից դուրս վիճակում, քանի որ չեմ մասնակցել և ոչ մի հանրահավաքի կամ երթի:
Խաղից դուրս չլինելու համար պետք է կամ խաղալ իմանալ, կամ հասկանալ խաղի կանոնները: Թե մեկը և թե մյուսը չգիտեմ

[Zodiac]

Համենայն դեպս գիտակցում եմ, որ այս ամենը խաղ է, "խաղացնող-չխաղացնողն" էլ իրենք են, իսկ ես գտնվում եմ մշտական խաղից դուրս վիճակում, քանի որ չեմ մասնակցել և ոչ մի հանրահավաքի կամ երթի:
Խաղից դուրս չլինելու համար պետք է կամ խաղալ իմանալ, կամ հասկանալ խաղի կանոնները: Թե մեկը և թե մյուսը չգիտեմ

ԲԱՅՑ ԼԱՎ ՁԵՎԱԿԵՐՊԵՑԻՐ, մշտական խաղից դուրս վիճակում գտնվող մեր եղբայր:
Իրոք որ , էս մեր անկապ երկրում մարդիք շատ կան, որ խաղի կանոններն էլ չեն հասկանում, բայց խաղալ գիտեն ու լաաավ էլ խաղում են:

[Մովսես]

Բոլորն էլ "նույն քոլի բիբարն են": Լևոնը ոչ մի բան էլ չի ուզեցել ծախել (շատ լավ գիտեր, որ դա անհնար է):
Սարգսյանն ու քոչարյանը բարելավել են երկրի վիճակը? Ինչն ա բարելավվել? Բարելավվել է միայն բնակչության կոնկրետ հատվածի կյանքը, ավելի է խորացել աղքատությունը, ավելի ակնառու է տարձել բնակչության խավերի բաժանումը:
Նույն քաղաքականությունն են շարունակում, ինչ որ Տեր-Պետրոսյանը, սակայն դրսի ազդեցության տակ "փաթեթավորումը" լավացել է:
Խոշոր պետությունները մեր հաշվով այլ պլաններ ունեն: Օրինակ, իմ կարծիքով, Ռուսաստանը մտադիր է ՀՀ-ն դարձնել ռեգիոնում առևտրային հանգույց` սև շուկայական հարաբերությունների զարգացման համար: Այդ նպատակով պետք է ուժեղացնել տեղական օլիգարխներին, նրանց "փայ" տալ, ամրապնդել տեղական ուժային կառույցները, բայց միշտ լարվածություն պահել սահմանների վրա` դրանք փակ պահելւ նպատակով: Համեյան դեպս ՀՀ և Թուրքիայի միջև սահմանի ՍԱՀՄԱՆՄԱՆ (ինչ չեմ ասում բացման, որովհետև բացելուց առաջ, նախ պետք է գծել այդ սահմանը) իրական պտուղները կքաղի Ռուսաստանը:
Ժողովուրդն ըստ տրամաբանության չպետք է գնար մեր երեք նախագահներից և ոչ մեկի հետևից, սակայն փաստմ մնում է փաստ` գնում են, և դեռ գնալու են:
Տեր-Պետրոսյանը մեկ առավելություն ունի մյոս նախագահների հանդեպ` առաջինն է, ինչպես պատմականորեն, այնպես էլ որպես ԱՐԴԱՐ ընտրված
Սակայն այս առավելությունը որևէ քաղաքական կշիռ չի կարող հանդիսանալ, քանի որ որպես հակակշիռ Տեր-Պետրոսյանը առաջինն էր նաև այնպիսի բաներում, որ մարդ փշաքաղվում է հիշելուց:
Համենայն դեպս գիտակցում եմ, որ այս ամենը խաղ է, "խաղացնող-չխաղացնողն" էլ իրենք են, իսկ ես գտնվում եմ մշտական խաղից դուրս վիճակում, քանի որ չեմ մասնակցել և ոչ մի հանրահավաքի կամ երթի:
Խաղից դուրս չլինելու համար պետք է կամ խաղալ իմանալ, կամ հասկանալ խաղի կանոնները: Թե մեկը և թե մյուսը չգիտեմ

Կարճ ասաց՝ ես ոնց գցում բռնում եմ, մեր ամենալավ տարբերակը այսօրվա դրությամբ Սերժ Սարգսյանն է: Փաստ մնում է փաստ որ նախագահ Լևոնը ուզում էր հակահայկական պայմանագիր կնքեր թուրքերի հետ ու դրանով մարդիկ իրենից հիասթափվեցին ու ստիպեցին որ ինքը հրաժարվի: Հիմա մեր իրավիճակի համար, մենք կարողացել ենք դրական փոփոխություններ գործել մեր երկրում, այո դանդաղ գործընթաց է, բայց մենք պետք է հաշվի առնենք որ մենք համեմատած արեվմուտքի հետ բավականին նոր երկիր ենք ու չենք կարող անիմաստ սպասելիքներ ունենանք այսքան շուտ: Մենք պետք է միշտ հիշենք որ մեր ամենավտանգավոր հարցը ստեղ թուրքերն են ու այսպիսով Արցախի ապահովությունը: Ես որպես հայ չեմ վստահում որ Լեվոնի նման մեկը այդ ապահովությունը կպահպանի, բայց ղարաբաղցի Սերժին վստահում եմ:

[Varzor]

Կարճ ասաց՝ ես ոնց գցում բռնում եմ, մեր ամենալավ տարբերակը այսօրվա դրությամբ Սերժ Սարգսյանն է: Փաստ մնում է փաստ որ նախագահ Լևոնը ուզում էր հակահայկական պայմանագիր կնքեր թուրքերի հետ ու դրանով մարդիկ իրենից հիասթափվեցին ու ստիպեցին որ ինքը հրաժարվի: Հիմա մեր իրավիճակի համար, մենք կարողացել ենք դրական փոփոխություններ գործել մեր երկրում, այո դանդաղ գործընթաց է, բայց մենք պետք է հաշվի առնենք որ մենք համեմատած արեվմուտքի հետ բավականին նոր երկիր ենք ու չենք կարող անիմաստ սպասելիքներ ունենանք այսքան շուտ: Մենք պետք է միշտ հիշենք որ մեր ամենավտանգավոր հարցը ստեղ թուրքերն են ու այսպիսով Արցախի ապահովությունը: Ես որպես հայ չեմ վստահում որ Լեվոնի նման մեկը այդ ապահովությունը կպահպանի, բայց ղարաբաղցի Սերժին վստահում եմ:

Լևոնը պայմանագիր չի կնքել Նրան դրեցին բարդ քաղաքականի իրավիճակում, նա էլ իրավիճակը լավ հասկանալով ինքնակամ հեռացավ: Ղարաբաղցի սերժին դու վստահում ես, բայց ղարաբաղցիներին հարցրել ես?
Արցախի հարցը չեն որոշում ոչ Լևոնը ոչ Սերժը, այն որոշվում է "ավելի բարձր" ինստանցիաներում, սակայն միևնույն է Արցախի վերջնական ճակատագիրը որոշում է հայ ժողովուրդը, հատկապես տեղի բնակչությունը, իսկ նրանք բավականին հստակ կողմնորոշում ունեն` "չենք տա":

[Տրիբուն]

Մի հատ բաժնում քար լռությու՛ն !!!!!!!!!!!!!!

Թագավորներին, Ղարաբաղին, բիբարներին ու հատկապես քոլերին` ներառյալ Սերժը, թուրքերին ու իրանցից ածանցված բոլոր ազգություններին` ներառյալ իսլանդացիները, հանգիստ ենք թողնում ու սպասում ենք միտինգի արդյունքներին ու ԵԼՈՒՅԹԻՆ:

Սպասելիքն ասելիքից պակաս կարևոր չէ

Այսօր Հայ Ազգային Կոնգրեսի հրավիրած համապետական հանրահավաքը առաջ է բերել մեծ սպասում: Ընդդիմության այսօրվա ասելիքի և անելիքի, կամ անելիքի մասին ասելիքի շուրջ դատողությունից և հարցադրումներից բացի՝ թերևս ժամանակն է բարձրացնել մեկ այլ հարցադրում` սպասելիքը:

Ո՞րն է ընդդիմության այսօրվա հանրահավաքից սպասելիքը:

Կա քաղաքական մի ուժ, որն աներկբա տնօրինում է այդ դաշտի ընդդիմադիր տարածությունը: Բայց այդ քաղաքական ուժի դիմաց կա նաև հասարակություն, քաղաքացի, որն այդ տնօրինությանն ականատես կամ ունկնդիր լինելուց բացի, նաև ինչ-որ բան է սպասում այդ քաղաքական ուժից: Ընդ որում` սպասում ասվածը, թերևս, վերաբերում է նախևառաջ խոսքին, գուցե առավելապես կամ հենց գլխավորապես՝ խոսքին: Գործողությունների մասին պետք է խոսել խոսքից հետո, քանի որ քաղաքականության մեջ հենց խոսքն է գործողությունների շարժիչը:

Ահա այդ իմաստով շատ կարևոր, բայց թերևս մինչ այժմ երբեք չբարձրաձայնված հարցադրում է, թե իսկ ի՞նչ է սպասում հասարակությունը, քաղաքացին ընդդիմությունից, մասնավորապես այսօրվա հանրահավաքին: Տվյալ պարագայում հասարակություն կամ քաղաքացի ասելով՝ նկատի չունենք այն շերտին, որն ընդդիմության անվերապահ համակիրն է և սպասման իմաստով հենց միայն ընդդիմության ու նրա առաջնորդների հարթակի վրա լինելու փաստով արդեն իսկ բավարարված սպասում է:

Սակայն քաղաքական անհեռատեսություն և քաղաքական անգրագիտություն կլինի չնկատելը, որ կա հասարակության ոչ պակաս մի շերտ, որի համար քաղաքականությունը շատ ավելի պրագմատիկ դիտարկման նյութ է, և մարդիկ գերադասում են առաջնորդվել նրանով, թե ինչ է իրենց տվյալ պահին առաջարկում տվյալ քաղաքական ուժը խնդիրների կոնկրետ լուծման կամ կոնկրետ դիտարկման տեսանկյունից: Ահա, ինչ է սպասում հասարակության այդ կարևոր շերտը ընդդիմության հանրահավաքից, ինչ խոսք է ակնկալում լսել:

Շատ հաճախ հասարակությունն ինքը կդժվարանա ձևակերպել իր սպասումը, բայց քաղաքական ուժի հմտությունն այն է, որ թե՛ իրավիճակի գնահատման համարձակ պրագմատիզմի, թե՛ մարդկային ինտուիցիայի շնորհիվ կարողանա ընկալել հանրային այդ սպասումը և ներկայացնել մի խոսք, որը լսելուց հետո հանրության մոտ այլևս կասկած չի լինի, որ հենց այդ խոսքին էր ինքը սպասում:

[Տրիբուն]

The ԵԼՈՒՅԹ

Ոչ մի նոր բան Կոնկրետ իմ սպասելիքները լիովին արդարացան: Ըստ էության կարելի է ասել, որ երկխոսությունը ոչ թե նոր պիտի սկսվի, այլ այն արդեն մոտենում է ավարտին: Առաջ ընկնելով ասեմ, որ ՀԱԿ-ի կողմից պատվիրակության ստեղծումն ու իշխանություններին նման առաջարկ ներկայացնելն ուղղակի երկխոսության ֆորմալացում է, քանի որ մինչև այժմ երկխոսությունն ընթանում էր առանց կոնկրետ ֆորմատի, բայց լիարժեք փոխըմբռնման մթնոլորտում: Լևոնի կողմից երկխոսությունը գործարք անվանողներին քարկոծելն արդարացի է միայն այն առումով, որ իրոք, դժվար է հավատալ ՀԱԿ-Սերժ ֆորմալ գործարքին` գրած, ստորգրած, պեչատած: Գործարքի տակ այս դեպքում պետք է հասկանալ այն, որ կողմերը, հասկանալով ու ըմբռնելով միմյանց դիրքորոշումները, կատարում են միմյանց լիարժեք բավարարող քայլեր: ՀԱԿ-ի գործը, այս դեպքում, այդ քայլեը ժողովրդին որպես ժողովրդի շահերի համար արվող քայլեր ներկայացնելն է: Դե իսկ Լևոնը դա իրականացնելու համար անգնահատելի տաղանդ ունի - Respect: Արդյունքում, միևնույնն է, շուտով կունենանք այն ինչ ունենալու ենք:

Հիմա բուն ելույթը:

Սկզբում մի հատ երկար բարակ վերլուծական մաս, որտեղ փաստորեն ներկա «ձեռքբերումները» բացատրվում են երեք գործոնների պատճառահետևանքային կապով. արաբական բողոքի ալիք, ղարաբաղ, սոցիալ-տնտեսական վիճակ: Դժվար է սրան հակառակ որևէ բան ասել, բացի հետևյալ հռետորական հարցից. «Ի՞նչ էր անելու ՀԱԿ-ը եթե արաբական աշխարհում բողոքի նման ալիք չսկսվեր»: Ախմա՞խ հարց ա: Էնքան էլ չէ: Էս հարցի պատասխանն է, որ ցույց կտա, ունի՞ կամ ունեցե՞լ է արդյոք երբևէ ՀԱԿ-ը ընդհանրապես իշխանափոխության ծրագիր, թե որոշումներն ընդունվում են ad-hoc:

Անհետաքրքիր ռետրոսպեկտիվ վերլուծութունները դնենք մի կողմ, ու անցնեք բուն նյութին:

Ինչպես գոնե անձամբ ես սպասում էի, ելույթի մեխը «երրորդ ուժերին» ու սադիստին որակազրկելն ու իշխանությունների հետ «երկխոսությանը» ֆորմալ բանակցությունների ձև տալու մասին հանրությանը ներկայացնելն է: Մանր մունր քաղաքական ուժերն արդեն ՀԱԿ-ի ուշադրությանը արժանն չեն, բայց դեռ կան դաշնակները, որոնք սադիստի ու ԲՀԿ-ի հետ համագործակցելու դեպքում «երկխոսության» կոճերին լուրջ քացի կհասցնեն: Լևոնի ելույթում ԲՀԿ մասին դեռ ոչ մի խոսք չկա, քանի որ ԲՀԿ-ն, չնայած վերջին մի քանի օրերին հնչող իբր ինքնուրույն հայտարարություններին, ֆորմալ առումով դեռ գտնվում է Սերժի լծի տակ: Իսկ դաշնակցության ու Քոչարյանի չեզոքացման գործընթացը պետք է սկսել արդեն հիմիկվանից:

Սկզբունքորեն Սերժը ինքն էլ դեմ չէր լինի մի լավ Քոչարյանին ու դաշնակների քլնգել: Բայց դա ճիշտ չի հասկացվի, հատկապես Քոչարյանին քլնգելու պահը: Դա Սերժի փոխարեն կանի Լևոնը:

Իսկ դաշնակցության ներկայացուցիչների շուրթերից հնչած հաջորդ նմանատիպ պնդման համաձայն՝ Կոնգրեսն, իբր, ի տարբերություն իրենց կուսակցության, միայն վերջերս է ադրբեջանական վտանգի նկատառումով Հայաստանի ներքին կայունությունը պահպանելու մտահոգություն արտահայտել («Ժամանակ». 27.04.2011)։ Սա արդեն ոչ միայն նույնքան բացարձակ, այլ նաեւ կրկնակի սուտ է, քանի որ նախ՝ Դաշնակցությունը երբեք այդպիսի մտահոգություն չի ունեցել եւ, ընդհակառակը, Ղարաբաղյան պատերազմի ամենաթեժ տարիներին գրեթե ամենօրյա հանրահավաքների միջոցով ամեն ինչ արել է Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակն ապակայունացնելու եւ բանակի ոգին կոտրելու համար, եւ երկրորդ՝ Կոնգրեսն իր ձեւավորման առաջին իսկ օրերից հստակորեն արտահայտել է այդ մտահոգությունը։ Դա հիմնավորելու համար ավելորդ չեմ համարում մեջբերել Համաժողովրդական շարժման 2008թ. մայիսի 2-ին կայացած համաժողովում ունեցած իմ ելույթի հետեւյալ հատվածը. «Ադրբեջանը պետք է հասկանա, որ ինչպիսի ներքաղաքական վիճակ էլ տիրի մեր երկրում, միեւնույն է՝ Ղարաբաղի դեմ ռազմական ոտնձգություն կատարելու պարագայում կհանդիպի հայ ժողովրդի միահամուռ դիմադրությանը։ Իսկ այդ դիմադրության առաջին շարքերում, վստահաբար, կհայտնվեն այսօր բանտերում գտնվող մեր ընկերները։ Ռազմական վտանգի առաջացման դեպքում ես ինքս կոչով կդիմեմ Համաժողովրդական շարժման մասնակիցներին, խնդրելով ժամանակավորապես դադարեցնել իրենց քաղաքական գործողությունները եւ լծվել հայրենիքի պաշտպանության նվիրական գործին»։

Ես այսքան հանգամանորեն չէի անդրադառնա առաջիկա երկխոսության շուրջ պտտվող չարամիտ ասեկոսեներին ու դատարկաբանություններին, եթե նրանք այդ հեռանկարային գործընթացը վիժեցնելու եւ երկրի վիճակն է՛լ ավելի ծանրացնելու վտանգ չպարունակեին։ Ակնհայտ է, որ որոշ ուժեր, տարբեր պատճառներով, խիստ անհանգստացած են նշված հեռանկարից, որը կարող է հիմնովին փոխել երկրի թե՛ սոցիալ-տնտեսական, թե՛ քաղաքական, եւ թե՛ հասարակական իրավիճակը։ Առավել անհանգստացած է Հայաստանի «ամենանյարդացած» ու խուճապահար անձը, որը մեզանից լավ գիտե, թե ինչ հիմքեր ունի անհանգստանալու ու խուճապի մատնվելու համար։ Անշուշտ, անհանգստացած ու նույնիսկ ահաբեկված են իրավապահ մարմինների աշխատակիցները, որոնց այդ անձը, սեփական կաշին փրկելու համար, իր վերջին հարցազրույցով, ինչպես ասում են, «փուռը» տվեց, մինչ ժամանակին նրանց հրապարակավ խոստացել էր, որ ոչ մի ոստիկան մարտի 1-ին կատարած ոճրագործությունների համար չի դատվելու։ Անհանգստության նշաններ են նկատվում նաեւ որոշ արտաքին ուժերի մոտ, որոնց ամենեւին ձեռնտու չէ Հայաստանի ներքաղաքական մթնոլորտի առողջացումը, քանի որ դրանով նրանք կզրկվեն վերջինիս քաղաքական վարքագծի վրա ազդելու մինչ այժմ ունեցած լծակներից։ Չափից ավելի անհանգստացած է դաշնակցությունը, որը բացահայտորեն ու տենդագին կերպով լծված է երկխոսության վարկաբեկման եւ խափանման գործին։ Անհանգստացած են նաեւ արեւի տակ տեղ որոնող որոշ մանրմունր քաղաքական խմբավորումներ, որոնք որեւէ գործ անելու անընդունակ լինելով, բառիս բուն իմաստով, զբաղված են ուրիշների գործը պղծելով, կամ ժողովրդական լեզվով ասած, «մունդռելով»։

Սա արդեն ուղղակի նախընտրական պայքար է: Վաղը կլսենք դաշնակների պատասխանը սրան, ու նորից ու նորից նույն հիմար բազարները, «ով ո՞վ էր ղարաբաղի պատերազմի ժամանակ»: ՀԱԿ-ը փաստացի լծվում է ԱԺ ընտրություններում պոտենցիալ հակառակորդների չեզոքացման գործին: Սրանք դեռ ծաղիկներն են, հետաքրքիր բացահայտումներն առջևում են: Ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում սրա մեջ, նախընտրական պայքար է, բայց ի՞նչ կապ ունի սա, կոնկրետ իմ ակնկալած իշխանափոխության ու սահմանադրական կարգի վերականգնման հետ:

Ելույթի մի ահագին մասը նվիրված է «երկխոսության» որպես լուրջ քաղաքական կատեգորիայի գովաբանմանը: Լևոնը Արթուրիկ չի: Բայց ոչ այն պատճառով, որ ի վերջո չի գնալու Սերժի հետ գործարքի, այլ, քանի որ ի տարբերություն Արթուրիկի, Լևոնի գիտի, թե ինչպես է պետք այդ «գործարքը» ժողովրդին ներկայացնել իրեն ձեռնտու լույսի ներքո: Ի վերջո, ցանկացած փոքր «ձեռքբերումը» մի երկու լավ ելույթով կարելի է ներկայացնել որպես «լուրջ հաղթանակ»: Ու այդ գործը Լևոնն արդեն կամաց-կամաց սկսել է:

Գործարքին վերաբերող խոսակցությունների վրա այսքան երկար կանգ առնելու պատճառով կարող է տպավորություն ստեղծվել, թե ես վախենում եմ այդ բառից։ Ամենեւին ոչ. ինձ համար տաբուներ չկան, եւ ես երբեք չեմ խուսափել որեւէ հարցի քննարկումից։ Վերջին հաշվով, ցանկացած բանակցություն կամ երկխոսություն գործարք է, որը բխում է կա՛մ երկու կողմերի մասնավոր, կա՛մ էլ հասարակությունների ու պետությունների ընդհանրական շահերից։ Եթե երկխոսությունն ընթանում է պաշտոնների ու պատգամավորական մանդատների բաժանման կամ այլ գծուծ շահագրգռությունների շուրջ, ապա դա ստոր, անպարկեշտ եւ ամոթալի գործարք է, որի ականատեսն ենք եղել բազմիցս։ (Ի դեպ, Հայաստանի իրականության մեջ վերջին 13 տարիների ընթացքում կայացած այս տիպի գործարքների մեխանիզմը հմտորեն բացահայտել է ՀՀՇ վարչության փոխնախագահ Սամվել Աբրահամյանը. «ՀԺ». 14.05.2011)։ Իսկ եթե խոսքը վերաբերում է երկխոսության միջոցով ժողովրդի, երկրի ու պետության կենսական շահերից բխող լուծումների որոնմանը, ապա այդպիսի գործարքը միայն պետք է ողջունել։

Շարունակելի

[Տրիբուն]

Շարունակություն

Իսկ հիմա այն մասին, թե ինչի ենք հանգելու: Հանգելու ենք նրան, ինչի մասին արդեն հազար անգամ խոսել ենք:

Նախ, երկխոսությունը ֆորմալացվում է, ու քանի որ Լևոնն ինքն էլ հասկանում, որ երկխոսությունը փաստացի կայացել է, ապա պետք է ֆորմալացված երկխոսությանը տալ նոր անվանում ու ձև - բանակցություններ:

Այսպիսով, նկատի ունենալով Հայ Ազգային Կոնգրեսի առաջ քաշած երեք պահանջների կատարման հանգամանքը, մենք արդեն պատրաստ ենք իշխանության հետ ֆորմալ, այսինքն պատվիրակությունների մակարդակով երկխոսության։ Առաջիկա օրերին մենք կորոշենք մեր պատվիրակության կազմը, որը բաղկացած կլինի 3–5 հոգուց, եւ իշխանությանը կներկայացնենք երկխոսության մեր օրակարգը։ Բնականաբար, նույնը պետք է անի նաեւ իշխանությունը՝ թե՛ պատվիրակություն կազմավորելու, թե՛ սեփական օրակարգը ներկայացնելու առումով։

Ինչի՞ շուրջ պիտի լինեն բանակցությունները:

Կոնգրեսի օրակարգը հայտնի է՝ արտահերթ նախագահական եւ խորհրդարանական ընտրությունների անցկացում։ Բայց դա չի նշանակում, թե մենք չպետք է հաշվի առնենք նաեւ իշխանության ներկայացրած օրակարգն ու հակաառաջարկները, այլապես կխախտվի կողմերի իրավահավասարությունը։

Հատուկ ուշադրություն երկրորդ նախադասությանը - մենք պետք է հաշվի առնենք նաև իշխանությունների օրակարգը: Իսկ իշխանությունների օրակարգը նույնպես հայտնի է:

Ո՞րն է ՀԱԿ օրակարգն ու բանակցային դիրքը.
1. Արտահերթ նախագահական ընտրություններ
2. Արտահերթ ԱԺ ընտրություններ
3. ՀԱԿ- ունի համակիրների մեծ բանակ, ու ներկայացված չի ԱԺ-ում
4. ՀԱԿ-ը վայելում է ժողովրդի լայն զանգվածնեի աջակցությունը

Ո՞րն է իշխանությունների օրակարգն ու բանակցային դիրքը.
1. Նախագահը հրաժարակն չի տա
2. ԱԺ-ն ցրելու սահմանդրական/իրավական նախադրյալներ չկան - տես սահմանդրության համապատասխան հոդվածները
3. ՀՀԿ-ն պառլամենտական մեծամասնություն է ու այն զիջելու որ մի մտադրություն չունի - տես կոալիցիոն վերջին հայտարարությունը
4. ՀՀԿ-ն ու Սերժը լիարժեք տնօրինում են ադիմինիստրատիվ ու ֆինսական ռեսուրսները

Սկզբունքորեն բանակցությունների համար երկու կողմերն էլ ունեն բավականին լավ դիրքեր;

Հիմա, եթե կողմերը պիտի հաշվի առնեն միմյանց օրակարգերը, ապա բանակցությունների արդյունքում պիտի հանգեն միջինացված լուծման: Իսկ այդ միջինացված լուծումը, լավագույն դեպքում, կարող է լինել ԱԺ արտահերթ ընտրությունները, այն էլ սահմանադրության ոտնահարմամբ: Նախագահական արտահերթ ընտրությունները բացառվում են, քանի որ սա ՀԱԿ-ի օրակարգի մաքսիմումն է: Իսկ բանակցություններում, հատկապես եթե արդեն հայտարարել ես, որ պիտի հաշվի առնես նաև իշխանությունների օրակարգը, մաքսիմում ծրագիրին հասնելու ոչ մի հնարավորություն չունես: Այլապես բանակցությունները դառնում են ինքնին անիմաստ: Այլ տրամաբանական ելք չկա: ԱԺ ընտրությունների արդյունքում ՀԱԿ-ը մուտք կգործի ԱԺ: ՀԱԿ-ի մուտքը ԱԺ որպես մեծամասնությունը համարում եմ անիրատեսական` ՀՀԿ բանակցային դիրքերի 4-րդ կետի պատճառով: ՀԱԿ բանակցային դիրքի 4-րդ կետը մինչև հիմա Հայաստանում որոշիչ չի եղել, ու, գոնե ես, ոչ մի նախադրյալ չեմ տեսնում այն որոշիչ դարձնելու համար:

Ըստ ՀԱԿ-ի բանակցային տրամաբանության, իշխանություններն արդեն գնացել են ահագին զիջումների: Իսկ զիջումների ռեսուրսը մի պահ սպառվելու է: Իշխանությունների արսենալում մնացել է մեկ զիջում - դա որոշ պաշտոնաթողություններն են, ու կոնկրետ վարչապետի պաշտոնաթողությունը: Մի կողմից Սերժը պիտի ժողովրդին ցույց տա, թե ինչքան լավն է ինքը, մյուս կողմից էլ ՀԱԿ-ը պիտի ժողովրդին համոզի, որ իր/ժողովրդի պահանջները կատարվում են: ՀԱԿ-իշխանություններ համագործակցության մեխանիզմն իրոք աննախադեպ գեղեցիկ է: Էս առումով հնարավոր չէ չհամաձայնվել Լևոնի հետ, որ գործընթացն իրոք «քաղաքակիթ» է:

Մնում է մի հարց, կլինի արդյոք ԱԺ արտահերթ ընտրություն, թե՞ ոչ: Ցավոք այդ հարցը կախված չէ, ոչ ՀԱԿ-ից ոչ էլ իշխանություններից: Այն կախված է Քոչարյանի ակտիվությունից: Եթե Քոչարյանն իրոք արագ ակտիվացավ (մինչև սեպտեմբեր) ու ԲՀԿ-ին Սերժի լծի տակից վերադարձրեց իր լծի տակ, ապա կլինեն արտահերթ ԱԺ ընտրություններ` Քոչարյան-դաշնակներ-ԲՀԿ եռյակի դիմացն արագ առնելու համար: Այլապես իշխանությունների համար անիմաստ են նաև արտահերթ ԱԺ ընտրությունները, ու ՀԱԿ-ին իրեն հասանելիք տեղերը ԱԺ-ում կարելի է տալ նաև հերթական ընտրությունների ժամանակ, այն էլ շատ քիչ քանակությամբ: Իսկ արտահերթի դեպքում ՀԱԿ-ին բաժին կհասնի նաև ԲՀԿ-ից խլվելիք ահագին տեղերը, էլ չեմ ասում այն մասին, որ դաշնակները, Ժառանգության նման, հնարավոր է, որ լրիվ դուրս մնան ԱԺ-ից: Ա՜խ Ժառանգությունը, Ժառանգությունը - ցավալիորեն խաղից լրիվ դուրս մնացածի կարգավիճակ վաստակեց ախմախ ծոմերով, թրաշով ու Րաֆֆիի համահայկականամարդկաքրիստոնեական հայտարարություններով ու պահանջներով:

Ամենաաբսուրդն այս կրկեսում այն է, որ եթե Քոչրայնը հավակնում է նախագահության, ապա, զուտ տեսականորեն, Քոչարյանը նախագահ դառնալու հնարավորւթյուն կունենա միայն այն դեպքում, եթե ապագա ԱԺ-ում մեծամասնությունն անցնի ՀԱԿ-ին: Եթե զուտ տեսականորեն ընդունենք, որ ԱԺ-ում մեծամասնություն ստանալով ՀԱԿ-ը հասնելու է սահմանդրական կարգի վերականգնմանն ու հետագայում արդար ընտրությունների անցկացմանը, ապա Քոչարյանը կունենա բոլոր քաղաքակիրթ երկրներին հատուկ ռեսուրսը՝ նախագահական ընտրությունների ժամանակ պայքարելու համար. Քոչարյան/լիդեր, դաշնակցություն/գաղափարախոսություն, ԲՀԿ/փող: Եթե մինչ այդ ՀԱԿ մեծամասնությունը Քոչրայանին չհանձնի տարբեր դատարաններին:

Վերջին պարբերությունը մտավոր մաստուրբացիայի շարքից է, խնդրում եմ լուրջ չընդունել:

Մի հատ լիրիկական զեղում: Լևոնի ելույթից, կոնցեպտուալ-փիլիսոփայական առումով դուրս եկավ միայն այս հատվածը.

Հասարակական տրամադրություններում առկա է նաեւ հակառակ մտայնությունը՝ այն է, եթե իշխանությունը, Կոնգրեսի հետ ձեռք-ձեռքի տված, գնում է լուրջ բարեփոխումների եւ արդյունավետ քայլեր ձեռնարկում երկրի ներքաղաքական մթնոլորտի առողջացման, արդարության վերականգնման եւ ժողովրդի սոցիալական վիճակի թեթեւացման ուղղությամբ, ապա ի՞նչ հարկ կա արտահերթ ընտրություններ պահանջել, մանավանդ որ հերթական ընտրություններն այնքան հեռու չեն։ Պետք է նկատի ունենալ, սակայն, որ նշված պահանջը պայմանավորված է ոչ թե քաղաքական հավակնոտությամբ կամ պարզ քմահաճույքով, այլ երկու լրջագույն նկատառումով։ Դրանցից մեկը օրինականության եւ սկզբունքի խնդիր է, որի իմաստը կայանում է նրանում, որ կեղծված ընտրությունների հետեւանքով առաջացած քաղաքական ճգնաժամը պետք է հաղթահարվի բացառապես արտահերթ ընտրությունների անցկացմամբ, որպեսզի հետագայում այլեւս որեւէ մեկի մտքով չանցնի բռնազավթել իշխանությունը։ Իսկ մյուսը, որը թերեւս տվյալ պահին ավելի կարեւոր է, ժամանակի գործոնն է. մինչեւ հերթական ընտրությունները Հայաստան երկրից կարող է բան մնացած չլինել, այսինքն որքան ընտրություններն ուշանան, այնքան մեր կորուստները կշատանան։

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեմ, կոնկրետ ես, ՀԱԿ-ի հետագա գործունեությունից: Միայն մեկ ակնկալիք - գոնե որ բանակցությունների ընթացքը լինի թափանցիկ ու մենք բոլորս հստակ տեղակացված լինենք թե ովքեր են բանակցում, ինչի մասին, ու ինչ որոշումներ են ընդունվում: Անկեղծ, խիստ կասկածում եմ, որ սպասելիքս կարդարանա.

Գործընթացը վերահսկելու մեխանիզմը, բնականաբար, մեր պարբերական հանրահավաքներն են լինելու, որոնք տեղի կունենան ըստ անհրաժեշտության՝ երկխոսության ընթացքին ձեզ տեղյակ պահելու համար, կամ էլ սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի սրման եւ որեւէ այլ արտակարգ իրադարձության պարագայում։ Ինչ վերաբերում է հաջորդ հանրահավաքին, ապա այն նախատեսված է անցկացնել հունիս ամսին, իսկ ճշգրիտ օրվա մասին ձեզ կտեղեկացնենք լրացուցիչ։

Հիմար արդեն հաջորդ հանրահավաքի օրն էլ չգիտենք: Եթե բանակցությունները հաջող ընթանան, երևի հանրահավաք էլ ընդհանրապես չլինի:

Չէ, հանրահավաք կլինի, քանի որ դա ՀԱԿ-ի բանակցային դիրքրի 4-րդ կետն է: ԱԺ-ում տեղերի քանակի շուրջ բանակցություններում պետք է ժամանակ առ ժամանակ ի ցույց դնել սեփական դիրքերը. ՀԱԿ-ը` հանրահավաքային գլխաքանակը, ՀՀԿ-ն ու Սերժը` ադմինիստրատիվ ռեսուրսը:

[Վիշապ]

Տրիբուն ՋԱՆ։

Ինչ էլ հավես ունես, երկար–բարակ վերլուծում ես թոշակառուի էլ ավելի երկար–բարակ «վերլուծությունը»։
Էս բալամուտները վերջին հաշվով նույնն են, ոնց որ ասենք հայաթի շախմատի սեղանի շուրջ մարդամեկը երեք տարի շարունակ շաբաթ–կիրակի շախմատ խաղալուց հերթական վերլուծականներ ներկայացի, որ ահա գարուն է գալու, և ամենայն հավանականությամբ անձրևներ են լինելու, և բոլոր վերլուծությունները վկայում են, որ կարկուտ էլ է լինելու, իսկ կարկուտը կազդի բերքատվության վրա, և մենք դրա համար միահամուռ կերպով ցանկանում ենք օրերի տաքացում, բայց նաև գիտակցում ենք, որ չափազանց արագ տաքացումը կբերի իր բացասական հետևանքները, դրա համար մենք հավասարակշռված ենք մեր ցանկությունների մեջ և մեր գործողությունների արդյունքում անշուշտ կլինի այդ տաքացումը ևս։ Իսկ տաքացումը կնպաստի բանջարաբոստանային կուլտուրաների հասունացմանը, որի պրոցեսի սկզբին մենք արդեն ընթացք տվել ենք։ Իսկ մեր հետևողական պայքարը ի վերջո կբերի նրան, որ կգա նաև աշունը և մենք կունենանք ցանկալի բերքահավաքը, քանի որ մենք ոչ մի տեղ չենք շտապում, թող սեզոնները շտապեն, եթե շտապելու բան ունեն։ Առնվազն մանկամիտ են նրանք, ովքեր կարծում են, թե կտրուկ գործողությունների արդյունքում կկարողանանք միանգամից հասնել բերքահավաքի սեզոնին։ Մենք պետք է հաշվի առնենք, որ բնությունն ինքը շտապել չի սիրում և ունի իր սեփական պահանջները։ Ուստի մենք զերծ ենք արկածախնդրությունից ու չմտածված քայլերից, մեր ամեն մի շաբաթ–կիրակի օրվա շախմատ խաղալը հաստատուն քայլերով մեզ մոտեցնում է բաղձալի շրջանին, և կարևոր է, որ մենք չկորցնենք մեր դիմացկունությունն ու անկասելիությունը։
Բլա բլա բլա, բլա բլա բլա.......

Ինչ Լևոնի կառավարման շրջանը, ինչ՝ Լևոնի ընդդիմադիր շրջանը. Ջուր ծեծոցի, դեմագոգիա, տուֆտաբանություններ, սեփական անձն ու ինքզինքը ճոռոմացնելու ու ցուցադրելու անսպառ մոլուցք, իսկ տակը՝ կեղտ, ճղճիմություն, ճահիճ, տոռմուզ...

Մարդիկ ինչքան որ Սերժի իշխանությունից են փախչում, էդքան էլ էս անտաղանդ, անհույս ճոռոմներից, երկուսն էլ մեր «ապագան» են։

[Varzor]

Ինչ Լևոնի կառավարման շրջանը, ինչ՝ Լևոնի ընդդիմադիր շրջանը. Ջուր ծեծոցի, դեմագոգիա, տուֆտաբանություններ, սեփական անձն ու ինքզինքը ճոռոմացնելու ու ցուցադրելու անսպառ մոլուցք, իսկ տակը՝ կեղտ, ճղճիմություն, ճահիճ, տոռմուզ...
Մարդիկ ինչքան որ Սերժի իշխանությունից են փախչում, էդքան էլ էս անտաղանդ, անհույս ճոռոմներից, երկուսն էլ մեր «ապագան» են։

Մարդիք միշտ պետք է իշխանություններից դժգոհ լինեն, հակառակ դեպքում ` պրոգրես չի ինի: Սակայն չափից դուրս դժգոհ լինելը բերում է ռեգրեսի կամ տեղում դոփոլու: Այ հեց այդ "չափն" է, որ իշխանությունները խնդիր ունեն որոշելու

Ոչ Լևոնը և ոչ էլ Սերժը միանձնյա չեն կառավարել և միայնակ չեն գործել: Ծիշտ է սատարել են, սակայն սատարել են իրենց սատարողներին Չհաշված որոշ փոփոխություններ, մնացած գործող անձինք մնացել են նույնը:

Համենայն տեպս դեռ ժամանակ ունենք տեսնելու մեր կարծիքների իրական կամ թյուր լինելը: