Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Mephistopheles]

Լավ, ուրեմն առայժմ ես իրավունք ունեմ հավատալ, որ այնուհանդերձ իմ կարծիքն է ճիշտ: Եթե երբևէ կունենաս քո ասածը հիմնավորող լուրջ ապացույց, ուրախ կլինեմ, որ ինձ իմաց տաս:

Մնացածի պահով ասեմ կարճ` ես քեզ հետ համաձայն չեմ: Ազգային գաղափարախոսությունը կարևորագույն և հզոր քաղաքական մի կատեգորիա է, առանց որի ազգը կամ պետությունը նման են ողնաշարից զրկված մարդու:

Լիոն ջան, դու հաստատ էդ գաղափարախոսությունը մոտդ գրած կունենաս, բեր դիր կարդանք էլի… թե չէ արդեն հազար տարի ա խոսում եք, բայց մեջտեղը զատ չկա… ազգային գաղափարախոսությունը դա այն "լափշեն" ա որ կախում են ժողովրդի ականջներից երբ որ պետք է լինում կաշիները քերթել և ժողովրդի դժգոհությունը զսպել

[Lion]

Ազգային գաղափարախոսությունը դա հայերի հայ մնալու, հայ լինելու. շատանալու, Հայաստանում արժանավայել ապրելու և Հայ ժողովրդի կենսական պահանջմունքները բավարարող գաղափարների ամբողջությունն է: Այիսինքն միայն այս գաղափարախոսոթյունն է, որի արդյունքում հայերն ու Հայաստանը կուժեղանան: Դե իսկ ատոմակայանի պահով... երևի ես էի միտինգներ անում ու փրփուրը բերանիս պահանջում դրա փակումը:

[Mephistopheles]

Ազգային գաղափարախոսությունը դա հայերի հայ մնալու, հայ լինելու. շատանալու, Հայաստանում արժանավայել ապրելու և Հայ ժողովրդի կենսական պահանջմունքները բավարարող գաղափարների ամբողջությունն է: Այիսինքն միայն այս գաղափարախոսոթյունն է, որի արդյունքում հայերն ու Հայաստանը կուժեղանան: Դե իսկ ատոմակայանի պահով... երևի ես էի միտինգներ անում ու փրփուրը բերանիս պահանջում դրա փակումը:

դե ասա բոլոր ազգերի գաղափարախոսություններն էլ նույնն են… բայց եթե ավելի ճշգրիտ ասենք, ապա քո ասածն ազգային իղձերն են… գաղափարախոսությունն ուրիշ բան է…

…իսկ էս բոլդով նշածս ընդհանրապես աբսուրդի բոլոր սահմաններն անցնում է… դու հասկանու՞մ ես ինչ ես ասում Լիոն ջան… "կենսական պահանջմունքները բավարարող գաղափարախոսությունները" որո՞նք են… մարդկանց կենսական բահանջները դա ցածր գներն են, ուտելիքը ը այլ կենսական բաներ, որոնք գաղափարախոսություններով չես բվարարի… էլ չեմ ասում որ ասում ես գաղափարների ամբողջությունն

… սխալ բաներ ես ասում ընգեր…

ինչ վերբերվում է ատոմակայանին… այն անհնար է փակել… այդ պրոցեսը շարունակական/շղթայական պրոցես է և հանրահավաքներով չես կանգնեցնի, դա ռազմական օբյեկտ է որին անգամ մոտենալ չես կարող և այն ենթարկվում էր ուղղակիորեմ Մոսկվային… այն ժամանակվա շարժումն այդպիսի խնդիր իր առաջ երբեք չի դրել, սակայն եղել են ուժեր որոնք պայքարել են այդ ուղղությամբ, բայց դա Ղարաբաղյան շարժման, Ղարաբաղ Կոմիտեի, Լևոնի օրակարգում չի եղել ու նա չի փակել… ես այդ ժամանակ Երևանում եմ եղել…

Լիոն ստի-մտի մի խոսա, ապեր… սա շատ հեշտ ա ստուգելը ու որպես "պատմաբան" դու պարտավոր ես դա անել հայտարարություններ անելուց առաջ:

[Հայկօ]

Ազգային գաղափարախոսությունը դա հայերի հայ մնալու, հայ լինելու. շատանալու, Հայաստանում արժանավայել ապրելու և Հայ ժողովրդի կենսական պահանջմունքները բավարարող գաղափարների ամբողջությունն է: Այիսինքն միայն այս գաղափարախոսոթյունն է, որի արդյունքում հայերն ու Հայաստանը կուժեղանան: Դե իսկ ատոմակայանի պահով... երևի ես էի միտինգներ անում ու փրփուրը բերանիս պահանջում դրա փակումը:

Lion ջան, դա գաղափարախոսության ընդամենը կեսն ա: Գաղափարախոսությունը՝ իդեոլոգիան, ներառում ա երկու բան: Առաջին՝ սահմանում ա մարդկանց հարաբերությունները միմյանց և իրականության նկատմամբ, նկարագրում ա սոցիալական խնդիրներն ու կոնֆլիկտները, նախանշում ա «տեսլականը» և այլն: Երկրորդ. սահմանում ա ընդհանուր գործունեության ծրագիր, որը ուղղված ա գոյություն ունեցող հարաբերությունների ու իրականության փոփոխությանը կամ ամրապնդմանը: Էդ ամեն ինչը կատարվում ա զանազան գաղափարների, համոզմունքների ու արժեքների հիման վրա:

Հիմա եթե քո գրածը տալիս ա «հայկական ազգային գաղափարախոսության» նպատակը, մեկ ա՝ դա չի սահմանում էդ նպատակին հասնելու ճանապարհները: Հիմա ուշադրություն, էս շատ կարևոր ա. Հայաստանում էսօրվա դրությամբ գործող բոլոր գաղափարախոսությունները՝ ազգայնական, ծայրահեղ աջ կամ ձախ, կոմունիստական, սոցիալ-քրիստոնեական և այլն և այլն, բոլորը իրենց առաջ նպատակ են դնում Հայաստանի ծաղկումն ու բարգավաճումը (համենայն դեպս՝ թղթի վրա), ու համապատասխան գաղափարախոսություն ու ծրագրեր ունեն մշակած: Ընդ որում՝ սրանցից ամեն մեկը համոզված ա, որ Հայաստանի ու հայերի բոլոր խնդիրների լուծման լավագույն ուղին իր ներկայացրած ուղին ա:

Շարունակեմ: Ազգային գաղափարախոսությունը էն ա, ինչը ընդունում ա ամբողջ ազգը: Ոնց որ տեսանք՝ ամբողջ ազգը չափազանց հեռու ա մեկ ընդհանուր գաղափարախոսություն ընդունելուց, որովհետև եթե բոլորի նպատակը նույնն ա, դրան հասնելու ուղիները շատ ու շատ տարբեր են: Ու հեց դա՛ ա նորմալը, դա՛ ա ժողովրդավարությունը, որովհետև ամբողջ ազգը կարող ա լոկ մեկ գաղափարախոսություն ու մեկ կարծիք ունենալ միմյայն տոտալիտար համակարգերում ու իդեոլոգիական պետություններում: Սենց բաներ արդեն տեսել ենք, ու դրանք ամենալավ օրինակները չեն, որոնց հետ պետք ա Հայաստանը համեմատվի: Սա արդեն բռնակալություն ա, Lion ջան, սա արդեն կարծիքի պարտադրում ա ամբողջ ժողովրդին: Էդ հողին ա հավասարեցնում «ժողովրդավարություն» կոչվող ամբողջ երևույթը: Դու կարող ես ազգային արժեքներ, ազգային նպատակներ, ազգային մեծություններ ունենալ, բայց ազգային գաղափարախոսությունը ֆուֆլո ա:

[Ambrosine]

Հայկի հետ համաձայն եմ: Բայց մի պարզաբանում անեմ /այսպես ասած` հ.գ. / :
Նախ` Հայոց ազգային գաղափարախոսություն գոյություն չունի: Հետո, ազգային գաղափարախոսություն ասելով, չպետք է հասկանալ միայն հայ ժողովուրդը, միայն Հայաստան-Սփյուռք կապը պահպանելը: Ազգ, ազգային... եզրերը մեզանում սխալ են մեկնաբանվում: Կենտրոնում պետք է լինի քաղաքացին` իրավունքների ու պարտականությունների կրողը, որի վրա էլ պետք է հենվի պետությունը: Եթե գաղափարախոսությունը պետք է ասի` մենք էն ազգն ենք, որ մանգո էնքան էր կերել, որ նույնիսկ չէր ուզում աճեցնել, մյուսներին սովորեցրեց, ինքը անցավ ծիրանին ու խաղողին, ապա դա գաղափարախոսություն չի, դա նացիզմ է: Ու այդ դեպքում, այո, այն կեղծ կատեգորիա է դառնում:
Իսկ երբ ինչ-որ գաղափարի կրող ենք դառնում, երբ դա մեր բոլորի համար արժեք է ներկայացնում, ուրեմն դա ազգային գաղափարախոսություն է: Մեր ամենա... արժեքները մեր անկախությունն ու մեր լեզուն են: Ու ենթադրվում է, որ դրանց պահպանման համար պետք է զոհենք անգամ մեզ: Բայց արի ու տես, որ օտարալեզու դպրոցների բացումը կարծես թե թույլ ենք տալիս` անգամ չհասկանալով, որ դա մեր արժեքի դեմ է ուղղված: Արդեն վախենում եմ մտածել` մեր մյուս արժեքին` անկախությանը, վտանգ սպառնալու դեպքում մենք ինչպես կարձագանքենք:

[Gayl]

Հայկի հետ համաձայն եմ: Բայց մի պարզաբանում անեմ /այսպես ասած` հ.գ. / :
Նախ` Հայոց ազգային գաղափարախոսություն գոյություն չունի: Հետո, ազգային գաղափարախոսություն ասելով, չպետք է հասկանալ միայն հայ ժողովուրդը, միայն Հայաստան-Սփյուռք կապը պահպանելը: Ազգ, ազգային... եզրերը մեզանում սխալ են մեկնաբանվում: Կենտրոնում պետք է լինի քաղաքացին` իրավունքների ու պարտականությունների կրողը, որի վրա էլ պետք է հենվի պետությունը: Եթե գաղափարախոսությունը պետք է ասի` մենք էն ազգն ենք, որ մանգո էնքան էր կերել, որ նույնիսկ չէր ուզում աճեցնել, մյուսներին սովորեցրեց, ինքը անցավ ծիրանին ու խաղողին, ապա դա գաղափարախոսություն չի, դա նացիզմ է: Ու այդ դեպքում, այո, այն կեղծ կատեգորիա է դառնում:
Իսկ երբ ինչ-որ գաղափարի կրող ենք դառնում, երբ դա մեր բոլորի համար արժեք է ներկայացնում, ուրեմն դա ազգային գաղափարախոսություն է: Մեր ամենա... արժեքները մեր անկախությունն ու մեր լեզուն են: Ու ենթադրվում է, որ դրանց պահպանման համար պետք է զոհենք անգամ մեզ: Բայց արի ու տես, որ օտարալեզու դպրոցների բացումը կարծես թե թույլ ենք տալիս` անգամ չհասկանալով, որ դա մեր արժեքի դեմ է ուղղված: Արդեն վախենում եմ մտածել` մեր մյուս արժեքին` անկախությանը, վտանգ սպառնալու դեպքում մենք ինչպես կարձագանքենք:

Մեծ մասմաբ համաձայն եմ:
Եթե կարելի ա մի հարց տամ, թուրքերի դրոշը ինչ ա նշանակու՞մ:

[Ambrosine]

Մեծ մասմաբ համաձայն եմ:
Եթե կարելի ա մի հարց տամ, թուրքերի դրոշը ինչ ա նշանակու՞մ:

Դե աստղն ու կիսալուսինը իսլամի խորհրդանիշերն են: Դրոշի անունը աստղ-լուսին ա
Բայց կոնկրետ այս լինկով պատմությունը կարդա`
Հղում

[ministr]

Դե աստղն ու կիսալուսինը իսլամի խորհրդանիշերն են: Դրոշի անունը աստղ-լուսին ա
Բայց կոնկրետ այս լինկով պատմությունը կարդա`
Հղում

Արյան լճակի մեջ արտացոլված աստղ ու լուսին.. լրիվ բնութագրումա թուրքերին...

[Mephistopheles]

Վազգենի հետ մենք ընդհանուր հայրենիք ունենք

Այս հարցազրույցը Վանո Սիրադեղյանի հետ կայացել է 2000-ի մարտի սկզբին` Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան տարեդարձի առիթով: «Երկրապահ» թերթն իր մարտի 3-ի համարում այն ներկայացրեց կցկտուր և աղճատված:



- Պրն Սիրադեղյան, Վազգեն Սարգսյանը տարբեր առիթներով ասել է, որ դուք ընկերներ եք: Միգուցե հարցը կոռեկտ չթվա, բայց այս պահին չեն կարող չհարցնել, իհարկե, ոչ բնավ դատավորի կեցվածքով. որպես մարդ, որպես Վազգենի ընկեր` ձեր հոգում ի՞նչ զգացում ունեք այն ամենի հանդեպ, ինչը տեղի ունեցավ: Նկատի ունեմ հոկտեմբերի 27-ի ողբերգությունը:



- Գնացած ամեն ջահել ընկերոջ հանդեպ անպայման մեղավորության զգացում ես ունենում: Այդ նույն ցավի, ափսոսանքի, լավ ընկեր անդառնալիորեն կորցնելու զգացողությունն ունեմ նաև ես: Մենք միշտ ընկերներ ենք եղել: Գրականության մեջ էինք, դրանով իսկ` ճակատագրակից: Բոհեմական, անդարդ կյանք էր` բառի լավ իմաստով: Հավաքվում էինք` ամուսնացած- չամուսնացած, մինչև լույս նստում, գինի խմում, և շատ էինք երգում... Դաշնակ, հնչակ, ՀՀՇ չկար, տարբերություն, թշնամանք չկար, ինչը հետո ցավալիորեն մտավ Հայաստան: Հետագայում երբ մեկս մտավ Շարժման մեջ, միանգամից մյուսներն էլ հայտնվեցին այնտեղ: Այդպես մտանք քաղաքականության մեջ: Իհարկե, այն ժամանակ ոչ մեկիս մտքով չէր անցնում, թե հետագայում սոցիալական ինչ սադուղքներում ենք հայտնվելու: Ստեղծագործական անհոգ կյանքը կարճ տևեց, և միանգամից մտանք թոհուբոհի, պատերազմի մեջ: Այդ շրջանակում էլի մարդիկ կային, որոնք ընդհանրապես չխառնվեցին այդ ամենին. չգիտեմ` նրա՞նք էին ճիշտ, թե՞ մենք: Տեսակի խնդիր է, այդպես ստացվեց:



- Վազգեն Սարգսյանի գործունեությունը ձեր աչքի առաջ է ընթացել: Նրա` որպես պետական, ռազմական գործչի, կայացման ի՞նչ փուլեր կարող եք նշել:



- Ղարաբաղ կոմիտեի գործունեության շրջանում Վազգենը նրա մեջ մտավ որպես ամենաջահել անդամ: Դա երևի կարելի է առաջին փուլ անվանել: Հետո, Երասխի կամավորական շարժման ժամանակ, ինքն արդեն առավել հասուն, կազմակերպված, առավել գրագետ էր: Իհարկե, այդ շրջանում կային նաև ուրիշ տղաներ, բայց քանի որ պայքարի այդ փուլում հիմնական առճակատումը հայ-ադրբեջանական սահմանի այդ հատվածում էր, իր կազմակերպական ունակություններով, անձնական խիզախությամբ և տաղանդով Վազգենին հավասար մեկը չկար: Եվ նա միանգամից, առանց քննարկման, մտավ Ղարաբաղ կոմիտեի շարքերը: Ահա այդպես էլ կամաց-կամաց նա դարձավ կամավորական շարժման ղեկավար, բանակը սկզբնավորող: Ինքը Ղարաբաղ կոմիտեի կողմից էր լիազորվել այդ բանն անել, և կարողացավ: Վիթխարի էներգիա ուներ, ուրիշ մեկն իր տեղում չէր կարող գլուխ բերել այդ գործը: Վերջին տարիներին ընդունված է ասել, թե մեկը 15 ժամ է աշխատում, մյուսը` 20... Չեմ կարծում, թե մեծ առաքինություն է այդքան աշխատելը, բայց և առանց դրա ա՛յն ժամանակ, ա՛յդ բնագավառում հնարավոր չէր: Պատահական չէր, որ շատերի մեջ հենց Վազգենն առանձնացավ: Միշտ զարմացել եմ նրա աշխատանքի գերմարդկային ռեժիմից. վախենում էի, որ մի օր ջղերը չեն դիմանա: Նման մի բան եղավ Շահումյանի կռիվներից հետո, երբ մի քանի ամիս հրաժարվեց նախարարի պաշտոնից: Իրոք դիմանալու բան չէր, բայց ինքը դիմացավ: Պետք էր երիտասարդ լինել, ռոմանտիկ. ինքը ռոմանտիկ էր, առանց դրա հնարավոր չէր այդքան բան անել` բանակ ստեղծել, այն էլ սկսելով սովետական կարգերի ժամանակ: Ամբողջ պատերազմի ընթացքում երկու անգամ անձնապես, անձնական խիզախության ու կամքի շնորհիվ բեկում մտցրեց պատերազմի ընթացքի մեջ. մեկն Օմարից նահանջած մեր զորքի դեմը առնելով Քելբաջարում, մյուս անգամ մահապարտներով, Մարտակերտի ճակատում փրկելով Ստեփանակերտը. իսկ Շուշի-Գորիս ճանապարհը բաց էր զորքի ու ժողովրդի նահանջի համար: Մահապարտները փրկեցին Ղարաբաղը: Այդ օրերին վճռվեց այդ պատերազմի ելքը:



- Պատկերացնո՞ւմ էիք հետագան, այն ամենը, ինչ կարող էր լինել:



- Այն ժամանակ մենք մեր հնարավորությունների սահմանը չգիտեինք. գրող էինք, բանաստեղծ, դասախոս: Այսինքն, մեր ունակությունների վերին սահմանը պատկերացնել հնարավոր չէր: Բայց բոլոր դեպքերում այդ տարիներին նյարդային էներգիան շատերին դավաճանեց: Ոնց որ կարճ միացում տար. շատ մարդիկ դուրս եկան Շարժման շարքերից, դարձան ընդդիմություն կամ էլ ընդհանրապես գնացին, ոչ մի բանի պիտանի չեղան: Բայց դիմացողներ եղան, և Վազգենը նրանց մեջ էր: Դիմացավ և խաղաղության հասավ: Թվում էր` եկել է ավելի թեթև ռեժիմով աշխատելու ժամանակը, բայց ինքը մաքսիմալիստ էր, միշտ մտածում էր, որ կարելի է ավելին անել, քան արվում է. ավելին` անձնական նախաձեռնությամբ, առավել մեծ աշխատանքով, առավել մեծ կենտրոնացումով: Դրա համար էլ ես միշտ վախ ունեի, որ ինքը կարող է մի օր վառվել: Վազգենը Ղարաբաղ կոմիտեի ղեկավարության, պետության մեջ միակ մարդն էր, որի հետ ընկեր եմ եղել մինչ Շարժումը: Այդ ընկերությունն ամրապնդվեց պատերազմի տարիներին, պետական շինարարության, բանակ կազմավորելու, բանակին թիկունք կանգնելու, ի վերջո պետություն ու երկիր կառուցելու դաժան փորձությամբ: Մեր ընկերությունը դիմացավ դրան: Առավել մտերմացանք, երբ երկուսս էլ ապրում էինք կառավարական ամառանոցում: Վազգենն էլ, ես էլ տուն չունեինք. ինքն ապրում էր Արարատում: Դա մի տեսակ շտաբի պես բան էր. քննարկելու շատ բաներ կային:



- Խորհրդարանում ունեցած ձեր մի ելույթում դուք ակնարկում էիք ինչ-որ մարդկանց թե ուժերի հետ ընդհանուր հայրենիք չունենալու, ուրացման, այլնի մասին:



- Իմ և Վազգենի հարաբերություններն այդ ամենից դուրս են: Ես խոսել եմ միմիայն հայրենիք չունեցողների մասին, իսկ մենք ընդհանուր հայրենիք ունենք:



Զրուցեց Լ. ԱՍԱՏՐՅԱՆԸ


1in.am

[Gayl]

Արյան լճակի մեջ արտացոլված աստղ ու լուսին.. լրիվ բնութագրումա թուրքերին...

Դրա համար էլ հող ունեն, նորմալ երկիր ու ոնց ուզում կայֆեր են անում

[Zodiac]

Ժող ջան,մի երկու միտք:Նախ, իմ կարծիքով,Հայաստանում ոչ մի ինքնաբուղ, չառաջնորդվող բունտ-հեղափոխություն էլ մոտակա տաս տարում հաստատ չի լինի:Պատճառները երկուսն են-
1-ջահելության քչությունը-անիծյալ արեվմտահետեվանք դեմոգրաֆիկ վիճակի, պատերազմի և արտագախտի հետևանքներով,և
2-ազգային ներկա ցածրորակ մենտալիտետի առանձնահատկություննեը-էգոիզմը, անսկզբունքայնությունը-նախ հավեսով տուն-տեղ գրավ կդնեն-ջիպ կառնեն մի լավ կտժժան,հետո էլ կթռնեն ռուսաստան-եվրոպա-ամերիկա ու կսպասեն,թե երբ երկիրը կարող ա հանկաաարծ ինքնիրան կամ էլ թէ չէ ՍԱՍՈՒՆՑԻ ԴԱՎԹԻ միջոցով կդզվի:
Ինչ վերաբերվում է ՀԱԿ_ի միջոցով կազմակերպված իշխանափոխության ներկայումս ձեր կողմից քննարկվող վարիանտ-տարբերակներին:Իշխանությունները լավ էլ ցույց են տալիս, որ չեն նահանջելու :Մինչև ՀԱԿ-ը գոնե 100 հազար ՌԵԱԼ, ՈՉ ԹԵ ԱՍԵԼՈՎ ,մարդ չհավաքի, ամենաուշը մեկ ամսում, որովհետև սկսվում է ցանքն ու խոպանը,իմ կարծիքով էս սաղ բալամուտներից ոչ մի լավ բան էլ չի ստացվի:
Ես անձամբ խիստ կասկածում եմ, որ կկարողանա,առանց գոնե Ժառանգությանը և Դաշնակցությանը ներքաշելու,առանց ամբիցիաների-եվս մի ազգային ցավոտ կողմ:Իրենք էլ մենակ,իմհօ,բավականին թույլ են ու ապաշնորհ,շատ մարդ հավաքելու համար:Նախ մի հատ նայեք նրանց կազմակերպած միտինգների որակը-շատ հաճախ անգույն,անկապ,միմյանց չշաղկապված, չխմբագրված,մի ընդհանուր դիրիժյոր-խմբագիր չունեցող,ելույթներ, բացի, թերևս,Լեվոնից:Համարա չկան ժողովրդին ոգեվորող,կրքոտ-անկեղծ հեղափոխական ճառեր:Օրինակ,մի նախկին չինովնիկ հազարավոր կիսասոված մարդկանց դիմելով`իր ելույթը սկսեց ափսոսանք հայտնելով, որ առաջ ինքը ՏՂԵՔԻ հետ միշտ մարտի մեկին իջնում էր աշտարակի ձորը/ երևի ծիտիկների հետ չալաղաջ-ասետրինա ուտելու ու վիսկի խմելու-մտածեցին շատերը`թուքները կուլ տալով/, ու հիմի չի կարող:Թե մնացածն ինչ ասեց, էլ հեչ հետաքրքիր չէր - լրիվ հիասթափվեցի /հետաքրքրության համար եի գնացել/: Թե ասա,այ մարդ, ասենք Վանոն հեռու է ,ճառ չի գրում-մրում, գոնե մի երկու գիրք-միրք կարդացեք հռետորություհից`ՀԻՏԼԵՐԻՑ_ԼԵՆԻՆԻՑ_ԼԻՆԿՈԼՆԻՑ_ՍԱՀԱԿԱՇՎԻԼՈՒՑ -բանից, կամ գոնե պիառ մենեջեր վարձեք դրսից, նոր մեյդան եկեք:Անտուրաժից-բանից էլ է խեղճ ՀԱԿ-ը`են շեփորն ինչ է`էտ էլ չկա:
Բացի այդ` մարդ հավաքելու հավակնող կուսակցությունը նման պայմաններում գոնե պետք է կարողանա ցանկացած ձևերով շուտ-շուտ հեռուստաեթեր մտնելու ձևեր մտածի`ժողովրդի աչքին դրական իմիջով,օրինակ Ժառանգությունից ընդհամենը երեք հոգի ընենց թիփիներ են անում,որ քեֆս գալիս է,հաջորդ ընտրություններին անպայման իրենց եմ ձայն տալու:
Ինչ վերաբերվում է ՀԱԿ-ին, իմ կարծիքով,կամ իրենք են ''տոռմուզ'', հոգնած ու անռեսուրս ,կամ էլ ժողովրդին են ԴԻՏԱՎՈՐՅԱԼ ''տառմազիտ'' անում, որ հանկարծ ինքնաբերաբար բունտից բանից չլինի ,ձեռի հետ էլ համել նախընտրական կամպանիա է մինչեվ ՀԵՐԹԱԿԱՆ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ:
Մի խոսքով, ես գտնում եմ, որ եթե
1- ՀԱԿ-ը, Ժառանգությունը և ՀՅԴ-ն ժամանակավոր միավորվեն և միասնական ճակատով հանդես գան մոտ ժամանակներս, ապա շատ մեծ հավանականություն կա,որ կկարողանան հասնել անարյուն արտահերթ ընտրությունների`նախևառաջ ԵՐԿԻՐ հեռուստաալիքի շնորհիվ, կլինեն բավականին արդար ընտրություններ, ԼՏՊ -ն կդառնա նախագահ,իսկ ազգային ժողովում միասին կհավաքեն մոտ 80 տոկոս-50-10-20 :
Այս տարբերակը ,իմ կարծիքով,սա շատ քիչ է հավանական:
2-ՀԱԿ-ը միայնակ կամ Ժառանգության հետ լիքը աղմուկ կհանի,բայց կրիտիկ մասսա չի կարողանա հավաքել,չի հասնի արտահերթ ընտրությունների , ու տա աստված,որ գոնե հասնի քաղբանտարկյալների վաղաժամկետ ազատմանը,ու որ հանկարծ պատերազմ չսկսվի, ու չլինեն նոր մարտի մեկ կամ տեռակտից-սադրանքից-բանից:Այս տարբերակը ավելի հավանական է իմ կարծիքով:
Հետաքրիր կլինի կարդալ ձեր կանխատեսումները իրադարձությունների մոտակա զարգացումների վերաբերյալ:

[Lion]

Astgh-ի հետ համաձայն եմ "քաղաքացիակենտրություն" և "մարդակենտրոնության" իմաստով. մնացածի պահով չեմ ուզում վիճել, թող ամեն մեկն իր կարծիքին մնա

[Հայկօ]

Astgh-ի հետ համաձայն եմ "քաղաքացիակենտրություն" և "մարդակենտրոնության" իմաստով. մնացածի պահով չեմ ուզում վիճել, թող ամեն մեկն իր կարծիքին մնա

Ինձ հետ ուրեմն համաձայն չէիր, էլի :

[Lion]

Ինձ հետ ուրեմն համաձայն չէիր, էլի :

Եթե դու էլ էիր էդ ասում, իմ լավ ախպեր, քո հետ էլ եմ համաձայն

[Տրիբուն]

Բելոռուսիա - ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո զերծ մնացին թալանչիական սեփականաշնորհումից և այժմ ունեն ոչ միայն ուժեղ տնտեսություն, այլև արժանավայել ապրելակերպ:

Մուտիտ ...

Եթե Բելոռուսում արժանավայել են ապրում, ուրեմն ես բալետ պարող եմ:

Մերձբալթյան երկրների ու Լեհաստանի վրա էլ ԵՄ-ն ու ԱՄՆ-ը էնքան փող դրեցին, որ Չադն էլ լիներ երկիր կդառնար:

Լիոն չիմացածդ բաներից մի խոսա: Էս էլ փիղ չի, որ կռտես ու հազարով հանես մարտի դաշտ