Հա Ճիշտ աՓիսիկ-ի խոսքերից
Հա Ճիշտ ա
բայց ինչի վրա հիմնված եք ասում?
Всё за Тебя!
որովհետև ես ամերիկացի եմ Փիսո ջան
Այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ թուրքագետ Ռուբեն Մելքոնյանն ասաց, որ 2-3 տասնամյակ անց ստիպված կլինենք ուսումնասիրություններ կատարել 21-րդ դարի սկզբին բռնի կրոնափոխված հայության մասին, քանի որ վերջին շրջանում Թուրքիայում նկատվում է հայերի բռնի իսլամացման նոր փուլ:
Ըստ Մելքոնյանի`Հայաստանից Թուրքիա արտագաղթողները
Համաձայն թուրքագետի ուսումնասիրությունների` Թուրքիայի հայկական համայնքում հայ երիտասարդների 82 տոկոսը հայերեն չի խոսում, «նույնիսկ եկեղեցում քարոզը թուրքերենով է, դպրոցներում ուսուցումն արվում է թուրքերեն: Մենք պետք է այս հարցը լուրջ ուսումնասիրենք և կանխենք»:
aysor.am
կանխելը կլինի էն որ բուհ ավարտածին էնքան չըհիասթափացնեն, որ ստիպված լինի դիպլոմային գրքույկը դնի 4 ոտանի սեղանի տակ ու ապագան փնտրի դրսերում...
լավ են անում… հասնում ա…Այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ թուրքագետ Ռուբեն Մելքոնյանն ասաց, որ 2-3 տասնամյակ անց ստիպված կլինենք ուսումնասիրություններ կատարել 21-րդ դարի սկզբին բռնի կրոնափոխված հայության մասին, քանի որ վերջին շրջանում Թուրքիայում նկատվում է հայերի բռնի իսլամացման նոր փուլ:
Ըստ Մելքոնյանի`
Համաձայն թուրքագետի ուսումնասիրությունների` Թուրքիայի հայկական համայնքում հայ երիտասարդների 82 տոկոսը հայերեն չի խոսում, «նույնիսկ եկեղեցում քարոզը թուրքերենով է, դպրոցներում ուսուցումն արվում է թուրքերեն: Մենք պետք է այս հարցը լուրջ ուսումնասիրենք և կանխենք»:
aysor.am
կանխելը կլինի էն որ բուհ ավարտածին էնքան չըհիասթափացնեն, որ ստիպված լինի դիպլոմային գրքույկը դնի 4 ոտանի սեղանի տակ ու ապագան փնտրի դրսերում...
Շինարար (08.07.2010)
սենց տիպի բաներ մեկել հայրենիքից աբիժնիկ մնացածներն են ասում
Moonwalker (12.07.2010)
բա անողնե՞րն ինչ են…
Բարաք Օբամա. Թուրքիան պետք է դառնա Եվրամիության անդամ
10:14 • 09.07.10
Անհրաժեշտ է, որ Թուրքիան դառնա Եվրամիության լիիրավ անդամ: Այս մասին իտալական Corriere della Sera պարբերականին տված հարցազրույցում հայտարարել է Միացյալ Նահանգների նախագահ Բարաք Օբաման` ավելացնելով, որ հակառակ դեպքում Թուրքիան փորձելու է անդամագրվել այլ դաշինքների:
«Թուրքիան հսկայական ռազմավարական նշանակություն ունեցող, Արևելքի և Արևմուտքի հատման կետում գտնվող երկիր է: Նա ՆԱՏՕ-ի գծով դաշնակից է, ինչպես նաև ունի աճող տնտեսություն: Եվ քանի որ ժողովրդավարական երկիր է, որի բնակչության մեծ մասը մուսուլման է, կարևոր և լավ օրինակ է ծառայում տարածաշրջանի մյուս մուսուլմանական երկրների համար: Այդ պատճառները հաշվի առնելով՝ մենք կարծում ենք, որ Անկարայի հետ պետք է ունենալ ջերմ հարաբերություններ»,- թուրքական Milliyet-ի փոխանցմամբ, հայտարարել է Միացյալ Նահանգների նախագահը։
«Չնայած մենք Եվրամիության մաս չենք կազմում, սակայն կարծում ենք, որ Թուրքիային Եվրամիության անդամ դարձնելը շատ ճիշտ որոշում է լինելու… Եթե թուրքերը զգան, որ իրենք եվրաընտանիքի մաս չեն կազմում, բնականաբար փնտրելու են այլ դաշինքներ»,- ասել է Բարաք Օբաման:
Tert.am
հ.գ. էս եվրոպացիք հլը տաք են… էսա մի քանի տարի հետո, երբ մուսուլմանները՝ ու հատկապես թրքազգիները, եվրոպական երկրներում շատացան, պահանջելու են, որ իրանց «պատմական, օկուպացված» տարածքները՝ օրինակ Փարիզի կամ Բեռլինի արվարձանները վերադարձնեն իրենց…
Ու երբ որ վերադարձնելուց հետո էդ տարածքներից «գրադի» համը կզգան՝ նոր էդ ժամանակ կարողա հասկանան, թե ինչա նշանակում Արցախի կողմից օկուպացված տարածք…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
davidus (09.07.2010)
չէ, բայց վերջը գիտես որն ա, որ ԱՄՆ-ի նախագահը ուզում ա Թուրքիային մտցնել Եվրոմիություն...
իսկ հետաքրքիր ա, իրան չեն հարցնելու` տո քո ինչ գործն ա???
ԳԵՏ ԽՈՊԱՆՉԻՆԵՐԻ ՕԿՈՒՊԱՑԻԱՆ
Վազգեն Ղազարյան, տեսաբան ֆիզիկոս, ֆիզ.-մաթ. գիտությունների թեկնածու
Վազգեն, օտարալեզու դպրոցների վերաբացմանը դեմ եք նաև Դուք։ Օրերս Ռեգենտի դպրոցի հիմնադիր և նախագահ դոկտոր Վիրաչայ Թեչավիջիթը պատասխանել է «Մենք դեմ ենք օտարալեզու դպրոցների վերաբացմանը» նախաձեոնող խմբի նամակին, ուր նշել է, որ նման դպրոց Հայաստանում հիմնելու մտադրություն չունի, իսկ Ռուբեն Վարդանյանն էլ գուցե չբացի։ Ի՞նչ հետևություն կարելի է անել այս ամենից։
Լինելով «Տրոյկա դիալոգի» հիմնադիր սեփականատեր և բազում թելերով կապված լինելով ռուսական հաստատությունների և քաղաքականության հետ՝ Ռուբեն Վարդանյանն այն մարդկանցից է, ովքեր գիտեն` ումից են ստանում պատվերը և ինչպես են կատարում։ Այն, թե նա իբր հիմա հետ է կանգնում իր նախաձեռնությունից, հավատ չի ներշնչում, քանի որ, ըստ իս, իշխանության խնդիրն այժմ ժամանակ ձգելն է։ Նախագիծն ընդունելով առաջին ընթերցմամբ, նրանք կփորձեն բոլոր միջոցներով թմրեցնել հասարակությանը և սեպտեմբերին «բարեխղճորեն» կատարել իրենց իջեցված քաղաքական պատվերը։
Շահագրգիռ կողմի հիմնական փաստարկն այն է, թե իբր օրինագիծը ներքին պահանջարկի հետևանք է և պիտի բարձրացնի կրթության ընդհանուր որակը Հայաստանում։
Ամեն անգամ լսելով նմանատձև մարդկանց «գոհարները», ես ավելի եմ համոզվում, որ Հայաստանն օկուպացված է անգրագետ խոպանչիների կողմից։ Ո՞րն է մոնոէթնիկ ՀՀ-ում Լեզվի օրենքում փոփոխություն կատարելու ներքին պահանջարկը, բացի մի խումբ ուսխորհրդային հետամուտ ջահելների հերթական РR ակցիան։ Ժամանակին գնահատական դզելու խնդիրը նրանք լուծել են՝ բարեխիղճ ուսումը շահաբերաբար փոխարինելով «հասարակական»-կուսակցական անդուլ գործունեությամբ և հասել նախարարի պաշտոնի։ Հիմա պիտի հաջողության պատմություններ վաստակեն տերերի մոտ։
Հիմնավորեմ. բավական է հպանցիկ հայացք գցել փաստարկման ներկայացվող փաթեթի վրա, որպեսզի պարզ դառնա, որ այն փիղը կոճղի հետևում թաքցնելու անթաքույց ու ինքնահակասական ճիգ է։
Փորձում են համոզել, թե օտարալեզու դպրոցների հիմնմամբ առողջ մրցակցություն կսկսվի դրանց և հայկական դպրոցների միջև, ինչի արդյունքում կբարձրանա նաև վերջիններիս մակարդակը։ Սա բացառիկ անհեթեթություն է, որովհետև ՀՀ ամբողջ կրթական համակարգը գտնվել, գտնվում է և պիտի գտնվի պետության հոգածության ներքո։ Ասելով, թե այն մրցունակ չէ, իրենք ընդունում են, որ միշտ փաստացի խաբել են հասարակությանը, երբ ամեն անգամ ընտրությունից ընտրություն բարձագոչել են ոլորտում իբր հաջողությունների մասին։ Իսկ ասելով, թե այն մրցունակ չէ, քանի որ կրթությունն իրականացվում է հայերեն, արդեն որոշակի դիագնոզ է. սրա մասին քիչ անց։
Բացի այդ, օտարալեզու դպրոցներին տալով էլիտար (մեր իշխող վերնախավի տոտեմային տերմինը) կարգավիճակ, նրանք ի բնե կասեցնում են ցանկացած մրցակցություն կամ մրցունակություն։ Ավելին, եթե մեր կրթությունը մրցունակ չէ (ինչը, կրկնապես, հերթական անհեթեթությունն է), ապա դա նախևառաջ հենց կառավարության մեղքն է, որի համար պատասխանատու կառավարությունը պատասխանատվության կկանչեր ոլորտի բոլոր նախարարներին՝ 15 տարում Հայաստանում երկու սերունդ համաշխարհային մրցակցությունից դուրս թողնելու համար։
Ճգնում են ասել, թե գիտնականները պետք է տիրապետեն օտար լեզուների, ուստի և անհրաժեշտ են օտարալեզու դպրոցները։ Սա արդեն ոչ թե անհեթեթություն է, այլ անվարժ մտքի անմխիթար զառանցանք։ Հայաստանն այն սակավաթիվ երկրներից է, ուր դպրոցում և բուհում պարտադրաբար անցնում են երկու օտար լեզու (ընդ որում նաև ապշեցուցիչ է, որ դրանցից մեկը, չգիտես ինչու, մինչև հիմա կոչվում է ոչ թե «օտար լեզու», այլ «ռուսաց լեզու»)։ Ի՞նչն էր խանգարում մեր «մասնագետ» նախարարներին առավել խորացնել կամ առհասարակ ուշադրություն դարձնել լեզուների ուսուցմանը։ Սրա համար բոլորովին պետք չէ, որ հայ երեխաներն առավոտյան դասը սկսեն “Здравствуйте, дети”, “Садитесь, дети” և մեր քաղքենի միջավայրի համար այդքան ախորժալուր այլ բացականչությունների ներքո… Երկրորդ, որտեղի՞ց հանկարծ մեր կառավարության մոտ այդքան հոգածություն գիտնականների լեզուների իմացության վերաբերյալ. նրանք ի՞նչ է, չգիտե՞ն, որ գիտական ուղով ընթացող յուրաքանչյուրի գիտելիքի մակարդակն օտար լեզուներում ստուգվում է բազմաթիվ անգամներ՝ ընդունելության քննություններ, ավարտական քննություններ, ասպիրանտուրայի ընդունելություն, ասպիրանտական մինիմումներ… Եվ այս դեպքում ասել, թե մեր գիտնականները չգիտեն օտար լեզու կամ թե նրանք օտար լեզվի ուսուցման կարիք ունեն վաղ մանկությունից, անհեթեթ է, որովհետև գոնե վերջին սերնդի մեր գիտականները, որոնք բարեբախտաբար զերծ են եղել ռուսաց լեզվի բացարձակ գերիշխանությունից և ռուսալեզու միջավայրում արմատավորված արհամարհական վերաբերմունքից այլ լեզուների նկատմամբ, շատ ավելի մրցունակ են, քան խորհրդային ժամանակաշրջանի շատ ու շատ մասնագետներ։
Այսօր Հայաստանում տեսական գիտության մրցունակությունը, չնայած գիտության ֆինանսավորման խայտառակ պայմաններին, միևնույն է, մնում է բավականին բարձր, ԱՊՀ տարածքում Ռուսաստանից և Ուկրաինայից հետո Հայաստանն արտասահմանյան առաջատար գիտական ամսագրերում տպագրվող հոդվածների քանակով երրորդ տեղում է։ Եթե իշխանությունը մտահոգվեր գիտնականների մակարդակով, այդքան ապիկար իրեն չէր հակասի. մի կողմից` կրկնակի կրճատում են մագիստրատուրայի և ասպիրանտուրայի տեղերը, մեկը մյուսի հետևից «նախանձելի» հետևողականությամբ առաջ են քաշում բոլորին անխտիր 18 տարեկանից զորակոչելու տարաբնույթ նախագծեր, իսկ մյուս կողմից` այլ մտահոգություն չունեն, քան գիտնականների լեզվի իմացությո՞ւնը… Բոլոր անհեթեթություններին մեկ առ մեկ չեմ անդրադառնա։
Ինչպես տեսնում եք, իրականությունն ինքն է պայթեցնում բոլոր հրամցվող «փաստարկները»։
Զրույցի սկզբում նշեցիք արտաքին գործոնների մասին։ Ռուսաստա՞նը նկատի ունեք։
Այո, իմ խորին համոզմամբ, մեր ստրկաբարո ծառաների հիմնական ոգեշնչողը և ուղղորդողը Ռուսաստանն է։ Մենք անշեղորեն վերադառնում ենք գաղութային վիճակի։ Վերջերս սրա ամենավառ ու ամենացինիկ դրսևորումն էր Ուկրաինայի տնտեսական ու քաղաքական կատարյալ բռնազավթումը երկամսյա «բլից-կրիգում»՝ շնորհիվ քաղաքական վերնախավի փոփոխության։
Նույնը տեղի ունեցավ Հայաստանում, ավելի դանդաղ, ուստի և պակաս նկատելի։ 98-ից խորն արմատներ ձգելով այստեղ և արմատավորելով իրենց համար միակ ընկալելի քաղաքական համակարգը՝ ավազակապետությունը, ՌԴ-ն աստիճանաբար իրագործեց Հայաստանի գաղութացման տնտեսական ծրագիրը (բնական ռեսուրսներ, գործարաններ, էներգետիկա, հիդրոհամակարգ, օգտակար հանածոներ, կապի համակարգ և այլն)՝ միաժամանակ վերահսկելով նաև դեմոգիաֆիական գաղութացումը, ինչը մտնում է վերջին փուլ։ Հիշենք 2006-ին, թե 2007-ին Պուտինի հայտնի արտահայտությունը, թե ինքն ավելին է հայերի նախագահը, քան Քոչարյանը, քանի որ իր տարածքում ավելի շատ հայ է ապրում։ Տարիների ընթացքում նրանք Հայաստանում ձևավորեցին ռուսական կայսերական կառույցների անդամ և կամակատար մանկլավիկների բանակ՝ նշանակելով նրանց մեր կառավարական հանգուցային կետերում՝ նախարարություններից մինչև ռազմական գերատեսչություններ։ Օգտագործեցին ծագումով հայ ռուսաստանյան բիզնեսմենների և քրեական տարրերի ազդեցության ամբողջ ներուժը՝ խորացնելու համար ավազակապետությունը։ Գաղութացման այս ընթացքում նրանք չխորշեցին նույնիսկ ամենաստոր մեթոդներից, իսկ առավել դաժանը, կարծում եմ, դեռ առջևում է։ Լինելով ժամանակակից աշխարհի ամենաշովինիստ կայսրություններից մեկը, չառաջարկելով «հպատակներին» և ոչ մի առաջադիմական ու լուսավորչական իդեալ, ավելին, տառապելով «աբիժնիկության» բազմադարյա բարդույթով, նրանք մինչև օրս «ի վիճակի չեղան» հասկանալու, թե ինչու պիտի այս տարածաշրջանում ապրեն ինչ-որ հայեր, ինչ-որ վրացիներ…։ «Չեն հասկանում», թե ինչու, օրինակ, Հայաստանում ռուսերենը չունի պետական լեզվի կարգավիճակ։ Անկարող են մարսել ԽՍՀՄ-ի կործանման իրական պատճառները և ուրախությամբ դա մեկնաբանում են արբանյակ երկրների դավաճանությամբ… Իրենց այս ագրեսիվ կգբ-ական «անհասկացունակությունն» այժմ վեր է աճել հարձակողական քաղաքականության վերջին փուլերից մեկին՝ լեզվամշակութային գաղութացմանը։ Դրա փորձը նրանք բազմիցս կուտակել են և կիրառել անցյալում։ Բավական է միայն հիշել Գոլիցինին կամ «Հայաստան՝ առանց հայերի» նման ծրագրերը։
Այսօրվա Ռուսաստանն ամբողջ թափով վերականգնում է կայսրությունը։ Մեր անկախությունն օրհասական վտանգի տակ է։ Եվ ահա այս ենթատեքստում եմ ես հստակորեն տեսնում ՀՀ Լեզվի մասին օրենքում նման տխմար փաստարկումների քողի տակ իրագործվող վճռորոշ սադրիչ փոփոխությունը՝ հետագա նպատակ ունենալով ռուսերենը հռչակել ՀՀ երկրորդ պետական լեզու։ Նման երևույթ առկա է միայն գաղութային երկրներում:
Բայց շատ անգամ ենք դիմադրություն ցույց տվել և...
Այո, բայց հայկական փիլիսոփայական միտքը երբևէ չստեղծեց պայքարի տրամաբանություն, առավել ևս՝ փիլիսոփայություն։ Մեր բազմադարյա պատմության ընթացքում կիրառվել են միայն մի քանի պարզունակ սխեմաներ, որոնք էլ իրենց հերթին հաջողել են հիմնականում այն դեպքում, երբ դիմագրավել են ամբոխի, լինի դա առասպելական ճակատամարտ Բելի ամբոխի, թե Արցախյան հերոսամարտ՝ ադրբեջանական ամբոխի դեմ։ Կազմակերպված, այն էլ՝ կայսերական, բազմաճակատ ուժի դեմ, մեր կոլեկտիվ գիտակցությունը չի մշակել որևէ գործուն տարբերակ։ Դրա համար էլ կիրառվում են կամ ռեզերվացիոն կղերա-ֆեոդալական «Մեկ Ազգ, Մեկ Մշակույթ», կամ քաղքենիական (օտարամոլ), կապկող սխեմաներ։ Երկուսն էլ ռացիոնալացման, հիմնավորման խիստ արատավոր ձևերով։ Դրան էլ եթե գումարենք բազմադարյա պանդխտության հոգեբանությունը և ավանդույթ դարձած խոպանչիությունը, ամեն ինչ ընկնում է իր տեղը։
Այդ դեպքում ո՞րն է ելքը:
Ես որպես միակ, առաջնահերթ և անհետաձգելի տարբերակ տեսնում եմ իշխանափոխությունը, որովհետև մենք գործ ունենք գաղութային չինովնիկական համակարգի հետ, որը որևէ ընդհանուր բան չունի երկրի իրական խնդիրների հետ։ Դրանից հետո՝ մտավոր հեղափոխությունը։ Իսկ հեղափոխություն կարելի է անել լեզվի միջոցով (այն, ինչ այսօր անում է ՌԴ-ն Հայաստանում՝ հակադիր ուղղությամբ)։ Եթե ընդհանուր ձևակերպենք, ապա՝ բավարար է սահմանել երևույթը և այն իրական կդառնա իր հետևանքներով։ Պարզաբանեմ։ Օրինակ, օգտագործելով «նախարար» բառը, կամա թե ակամա դրա տակ դնում ենք խոր միջնադարյան ենթատեքստ. մենք նախարարին «լեգիտիմություն» ենք տալիս լինելու ֆեոդալ։ Նա կարող է սեփական զորք ունենալ, կարող է զորք դուրս բերել այլ նախարարի դեմ, կարող է սեփականաշնորհել գավառներ, հողեր, պահել ճորտեր։ Երբ ասում ենք «ոստիկան», բերում ենք արաբական խալիֆայության կեղեքման ու հարստահարման մեքենայի ողջ սովորույթը. ոստիկանի կամայականությունն այսուհետ օրինական է։ Ասելով «պետ»` բեռնում ենք պարսկա-պահլավական նախապետական համակարգի ողջ դիկտատուրան։ Ասելով «ադաթ», ներմուծում ենք մահմեդական աշխարհի կրոնածիսական ու սոցիալական դիսկրիմինացիոն կարգը։ Կան և ավելի խոր շերտեր, մասնավորապես լեզվամտածողության հիմնական կաղապարները։ Այսօր լայն տարածում գտած ու խրախուսվող ախպերական ժարգոնի արխայիկ մտածողության կաղապարներով կառուցված հոգեբանությունն ու հարաբերությունները Հայաստանում կերտեցին ավազակապետություն։
Այսինքն` մենք պետք է դեռ այս բառերից ազատվենք, դրանցից ազատվելը մեզ ի՞նչ կտա։
Բառն է մոդելավորում աշխարհը, տալիս աշխարհի ընկալման քո պատկերը։
Մենք առաջին հերթին պետաիրավական համակարգում նոր հասկացութաբանության մշակման ու ներմուծման, աշխարհի «մեկնաբանման» նոր, ավելի խելամիտ ու առաջադեմ կարգի սահմանման ու հաստատման կարիքն ունենք։
Ստեղծելով հեղափոխության անհրաժեշտ լեզուն՝ ստեղծում ես հեղափոխությունը։ Այդ իմաստով անչափ հետաքրքիր էր 2008-ի Շարժումը և դրանում մեկ ճշգրիտ հասկացության կատարած դերը։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ցույց տվեց իշխանական համակարգի բուն էությունը` «ավազակապետություն», և այդ Բառը որոշեց Շարժման ընթացքը։ Բառն այսօր քայլ առ քայլ մաշեցնում է համակարգը։ Սակայն այստեղ իմ կարծիքով բացթողում ևս եղավ՝ հակադիրը չսահմանվեց ընկալելիորեն։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ասում էր, որ ավազակապետության հակադրությունը պետք է լինի «մերիտոկրատիան», այսինքն` արժանիների, ընդ որում՝ գիտելիքներով արժանիների, իշխանությունը։ Շատ քչերը հասկացան դրա էությունը։ Բառը չընտրվեց ճիշտ, բառը չմտավ մարդկանց գիտակցություն, չհասկացվեց, ուստի չմոդելավորեց ցանկալի աշխարհը։
Անհրաժեշտ է անվանել ձգտելի աշխարհն ու ցանկալի համակարգը։ Ու այն աստիճանաբար իրականություն կդառնա։
Անկախության համար պայքա՞ր է պետք։
Պայքար է պետք Ազատության համար, Սիրո համար։ Սրանք համամարդկային այն արժեքներն ու հասկացություններն են, որոնք այստեղ գտնվում են դեռ սաղմնային վիճակում։ Մեզ պետք է ոչ միայն քաղաքական անկախություն, այլ դրանից առավել՝ մտավոր անկախություն։ Մեր պատմական ողջ փորձը չի արդարացրել իրեն և սպառվել է։ Մեր կենսաձևը ժամանակավրեպ է, մեր հաստատություններն՝ անկարող։ Մեզ անհրաժեշտ է նոր փիլիսոփայություն։
ԶՐՈՒՑԵՑ ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆԸ
Lragir.am
Վերջին խմբագրող՝ Rammer: 12.07.2010, 18:18:
Tig (12.07.2010)
Մեծ Բրիտանիան որ մինչև հիմա կոմսությունների բաժանված, երևի մնացել է միջնադարում, իսկ Նիդեռլանդներում թագուհին գլխատում է բոլոր անհնազադներին:
Ես քու ուտոպիստ ցավը տանեմ: Պայքարի՛ Վազգեն ջան - երկինքը ջինջ լինի, գետերը զուլալ լինեն, մարդիկ իրար սիրեն ու իրար չուտեն, Ամերիկան իրա փողերը կիսվի սաղի հետ, Ռուսաստանը իրա բոմբերը հատ-հատ մտցնի ինքը իրա հետույքը ու ներողություն խնդրի բոլորից չար մտադրությունների համար, թուրքերը սիրեն հայերին ու պանթուրքիզմը փոխարինեն ծովից-ծով Հայաստանով ....
Բիձա (24.07.2010)
որոշ ***-ի տղաներ ռուսական ինտերնետը լցնում են ահա այսպիսի նկարներով, եթե դժվար չէ, մտեք և քվերարկեք որպես ոչ демотиватор.....
http://demotivation.ru/pk8h57wdk1f7pic.html
Magic-Mushroom (14.07.2010)
ապեր, ամեն անասուն որ կայք ու բլօգ բացի պտի ընկնենք դրանց հետևի՞ց… բանի տեղ մի դիր ապեր… էդ կայքը իրանց նման անասունների համար ա… նորմալ մարդը էդ կայք ոչ կգնա ոչ էլ լուրջ կընդունի…
Ժողովուրդ, մեկնումեկդ կարա՞ք ասեք թե սրանք էս ի՞նչ խոտ են ծխում որ սենց գաղափարներ ա առաջանում սրանց գլխում… Րաֆֆիի լեզուն ա, պարզ երևում ա… ֆինդուֆիլիշկեքով դատարկ-դատարկ դուրս տա, հլը մի հատ էլ թղթի վրա գրի որ չմոռանանք…ԹՈՒՐՔԻԱՆ` 1920 Թ. ՍԱՀՄԱՆՈՎ
ՈՒՂԵԳԻԾ ԺԱՌԱՆԳՈՒԹՅԱՆ. ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԵՎ ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ԲԱՆԱՁԵՎԸ
1. Հայրենիքն ու հայրենյաց ժառանգությունը մեկն է եւ անբաժանելի:
2. Հինավուրց հայրենիքի մի անկյունում հռչակված ինքնիշխան Ազգ-պետությունը ճանաչում է հանրապետական Թուրքիային ու նրա ամբողջականությունը` ենթակա 1920թ. նոյեմբերին ԱՄՆ նախագահական կնիքով հրապարակված Վուդրո Վիլսոնի իրավարար վճռին: Դրանից ածանցվող` երկկողմանի բոլոր խնդիրների համալիր ու վերջնական կարգավորումը առարկայական նախադրյալ է Արցախի հիմնահարցի, ինչպես նաեւ ընդհանրապես հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների արդարացի ու վճռորոշ հանգուցալուծման համար: Ցեղասպանության եւ հայրենազրկման ոճիրը` ինչպես ու երբ էլ իրականացված եւ միջազգայնորեն սահմանված լինի, չունի վաղեմության ժամկետ:
3. Ազգ-պետությունը ճանաչում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն իր սահմանադրական սահմաններով, ինչպեսեւ այն հանրապետական Ադրբեջանի ամբողջականությունը, ով եւս ճանաչում է թե Արցախի Հանրապետությունը եւ թե Շահումյանի, Գետաշեն-Մարտունաշենի, Արծվաշենի ու Նախիջեւանի պատմական բնօրրանների` բռնազավթումից ազատագրման ենթակա լինելը: Տարածքային ոչ մի այլ ճշգրտում չի դիտարկվի կամ կիրարկվի, քանի դեռ վերոհիշյալը չի մտել ամբողջական ուժի մեջ:
4. Ազգ-պետությունը ճանաչում է հանրապետական Վրաստանին` որպես դրկից կարեւոր պետություն, ով իր հերթին գիտակցում է, որ Ջավախքը թե հայրենի ժառանգության անքակտելի մաս է, թե երկուստեք անվտանգության հանգույց: Նրանց փոխադարձ հարաբերության հետագա բնույթը կպայմանավորվի ձեռնարկված այն քայլերի արդյունավետությամբ, որոնք կարտացոլեն այս գիտակցումը, ինչպես նաեւ կապահովեն վրացահայ համայնքի ու իր հաստատությունների հիմնարար ազատությունները:
5. Ազգ-պետությունը հարգում է Իրանի, Ռուսաստանի, Չինաստանի, Եվրոպական Միության ու Միացյալ նահանգների գործընկերությունը եւ ակնկալում է նրանց հարգանքն իր բացարձակ ինքնիշխանության ու ժառանգության լիիրավ ամբողջականության նկատմամբ:
6. Ազգ-պետությունը` Արարատի նախաշեմին եւ սփյուռքում, ճանաչում է, որ վերը եւ ստորեւ ամրագրված դրույթների նախահիմքը իր իսկ անմիջական ու համապարփակ վերափոխումն է արդի, ժողովրդավար, ինքնավստահ Հանրապետության, որտեղ իշխում է օրենքը, հարգվում են իրավունքները, բացառվում է քաղաքական բանտարկյալների առկայությունը, եւ քաղաքացին է գերագույն իշխանությունը: Արդարություն աշխարհում` ենթադրում է նախեւառաջ արդարություն տանը:
7. Իբրեւ ուղղակի հետեւանք եւ հանուն գալիք սերունդների, Ազգ-պետությունը երախտագիտությամբ արձանագրում է իր բոլոր նախագահների, քաղաքացիական ու ռազմական պաշտոնյաների, շարքային հայրենասերների մատուցած ծառայությունները` միաժամանակ պահանջելով, որ նրանցից ամեն մեկը հավասարապես կանգնի օրենքի իշխանության առջեւ: Այն տարածքները, կալվածքները, ձեռնարկությունները, պատեհություններն ու մարդկային կյանքերը, որոնք նրանց պաշտոնների չարաշահմամբ մինչ այժմ սեփականվել, ունեզրկվել կամ զոհաբերվել են, պետք է փոխհատուցվեն միեւնույն օրենքի խստագույնս կիրառմամբ:
8. Հարկ է, որ Հայաստանն ու նրա ժողովուրդը երկար պատմության մեջ առաջին անգամ հրատապ կարգով կենսակոչեն նախագահական եւ օրենսդիր մարմնի ճշմարիտ ընտրություններ, դրանով իսկ` դատական իրապես անկախ իշխանություն: Ապա թե ոչ` գոյություն չունի ո°չ ազգային օրակարգ, ո°չ էլ պարզորոշ ճակատագիր, ուստիեւ` մեր իրավատիրությունն արդեն իսկ եւ առհավետ մսխված է:
9. Ազգ-պետությունը, նրա յուրաքանչյուր քաղաքացին եւ ուրիշ ոչ մեկը` առանց պատրվակի կամ բացառության, պատասխանատու են իրենց հավաքական ապագայի էջքերի ու մաքառումների համար:
10 հուլիսի 2010թ.
Երեւան
…ինքն էլ դառավ նախագահ ու պրծ… դառավ մարդ կուսակցություն, մինչև դրսից եկած փողերը պրխնեն կամ դադարեն
Մեֆ ջան, մի նեղվի, լավ էլ բանաձև-հայտարարություն ա: Մեր երկիրը հիմա սենց անկապ ու աննպատակ հայտարարությունների երկիր ա: Ասենք սա ինչո՞վ ա վատ ՀԱԿ-ի հայրուր կետից, կամ դաշնակների Նալբանդյանի հրաժարականը պահանջելուց: Կարդում ենք, կայֆ ենք բռնում: Օրինակ դու չե՞ս ուզում, որ Հայաստանը Սևրի դաշնագրի սահմաններով լինի: Ուզում ես: Ես ել ուզում: Սաղս էլ ուզում ենք, իրանք էլ բանաձև են գրում: Ջհանդամ, թե աննպատակ բանաձև չի:
Askalaf (20.07.2010), Mephistopheles (14.07.2010)
Այս պահին թեմայում են 6 հոգի. (0 անդամ և 6 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ