Սուեցի ջրանցքի գլխին կանգնելու ու Սինայը որպես տարածք պահելու համար Իսրայելը առնվազն մի 10 անգամ ավելի շատ բնակչություն պետք է ունենար. Մի քանի օրվա ռազմական հաջողության արդյունքում ձեռք բերվածն ու հետագայում այն որպես պետական տարածք պահելը լրիվ տարբեր բաներ են-տիրապետելու, մարսելու խնդիր կար: ԵՎ Սինայը հետ տալը կոմպրոմիս կոչելը տեղին չէ:
Հիմա էլ Իսրայելի քաղաքականության մեջ հիմնախնդիր է հակառակորդ կողմերի մարդկային ռեսուրսների հարաբերակցության հարցը: Մի կողմից 5-6 միլոնանոց հրեական իսրայելն է, մյուս կողմից 5- միլիոն պաղեստինցիք ու 320 միլոնանոց արաբական աշխարհը: Իսրայելն ուզենա, մի 5 Սինայ էլ կարող է գրավել, բայց ինչ անի դրա հետ՞:
Իսրայել- արաբական կոնֆլիկտը շատ բաղադրիչներ ունի, և Իսրայելի համար տարածքը երկրորդական է: Ես դեռ որ լուրջ կոմպրոմիսներ Իսրայելի կողմից չեմ տեսել: Աշխարհում իրենց այլևայլ հրեական դիրքերը պահելու նպատակով կատարվող մի քանի տուն քանդելու շոուն դա կոմպրոմիս չի: Հակառակը, կա սառը հաշվարկ և մեծ կամք իրենց ուզածը թելադրելու: Լիբանանը սարքել են արաբներին կզցնելու մշտական բեմ: Գազան-կոնցլագեր:
Առհասարակ դուրս գալիս է իրենց նագլիությունն էլ, սառնությունն էլ, տղամարդկությունն էլ:
Չինաստանի ու Սովետի համեմատություննեով ես հենց ուզեցել էի ցույց տալ, որ այդ երկրների տարբեր ճակատագրերը իրենց ղեկավարության խելքից էր, կարգը կապ չուներ: Քո հակափաստարկը չեմ հասկանում:
Ես չեմ հնարել- A Toynbee-ն է ասել, - կայսրությունները մահանում են ինքնասպանության միջոցով:
Հիմա էլ օրինակ ԱՄՆ-ն լուրջ պրոբլեմներ ունի իր թե տնտեսական, թե նորքին ու արտաքին բազմաթիվ հարցերում, բայց որևէ մեկի մտքով չի անցնում երկիրը քանդել, մտածում են ոնց հաղթահարեն պրոբլեմները: Հենց հիմա բժշկական ապահովագրություն չունեցողները վզները ծռած տանը նստած են, իսկ ունեցողներն ու հարուստները դուրս են եկել միտինգների ու ասում են, թե ուրիշները չպետք է ունենան, մենակ իրենք պետք է ապրելու իրավունք ունենան: Երևի հենց սա է առողջ, դեմոկրատական հասարակությունը: Մեր մոտ նույնը չի- դոդլֆիկն են որոշում ով ապրի, ով ոչ:
Քեզ թվում է, որ եթե Սումգայիթից հետո գորբաչը խելք ու խիզախություն ունենար մի 1000 մարդասպան սատկացներ, պատմությունը էս հունով կլիներ գնացած՞:
Առհասարակ մենք որպես ազգ սովորել ենք մեր կրած տանջանքները առհամարելու ու հանուն հիպնոտիկ ապագայի ամեն մի ստորացում մարսելու: 93 թվի ծանր ձմռանից հետո կաուչուկի շենքի թոշակառուների մեծ մասը գարնանը դուրս չեկավ փողոց-մեռել էին սովից ու ցրտից: Ոչ մեկս այդ մասին չբարձրաձայնեցինք:
Մինչև հիմա մեծ-մեծ փրթում ենք- ղարաբաղ, հայրենասիրություն, հայություն, կոմպրոմիս: Կոմպրոմիս ասածը մեր մի քանի դեգեներատ վաղուց կերել են: Էլ կոմպրոմիս չկա: Թուրքերը դա շատ էլ լավ գիտեն ու սպասում են դրությունը ինքն-իրեն զուլալվի:
Մեր ազգային թուլությունները, սովետական հիմարությունները կամ Իսրայելի արածները տարբեր կինոներից են: Միջազգային տերմինոլոգիան մեր հետ կապ չունի: Մենք հուրիշ ենք: Մենք իրարով սնվող տեսակ ենք:
Rammer-ի խոսքերից
Մեջբերել
Ռամ, մի հատ էլ անցի էտ թվերի ու տարածքների վրայով, մի հատ էլ նայի թուրքան ինչան ա մեծացել ու փոքրացել, ու մի հատ էլ կարդա գրածը, ու մի հատ էլ տես ճիշտ ես թե չէ: Հիմա, տղեն ուզեցել ա ճոխացնի ու մի բառ ավել ա գրել, պետք չի դրատակ պատմական ճշմարտություն փնտել, առավել ևս, որ նախադասությունը համ ներկայով ա գրած, համ էլ անցյալ կատարյալով
Ապեր ես չեմ ասում դու լավ կամ վատ քննիչ ես, ես չեմ համեմատել քեզ քննիչի հետ:Ես ասել եմ նույն տակտիկան ես կիրառում: Եվ այս գրառումդ ի վկայություն դրան: Դու Վիշապ ջան սիրում մանիպուլացիաններ անել: Մեկ միջտիզերական խաչակրաց արշավանք ես սկսում ընդիմադիր թերթերի դեմ, մի թուք ու մուր, էլ քաչալ շուն էլ գող փիսո, բայց կարճ ժամանակ անց հղում ես կատարում:
Էջանիշներ