Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Վիշապ]

իսկապես որ, ներքին քաղաքական իմաստով ինչ ունենք՞ որ վախենում ենք կորցնել: իսկ արտաքին քաղաքական իմաստով արդեն վաղուց մեզանից ոչինչ կախված չի:
…

Չէ, Դիվ, դու ճիշտ չհասկացար։ Ես հարցնում եմ իսկ վաաաաաաապշէ Ի՞ՆՉ ունենք… Կդորմ տարածք, որ մի մասի վրա էլ ով ասես ցելա է քցում, մի վախտ պարտքեր, ու արդեն ոչ մի նորմալ տնտեսական սեփականություն–պետականություն…
Հա, ունենք խոպանչիներ, որոնք դրսերքում դեռևս հաջողացնում են գործ գտնել ու հետները փող բերել։ Մի օր էլ պիտի պարտքներս տանք, մնացել է հողակտորը։ Հիմա թե ընդդիմությունն ինչ պիտի անի, որ էդ պարտքը փակենք, կամ չտանք ու լավ անենք, ու մանրից հարստանանք ու զարգանանք, ու անկախ ազատ Հայաստան, բան չեմ ջոգում։ Շատ շատ քանի դեռ շատ ուշ չի, հանձնվենք Եվրոմիությանը, կամ Ամերիկային… Չինաստանից յան է պետք տալ, դրանցից խեր չի լինի, շատ շատ պոմիդորը էժանանա Հայաստանում, մեկ էլ վերջին վարյանտ Վրաստանին հանձնվելն է… Երկուսով կպնենք ու կռվենք Ռուսաստանի դեմ, մարդ ես էլի…

[dvgray]

Չէ, Դիվ, դու ճիշտ չհասկացար։ Ես հարցնում եմ իսկ վաաաաաաապշէ Ի՞ՆՉ ունենք… Կդորմ տարածք, որ մի մասի վրա էլ ով ասես ցելա է քցում, մի վախտ պարտքեր, ու արդեն ոչ մի նորմալ տնտեսական սեփականություն–պետականություն…
Հա, ունենք խոպանչիներ, որոնք դրսերքում դեռևս հաջողացնում են գործ գտնել ու հետները փող բերել։ Մի օր էլ պիտի պարտքներս տանք, մնացել է հողակտորը։ Հիմա թե ընդդիմությունն ինչ պիտի անի, որ էդ պարտքը փակենք, կամ չտանք ու լավ անենք, ու մանրից հարստանանք ու զարգանանք, ու անկախ ազատ Հայաստան, բան չեմ ջոգում։ Շատ շատ քանի դեռ շատ ուշ չի, հանձնվենք Եվրոմիությանը, կամ Ամերիկային… Չինաստանից յան է պետք տալ, դրանցից խեր չի լինի, շատ շատ պոմիդորը էժանանա Հայաստանում, մեկ էլ վերջին վարյանտ Վրաստանին հանձնվելն է… Երկուսով կպնենք ու կռվենք Ռուսաստանի դեմ, մարդ ես էլի…

վրացիքից կռվող դուրս չի գա: նրանցից մաքսիոմում լավ կինո հանող հելնի, ու կռվի վերջում մի հատ էլ "Զինվորի հայր" նկարեն ու սաղ իրենցով անեն : ամենահզորը պարսիկներ հետ ա լինել: Հիշիր, որ մեր Արշակը ու Խոսրովը ծիծակ իրանց կողմերից են

[Բիձա]

Լավ միսիանեռ կլինի: Եթե իրա վարչապետի հետ գնան աֆրիկայի կեղմերը, լիքը մարդ կարան հավատի բերեն:

Աֆրիկայի կողմերը մի հատ էլ Հայաստան էլ կա՞.
Եթե դրանք արդեն հայ են, դեպի որ հավատն են բերելու՞.

[voter]

Մեր ողբերգությունը պետության բացակայությունն է, և մարդկանց մոտ էլ նման հարցադրման բացակայությունը:

Երևում է երկար գրեցի հարցս չերևաց։
Ինչ ասել է ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ՞՞՞ որը բացակայում է ու պետք է կերտել՞
Կոնկրետ կարելի է՞

[Rammer]

ՏԵՍԱՆ ԻՐԵՆՑ ՏՂՈՒՆ ՈՒ ՍՍԿՎԵՑԻՆ

Հարցազրույց հրապարակախոս Հրանտ Տեր-Աբրահամյանի հետ

- Ըստ Ձեզ, մտավորականության քաղաքացիական դիրքորոշումն այսօր ինչպիսի՞ն է: Վերջին շրջանում կարծես թե սկսել են ներգրավվել քաղաքականության մեջ, ինչո՞ւ, դրա անհրաժեշտությունը կա՞ր:

- Այստեղ ամենամեծ բարդությունը “մտավորականություն” տերմինի շուրջ է, որովհետև երբ սկսում ենք օգտագործել այդ աբստրակտ բառերը, խառնաշփոթի մեջ ենք ընկնում: Սովորաբար դա մարդկանց ինչ-որ մի արտոնյալ խումբ է` դեռ սովետական ժամանակից եկող, այսպես կոչված պաշտոնական մտավորականություն է, որը թե պետության կողմից է ինչ-որ արտոնությունների արժանանում, կամ ինչ-որ տարբեր միությունների անդամներ են, թե ինքն է իրեն արտոնություն վերապահում կամ հասարակությունն է իրեն սպասում, հեռուստացույցով կարծիքներ է հայտնում, կարծես հոգևորականության, քրմերի քահանաների դեր են կատարում: Եթե դա է մտավորականությունը, կարծում եմ`դա բացարձակ ժամանակավրեպ մարդկանց մի խումբ է, բարցարձակ անարդյունավետ, և պետք էլ չի նույնիսկ նրանց մեղադրել: Ուղղակի ասենք սովետական շրջանից եկող խավ է, որն այսօրվա պայմաններում բացարձակ իմաստ չունի, և փորձն էլ ցույց է տալիս, որ այս 20 տարվա մեջ այն, ինչ կարելի է սպասել մտավոր վերնախավից կամ ինտելեկտուալներից, ասենք ինչ-որ նախագծեր, ինչ-որ ռազմավարական ծրագիր երկրի զարգացման համար, չկան, այդ խավը չի տվել, այսինքն` ինտելեկտուալ պրոդուկտ մենք չունենք: Ես կարծում եմ, այնուամենայնիվ, մտավոր վերնախավ պետք է լինի և տարբեր երկրներում կա: Օրինակ` Ֆրանսիայում ինտելեկտուալների խումբ կա ձևավորված, ռուսական մտավորականությանը ծանոթ եմ, գոնե ժամանակին եղել է, հիմա չեմ կարող ասել: Կարեւորը պրոդուկտն է: Ասենք, եթե ինտելեկտուալ պրոդուկտը չկա, իմաստ չեմ տեսնում խոսել մտավորականության մասին:

- Հարցազրույցների ժամանակ իշխանության ճամբար անցած արվեստագետները նշում էին, որ մտավորականություն Հայաստանում կա, և հիմնավորում էին իրենց մասնակցությունը քաղաքականությանը, մասնավորապես վերջին ընտրություններին:

- Հասկանում եք, այդ չափանիշի հարցն է, ես, կամ դու, կամ Սոս Սարգսյանը: Երեքս էլ կարող ենք ասել, որ մենք մտավորական ենք: Ի՞նչն է մեզ միավորում, ոչ մի բան: Ես չեմ տեսնում միավորող բան, կամ ընդհանրապես դերասանն ինչի՞ պիտի համարվի մտավոր վերնախավ: Դերասանը շատ լավ բան է, նույն Սոս Սարգսյանը շատ լավ դերասան է, շատ լավ կերպարներ է ստեղծել, բայց ես իրեն չեմ կարող ընդունել որպես մտավոր վերնախավ, ինչո՞ւ. նա ոչ այդ կրթական ցենզն ունի, ոչ այդ ինտելեկտուալ պրոդուկտն է տվել, նա դերասան մարդ է: Այդ ընկալումն ուղղակի աբսուրդ է, այդ ընկալումից հետո էլ գալիս է մեղադրումը: Ասենք ամբողջ ազգով նեղացած ենք Սոս Սարգսյանից, ես էլ եմ իրականում վիրավորվում, բայց իրականում պետք չէ, որովհետև սկզբից այդ մարդուց ինչ-որ բարձր սպասելիքներ ունեինք, հետո էլ նեղանում ենք, որ ինքն այդ սպասելիքները չի արդարացնում:

-Այդ դեպքում ումի՞ց ունենանք սպասելիքներ:

- Նախ ինքներս մեզանից ունենանք սպասելիքներ: Ընդհանրապես ես համաձայն եմ, որ մտավոր վերնախավ պետք է, լավ կլիներ, որ դա լիներ, բայց այսօր չկա ու դա մեծ ողբերգություն չէ: Ժամանակի հարց է, պետք է լինի համապատասխան դպրոց, համապատասխան ինստիտուտ, որտեղ կձևավորվի այն մտավոր վերնախավը, որն ադեկվատ կլինի անկախ Հայաստանի պայմաններին: Դա ինքն իրենով չի ստեղծվում, դա աշխատանք է, 5, 10 տարվա հարց չէ:

- Արվեստագետ -ավագանին կարո՞ղ է լուրջ հարցեր բարձրաձայնել և լուծումներ ստանալ:

- Տեսականորեն, իհարկե, կարող է, բայց սա կախված է կոնկրետ մարդուց, այստեղ նաև այդ բառն է կարևոր: Մտավորականությունն աբստրակտ բառ է, գոյություն ունեն կոնկրետ մարդիկ, կոնկրետ մտավորականներ, կոնկրետ արվեստագետներ: Ես, ճիշտն ասած, չեմ պատկերացնում` ինչ հարցեր կարող են նրանք բարձրացնել: Մարդիկ, որոնք անցել են այն կուսակցության ցուցակով, որն ընտրակեղծիքների հիմնական հեղինակն է և դրանցից հիմնականում օգտվողը: Հարց բարձրացնելու համար դու պետք է ինքդ ազատ մարդ լինես: Ի՞նչ հարց ինքը պետք է բարձրացնի. ասենք կոնկրետ իր թատրոնին ավելի շա՞տ փող տան: Էլի թող տան, ես դեմ չեմ, այդ մակարդակի հարցեր թող բարձրացնեն: Փող են ուզում, թող ունենան, իրենք այդ փողի վրա են սովորել: Սովետական ժամանակ իրենց փող էին տալիս, արտոնություններ էին տալիս և այլն, և եթե վերցնենք այդ սովետական գրողների արտադրությունը, քանի հատ կհիշեք, այն մեկ-երկու լավ գրողներին ի նկատի չունեմ: Գրողների միության հարյուրավոր անդամներ կային, որոնք տարեկան մի հատ պատմական վեպ էին գրում, ինչ-որ մակուլատուրա են ստեղծել, դրա համար փող են ստացել, հիմա նույն բանը փորձում են կրկնել: Ստեղծագործական միությունների իմաստը ես չեմ հասկանում:

- Զրույցների ժամանակ, երբ հարցնում էի, թե ինչու են ընդգրկվել Հանրապետական կուսակցության ցուցակում, արվեստագետները նշում էին, որ ցանկացած կուսակցության առաջարկ կընդունեին, բացի մեկից` ՀԱԿ-ից, պատճառաբանելով, որ վերջինս քանդիչ ընդդիմություն է:

- Գիտեք ինչ, դժվար է աբսուրդ բաների հետ վիճել: Նախ` ի°նչ է նշանակում քանդիչ ընդդիմություն: Այդ մարդկանց հոգեբանությունն է: Ես չգիտեմ նրանք որքանով են դա հասկանում, իրենք միշտ էլ իշխանության կողմ են եղել. կոմունիստների ժամանակ եղել են իշխանության կողմը, Լևոնի ժամանակ կարո՞ղ է իրենք ընդդիմություն էին. մի մասը, շատ փոքր մասն էր ընդդիմություն կազմում: Տեսեք, սկսած ՀՀԿ անդամներից` Գալուստ Սահակյանից մինչև այդ արվեստագետների մի զգալի մասը, նրանք երբեք ընդդիմադիր հայացքներով հանդես չեն եկել, և Լևոնի ժամանակ էլ, և հիմա նրանց համար ցանկացած ընդդիմություն, իսկական ընդդիմություն քանդիչ է, որովհետև իրենք սովետական մտածողության մարդիկ են, իրենք չեն հասկանում ընդդիմությունն ինչ է, վախենում են այդպիսի բաներից: Ասենք տատիկս, որ տեսնում էր մեկը շատ է ընդդիմադիր, ասում էր՝ այսինչ հակամարդ է, չնայած իր սրտից էր կարող է խոսեր, որովհետև վախենում էր: Ամեն դեպքում փորձն այսպիսի բան ցույց տվեց. երբ 90-ականներին մեր մտավորականների մի մասը իսկապես ընդդիմադիր էր, մենք լավ էինք իրենց ընկալում, որովհետև իրենք քննադատում էին այն բաները, որոնք իսկապես քննադատելի էին` և նույն ընտրակեղծիքները, և նույն անարդարությունները, կոռուպցիան և այլն: Բայց փորձը ցույց տվեց, որ իշխանությունը փոխվեց, և շատ տարօրինակ նույն այդ երևույթները Հայաստանում պահպանվեցին, կրկնապատկվեցին, զարգացան, բայց քննադատությունը դադարեց: Օրինակ` “Գոլոս Արմենիի” թերթը, որը մտավորականության մի մասի արտահայտիչն է, ի՞նչ սկզբունքներ ուներ. այն ժամանակ ամեն ինչ տեսնում էր, շատ լավ քննադատում էր, հիմա չի տեսնում, քոռացավ: Տարիներ անց, ենթադրում եմ, որ իրենց սկզբունքն այն էր, որ իրենք սովետական ժամանակ որոշակի արտոնություններ ունեին, որոնցից իրենք զրկվեցին, ընդհանրապես իրենց մտածողությամբ անկախությանը դեմ էին և փաստորեն ստացվում է, որ նրանք ոչ թե Լևոնին չէին սիրում կամ Լևոնի ժամանակ եղած իսկական քննադատելի բաներ էին ասում, այլ իրենք անկախությանն էին դեմ, իսկ ի դեմս Քոչարյանի, որը եկավ և այդ ռևանշիստական գաղափարախոսությունը որդեգրեց, իրենք տեսան իրենց տղուն, իրենց մարդուն և միանգամից սսկվեցին. դա է իրենց ամբողջ սկզբունքը, թե չէ քանդիչ ընդդիմություն, եսիմ ինչ-ինչ ընդդիմություն: Այդպիսի բան չկա: Իրենց սկզբունքն այն է, որ սկզբից դեմ են եղել անկախ Հայաստանին և հիմա էլ են դեմ: Դրա համար էլ այս իշխանությանը կողմ են: Իրենց սկզբունքը սա է. եթե իրենք բացահայտ ասեին, շատ ավելի հետաքրքիր կլիներ, իրենք գուցե դա չեն էլ հասկանում:

- Իրենք ասում են, որ իրենց սկզբունքներով ընդդիմադիր են, եկել են ներսից փոխելու:

- Դե բարի ճանապարհ նրանց, թող ներսից փոխեն, իրենց նման քանի –քանիսներ են փորձել ներսից փոխել:

- Նրանք նաև նշում են, որ քաղաքապետին դեռ գիտեին թաղապետ եղած ժամանակ, գիտեն, որ գործի մարդ է, մտավորական է և այլն, և այլն:

- Դա էլ է իրենց հոգեբանության մի մասը: Հիմա եթե ես քաղաքապետ դառնամ, նույն դիֆերամբներն ինձ կերգեն, վաղը, որ Գագիկ Բեգլարյանը քաղաքապետ չլինի, այդ նույն մտավորականներից նրան բարևող էլ չի լինի, կարող է ես գնամ իրեն բարևեմ, բայց այդ մարդիկ չեն բարևի: Այսինքն` նրանց համար մարդ գոյություն չունի, նրանց համար գոյություն ունի պաշտոն, և շատ լավ է, որ Գագիկ Բեգլարյանի նման տղեն է իրենց քաղաքապետը, որովհետև բոլոր այդ հայտնի մարդիկ, որոնք մի տեսակ սրբի իմիջ ունեն, ազգի սերուցքն են, գնում են ասենք Գագիկի նման տղուն (երևանցի թաղի տղա է) այդպես մեծարում են, նա էլ մտածում է` լավ, արա, եթե սրանք ինձ այսպես մեծարում են, ես սրանց փոքր ժամանակից տեսել եմ, հարգել եմ, եթե գալիս են ինձ այսպես են վերաբերվում, ուրեմն ես իրոք ինչ-որ դեմք եմ երևի, ուղղակի կուրսի չեմ եղել մինչև հիմա: Նույն ձևով էլ Քոչարյանին նայեցին, սարքեցին: Այդ մարդը առաջին տարիներին, որ եկել էր, մի տեսակ ամաչում էր, որովհետև համեստ, գյուղացի տղա էր, հասկանում էր, որ մեծ քաղաք է եկել: Հետո եկավ տեսավ, որ այդ մեծ քաղաքի մեծ մարդիկ գալիս են իրեն ինչպես են քծնում, սկզբից զարմացավ, հետո մտածեց, որ ինքն իրոք հանճարեղ տղա է, որ Սոս Սարգսյանի նման մարդը, որին ինքը փոքր ժամանակ կերազեր բարևել, գալիս է, իրեն այսպես է մեծարում: Բայց վաղը, եթե իշխանությունը փոխվի, դուք կտեսնեք, որ նրանք բոլորը եղել են այս քանդիչ ընդդիմության շարքերում, և ձեզ համար կբացահայտեք, որ շատ-շատերը պայքարում են տարիներով այս ապօրինի ռեժիմի դեմ:

- Ասում եք` վաղը, ե՞րբ է գալու այդ օրը:

- Դա դժվար հարց է: Այսպես թե այնպես, ինձ համար միանշանակ է, որ սա այնքան անբնական ընթացք է, սովետի նման 70 տարի չի լինելու: Այստեղ հասարակությունից է կախված` ինչքանով է հասարակությունը հասունացած, որ կարողանա: Սահմանադրական ճանապարհը տեսականորեն լավ ճանապարհ է, բայց գործում է այն դեպքում, երբ հասարակության 80-90 տոկոսը ոչ միայն գիտակցում է, ոչ միայն դժգոհում է, այլ նաև պատրաստ է քաղաքացիական պայքարի: Այս դեպքում, եթե ժողովրդի 80 տոկոսը դուրս է գալիս, այս դեպքում նույնիսկ զենքով է դժվար ինչ-որ բան անել: Ուրիշ բան է, որ երբ այդ տոկոսը չկա հասարակության մեջ, այս պրոցեսը երկարում է, ու այստեղ գալիս է ուժային ճանապարհը, որը շատ խոցելի, կասկածելի տեղեր ունի, արդյոք ուժային ճանապարհով ընդհանրապես հնարավոր է ինչ-որ բան լուծել:

- Մարտի մեկից հետո՞ եք հանգել այդ եզրակացության:

- Չէ, մարտի մեկին ուժային ճանապարհի փորձը չեղավ, եղավ ինքնապաշտպանություն, բայց ապստամբություն չեղավ, դրա համար մենք չգիտենք` եթե լիներ, ինչով կավարտվեր: Այս պրոցեսն ամեն դեպքում ինչքան երկարում է, այդքան վատ են լինելու նրա հետևանքները, ինչպես Սովետական Միության պարագայում: Եթե այն փլուզվեր 80 թվին, շատ ավելի թեթև կտանեինք, բայց երբ փլվեց 90 թվին, արդեն լրիվ փտած համակարգ էր, և արդեն բարեփոխումն էլ չօգնեց, այսինքն` ղեկավարությունը հասկացավ, որ պետք է բարեփոխել, բայց հենց սկսեց բարեփոխել, պայթեց, ու մարդիկ էլ բացարձակ չէին հավատում այդ գաղափարին: Հիմա նույնն այստեղ է` կարող է փորձի բաեփոխումներ անի, և մեկ է չստացվի, երկիրը պայթի, ինքն էլ հետը: Եթե շարունակի այս ընթացքն առանց որևէ բարեփոխումների, էլի ուշ թե շուտ պայթյունը լինելու է. ինչպես հիվանդությունը, ինչքան չես բուժում, այնքան խորանում է, բայց կոնկրետ ժամկետի մասին նույնիսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը չգիտի, ասում էին գիտի, այն էլ պարզվեց` չգիտի:

Lragir,am

[Elmo]

Նախագահական ընտրություններ
Ու անընտրելի նախագահներ
Շատ բան չի փոխվել

[Արեն]

էդ թուրքերի պրոբլեմը ո՞նց լուծենք

[Rammer]

էդ թուրքերի պրոբլեմը ո՞նց լուծենք

Ինչ պռոբլեմ?

[Norton]

սրտաճմլիկ էր

[Հայկօ]

«Կենտրոնով» Պեդրոսի հյուրերն են Մարինե Պետրոսյանն ու Վիոլետ Գրիգորյանը: Էտը նադը վիձեծ:

[Chuk]

«Դուք ստախոս զրպարտիչ եք »
18:34 | Այսօր | ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

«Ժառանգություն»կուսակցության առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը այսօր պատասխան նամակ է հղել ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանին, ով 3 օր առաջ հայտարարարել էր, թե 1992 թ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, լինելով Հայաստանի ԱԳ նախարար, մի փաստաթղթի տակ է ստորագրել, ուր խոսվել է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջությունը պահպանելու մասին:

Ներկայացնում ենք նամակը.

«Տիար Սահակյան,

Հուլիսի 24-ին Ձեր մամուլի ասուլիսի ժամանակ արցախյան հիմնահարցում «կոնկրետություն» հայցեցիք քաղաքական ուժերից ու գործիչներից:

Կոնկրետ՝ Դուք ստախոս զրպարտիչ եք:

Հանրային իմ ծառայության ողջ ընթացքում, այդ թվում 1992 թվականին, ցույց տվեք թեկուզ մի փաստաթուղթ, պարբերություն, նախադասություն կամ գեթ մի տող, որտեղ Արցախի ինքնիշխանության, անկախության, ապագաղութացման եւ ինքնորոշման իմ ի սկզբանե դավանած հավատո հանգանակին հակառակ ստորագրել եմ կամ քվեարկել: Ձեզ օգնեմ, թեեւ Դուք լավ գիտեք. Նման բան գոյություն չունի:

Եթե իմ կամ այլոց պաշտոնավարման ժամանակահատվածում այլ պաշտոնյաներ են եղել, ովքեր նման քայլի դիմել են, բացահայտեք նրանց եւ նրանց հրահանգողներին (ինչպես որ փայլուն կերպով անում եք մարտի 1-ի պարտակված գործում): Բացահայտեք նաեւ, թե Դուք կոնկրետ ինչ էիք՝ քաղաքականորեն եւ անձնական հաշվով, երբ ես որպես արտգործնախարար, ապաեւ շարքային քաղաքացի տեւապես հիմնավորում էի ԼՂՀ ճանաչման հրատապ հրամայականը, եւ կոնկրետ՝ գործարքի մեջ մտնելով բոլոր ժամանակների իշխանավորների հետ, ահա այսօր ուր եք հասցրել բյուրեղյա մարդկանց այդ քաղաքականությունը, ձեռքի հետ էլ՝ օգուտներն անհատական: Իսկ դուք դեռ խոսում եք սկզբունքներից, պատասխանատվությունից:

Ձեր հերթական կեղտոտ հերյուրանքը կարող էի արժանացնել նույն այն լռելյայն պատասխանին, որով՝ հարգելով Ձեր տարիքն ու փորձը, վերաբերել եմ ձեր կատարած նախորդ բոլոր ստահոդ ու կեղծավոր հայտարարություններին: Չուզենալով Ձեզ հասցնել որեւէ անձնական ցավ կամ վիրավորանք, ոչ էլ Ձեզ համեմատել մեզանում զգալի տարածում գտած անամոթաբար ստեր մոգոնող պաշտոնյաների, գործիչների, կուսակցապետերի, հեռուստատերերի, հաղորդավարների, խմբագիրների ու տարատեսակ վարձու գրչակների հետ, պարզապես լռել եմ: Եվ՝ իզուր:

Դուք արդեն պատկանում եք նույն այդ դասին: Ես Ձեզ եւ Ձեր նմաններից պահանջ չունեմ եւ չեմ էլ կարող ունենալ: Ամոթ եմ զգում Ձեզ համար, եւ նրա համար, որ մեր երկրի «իշխող» կուսակցությունն ու խմբակցությունը ղեկավարման նման որակ է ապահովում: Սրանից դատելով՝ արդեն տեսանելի են իշխանության գործունեության կեղծ հիմքերը, ինչպեսեւ, ցավոք, պետության իրական վիճակը:

Տերյանին, Սեւակին, Րաֆֆուն, Մեծն Նժդեհին եւ Հայոց Արյունը մի խառնեք ձեր զարտուղի գործերին;

Մնաք բարով»,-, ասված է Րաֆֆի Հովհաննիսյանի նամակում:

Աղբյուր՝ Ա1+

[Norton]

Ակումբի մասոնագետների համար, հետաքրքիր ֆիլմ մասոնության վերաբերյալ:

[Բիձա]

Նորտոն յան, շատ լավ նյութ ես տրամադրել,
Կարծում եմ այն հստակություն կմտցնի այն մարդկանց ուղեղներում, ովքեր ազատ մասոնականությունը կապում են հրեաների հետ.
Դրանց մեջ կապ չկա. Հրեաները իրենց անգերազանցելի դիրքերն ունեն աշխարհումն ու հենց հարիֆների համար հնարել են հրեա-մասոնականություն կոչված բլեֆը, որ իրենց կերած բեղկերի շառը գցեն ազատ մասոնների վրա.
Բերնարդ Մեդոֆը մի ութ ամիս առաջ բռնվեց 65 միլիարդ ուտելու մեջ. Ամբողջ պիրամիդան հրեական էր. ու յոթանասուն տարեկան էդ բիձեն ինչ պատիժ ստացավ- զերո, առանց մեկի անուն տալու գնաց բանտ,
Էնպես որ քո տեղադրած ինֆորմացիայից հետո հույս ունեմ, որ գոնե այս կայքում հրեա և մասոն բառերը իրար հետ չեն միացվի.
Լավ գործ ես արել- Good job!

[Norton]

Եթե հետաքրքրեց սա էլ մնացած մասերն էն:

[Բիձա]

Նորտոն ջան,
Ոնց հասկանում եմ, ազատ մասոնները դրանք ինչ որ առումով մոտ են ժամանակակից Էկումենիկ գաղափարախոսությանը…
Ես ինքս հավատացյալ չեմ, բայց հետաքրքրության համար մոտ մի տարի մասնակցել եմ ավետարանչական եկեղեցու կյանքին… Շատ մաքուր, բայց իրենց հավատքով ծայրահեղ տարված մարդիկ են
Կարծում եմ նման մի կառույց էլ երևի ազատ մասոններն են… Եթե այսքան ժամանակ այդ փակ կառույցին են վերագրում ընդամենը մի երկու առեղծվածային մահ, ապա իսկապես անշառ աղանդ է…
Եթե հրատապ այլ թեմաների վերաբերյալ նման նյութեր ունես, ապա կարծում եմ շատերին կհետաքրքրի և դրանք կայքում տեղադրելով լուսավորչական կարևոր գործ արած կլինես.