սրա համար արժե և պարտադիր է… սա է ամեն ինչի հիմքը… ամեն ինչը չէ այլ ամեն ինչի հիմքը… եթե սա չեղավ, մնացածի մասին անգամ երազելն է ավելորդ… քաղաքական ճգնաժամերի հանգուցալուծման հիմնական գործիքը դա ընտրությունն է ու եթե դա համարվում է տուֆտա, դատարկ գաղափար ուրեմն այդ երկիրը տուֆտա երկիր էՎիշապ-ի խոսքերից
մնացածների մասին որ գրել ես, կարելի է վիճել, համաձայնվել, կամ չհամաձայնվել,
Բացարձակ սուտ։
Հարգելի իմ քաղաքագիտության գիտակ, քաղաքական ուղին ընտրելու ու կիրառելու համար առաջին գործիքները օրենքներն են ու օրենսդրությունն է։ Եթե էս պարզ բանը դու չես կարում պատկերացնես, մնացած ասածդներ ընդամենն քարոզ են։
Տեղյակ եմ... պայքարելու ձև ես ուզում ասե՞մ... գիշերով մտնում են, ինչ կա չկա ավիրում են, դուրս են գալիս։ Եթե ավելի լավ տարբերակ գիտես, ասա..
Գոնե մի քիչ ամոթ ունեցի ու գրածներս մի խեղաթյուրի... ցույց տուր մի գրառում, որտեղ ես անվտանգությունը ազատությունից գերակա եմ դասել։ Ընդհակառակը, միշտ ասել եմ, որ բոլոր իրավունքները իրար հավասար են, ու ոչ ոք չի կարող դրանց միջև տարբերակում դնել՝ ըստ կարևորության։
Ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես. եթե ժողովրդավարության ուղին ընտրած երկրում չեն հավատում ընտրություններին, ուրեմն տուֆտա երկիր ա:
Բայց կան երկրներ, որ ընտրություն ընդհանրապես չկա` ժողովրդավարական չեն ու ընտրությունները համարում են տուֆտա դատարկ գաղափար, բայց հեչ էլ տուֆտա երկրներ չեն
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Մեֆ ջան, դա ոչ թե եկեղեցու ու իշխանությունների սերտաճում է, այլ օլիգարխների համագործակցություն
Օլիգարխներ, որոնք ներկայացնում են տարբեր ոլորտներ` իշխանա-ավազակային և հոգևոր-ավազակային
Հ.Գ.
Փաստորեն դեկաններն էլ են կարողանում Ծաղկաձորում օբյեկտներ սարքեն: Հալալա ԵՊՀ-ի աշխատավարձ տվողներին
Չեմ կարծում որ ամեն ինչի հիմքը արդար ընտրություններն են: Արդար ընտրությունները ինչքան որ «հիմք» են, այդքան էլ հետևանք են լավ Սահմանադրության ու օրենքների: Հիմքը իմ կարծիքով նպատակների ճիշտ ձևակերպումն է և ռեսուրսների ճիշտ օգտագործումն է: «Արդար ընտրություններ»-ը համարել որպես նպատակ, նշանակում է յուղ վառել: Ու առհասարակ, նման է, որ դու մենեջմենթից բան չես հասկանում
Si vis pacem, para bellum
Վայց Վիշապ ախպեր, ախր մենակ օրենքը չի է, էդ օրենքը կիրարկել է պետք, պահպանել է պետք: Ինչքան ուզում են օրենքները լավը լինեն, միևնույն է, եթե չես պահելու:Չեմ կարծում որ ամեն ինչի հիմքը արդար ընտրություններն են: Արդար ընտրությունները ինչքան որ «հիմք» են, այդքան էլ հետևանք են լավ Սահմանադրության ու օրենքների: Հիմքը իմ կարծիքով նպատակների ճիշտ ձևակերպումն է և ռեսուրսների ճիշտ օգտագործումն է: «Արդար ընտրություններ»-ը համարել որպես նպատակ, նշանակում է յուղ վառել: Ու առհասարակ, նման է, որ դու մենեջմենթից բան չես հասկանում
ԽՍՀՄ սահմանադրությունն ու օրենսգրքերը վատն էին? Բայց արի ու տես, որ ոչ ամեն ինչն էր ըստ սահմանադրության և օրենսգրքի: Ճիշտ է մեծ մասը պահպանվում էր ու լավ կիրառվում, բայց դե մարդու իրավունքի տեսանկյունից դիտված որոշակի հանգուցային դրույթներ այդպես էլ մնում էին թղթի վրա:
Բայց միանշանակ քեզ հետ համամիտ եմ, որ հիմքը պիտի լինի օրենսդրական դաշտը: Մի բան պիտի լինի տակը, որի վրա հենվելով սկսես կառուցել շենքը? Հո միանգամից 2-րդ հարկից չես սկսի սարքել: Արդար ընտրությունները չեն կարող գերակա նպատակ լինել, որովհետև դրանք դեռ չեն նշանակում գործող օրենսդրական ու իրավական դաշտ: Դրա փսրձն արդեն ունենք` 90-ականներ, երբ արդարագույն ընտրություններից հետո երկիրը հայտվեց իրավական քաոսում:
Մարդիք մտածում են, թե էդ որ մի անարդար իշխանությունը պիտի արդար օրենքներ ընդունի:? բայց արի ու տես, որ մեր անարդարները որոշակի օրենսդրական դրական միջամտույթուններ են կատարել, որոնք սակայն մեծամասամբ մնում են թղթի վրա: Բայց ամեն դեպքում ցանկացած կառավարման խնդրի համար առաջին տեղում են այդ կառավարման համար անհրաժեշտ կանոնների և կառավարվող համակարգի առանձին օղակների միջև փոխկապակցված գործողության սահմանումը: Պետության պարագայում դա օրենսրուդթյունն է (մեր պարագայում սա իր մեջ ներառում է նաև սահմանադրույթունը` որպես գերագույն օրենք), իսկ համակարգի օղակներն են պետական և ոչ պետական կառույցները, պաշտոնյաները, անհատները (քաղաքացի և ոչ քաղաքացի):
Ուղղակի ստեղ "հավի ու ձվի" պատմությունն ա: Որնա սկզբից լինում լավ օրենքը, թե արդար ընտրությունները? Սովորաբար համաշխարհային պրակտիկան ցույց է տալիս որ` ոչ մեկը, ոչ էլ մյուսը:
Իրական հերթականությունը մոտավորապես այսպիսին է ստացվում` 1. հեղաշրջում, 2. օրենքների ձևավորում, 3. արդար ընտրություններ` ամուր օրենսդրական և իրավական դաշտի հիմքի վրա:
բայց մեր պարագայում մի քիչ այլ է: Ունենք, թեև ոչ կատարյալ, բայց սահմանադրություն, ունենք օրենսգրքեր:
Հիմա մնում ա հերթականության հետևյալ մուտացիան` 1. հեղաշրջում` կոշտ, բայց հնարավորինս խաղաղ, 2. գոյություն ունեցող օրենսդրական և իրավական դաշտի վերամշակում, լրացում, շտկում 3. արդար ընտրություններ:
Չեմ բացառում, որ թեև շատ փոքր հավանականությամբ, բայց հնարավոր է նաև հետևյալ հաջորդականությունը. 1. արդար ընտրություններ, 2. օրենսդրական դաշտի վերամշակում: Համենայն դեպս ինձ թվում է, որ Մեֆը և ՀԱԿ-ի շատ համակիրներ այս տարբերակի կողմնակիցներն են, ինչը այդքան էլ իրատեսական չի` պատմության մեջ նախադեպը չեմ տեսնում:
Բայց այս հաջորդականությունը` 1. օրենսդրական և իրավական դաշտի վերամշակում, լրացում 2. արդար ընտրություններ, Իմ հոռե-լավա-օբյեկտիվատեսական կարծիքով
Վերջին խմբագրող՝ Varzor: 18.10.2011, 21:59:
Օրենքը այնքանով է լավը, ինչքանով որ դժվար է այն խախտելը: Օրենքը հենց դրանով է տարբերվում բարի ցանկությունից:
Ոչ թե վատն էին, այլ խայտառակ վատն էին: Եթե լավը լինեին, ապա՝ԽՍՀՄ սահմանադրությունն ու օրենսգրքերը վատն էին?
1. Քիչ կխախտվեին
2. Կապահովվեին զարգացում և ոչ թե ճահճացում
3. Սովետը չէր քանդվի
Օրենքները երկրի դեմքն են, երկրի մասին դատում են երկրի օրենքներով ու սահմանադրությամբ: Չի կարող լավ օրենքներ ունեցող երկիրը վատը լինել և հակառակը:
Si vis pacem, para bellum
Ապեր, հայերեն եմ գրել, հիմք ա՝ գործիք… դու կարաս շատ սիրուն սահմանադրություն ունենաս, բայց եթե արդար ընտրություններ չես անում, սաղ ջուրն ա գնում… ու արդար ընտրությունից ա սկսում ամեն ինչը… ընտրություններով ա որոշվում ով և ինչ սահմանադրություն ա գրվելու…Չեմ կարծում որ ամեն ինչի հիմքը արդար ընտրություններն են: Արդար ընտրությունները ինչքան որ «հիմք» են, այդքան էլ հետևանք են լավ Սահմանադրության ու օրենքների: Հիմքը իմ կարծիքով նպատակների ճիշտ ձևակերպումն է և ռեսուրսների ճիշտ օգտագործումն է: «Արդար ընտրություններ»-ը համարել որպես նպատակ, նշանակում է յուղ վառել: Ու առհասարակ, նման է, որ դու մենեջմենթից բան չես հասկանում
երկիրը երբ որ ազատվում ա դիկտատուրայից, առաջին բանը որ անում ա, դա ընտրություններ ա անցկացնում, ոչ թե սահմանադրություն ա գրում…
Վիշ ջան, երկիրը քամփընի չի ապեր որ մենեջ անես… քամփընին լրիվ ուրիշ ձև ա աշխատում, դրա միակ նպատակը տիրոջ, կամ հիմնադիրի եկամուտն ա՝ ամեն ինչ արվում ա դրա համար, մարդկանց վարձելն ու աշխատավարձեր տալը… իսկ երկիրը ճիշտ հակառակը իշխանություններն ամեն ինչ պետք ա անեն ժողովրդի համար… էդ ժողովուրդն ա նրանց վարձել՝ աշխատանքի ընդունել… ընենց որ քո "մենեջերիալ սկիլերդ" ստեղ տեղին չի… էսի ցեխ չի…
Chuk (19.10.2011)
դրանք երկրներ չեն Վարզոր ջան, դրանք ինչ որ մեկի տերիտորիան ա, որ քեզ լավության կարգով թողում ա ապրես, անկախ նրանից թե ինչքան լավ… անձամբ ես ոչ համարում եմ դրանք երկրներ ոչ էլ կուզենամ ապրել տենց երկրներում…Ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես. եթե ժողովրդավարության ուղին ընտրած երկրում չեն հավատում ընտրություններին, ուրեմն տուֆտա երկիր ա:
Բայց կան երկրներ, որ ընտրություն ընդհանրապես չկա` ժողովրդավարական չեն ու ընտրությունները համարում են տուֆտա դատարկ գաղափար, բայց հեչ էլ տուֆտա երկրներ չեն
Չկպավ ախպերս: Նախ իդեալիստական առումով` այն, ինչը խախտվում է, օրենք չէ
Պետական օրենքը խախտելը հեչ էլ դժվար չի: Դժվարությունը կայանում է ոչ թե խախտելու, այլ խախտման հետևանքները մարսելու` օրենքի կիրառումը մարսելու հետ:
Քո ասածը եթերային հասկացողություն է: Երկրում կա ոչ միայն օրենսդիր, այլև գործադիր: Այ հենց գործադիրն էլ պատասխանատու է օրենքի կիրառման համար: Եթե գործադիրը մատը մատին չխփեց` ինչ ասես կարող է լինել, բացի օրինական երկրից, որքան ել լավը լինեն օրենքները: բան չունեմ ասելու օրենքը կարգավորում և սահմանում է նաև գործադիրի վրա ազդակների մեխանիզմը, բայց դա չի նշանակում որ ուժի դեմ թղթե շերեփով են դուրս գալիս:
Կարդացել ես, թե զուտ տրամաբանորեն ես ասում?
Սովետի ճահճացման և քանդման պատճառը ոչ թե օրենքներն էին, այլ դրանց ոչ լիարժեք կիրառումը: Բացի դրանից ռեժիմը կիրառում էր ակնհայտ անօրինական (օրենքով չամրագրված) մեթոդներ: Որպես օրինակ` օրենքով որ յուրաքանչյուր մարդ կաորղ էր հարել ցանկացած կուսակցության, սակայն իրականությունում կար միայն մեկ կուսակցություն ու փորձվեր մեկը 2-րդը բացեր:
Կամ. սեփկանության իրավունքը ամրագրված էր օրենքով, ու ասեմ որ սեփականության ոտնահարման դեպ պայքարը հիանալի էր տարվում: Բայց փաստաից մեծ սեփականություն ունենալն արդեն իսկ անօրինական գործունեության կասկածներ էր ստեղծում (ինչը իրականում մեծամասամբ այդպես էլ կար) իր տհաճ հետևանքներով:
Հո հռետորական մտքեր չենՈւմ համար երկիրն ա վատ, ում համար էլ օրենքը: Էդ լավ ու վատի չափողական մեծությունները կասես?
Հիմա ոնց պիտի դատես մի երկրին,մ որի օրենքները քեզ համար անընդունելի են բայց իր քաղաքացիների համար հոյակապ օրենքներ են, կյանքն էլ կայֆավատ ա?
բա խեղճ Բրիտանիան ինչ անի, որ սահմանադրություն չունի? Թյու, ինչ ախմախ ու հետամնաց երկիր են, իսկի սահմանադրություն չունեն, որ իրանց մասին մի բան դատենք
Վիշ ջան, ամեն մեը չափում ա իր արշինով` ամեն երկիր մյուսին գնահատում է իր ունեցածի համեմատությամբ:
Օրինակ ես կասեի, որ ամեն երկրի մասին կարելի է դատել ըստ նրա քաղաքացիների համընդհանուր վիճակի և օրենքների պահպանման աստիճանի:
Միշտ չի, որ օրենքն ընդունելի է թեկուզ հենց նույն երկրի քաղաքացու համար, բայց նա կամ բողոքում է այդ օրենքի դեմ, կամ էլ ստիպված հնազանդվում, դե երրոդ տարբերակն էլ տհաճ հետևանքներ է ունենում, եթե օրենքի պահպանումը խիստ է:
Իրականում օրենքի որակական հատկությունների մասին կարելի է դատել միայն այս երեք հարթությունների համակցությամբ և հարաբերակցությամբ, ընդ որում ժամանակի որոշակի երկարության հատվածում: Օրենքի կիրառման հետանքները (դրական կամ բացասական) երևում են կամ մեկ օրում կամ տարիներ հետո:
Լոլոներ մի կարդա, մի հատ երկիր ցույց տուր, որը ազատվել է դիկտատուրայից ընտրությունների միջոցով:
Մի հատ հլը հաստ տառերովները կարդա: Էդ իշխանությունները առանց մենեջ անելու հետաքրքիր է, ո՞նց են ամեն ինչ անում ժողովդրի համար: Ապեր եթե ես երկիրը ցեխի հետ եմ խառնում, ապա դու իշխանություններին ժողովդրի վրա սիրահարված ռոմեոների հետ ես խառնում, որոնք ժողովդրի համար ամեն ինչ անում են, սկսած կոֆե դնելուց վերջացրած ինտիմ մասաժ անելով:Վիշ ջան, երկիրը քամփընի չի ապեր որ մենեջ անես… քամփընին լրիվ ուրիշ ձև ա աշխատում, դրա միակ նպատակը տիրոջ, կամ հիմնադիրի եկամուտն ա՝ ամեն ինչ արվում ա դրա համար, մարդկանց վարձելն ու աշխատավարձեր տալը… իսկ երկիրը ճիշտ հակառակը իշխանություններն ամեն ինչ պետք ա անեն ժողովրդի համար… էդ ժողովուրդն ա նրանց վարձել՝ աշխատանքի ընդունել… ընենց որ քո "մենեջերիալ սկիլերդ" ստեղ տեղին չի… էսի ցեխ չի…
Si vis pacem, para bellum
Varzor (18.10.2011)
Դե դու ասա, որ երկրներ չեն, իսկ այդ երկրի քաղաքացին սաղ օրը կայֆավատ ա լինում ու քո ու իմ նմանների վրա էլ սաղ օրը ղժում ա
Դու համարես, չհամարես, բայց առանձին պետություններ են, իրենց սահմաններով ու միջազգային ավելի մեծ հեղինակությամբ:
Թե չէ քեզ թվում ա, որ քո ապրած երկիրը ինչ-որ մեկի (կամ մի քանիսի) տերիտորիան չի? Ախպեր, էս ինչ ռոզվի եք նայում կյանքին ...
Տեսնում ես? Այս գնահատականները ոչ մի չափողական-մաթեմատիկական հիմնավորում չունեն, ընդամենը սուբյեկտիվ և զգայական են: Գործնականում ոչ մի լիարժեք փաստարկ չես կարող բերել թե ինչու դրանք "երկիր չեն", բացի քո անձնական ու սուբյեկտիվ դրույթներից
Չե խի? Հեսա կբերեն Մերձբալթյան երկրների, Լեհաստանի ու էլի նախկին մի քանի լագերային երկրների օրինակները
խի՞… ամեն տարի սենատորները չերեզ Հայ Դատ մեզ են կապնվում "համայն կալիֆորնիահայությանը", էլ չեմ ասում որևէ զգայուն օրենքի ընդունման համար ինչքան դեբատներ ու բացատրական աշխատանքներ են գնում…
եթե քաղաքական ուժը փոխվում ա ընտրությունների արդյունքում, ապա դա չի նշանակում որ բոլոր օրենքները պիտի փոխվեն… եղած օրենքներով էլ է կարելի քաղաքական կուրսը փոխել…Հարգելի իմ քաղաքագիտության գիտակ, քաղաքական ուղին ընտրելու ու կիրառելու համար առաջին գործիքները օրենքներն են ու օրենսդրությունն է։ Եթե էս պարզ բանը դու չես կարում պատկերացնես, մնացած ասածդներ ընդամենն քարոզ են։
Վա՞յ… բա ես կարծում էի կարելի ա գնալ քաղաքապետարան ու էն "կոյուղու" սկզբմունքով լուծել էդ հարցը, նամանավանդ որ տենց դեպքերը "մասսայական չի, հատուկենտ ա"…Տեղյակ եմ... պայքարելու ձև ես ուզում ասե՞մ... գիշերով մտնում են, ինչ կա չկա ավիրում են, դուրս են գալիս։ Եթե ավելի լավ տարբերակ գիտես, ասա..
ապեր էսքան գրում ենք թե հասարակության համար ո՞ր միջոցներն են ավելի էֆֆեկտիվ իշխանությունների ու օրնքներ վրա ազդելու, վերջգում պարզվում ա "գիշերով մտնում են, ինչ կա չկա ավիրում են, դուրս են գալիս։"…
Ապեր ես անամոթ մարդ եմ, ամոթ-աբուռ չունեմ… բայց դու մեկ ա իմ գրածը սխալ ես կարդում… գրել եմ եթե… դու էլ ասա իմ համար հավասար են, ես էլ կասեմ տենց բան չի կարող լինել, քանի որ անվտանգություն ընենց պետք ա կազմակերպվի որ մարդու ազատությանը չխանգարիԳոնե մի քիչ ամոթ ունեցի ու գրածներս մի խեղաթյուրի... ցույց տուր մի գրառում, որտեղ ես անվտանգությունը ազատությունից գերակա եմ դասել։ Ընդհակառակը, միշտ ասել եմ, որ բոլոր իրավունքները իրար հավասար են, ու ոչ ոք չի կարող դրանց միջև տարբերակում դնել՝ ըստ կարևորության։
Chuk (19.10.2011)
Ստիպված եմ օրինակ բերել:
Օրինակ.
Oրենք1: ՀՀ նախագահը պարտավոր է մտածել ժողովդրի բարօրության մասին:
Oրենք2. ՀՀ կառավարությունը պարտավոր է ամեն ինչ անել ժողովդրի սոցիալական կենսամակարդակը բարելավվելու համար:
Պարտկերացնու՞մ ես այս օրենքները որ կատարվեն ինչքան լավ կլինի ամեն ինչ:
Չգիտեմ, հասկանալի է՞, թե՞ չէ:
Իսկ դու կարդացել ե՞ս ՀԽՍՀ օրենքները: Կարող ե՞ս ասել, եթե դրանք այդքան լավն էին, ինչու են փոխվել:
Si vis pacem, para bellum
Այս պահին թեմայում են 4 հոգի. (0 անդամ և 4 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ