մի անգամ, երբ դեռ դեռահաս էի ու տատանումների մեջ, մի հատ խելոք ծյոծյա սենց մի բան ասեց. կինը պետք ա քսվի, հակառակ դեպքում փնթիություն ա, բայց
կինը պետք ա նենց քսված լինի, որ չհասկանաս թե որտեղ ա կոսմետիկան
Այսինքն էդ ներկակարությունը պետք ա դառնա ներդաշնակ գեղանկարչություն, որ նայելիս հաճելի լինի, գեղագիտական հաճույք պատճառի:
Ու վաբշե, գնալով սկսում եմ համոզվել, որ կինը հենց գեղագիտական հաճույք պատճառելու համար ստեղծված երևույթ ա, մնացած բաները՝ խելք, գիտելիք և այլն, արբանյակային հատկանիշներ են, որոնք կարող են լրացնել էն առաջին /գեղագիտական հաճույքի/ առաքելությունը, բայց երբևէ չեն կարող փոխարինել, ու վատագույնն ա՝ երբ խանգարում են
Ու ընդհանրապես, հենց տղամարդը սկսում ա առաջնահերթությունը տալ կնոջից այլ սպասելիքների, քան հենց գեղագիտական հաճույքը փնտրել, գտնելն ու պարզապես վայելելն ա, մեծն դառնությունների ու հիասթափությունների ա ռաստ գալիս էդ տղամարդն իր կյանքում, ու հաճախ էդպես էլ չի հասկանում թե աղբյուրը էդ դառնությունների որտեղից էր գալիս, էնքան որ խրվում ա էդ թյուրիմացական սպասելիքների ու դրանց չարդարացման ճահճում, դեռ մի բան էլ կարող ա սկսի իրեն մեղադրել…
Էջանիշներ