Մի անգամ ձայնագրման ստուդիաներից մեկում ֆիլմի կրկնօրինակման էի: Ձայնագրման ռեժիսորի հետ էլ արդեն նորմալ հարաբերությունների մեջ էի: Այդ օրը ինձ պետք էր մի բան ձայնագրել, որը հետագայում պետք է օգտագործեի հաղորդումներից մեկում: Եվ քանի որ տանը համապատասխան տեխնիկա չունեի, որոշեցի նրան ասել, հույս ունենալով, որ կօգնի և կթույլատրի ֆիլմից հետո իր մոտ արտահերթ, (իր ստուդիայի հետ կապ չունեցող) մի բան ձայնագրեմ, որպեսզի առավելագույն որակ ստանամ, որից հետո գցի flash-իս մեջ ու տա ինձ: Ասեց խնդիր չկա: Ձայնագրվեցի, վերջացրի և մտքումս մտածեցի, թե ինչպես «լավության տակից դուրս գամ»: Գնացի, կողքի խանութներից մեկից ինչ-որ բան գնեցի (կոնկրետ չասեմ, թե ինչ... բայց էնպիսի բան չէր, որ էսպես ասած ամոթ լիներ) և եկա ետ ու դա տալով նրան՝ շնորհակալություն հայտնեցի արած լավության համար: Որից հետո ինքը մի պահ զարմացած նայեց ու ետ տվեց դա ինձ, շատ վրդովված, ասելով, որ դեռ մարդկությունը չի վերացել և այլն և այլն...: Մի խոսքով, ինձ սխալ հասկացավ: Դրանից հետո մոտ 3 օր մտածում էի, կարո՞ղա նեղացելա.... ինչ ամոթ բան ստացվեց և այլն....
Հետո վերջում պարզվեց, որ իրոք նեղացել էր:
Հիմա բացածս թեմայի իմաստը այն է, որ ինչպե՞ս անես, երբ մեկը, որը քեզ հետ մոտիկ ու ընկերական հարաբերությունների մեջ չէ, և հանկարծ պահի բերումով ինչ-որ լավություն է անում: Լավության տակից ինչպե՞ս դուրս գաս.... էնպես, որ ոչ նա նեղանա, որ ինչ-որ շնորհակալական ժեստ չստացավ, կամ էլ հակառակը, ինչ-որ վերաբերմունք ցուցաբերես, բայց էլի նեղանա, համարելով դա արհամարական ինչ-որ բան: Ի՞նչ անել այս դեպքում: Եվ եթե նման դեպքեր ձեզ հետ պատահել են, պատմեք:
Մեջբերել
Նման դեպքերում, եթե լավության տակ մնալը քեզ համար ինքնասիրության խնդիր է կամ նման մի բան (դե, կարող է, ասենք, այն մարդը, որից ստիպված ես եղել լավություն ընդունել, այնքան էլ քեզ դուր չի գալիս ու չես ուզում նրա նման մարդու լավության տակ մնալ), ապա կարող ես ուղղակի սպասել հարմար առիթի, երբ դու էլ իրեն պետք կգաս, կամ էլ թեկուզ առանց հատուկ պետք գալու, թեկուզ ինչ–որ աննշան առիթով ինչ–որ հաճելի բան անել նրա համար։ Իսկ լավագույն տարբերակն, իմ կարծիքով, պարզապես անհրաժեշտության դեպքում միշտ պատրաստակամ օգնելն է։ 
Բյուրակն-ի խոսքերից
Էջանիշներ