Դիակիզարաններ Հայաստանում

[Koms]

Մի թեմայի մասին ուզում եմ, որ խոսենք, չնայած` շատ “նրբանկատ” է: Վերջերս ՀՀ Ազգային ժողովը ընդունեց “Հուղարկավորության մասին” օրենքը, որտեղ նախանշված են Հայաստանում արդեն դիակիզարաններ ստեղծելու վերաբերյալ դրույթները:

Հետաքրքիր կլիներ իմանալ ձեր կարծիքները: Հնարավոր է արդյո՞ք Հայաստանում դիակիզման “ավանդույթի” ներդնումը, թե՞ մենք շարունակելու ենք հանգուցյալներին հողին հանձնել “ավանդական” տարբերակով` մեր սակավահող հայրենիքում օր-օրի ընդլայնելով գերեզմանոցների տարածները: Ասեմ որ, օրինակ, Ավանում ու Զեյթունում գերեզմանների տարածքներն բառիս բուն իմաստով արդեն “մուտք են գործել” բնակելի շենքերի բակերը, որն ուղղակի շատ տհաճ է:

[Chuk]

Կարծում եմ, որ ավանդույթը բավական մեծ արագությամբ մուտք կգործի մեր կենցաղ:
Անձամբ ես այդ օրենքի կողմնակիցն եմ:

[NetX]

Կողմնակից եմ, Երևանի տարածքի 10% գերեզմանոց է,
էլ չասեմ 1քմ տարածքը ինչքանով պետքա ձեքք բերես,
Կարծում եմ 10-20 տարվա ընթացքում մեծամասնության կողմից նորմալ կընդունվի:
Իսկ եկեղեցին դեմ է, քանի որ ավետարանում կան հետևյալ խեսքերը, "Հող էիր, հող դարձար..."

[kiki]

ձիշտ եք իհարկե , բայց ախր մի բայց կա...մարդուն մի տեղ է հարկավոր գնալու համար...որ իմանա այդ տեղը իբր կորցրածին ավելի մոտ է...հասկանում եք ...???

[Chuk]

ձիշտ եք իհարկե , բայց ախր մի բայց կա...մարդուն մի տեղ է հարկավոր գնալու համար...որ իմանա այդ տեղը իբր կորցրածին ավելի մոտ է...հասկանում եք ...???

Իսկ ո՞վ է ասում, որ այդ տեղը չի լինի: Հո հետո մոխիրը Կիևյան կամուրջից չենք թափելու՞: Հատուկ կարասներով հատուկ տեղերում (անունները չգիտեմ, էլի գերեզմանատուն անվանենք) պահվելու են: Ու միշտ էլ կարելի է այցելել:

[Benadad]

Իսկ ո՞վ է ասում, որ այդ տեղը չի լինի: Հո հետո մոխիրը Կիևյան կամուրջից չենք թափելու՞: Հատուկ կարասներով հատուկ տեղերում (անունները չգիտեմ, էլի գերեզմանատուն անվանենք) պահվելու են: Ու միշտ էլ կարելի է այցելել:

հա ու հնդիկների նման սրբության պես մեռելի փոշին կդնենք սեռվանդի գլխին ու դեմը խունկ կծխցնենք, հա ստեղ մեկե եկեղեցին, չէ, այլն քրիստոնեությունը……………

[NetX]

ձիշտ եք իհարկե , բայց ախր մի բայց կա...մարդուն մի տեղ է հարկավոր գնալու համար...որ իմանա այդ տեղը իբր կորցրածին ավելի մոտ է...հասկանում եք ...???

Սափորը կարող է բերվել տուն, ինչպես հանգիստ անում են շատ տեղերում և միյուս
տարբերակը, որ այդ տեղի հարևանությամբ կառուցվում է շատ մեծ ստեդ-պատ որի դարակներում ել փակվում և պահվում է սափորը

[kiki]

գիտեմ , հարգելիներս, բայց դա ուրիշ է ...տանը թողնելը միայն սարսուռ է առաջացնում...իսկ պատը ...ինչ-որ անհասկանալի է...գնում ես պատի մոտ ու ...ինչ որ մոխիրի այցելում...մի խոսքով, երևի դեռ խորթ է...

[Hay_XY]

Իսկ եկեղեցին դեմ է, քանի որ ավետարանում կան հետևյալ խեսքերը, "Հող էիր, հող դարձար..."

Է մոխիրն էլ նույն հաջողությամբ կարող է հող դառնալ

[Rhayader]

Անձամբ ինձ բնավ չի ուրախացնում մահվանից հետո անշարժ գույք ունենալու պերսպեկտիվան: Նամանավանդ ճոռոմ մահարձանների ու դամբարանների հարևանությամբ, որոնցով լիքն են հայկական գերեզմանոցները: Մի քանի անգամ դամբարաններ եմ տեսել, որոնց դռները բանալիով փակվում էին: Ինչ է, վախենում էին, որ մեռելը դու՞րս կգա:
Դիակիզարան, հետո մոխիրը քամուն տալ՝ ահա իմ ընտրությունը: Կյանքի ընթացքում ես կապրեմ, մահվանից հետո աշխարհի հետ կապող ոչինչ պետք չի:
Բավականին տխուր է նայել, ինչերի են մարդիկ գնում, որ հետմահու կյանքի գոնե պատրանքը պահեն:

[Enigmatic]

հա էժան և որկաով, բայց հլը մի պահ պատկերացրեք հոգեբանորեն ոնց կտանջվեք, երբ իմանաք որ ձեր հարազատը վառվելու է

[milkyway]

Անցած տարի պապս մահացավ ,ու ահավոր մեծ պրոբլեմ էր թաղելու տեղը: Ու ես անձամբ շատ կուզենամ ապրեմ գոնե էնքան մինչեւ դիակիզարանը պատրաստ լինի:
Բայց դե մեռնելուց հետո երեւի մեկ կլնի...

[Աբելյան]

Ես էլ եմ կողմ:

[Pantera]

Դիակիզարանները, անշուշտ, ավելի հարմար են մեր կենցաղում օգտագործելու համար՝ շատ ու շատ պատճառներով, բայց եկեք փորձենք հարցին նայել մի ուրիշ անկյունից:
Եթե չեմ սխալվում, մեր Հայ Առաքելական Եկեղեցին դիակիզումը չի ընդունում հետևյալ պատճարներով՝
Աստվածաշնչում ասվում է, որ մարդը ստեղծվեց հողից, ու մեր եկեղեցին հետևում է դրան՝ հողին ետ հանձնելով, հենց հողից ստեղծված մարմինը:

Ինքս դեմ չէի լինի դիակիզմանը, սակայն դրա չընդունման պատճառները կհարգեմ, կհասկանամ ու կհետևեմ:
Մարմինը Աստված է տվել մարդուն ու պետք է հանձնել այն էնպես՝ ինչպես ստացել ենք: Ինչու եմ այս հետևությունն անում? Քանի որ Աստված նշում է, անգամ, թե մարմնի վրա նշաններն ու զարդերը, անբնական վերաբերմունքները՝ անցանկալի են Նրան...
Մարմինը մեր անձի տունն է ու պարտավոր ենք այն պահպանել մաքուր ու վերաբերվել դրան հարգալից՝ ինչը ոչ բոլորիս է հաջողվում դա անել, ցավոք: Հիմնականում՝ մենք այն օգտագործում ենք որպես հաճույքի պարագա

Ինչ կասեք? կուզենամ լսել այլ մտքեր՝ որոնք ինձ էլ կմտքափոխեն, խնդրեմ:

[Մելիք]

Դիակիզարաններին դեմ չեմ, բայց ես չէի ուզի տենց հեռանալ էս աշխարից: