Մի վախ էլ հիշեցի, որ բանի տեղ չեմ դնում ու չգիտեմ ինչ անել դրա հետ: Անընդհատ շտապում եմ, անընդհատ մի բանից ուշանում եմ, եթե նույնիսկ չեմ շտապում: եթե դաս ունեմ անելու, գեղարվեստական գիրք կարդալու, մեյլ ստուգելու, անկարևորից սկսում եմ, որ հետո կարևորն անեմ ու միշտ ակրևորը չեմ անում: Անհանգստությունից խաղում եմ խաղեր ու ժամանակը անցնում ա, ես էլի եմ անհանգստանում ու ինձ վրա բարկանում, որ էլի չպարապեցի, բայց արդեն ինձ կառավարել չեմ կարողանում:
Այ հիմա փոխանակ դաս անեմ, անգլ, եսիմ ինչ, ընդ որում աշխատողները բոլոր գործուղման են, կողքից խանգարող չկա, գործ էլ չկա անելու ու էլի անհանգստանում եմ, գործից չեմ ուշանում ու ոչ մի րոպե շուտ չեմ գնում ու էլի անհանգստանում եմ, կարծես վատ բան եմ անում: Նույն հաց ուտելիս շտապում եմ, ոնց որ ժամանակ չունեմ ոչ մի բան անելու ու էդպես էլ ոչ մի բան նորմալ չեմ անում, նորմալը իմ հասկացմամբ էլի:
Ֆոտոն-ի խոսքերից
Մի վախ էլ հիշեցի, որ բանի տեղ չեմ դնում ու չգիտեմ ինչ անել դրա հետ: Անընդհատ շտապում եմ, անընդհատ մի բանից ուշանում եմ, եթե նույնիսկ չեմ շտապում: եթե դաս ունեմ անելու, գեղարվեստական գիրք կարդալու, մեյլ ստուգելու, անկարևորից սկսում եմ, որ հետո կարևորն անեմ ու միշտ ակրևորը չեմ անում: Անհանգստությունից խաղում եմ խաղեր ու ժամանակը անցնում ա, ես էլի եմ անհանգստանում ու ինձ վրա բարկանում, որ էլի չպարապեցի, բայց արդեն ինձ կառավարել չեմ կարողանում:
Մեջբերել
Էջանիշներ