Ես վախենում եմ հիմար մարդկանցից:
Իսկ ամենից շատ...վախենում եմ մենակությունից…
Ես վախենում եմ հիմար մարդկանցից:
Իսկ ամենից շատ...վախենում եմ մենակությունից…
ամենաշատը վախենում եմ....... ատամնաբույժերից. ուրիշ վախեր ոնց որ թե չունեմ
Մի ժամանակ ես էլ էի ատամնաբույժներից վախենում։ Հիշում եմ, երբ մեր դպրոցի ատամնաբույժին փողոցում էլ, որ տեսնեի, անմիջապես սիրտս թուլանում էր։ Էլ չեմ ասում, որ մի անգամ դպրոցում փախել եմ ատամնաբույժի մոտից։ Իսկ ատամնաբուժական աթոռին նստեցնելու համար ինձ հարկավոր էր ժամերով համոզել։
Բայց այդ վախը հիմա լրիվ անցել է։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
ամպայման ,եթե միայն դու ուզես,և ինքդ հասկանաս ու ըմբռնես ,որ վախենալ բնավ հարկավոր չէEsmeralda-ի խոսքերից
Լեգնա ջան.... շատերն են այդպես ասում ինձ.... բայց վախս չի անցնում.... բայց ես հույս ոնեմ, որ կանցնի, քանի որ մի բան եմ նկատել.... երբ կողքիս լինում է ինձնից վախկոտ մարդ... ես այնքան քաջ եմ դառնում, որ կարող եմ գիշերա կեսին դուրս գալ ու գնալ խանութ...
Գուցե իմ վախենալու պատճառն այն է, որ միշտ իմ կողքին եղել է մի մարդ, որն ինձնից անվա՞խ է....
Ты так хотел побед -
так забирай свой приз...
Իսկ ո՞նց ես անցկացրելUluana-ի խոսքերից
Իսկ ինձ մոտ ճիշտ հակառակն է: Ուժեղ մարդկանց մոտ չեմ վախենում, որովհետև պաշտպանված եմ զգում, իսկ ինձնից վախկոտի մոտ լրիվ հուսահատվում եմ:Esmeralda-ի խոսքերից
Ne inducas in tentationem...
Դե, երեխա ժամանակ ատամների հետ կապված խնդիրներ շատ ունեի, գիտեի, որ ատամնաբույժի ձեռքն ընկնեմ, ինձնով երկար է զբաղվելու, իսկ ֆիզիկական ցավի չէի դիմանում, դրա համար էլ տարիներ շարունակ համառորեն խուսափում էի ատամնաբույժի մոտ գնալուց, բայց մի օր, երբ արդե բավականին մեծ էի, ուղղակի այլ ելք չունեի, ստիպված գնացի՝ էլի վախը սրտումս , (դրանից առաջ վերջին անգամ կաթնատամս էին հանել ), պարզվեց, որ երբ ցավազրկող դեղ են սրսկում, բոլորովին էլ ցավ չես զգում, այ դրանից հետո էլ այլևս չէի վախենում ու նույնիսկ հաճույքով էի գնում, որովհետև գիտեի, որ ցավ չի լինելու, բացի դրանից ազատվելու եմ ինձ տանջող խնդրից: Բա, այդպիսի բաներ:էս_ինչ_սոված_եմ-ի խոսքերից
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ես էլ նույն պրոբլեմն ունեի: Հետո պատահաբար ընկա մի շատ լավ ատամնաբույժի մոտ, ու ինքն իմ մեջից լրիվ վերացրեց էտ վախը , որովհետև նախ ինքը շատ բարցր կարգի պրոֆեսիոնալ է , հետո աշխատում էր լրիվ նոր և բարցրորակ գորցիքներով, և արանց սրսկելու ել բուժման ընտացքում ոչ մի բան չեմ զգացել (կարոգ եմ տեղը ասել ):
Ասել կուզեմ, որ ցավալով բուժումը լրիվ բժշկից է կախված:
Կարծում եմ բոլորիս ել հատուկ է այս զգացումը:
Այստեղ գրենք, թե ինչից ենք ավենից շատ վախենում:
Ես`ամենից շատ վախենում եմ կորցնելուց մտերիմի, ընկերոջ, հարազատի, սիրո:
Դուք?
Ծանոթության համար լավ ժամանակ է
գարունը` երբ շուրջդ ամեն ինչ կենդանանում է,
ամառը` երբ սկսվում է անպատասխատվության սեզոնը,
աշունը` քանի որ տարին ավարտվում է, և միայնակ մնալու հեռանկարը վախեցնում է,
և ձմեռը` երբ ջերմության և կրքի փափագ կա:
Արդյոք արժե՞ նշել, թե մենք ինչից ենք վախենում՝ մարդկանց առաջ բացելով մեր խոցելի տեղերը...
Ты так хотел побед -
так забирай свой приз...
հարազատներիս կորցնելուց ... ու կյանքս անիմաստ անցկացնելուց ...
չեմ պատկերացնում մի մարդու, որ զգացումը չունենա` ինչ որ մի հարցում,
Life is too short...
Երկու բանից եմ շատ վախենում: Մեկը մութ փակ տարածությունն է, մյուսը՝ հարազատներիս կորցնելը, բայց ուրիշ, հոգևոր իմաստով:
Ես վախենում եմ Թիթեռներից, իսկ եթե ավելի վեհ բաներից ասեմ ,ուրեմն հիասթափվելուց
"'Пить, так пить' - сказал котенок и пошел топиться"
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ