Իսկ ես երկու տարբերակ եմ շատ լավ պատկերացնում:
1. Պառկել ռելսերի մեջտեղը: Դրանից քեզ ոչինչ չի լինի:
2. Հանգիստ դուրս գալ մեջից, որովհետև ո՜նց էլ լինի, մեկն իրա ձեռքը կմեկնի:
Ինստռուկցիա՝
Առաջին կետն ավելի մանրամասն:
Գնացքը գալիս է ու քեզ մնացել է ամենաշատը 5 վայրկյան: Շուտ հանում ես հագիդ կուրտկան կամ այն, ինչը կարող է խանգարող հանգամանք լինել, ու շուտ պառկում ես ռելսերի մեջտեղը: Եթե իհարկե չաղո չես, լավ տեղ կանես:
Երկրորդ կետն ավելի մանրամասն:
Հնարավոր տարբերակները՝
1. Մետրոն դեռ չի եկել: Էդ դեպքում հանգիստ կարող ես դուրս գալ:
2. Առաջին վագոնը քեզ կհասնի մոտ 10 վայրկյանից: Էդ ընթացքում, եթե թունելի վերջին՝ ժամացույցին մոտ ես, կարող ես բավականին առաջ գնալ: Վագոնը քեզ չի կպնի, դու էլ հանգիստ կարող ես դուրս գալ:
3. Վագոնը քեզ կհասնի մոտ 5 վայրկյանից: Էդ դեպքն ունի 2 ենթակետ՝
1. Կամ դու ինքնուրույն ես դուրս գալիս:
2. Կամ քեզ ինչ-որ մեկն օգնումա դուրս գալ:
Ֆոտոն-ի խոսքերից
Մի վախ էլ հիշեցի, որ բանի տեղ չեմ դնում ու չգիտեմ ինչ անել դրա հետ: Անընդհատ շտապում եմ, անընդհատ մի բանից ուշանում եմ, եթե նույնիսկ չեմ շտապում: եթե դաս ունեմ անելու, գեղարվեստական գիրք կարդալու, մեյլ ստուգելու, անկարևորից սկսում եմ, որ հետո կարևորն անեմ ու միշտ ակրևորը չեմ անում: Անհանգստությունից խաղում եմ խաղեր ու ժամանակը անցնում ա, ես էլի եմ անհանգստանում ու ինձ վրա բարկանում, որ էլի չպարապեցի, բայց արդեն ինձ կառավարել չեմ կարողանում:Այ հիմա փոխանակ դաս անեմ, անգլ, եսիմ ինչ, ընդ որում աշխատողները բոլոր գործուղման են, կողքից խանգարող չկա, գործ էլ չկա անելու ու էլի անհանգստանում եմ, գործից չեմ ուշանում ու ոչ մի րոպե շուտ չեմ գնում ու էլի անհանգստանում եմ, կարծես վատ բան եմ անում: Նույն հաց ուտելիս շտապում եմ, ոնց որ ժամանակ չունեմ ոչ մի բան անելու ու էդպես էլ ոչ մի բան նորմալ չեմ անում, նորմալը իմ հասկացմամբ էլի:
Մեջբերել
(փրկեք ինձ... ծիծաղից, ուրիշ բան չմտածեք):
Էջանիշներ