Monk-ի խոսքերից
Շուրջը կանգնողներն ասացին. «Աստծու քահանայապետին ես հայհոյում?»: Եւ Պօղոսն ասաց. «Չգիտէի, եղբայրնե’ր, որ քահանայապետ է, քանի որ գրուած է` քո ժողովրդի իշխանին չպիտի հայհոյես» (Գործք 23.1-5):
հարգելի սարկավագ, խոսքս հայհոյանքների մասին չէ, քանի որ ոչ միայն Կաթողիկոսին հայհոյողներն են սխալ, այլ ընդհանրապես ՉՊԵՏՔ Է հայհոյել որեվէ մեկին, ինձ համար օրինակ տարբերություն չկա ում են հայհոյում Կաթողիկոսին թե սովորական մարդուն, դա միանշանակ ՍԽԱԼ Է: բայց եկեք տարբերակենք հայհոյանքը քննադատությունից, օրինակ երբ փողոցում կանգնած պոռնիկին ասում են -պոռնիկ, արածդ սխալ է- սա հայհոյանք է թե քննադատություն՞, երբ Կաթողիկոսին հրապարակավ հավատացեալները կոչ են անում նկատողություն տալ մի ոմն քահանայի, այո ոմն ամբարիշտ քահանայի որը իրեն իրավունք է վերապահում մարտի 1-ի զոհերին կոչել "այսպես կոչված անմեղ զոհեր", ինչ է սա հայհոյանք թե քննադատություն, ինչպես կարող է օծում ունեցող անձը զոհերին կոչել "այսպես կոչված անմեղ զոհեր", լավ ասենք թե նրանք անմեղ զոհեր չեն, շատ մեղավոր են, միթե կարելի է Հայ Եկեղեցու քահանային նման կերպ արտահայտվել մեղավոր հավատացեալների մասին, ու սա կատարվում է Կաթողիկոսի լուռ համաձայնությամբ, այլապես այդ քահանան կպատժվեր, երբ անկեղծ զարմացած հավատացեալները հարց են ուղղում առ այն թե ինչպես եղավ որ Վեհափառի երկար տարիներ ընդամենը աբեղա եղած եղբայրը շատ կարճ ժամանակում դարձավ եպիսկոպոս ու ամենամեծ թեմերից մեկի առաջնորդը, իսկ նորաօծ քրոջ տղան Սեվանի վարժարանի տեսուչը, սրանք հայհոյանքներ են թե քննադատություն՞, երբ հարց է ուղղվում Վեհափառին առ այն թե որտեղ էր մինչեվ մարտի 1-ը, ինչու չեր գալիս ու հորդորում "մոլորյալ" հոտին ճիշտ ուղղու վրա կանգնելու համար, դա հայհոյանք է թե քննադատություն՞, քանիսն են օծյալներիցդ գնացել ու մտել ժողովրդի մեջ, հորդորել նրանց, միայն չասես որ մամլո հաղորդագրություն եք հրապարակել, Եղիշեն, Խրիմյան Հայրիկը մամլո հաղորդագրություններ չեին հրապարակում, այլ գնում ու կանգնում էին ժողովրդի մեջ, ի վերջո արդեն 10 տարի տեվող անարդարությունների ժամանակ , մի օր կանգնել եք հավատացեալների կողքին՞, մի օր բռնել եք ամբարիշտ ձեռքը՞, մի օր արդարության կարոտներին սփոփել եք՞, փարիսեության ժամանակները ցավոք վերադարձել են, երբ Մատաղիսի գործով անմեղների էին դատում, ԴՈՒՔ Պիղատոսի պես լվացել էիք ձեր ձեռքերը, ասելով թե դա ձեր խնդիրը չէ, դուք դատարան չեք, իսկ մեկը ձեզանից գնաց արդյոք այդ մեղադրյալների մոտ, սփոփելու նրանց, եթե մարդասպան էին, նրանց դարձի կոչելու, չէ որ հոգիներ էին կորչում այնտեղ, չէ որ հենց սա է ձեր առաքելությունը ու կոչումը, կրկնում ու կրկնում եք թե չեք խառնվում քաղաքականությանը, երբ հայտնի սրբազաններից մեկը ՍՍ-ի հետ քարոզչություն եր անում, դա ինչ էր՞ երեվի ընկերական զբոսանք, հասկանում եմ ձեր մոտ էլ կա "համազգեստի պատիվ" կոչվածը, բայց մի պահ բացեք ձեր աչքերը, դուրս եկեք եկեղեցիներից դեպի մարդիկ, կյանքի կոչեք ձեր ՍԵՐՏԱԾ կենաց խոսքերից գոնե մի փոքր մասը, այլապես Կյանքի Խոսքը մնալու է որպես ՍԵՐՏԱԾ դաս, կամ անգիր արած պատմվածք ձեր համար:
Մեջբերել
Էջանիշներ