Մեջբերում Riddle-ի խոսքերից
Այո, ու անհեթեթության գագաթնակետին է հասնում այն, որ հարսի տան բակում տղայի ազգականները շոու են կազմակերպում պարելով հենց բակում՝ պատուհաններից կախված հետաքրքրասեր հարևաններին ի տես, և անմոռաց պահեր պարգևելով զվարճասեր հասարակությանը: Վ. Անանյանի մի խոսքը հիշեցի. «Վա՜, մեյմուն ենք պար ածո՞ւմ»: Նորմալ չեմ համարում նաև ազգուտակի կանանց՝ հարսին շոր հագցնելու նկրտումները: Նաև անտանելի երևույթ է, երբ բարեկամները հարսանիքի ժամանակ, մի մատանի տալու համար երկու ժամ պարում են հարսի առաջ: Չեմ հասկանում, հնարավոր չէ՞ այդ նվերներն ավելի քաղաքակիրթ ու պակաս ցուցադրական ձևով տալ:
ուհու, դրա համար որոշել եմ, որ իմ ապագա ամուսնուն ասելու եմ գնա եկեղեցի, ես իմ պապայի մեքենայով կգամ ... որ էդ շոուն չլինի ... ու հարևաններին էլ այդ հաճույքը չպատճառեմ ...
իսկ նվերի պարելով հանձնումը կոնկրետ մեր ազգուտակի մոտ չկա, պարզապես հայտարարում են որ հիմա բոլորը կարող են իրենց նվերները հանձնել եթե ուզում են, ու բոլորը մոտենում են առանց շուխուռի ու իրենց նվերները հարս ու փեսային հանձնում, իսկ երիտասարդությունը այդ ժամանկ պարում ու ուրախանում է , ու ոչ մեկը չի իմանում թե ով ինչ կառատանոց ու ինչ նվիրեց ...