Անիմաստ ու անցանկալի ավանդույթներ ու սովորույթներ

[Ուլուանա]

Եթե կենդանուն ստեղծել է մարդու համար, ապա հաստատ ոչ որպես սնունդ։ Կենդանիները ուրիշ շատ բաներով կարող են մարդուն օգտակար լինել, բայց մարդու համար ամեն ինչ քիչ է...
Անկախ Հիսուսի գալստից և անկախ նրա զոհաբերությունից՝ կենդանիներին զոհաբերելը, ամեն դեպքում, սխալ է։ Քո կարծիքով, մինչև Հիսուսի գալը կենդանիներին զոհաբերելը շատ տրամաբանական ու մարդկային էր, իսկ նրանից հետո դարձավ ծիծաղելի՞։ Իսկ ես կասեի, որ նույնիսկ եթե Հիսուսը երբեք էլ գոյություն ունեցած չլիներ, այդ երևույթը նույնքան անմարդկային ու անհեթեթե կլիներ։ Պետք չէ ամեն ինչ Հիսուսի հետ կապել։

[Koms]

Եկեք ճիշտ հասկանանք իրար, Հիսուսը ոչ մի կապ չունի զոհաբերության ֆետիշի հետ, այս ավանդույթը մեզ է "ժառանգվել" հեթանոսական աստվածների պանթեոնից, չմոռանանք, որ հայերը եղել են արիացի-հեթանոսներ, հետո նոր 3 դ. ընդունեցին քրիստոնեությունը:

[StrangeLittleGirl]

Հա՛, գուցե հայերի մոտ հեթանոսությունից է պահպանվել, բայց հրեաների մոտ հաստատ եղել է այդ ավանդույթը, և ես այն ճիշտ եմ համարում, քանի որ Աստված ընդունել է:

[Koms]

Ես էլ, ճիշտն ասաց, դեմ եմ այդ ավանդույթին, ինչպես նշել էր ՈՒլուանան: Մեկ մեկ տեսնում ես հեռուստաէկրանին, թե ինչպես են այդ "վիզ կտրելու" պատկերը ցույց տալիս ողջ էկրանով` սխալ է դա: Իսկ ի՞նչ դաստիարակչական պահ է դա կրում, կարծում եմ, միայն բացասական:

[Ուլուանա]

Հա՛, գուցե հայերի մոտ հեթանոսությունից է պահպանվել, բայց հրեաների մոտ հաստատ եղել է այդ ավանդույթը, և ես այն ճիշտ եմ համարում, քանի որ Աստված ընդունել է:

Աստված ընդունե՞լ է։ Նախ Աստված չէր կարող նման անմարդկային բանն ընդունել։ Բացի դրանից, եթե Աստվածաշնչում գրված լիներ, որ մարդու սպանությունն էլ է ընդունելի, էլի ճիշտ պիտի համարեի՞ր, այսինքն՝ կուրորե՞ն։ Իսկ, հետաքրքիր է, դու ինքդ կկարողանայի՞ր Աստծո համար ընդունելի այդ ավանդույթը սեփական ձեռքերով իրականացնել։ Եվ եթե ոչ, ապա ուրիշ ի՞նչ պատճառով, եթե ոչ խղճահարությունից։ Թե՞ կարծում ես, որ տվյալ դեպքում խղճահարությունը թուլության նշան է։

[kiki]

Ուլուանա, իսկական բուսակերի խոսքեր շատ բաներում քեզ հետ համաձայն եմ:
բայց Աստված իրոք կենդանիներին ստեղծել է նաև որպես մարդու համար սնունդ: Պարզապես իմ կարծիքով ամեն ոք պիտի իր համար որոշի, ուզում է ուտել, թե ոչ:
իսկ զոհաբերությունը հեթանոսության հետ մի կապեք, Աստված իրոք ընդունել է մարդկանց ի սրտե արված զոհաբերությունները: Պարզապես այն ժամանակ կենդանիները ավելին էին, քան հիմա: Մարդկանց համար ապրուստի և սնվելու միջոց էին, մի մոռացեք այն ժամանակ այսքան զարգացած չէր ամեն ինչ: Հիշեք Աբելին ու Կայենին: երբ եղբայրներից մեկը իր ամենալավ գառը զոհաբերեց, իսկ մյուսը՝ վատ մրգեր: դրանք իսկապես նրանց համար կարևոր էին, իրենց քրտնաջան աշխատանքի արդյունքն ու ապրուստ վաստակելու, կարելի է ասել միջոցը: Այդ այսօր է, որ ցանկացածը կարող է ոչ մեծ դրամով գնել գառ , կամ աքլոր...
բայց իրոք, Քրիստոսի զոհաբերությունից հետո երևի սխալ է...Աստված զոհեց իր որդուն, դրանից մած զոհաբերություն չկա...

[StrangeLittleGirl]

ՈՒլուանա> ես կենդանիներ շատ եմ սիրում և ինքս չէի զոհի: Բացի այդ, իմ զոհն արդեն մատուցվել է: Եթե Հիսուսից առաջ ապրեի, երևի ամեն ինչ այլ կերպ կլիներ... չգիտեմ...
Հետո, ես կուրորեն չեմ հավատում: Նորից եմ կրկնում, որ Աստվածաշնչի յուրաքանչյուր խոսքին սկսել եմ հավատալ երկար մտորումներից հետո: Բայց դրա համար մի քիչ նախնական հավատք էր պետք... թե չէ ամեն ինչ ուրիշ կերպ կլիներ:

[Լոս]

եսիմ.. երևի թե մարդը պիտի բուսակեր լինի.. չէ որ գիշատիչի կազմվածք չունի :Ճ

իսկ ինչ կարծիքի եք անողնաշար կենդանիների մասին? օրինակ ճիճու, խխունջ, խեցգետին..

փորձում եմ ինձ դնել ոչխար-մոռթողի տեղ ու չեմ պատկերացնում թե ենց են անում...
ինչ կատաղած/սոված բարբարոս պտի լինես որ ետ սիրուն կենդանուն ոչնչացնեն(էտ ես զգում եմ ուղղակի)

պարզապես մարդիկ տարբեր են.

[StrangeLittleGirl]

ինչ կատաղած/սոված բարբարոս պտի լինես որ ետ սիրուն կենդանուն ոչնչացնեն(էտ ես զգում եմ ուղղակի)

Հա՛, էդ իրոք ահավոր բան է: Ես միս չեմ ուտում, բայց ոչ այն պատճառով, որ խղճում եմ կենդանիներին, այլ որովհետև չեմ սիրում: Միսը տեսնելիս ես չեմ զգում կենդանուն, բայց երբ կենդանու երեսին եմ նայում ու մտածում, որ մի օր նա ճաշ է դառնալու... այ դա տխուր է

[Lionne_en_Chasse]

Հիմա մեր ավանդույթները մեծ մասը աղավաղվել են և ժողովրդի կողմից լրիվ ուրիշ իմաստով են ընկալվում : Վերցնենք հենց "կարմիր խնձորը" , ինչքանով ես եմ տեղեկացված հնում դա ամուր ընտանիքի ու պտղաբերության խորհրդանշ է եղել , այլ ոչ հենց հարսի կուսության հաստատումը ( դե բնականաբար այն ժամանակ ուրիշ տարբերակ չկար էլ ): Իսկ հիմա դա այնքան գռեհիկ ու հիմար իմաստ է ստացել ...
Շատ հարսանեկան ավանդույթներ ինձ համար ուղղակի անհասկանլի են: Ախր էնքան անհեթեթ բաներ կան....Զզվում եմ հատկապես տրնդեզ-ի ժամանակ կրակի վրայով թռնելու սովորույթից, ոնց որ նախանադրի հնդաֆրիկայան ցեղերի ծիսակատարություներից լինի: Գիտեմ որ դա հեթանոսական ժամանակաշրջանից եկած սովորույթ է, բայց մեր հայերը էնքան " չոբանավարի" են անում, որ կողքից նայելուց մի տեսակ սարսուռ է մարմնովդ անցնում, կարծես մարդակերների շրջապատ ընկած լինես ...չեմ սիրում

[Վազգեն]

Զզվում եմ հատկապես տրնդեզ-ի ժամանակ կրակի վրայով թռնելու սովորույթից, ոնց որ նախանադրի հնդաֆրիկայան ցեղերի ծիսակատարություներից լինի: Գիտեմ որ դա հեթանոսական ժամանակաշրջանից եկած սովորույթ է, բայց մեր հայերը էնքան " չոբանավարի" են անում, որ կողքից նայելուց մի տեսակ սարսուռ է մարմնովդ անցնում, կարծես մարդակերների շրջապատ ընկած լինես ...չեմ սիրում

Իսկ ինձ տրնդեզը դուր գալիս է։ Նույնիսկ եթե ենթադրենք, որ «ոնց որ նախնադարի հնդաֆրիկյան ցեղերի ծիսակատարություներից լինի», ես էլի դրա մեջ վատ բան չեմ տեսնում։ Դրանից հո՛ մենք վայրենի չդառա՞նք։

[Lionne_en_Chasse]

Դե իհարկե վայրենի չդառանք, պարզապես ես չեմ սիրում ...հիշում եմ փոքր ժաման ոնց էին ստիպում թռչել ինձանից բարձր կրակի վրայից ...բռռռռ

[Արշակ]

Մի հատ անդուր ժամանակակից սովորույթի մասին էլ ասեմ։
Տրանսպորտում ծանոթների իրար փոխարեն վճարելը։ Ինչքա՜ն անդուր, հիմար իրավիճակներ են առաջանում դրա պատճառով։

Երկու ծանոթ մարշուտկայի մեջ իրար հանդիպում են, մեկը մտքերով տարված մյուսին չի նկատում, իսկ մյուսը մտածում է. «Երևի չտեսնելու է տալիս, որ տեղս չստանա»։ ՈՒ ինքն էլ է չտեսնելու տալիս։ Կամ կարող է երկուսն էլ նույն բանը մտածեն ու երկուսն էլ չտեսնելու տան։ՈՒ այդպես ամբողջ ճանապարհը կարող է իրար կողք կողքի գնան՝ ձևացնելով, որ իրար չեն տեսել։

Կամ մի հեռավոր ծանոթի ես հանդիպում ու չգիտես, տեղը ստանա՞ս, թե քեզ նա նույնիսկ չի էլ հիշում։

Կամ մարդու ձեռքին փող չկա, իսկ հարմար մարշուտկան գալիս է՝ մեջը լիքը ծանոթ։ Ստիպված չի նստում, որ խայտառակ չլինի։

Կամ էլ ծանոթդ տեղդ վճարում է, իսկ քո հետ ուրիշ ծանոթ էլ կա, որը մյուս ծանոթիդ ծանոթ չի։ Չես իմանում՝ հիմա դու էլ մյուս ծանոթիդ տեղը վճարե՞ս, թե՞ սուս-փուս իջնես։

Կամ կասկածում ես, որ ծանոթիդ կողքը նստած մարդը ծանոթիդ ծանոթն է ու չգիտես, մի հոգու փոխարեն ստանա՞ս, թե երկու։ Հո չե՞ս հարցնի. «Կարողա՞ ինքը քո ծանոթն ա»։

Կամ էլ մարշյուտկայի վերջում քո համար հանգիստ նստած ես, մեկ էլ գալիս ու դիմացը նստում է հարևան աղջիկը կամ ուսուցչուհիդ ու ինքը պիտի քեզնից շուտ իջնի։ Ստիպված, քեզ պատռելով, վերջից մի կերպ փողը փոխանցում ես վարորդին, թե չէ ուսուցչուհիդ տեղդ կստանա՝ խայտառակ կլինես։

Բա որ ծանոթներով սկսում են իրար հետ մի ժամ կռիվ անել, թե ով պիտի վճարի մյուսի փոխարեն։ Եթե ձեռքակռվի արդյունքում վերջապես մեկը հաղթող է դուրս գալիս ու հաջողացնում է փողը փոխանցել վարորդին, մյուսը հաճախ վարորդից պահանջում է, որ վարորդն իր ծանոթի փողը ետ տա ու իրենը վերցնի։

Էդ խեղճ վարորդներն ընդհանրապես մեր ձեռը կրակն են ընկել. դե արի ու հաշվարկ արա, թե քանի հոգու տեղ են ստացել ու քանի հոգի դեռ պիտի մի քանի կանգառ հետո իջնի ու ասի, որ իր փոխարեն արդեն ստացել են։ Մեկ-մեկ 5 հոգու փոխարեն ստանում են, բայց ընթացքում մի 15 հոգի ասում է, որ իր փոխարեն ստացել են։ Կամ էլ հակառակը՝ մի քանի հոգի նույն մարդու փոխարեն ստանում են…
Մի խոսքով, թյուրիմացությունների ու հիմար իրավիճակների մի անվերջ շարան։
ՈՒ բանը նրանումն է, որ շատերն են այս սովորույթը հիմարություն համարում, բայց շարունակում են հետևել դրան, որպեսզի քծիպ կամ անկուլտուրական չերևան։

[Chuk]

Իսկ ես սիրում եմ ծանոթներիս տեղը ստանալ: Եվ ինձ վատ չեմ զգում, երբ նրանք են իմ տեղը ստանում... դե չհաշված որոշ դեպքեր, երբ ասենք դասախոսներս են իմ (իսկ երբեմն նաև ընկերոջս/ընկերուհուս) տեղը ստացել: Մեկ էլ տանել չեմ կարողանում, որ վարորդն է ծանոթ դուրս գալիս... տեղը ստանում ես, նեղանում է

[Firegirl777]

Մեկ էլ տանել չեմ կարողանում, որ վարորդն է ծանոթ դուրս գալիս... տեղը ստանում ես, նեղանում է

Իրոք շատ հիանալի իրավիճակ է