Մեջբերում տեսիլք-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Առաջ էի կարդում, երբ դեռ ինքը բնագրային կարգավիճակում էր... Էն ժամանակ դեռ ավելի զանազանություն կար, թե' նյութերի և թե' մասնակիցների առումով, բայց միշտ էնպիսի տպավորություն էր, ոնց որ ցլիկներին հանել են, որ իրենց առաջին գարունը դիմավորեն. տռճիկ տան աջ ու ձախ, որ ողջ ձմեռը կուտակված էներգիան մեջներից դուրս հանեն: Բայց դե ժամանակի ընթացքում էս կարգի «գրականությունը» կկորցնի իր հետաքրքրությունը ու ընթերցողներին, քանի որ ազատ գրականություն չի նշանակում բռնազբոսիկ գրականություն:
Ես ինքս Ինքնագրի Բնագիր "վախտերով" էնտեղ տպագրվել եմ, ու կարող եմ Ձեզ հավաստիացնել, որ տռճիկ տվող ցլիկի հոգեվիճակում ինձ բնավ չեմ զգացել։ Ու կային էնտեղ հեղինակներ, որ իրենք էլ հաստատ գարուն չէին դիմավորում։

Համամիտ եմ, կար էդ ամսագրում շատ աղբ, որի հեղինակները Ձեր նկարագրածի տակ կանցնեն։ Պարզապես կխնդրեի չընդհանրացնեիք։