Սրտամկանի իշեմիկ հիվանդություն
Լափեցի մի բոլ
Լակեցի բոլ-բոլ
Ծխեցի պապիրոզ
Միոկարդիոցիտներս ստացան նեկրոզ…
Սրտամկանի իշեմիկ հիվանդություն
Լափեցի մի բոլ
Լակեցի բոլ-բոլ
Ծխեցի պապիրոզ
Միոկարդիոցիտներս ստացան նեկրոզ…
Elmo (09.06.2009)
Դուքս, այ Դուքս...թեմայից մանրից սկսումա ֆորմալինի հոտ գալ, թարգիՄարկիզ-ի խոսքերից
StrangeLittleGirl ջան, հոգուտ մատաղ, սայթը զատո դու ես դրել, որն ուզեմ կկարդամ կամ կարդացած կլինեմ: Լինք էլ կա Բնագրի վրա, ութ համարով, եթե չեմ սխալվում, մի դժվար բան չի: Ինչ ես ուզում անեմ, գնամ հատ հատ քոփի անեմ ու դնեմ ստե՞ղ:
Հա, ինչ կլինի որ ջան ասել լսելո համար, մի հատ էլ դու շնորհակալություն ասեիր: Ես օրինակ ասում եմ քեզ, թեման բացելու համար:
Համ էլ, ինչի՞ էիր ակնկալում, որ պիտի արձագանքները միայն պոզիտիվ լինեին:
Ավելացվել է 51 վայրկյան անց
էլի հատուկ քո խաթեր, վերջինը որ կարդացել եմ «հարեմի վարորդն» էր: Առանձնապես բան չեմ հասկացել:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 13.09.2008, 01:38: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Չէ՛, ես ակնկալում էի, որ հիմնավորված բանավեճ կլինի… Մեկը կասի, թե այս գործն իրեն դուր չի եկել, մյուսը կհամաձայնի կամ իր հակափաստարկը կներկայացնի: Բայց արի ու տես… Անհավասար դաշտերում ենք:Համ էլ, ինչի՞ էիր ակնկալում, որ պիտի արձագանքները միայն պոզիտիվ լինեին:
Ես հենց սկզբից մի քանի գործ ներկայացրել եմ «ինքնագրից» ու պարզ ասել եմ ինչը դուրս չի եկել: Ավելի պարզ ասե՞մ: Մերիի պադեզդում շռելը չեմ հավանել: Ինչի՞: Գոզահոտ եմ առել: Սրանից ավելի հիմնավորված ի՞նչ եք ուզում:
Չափածոն թողնենք… Ես արձակը նկատի ունեի: Իսկ «Ինքագիրը» չափածոյով չի «Ինքնագիր»:
Դեեեեեեեեե StrangeLittleGirl ջան, դու թեման բացելու գրել ես, ինչ կարծիքի եք սրա մասին ու լինքը դրել ես; Մի հատ հենց սկզբից պարզաբանեիր, որ միայն արձակը ի նկատի ունես; Հո ես գլխի չէի ընկնելու;
Ես մենակ արձակը նկատի չեմ ունեցել
Կարելի ա մի բան էլ ես ասե՞մ:
Բնագիր, հետո դառած ինքնագիր կարդացել եմ ու հիմա էլ որ հավես ունենում եմ կարդում եմ, եթե նոր բան կա ու առաջին հայացքից կտրամադրի կարդալուն: Բնագիրը դեռ մի քանի տարի առաջ էի այսպես ասած բացահայտել: Ու քանի որ այլընտրանքային ուրիշ բան չկար կարդալու, այսինքն որ էսօրվա մեր հասարակության որոշակի շերտ համարի որ ստեղծագործում ա ու դա դարձնի հասանելի հանրությանը, դրա համար կարդում էի. ուղղակի հետաքրքիր էր , թե մարդիկ ինչ ես մտածում, ինչ կգրեն: Նույն հաջողությամբ, ու անկեղծ ասած՝ համարյա նույն ալիքի վրա կկարդամ գառաժի վրայի խզբզոցներ, ուրիշի նամակներ, կլսեմ պատահական գիծ ընկած ուրիշի խոսակցություն, եթե իհարկե հետաքրքիր լինի:
Բայց համարել բնագիր-ինքնագիրը գրականություն, ծիծաղելի ա:
Ու մի բան էլ. նաև փող չէի տա նման կարգի ընթերցանություն կարդալու համար՝ անկախ գրականություն ա, թե չէ:
Եթե անգամ էդ համարներում մի երկու ուշագրավ բան կան, ապա դրանք, ցավոք, կրելու են էդ ընդհանուր զամբյուղի պիտակը: Էդ առումով, եթե ես օրինակ սկսնակ գրող լինեի, հաստատ կվատանայի, եթե գրածս թեկուզ անկապությունը տպագրվեր էդ տուսովկի մեջ:
Իսկ Վիոլետի ոճը ինձ ընդհանրապես դուր չի գալիս, բայց դա իմ անձնական կարծիքն ա, իրա որոշ գրածներում որոշ թափ կա, բայց միևնույնն ա՝ իմ ճաշակով չի: Չնայած Սեր բանաստեղծության առաջին մասը չեմ կարող չընդունել , որ շատ հաջողված ա:
Rhayader (29.01.2009)
ինքնագիր–բնագիր, հետաքրքիր գրողներ կան, բայց դե, գրում են էլի
իջա հայաթ՝ մի հարկ ցած,
ասի հելնեմ երրորդ մաս,
մուտքում՝ պադյեզդ կոչեցյալ,
աբանչիկն էր ճռմռված,
պլանը չոր՝ մշրած,
սիգառոնն էր լցոնում…
պլանի ծուխը չքաշած,
հանկած թռա վերնահարկ…
սրա նման բաներ կարդալը՝ աչքի լույսի հաշվին, չարժի…
Աշխարհում առաջին հայալեզու բլոգը. իմ կարծիքը նախկին Բրիտանական գաղութ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներից։
Եթե Վիոլետին ճիշտ եմ իդենտիֆիկացրել, ապա նրա անգամ կարճ գրվածքները երբեք էլ մինչև վերջ չեմ կարողացել կարդալ… ոնց որ գնաս հանգիստ մի տեղ մի քիչ անցավ ձնագնդի խաղալու ու … վրետ սարի գլխից մի տոննանոց ձնագունդ գա : Մնում ա շուտ էջը փակել: Ով փախավ - փրկվավ
Լույս է տեսել «Ինքնագիր 5-ը»: Կարող եք ձեռք բերել Արթբրիջից և Club-ից:
Նաիրի Զարյանը ասում ա.
- իմ մուսսան զուգարանում ա գալիս:
չեմ հիշում՝ ով ա լինում, բայց ասում
- դրա համար էլ գործերիցդ քաքի հոտ ա գալիս:
գործից քաքի հոտ գալու խնդիրը քաքի մասին գրելը չի, այլ թե ինչի մասին ես գրել:
Մի քիչ կարդացի ձեր մեկնաբանությունները: հետաքրքիր էին, բայց բավական ստանդարտ:
գրականությանը շատ լուրջ եք վերաբերվում, այնքան լուրջ, որ ձեր խոսքերով, եթե առաջնորդվեին հայտնի գրողներ, նրանք չէին լինի: գրողը կոչում չի, այլ աշխատանք ու դա մի եսիմ ինչ բարձր աշխատանք չի, բարձր կոչման արժանանում են, երբ համաշխարհային գրող են լինում, նրանց գիրքը բեսթսելլեր ա լինում, լավ ասենք նոբելյան են ստանում: հնարավոր ա որոշ գրողների գրականությամբ սերունդ դաստիարակել, ասենք, առակագիրների, բայց ոչ բոլոր գրողներն են գրում սերունդ դաստիարակելու համար, այսինքն ես տենց գրող չգիտեմ, կյանքում չմ լսել, որ գրողը ասի՝ ես սերունդ դաստիարակելու համար եմ գրում:Եթե որևէ մեկը որոշել է արժանանալ գրողի բարձր կոչմանը, ապա պիտի հաշվի առնի, թե իր գրածները ինչ հետևանք են ունենում: Գրականությամբ սերունդներ են դաստիարակվում: Գրականությունը մեր մշակույթի մի մասն է: Մարդիկ որ մի բան գրում են, իրենց ներդրումն են ունենում մեր մշակութային ժառանգության մեջ:
Ես չեմ կարծում, որ գրականության վրա զտելու պարտավորություններ ա պետք դնել: Դիր գրականության վրա պարտավորություններ ու ինքը կմեռնի:Գրականությունը պետքա իր մեջ մաքրող, ազնվացնող, զտող տարր կրի։
Ասեմ ոնց էղավ: Սովետի ժամանակ շատ արտասահմանյան գրողներ արգելված էին, ստեղ տպվում էին նրանք ով համապատասխանում էր ցենզուռային: Մենք պիտի ուրախ լինենք, որ ապրում ենք նենց ժամանակներում, որ ցանկացած գրականություն մեզ հասանելի ա: կարո՞ղ ա բուկովսկին գրող չի կամ սելինջերը կամ մարկիզ դե սադը: Վերջինիս ուզում էին գլխատեին իրա ոճի համար, բայց հիմա համաշխարհային գրող ա, ֆրանսիական գրականությունը ներկայացնողներից մեկը:Ո՞նց ստացվեց, որ իմ ծնողների ժամանակ Սևակի ու Շիրազի նկատմամբ պահանջարկ կար,
Հիմա, ոնց որ ծրագրավորված ազգին լափի, լակելու, ու քաքի սովարացնելու գործընթաց լինի: Որքան մեր մշակութային արժեքների նկատմամբ պահանջարկը ցածր լինի, այնքան ցածր կլինի նաև համամարդկային այլ արժեքների նկատմամբ պահանջարկը: Այնքան հասարակությունը ավելի իներտ ու կառավարելի կլինի: Չարենց ու Սևակ սիրող ու կարդացող հասարակության հետ ճորտի պես չես կարա վարվես: Շռռռռ, զու-զու սիրող հասարակությունը ինքը կուզենա որ իր հետ ճորտի պես վարվեն:
Իմիջայլոց, ես կարծում եմ, որքան Շիրազով ու Սևակով հպարտանան, այնքան ավելի իներտ ու կառավարելի կլինենք: ինչո՞ւ, որովհետև հայ ազգի համար դոգմա ա, որ Սևակն ու Շիրազը լավն են ու դպրոցից սկսած կառավարում են մեր ճաշակը: ու ես զարմանում եմ, թե գրական ճաշակը ընդհանրապս ի՞նչ կապ ունի ճորտության հետ: ու հայաստանը սևակ ու շիրազ սիրող հասարակություն ա, լավ էլ ճորտի պես են վարվում:
Իմիջայլոց քաքը ավելի մնայուն արժեք ա, քան հայրենիքը: Հայրենիքդ կարող ես փոխել, կարող ես մոռանալ, կարող են ձեռքիցդ վերցնել, իսկ քաքը միշտ քեզ հետ ա: նույնիսկ դավաճանները, որոնք ծախում են հայրենիքը, քաքից պրծում չունեն:Գիտեք ի՞նչ, Շիրազը մնալու է պատմության մեջ, քանի որ գրում էր մոր ու հայրենիքի մասին, որոնք ինքնին մնայուն արժեքներ են: Վիոլը չի մնալու, քանի որ հաճախ գրում է քաքի մասին, որին մնայուն արժեք համարելը չափազանցություն կլիներ:
ներողություն եմ խնդրում անվերջ քանակությամբ քաք բառը օգտագործելու համար
impression (29.01.2009), Rhayader (29.01.2009), StrangeLittleGirl (29.01.2009)
Ու Հովոն իսկական ֆեկալոիդի ավյունով ֆորումի քաքը ջրի երես հանեց
Իրականում ճիշտ ես ասում, միակ ինձ հայտնի հանճարեղ մարդը, որ մտքին դնում էր հանճարեղ բան ստեղծել ու ստեղծում էր, դալին էր, էն էլ ինքն իրականում քաքը հարգող մարդ էր, իրա օրագրում մանրամասն նկարագրում էր դեֆիկացիայի պրոցեսի ու հետևանքների էսթետիկան:
Իսկ հիմա լրջանանք: Այո, համաձայն եմ, ինքնագիրը լիքն է ամենակասկածելի արժեքի խզբզվածքով: Բայց ցանկացած դեպքում առանց չափանիշի ու ցենզուրայի տպագրվող գրականությունը շատ ավելի նախընտրելի է, քան հաստավիզ ու հաստաոռ գրաքննադատների ոհմակը, որն իր փայտացած գաղափարներով պիտի որոշի՝ ինչն է տպելու արժանի, ինչը ոչ:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
impression (29.01.2009), StrangeLittleGirl (29.01.2009)
Փաստորեն ստեղ գրաքննության կոմիտեի պոտենցիալ աշխատողներ էլ կան: Լավ ա, որ նրանք օրենքով լիազորված չեն: Դե ի վերջո պոստսովետական շրջանում ենք ապրում, ոչ թե սովետական:
Rhayader (02.02.2009), StrangeLittleGirl (03.02.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ