Լինել ու սիրել Վենետիկում , Ջրահարսերի քաղաքում ...

**electrical_storm** · 05.04.2007, 23:13

Ֆիզիկապես չեմ եղել,սակայն հենց միայն Վենետիկ բառը լսելուց/տեսնելուց միջովս կարծես էլեկտրական լարվածություն անցավ… կարծես ակամայից հայտնվեցի Սան Մարկոյում… կարծես այնտեղ էի,կողքիս թռչուններն էին… սիրտս հիմա կպայթի զգացմունքներիս… ինչու՞ ես բացել այս թեման… դու դաժան ես… չէ… շնորհակալ եմ… ես կլինեմ,այնտեղ… ես կլինեմ Սան Մարկոյում… ես կհամբուրեմ նրան… նա ինձ հետ կլինի… ես նրան կասեմ երեևի միլիոներորդ անգամ,որ սիրում են նրան… io ti amore...

**Լուսաստվեր** · 09.04.2007, 00:26

Ինչ լավ խասքեր, կարծես ես ասած լինեմ:
Հուսով եմ, որ այս տար կլինեմ Վենետիկում: Այդ մեծ ու անհագուրդ ցանկությունն ինձ մոտ առաջացավ, այն պահից , երբ ստացա առաջին նամակն Վենետիկ մեկնած ընկերուհուցս:Նրա խոսքերով, վենետտիկը կարսես թանգարան լինի և մի բան էլ ավելի...
Նրա ուղարկած ամեն մի նամակն ու նկարները ինձ մտովի տեղափոխում են այնտեղ, Ամեն դեպքում մեծագույն ցանկություն ունեմ այնտեղ գնալու:
Ինչ վարաբերվում է ժամանակին ես Էլ այնքան շատ դրանից չունեմ, նույն ավարտական աշխաըտանքն ինձէլ է սպառնում: Դրան գումարվում է նաև աշխատանքը:
Ես Եվրոպյում եղել եմ, շատ գեղեցիկ/ասել գեղեցիկ, նշանակում է ոչինչ չասել/ վայրերում, բայց ամեն դեպքում նույնիսկ հաշվի առնելով մեր բազում բացթողումներն ու թերությունները ես նախընտրում եմ Հայաստանը:
Ինչ խոսք դա չի խանգարում ճանապահրորդել և ուրախ եմ որ ուսումս ու աշխատանքս ինձ այդ հնարավորությունը ընձեռում են:
Գուցե՞ շատ ծավալվեցի:
Խոստանում եմ , եթե հաջողվի գնալ Վենետի անպայման կպատմեմ:

**Գլոբալ Հայացք** · 14.04.2007, 23:24

Ախ՛խ.. ինճ լաավ թեմա է:
Վենետիկ, Վենետիկ, Վենետիկ...
Ամեն անգամ լսելով այդ քաղաքի անունը...

Ախխ... սկսում եմ մտածել, հասկանալ, ու ուզել....

Ես ուզում եմ... ուզում եմ փող, շատ փող, ծանոթ, լինել ապահովված, ամեն ամառ մտածել գնալ Վենետիկ, որովհետև լիքը իմ ապահովված ընկերներից եղել են, ու ես էլ պիտի գնամ, որովհետև ասում են լավ էր, հետո կսովորեմ խոսալ իտալերեն, պարել, երգել, ք...

Բայց նախընտրում եմ Հայաստանը, զարմանում եմ ինչու:

**Narinfinity** · 19.09.2008, 13:36

Գլոբալ Հայացք-ի խոսքերից

Ախ՛խ.. ինճ լաավ թեմա է:
Վենետիկ, Վենետիկ, Վենետիկ...
Ամեն անգամ լսելով այդ քաղաքի անունը...

Ախխ... սկսում եմ մտածել, հասկանալ, ու ուզել....

Ես ուզում եմ... ուզում եմ փող, շատ փող, ծանոթ, լինել ապահովված, ամեն ամառ մտածել գնալ Վենետիկ, որովհետև լիքը իմ ապահովված ընկերներից եղել են, ու ես էլ պիտի գնամ, որովհետև ասում են լավ էր, հետո կսովորեմ խոսալ իտալերեն, պարել, երգել, ք...

Բայց նախընտրում եմ Հայաստանը, զարմանում եմ ինչու:

Լինել Վենետիկում եվ չափչփել քաղաքի բոլոր փողոցները և անցնել բոլոր կամուրջներով...
Հիանալ ճարտարապետության կոթողներով, շինություններով, բայց աղավնիներից զգուշանալով...