Երեխան և մտքերը...

[Sunny Stream]

Մտածեցի ու որոշեցի էսպիսի թեմա բացել...
Ի՞նչ եք մտածում երեխա տեսնելիս, նրա հետ խաղ անելիս...
Իմ մտքերը մեկը մեկից հեռուն են գնում, երբ նայում եմ էդ փոքրիկ գաղտնիքների աչքերին... Կյանք, Սեր (շատ ավելի մեծ ու լայն, քան մենք պատկերացնում ենք), Մահ ( էնպես վատ եմ զգում, երբ նայում եմ փոքրիկի փայլող աչուկներին ու մտածում մահվան մասին...), Երջանկություն, Նպատակներ, Բնավորություն, որը դեռ պետք է շատ մշակվի... չգիտեմ, ամեն-ամեն բան մտքովս անցնում է... ու երևի ամենամեծ ու մաքուր մտքերը աշխարհում ծնվում են հենց երեխաների հետ շփումից... Երբ շոյում ես այդքան փխրուն ու անպաշտպան մարմինը, որ հետո կարող է աշխարհներ շրջել... երբ ձեռքումդ, գուցե, հանճարեղ գլուխ է... ու այն իսկապես քո ձեռքերում է....... իսկապե՞ս...
Ու ե՞րբ է կորում երեխան մարդու մեջ... որքան Մեծ են մարդիկ, ովքեր պահում են այդ երեխային իրենց հոգում...
Երեխան, մի տեսակ, ապտակ է...
...հիշեցում է, զգուշացում....
missme.jpg
....

[Dayana]

Երեխան, մի տեսակ, ապտակ է...

Ապտակ դե հա եթե կորցնում ես քո մեջ ապրող երեխային, ապա նայելով երեխային, իսկապես ապտակ ես զգում ու դրանից նույնսիկ կարող է այտդ կարմրել, բայց եթե երեխան քո մեջ միշտ ապրում է դու ինքդ երեխա ես , դու ինքդ ես ապտակ հասցնում չարացած մարդկությանը Ուզում եմ որ ոչ մեկը մեզանից երբեկ չկորցնի էն երեխային, որ ապրում է մեր մեջ

[Sunny Stream]

բայց եթե երեխան քո մեջ միշտ ապրում է դու ինքդ երեխա ես , դու ինքդ ես ապտակ հասցնում չարացած մարդկությանը Ուզում եմ որ ոչ մեկը մեզանից երբեկ չկորցնի էն երեխային, որ ապրում է մեր մեջ

Հա... բայց երբեք չես կարող էնքան երեխա մնալ, որքան երեխան է... ինքը միշտ էլ ապտակելու տեղ ունի... այսինքն մենք միշտ էլ ապտակվելու տեղ ունենք... ու կկորեինք, եթե էդ ապտակը ընդհանրապես չլիներ...

[Dayana]

Հա... բայց երբեք չես կարող էնքան երեխա մնալ, որքան երեխան է... ինքը միշտ էլ ապտակելու տեղ ունի... այսինքն մենք միշտ էլ ապտակվելու տեղ ունենք... ու կկորեինք, եթե էդ ապտակը ընդհանրապես չլիներ...

Ուրեմն հիմա ապտակի կարիք ունեմ, որովհետև վախում եմ կորցնեմ իմ մեջ ապրող մանկիկին։
Ծիտիկն ասել է, որ Քաղաքացի՝ Սասունի մեջ այդ երեխան առավելագույնս պահպանված է ուզում եմ ինքն էլ գրառում անի

[Monk]

«Յիսուս, կանչելով մանուկներին իր մօտ, ասաց. «Թո'յլ տուէք այդ մանուկներին, որ ինձ մօտ գան, և մի' արգելէք նրանց, որովհետև այդպիսիներինն է Աստծու արքայութիւնը: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ով որ Աստծու արքայութիւնը չընդունի ինչպէս մի մանուկ, այնտեղ չի մտնի»:

Ղուկաս 18.16-17

[Sunny Stream]

«Յիսուս, կանչելով մանուկներին իր մօտ, ասաց. «Թո'յլ տուէք այդ մանուկներին, որ ինձ մօտ գան, և մի' արգելէք նրանց, որովհետև այդպիսիներինն է Աստծու արքայութիւնը: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ով որ Աստծու արքայութիւնը չընդունի ինչպէս մի մանուկ, այնտեղ չի մտնի»:

Ղուկաս 18.16-17

Բա որ ասում եմ... ...
... Էհ, չմտանք... ....

[Monk]

Մահ ( էնպես վատ եմ զգում, երբ նայում եմ փոքրիկի փայլող աչուկներին ու մտածում մահվան մասին...),
....

Իսկ հնարավոր է նայել փոքրիկի փայլող աչուկներին ու մտածել մահվան մասին? Ախր այնտեղ նոր ծագող կյանքի առաջին շողերն են:

[Cassiopeia]

Երեխա… առավել ևս նորածին ու մինչև երկու տարեկան մանչուկ տեսնելիս սիրտս բերկրանքով է լցվում, քնքշանք ու անսպառ ջերմություն եմ զգում ու ինձ զգում եմ հզոր, անչափ հզոր, այնքան, որ կարող եմ պաշտպան դառնալ այդ անօգ էակին, որն ավելի պաշտպանված է իր հոգու անմեղությամբ, քան ցանկացած չափահաս ու խելահաս անձնավորություն: Մանուկի աչուկները… նրանք ունեն այնպիսի բառապաշար, որը ոչ մի աշխարհիկ լեզու չունի, նրանք ունեն այնքան երազանք ու կյանք, որը ոչ մի գրքում մարդկային բառերով չի կարող նկարագրվել:
Այդ փոքրիկ մարդանման էակներն ավելի մեծ ուժ կարող են տալ դիմացինին, քան…
Էհ, բառերը չեն հերիքում նկարագրելու երեխա-հոգի սերտ կապը:

[Sunny Stream]

Իսկ հնարավոր է նայել փոքրիկի փայլող աչուկներին ու մտածել մահվան մասին? Ախր այնտեղ նոր ծագող կյանքի առաջին շողերն են:

Հա, բայց հակառակ ասոցացիաներ էլ են լինում... այսինքն հիանում եմ նոր ծաղկող կյանքով, մեկ էլ շանթահարվում էն մտքից, որ այդ հրաշքն էլ վերջ կունենա... զզվելի բան է, բայց գրեթե միշտ ուղեկցում է ինձ... դե, ես էլ գլխիս եմ տալիս ու փորձում վանել էդ ահավոր միտքը...

[Հասուլյո]

Մտածեցի ու որոշեցի էսպիսի թեմա բացել...
Ի՞նչ եք մտածում երեխա տեսնելիս, նրա հետ խաղ անելիս...

Թեման շատ լավն է, և ես կգրեմ բանաստեղծության տեսքով, թե ինչ էի մտածում, երբ ծնվեց իմ առաջնեկը, և երբ նրա հետ ես խաղում էի ու երբ նայում էի նրա սևուկ, խելացի աչքերին…

ԱԼԵՔՍԻՆ

Կյանքիս միակ հույսն ես դու,
Աչքիս միակ լույսն ես դու,
Բացվող օրվա արևն ես դու,
Եվ գիշերվա լուսնյակ ես դու:

Երբ նայում եմ քո աչքերին,
Սևուկ, սիրուն, այնքան փայլուն,
Երբ շարժում ես քո շուրթերը
Դուրս են գալիս քաղցր խոսքերը,
Թրթռում է սիրտս ուժգին,
Ուզում ե սեղմել քեզ իմ կրծքին…

Ես սիրում եմ քո հայացքը խելացի,
Քո ժպիտը անքան անկեղծ, սիրելի,
Շարժումները քո ձեռքերի ու ոտքերի,
Բաբախները քո «մեծ» սրտի:

Ես սիրում եմ քեզ իմ փոքրիկ,
Քեզ իմ քաղցր չնաշխարհիկ,
Քեզ իմ համով, անուշ բալիկ,
Քեզ իմ սրտի ուրախություն,
Քեզ իմ կյանքի հպարտություն,
Քեզ իմ անգին, իմ թանկագին:

[Նավաստի]

Սիրեք Ձեր թոռներին, իրենք վրեժ կհանեն ձեր երեխաներից:

[Sunny Stream]

Այդ փոքրիկ մարդանման էակներն ավելի մեծ ուժ կարող են տալ դիմացինին, քան…

Իսկ դու կարծում ես` նրանք դեռ մարդ չե՞ն...
...Երևի Մարդը հենց նրանք են... Մարդը ստեղծվում է Տիրոջ պատկերով և նմանությամբ, իսկ հետո... երևի հենց մենք ենք լիքը ազդեցություններից ծռված-փոխված մարդանման էակները...

[*e}|{uka*]

Բոլորիս մեջ էլ ապրում է փոքր մանկիկը , որ երբեմն զգացնել է տալիս իր գոյությունը : Նա դեռ ապրում է այն հեքիաթի մեջ որին դու ակամա լքել ես , մտնելով կյանքի նոր փուլ : Երբեք չեմ ուզենա կորցնեմ այդ մանկիկին ... ,այն ինձ շատ է օգնում ապրել այս քառակուսի աշխարհում :Մեծ հաճույքով կվերապրեի իմ մանկությունը ապագա երեխաներիս հետ ...
Երեխաները կյանքի ամենամեծ հրաշքն են , իսկ երեխա տեսնելիս լռիվ իջնում եմ մանկության գիրկը ՝ աշխարհին նայելով իրենց իսկ փայլուն աչուկներով ,ընկալելով այն ավելի պարզ , քան մեծերը , որոնք ամեն ինչ բարդացնում են

[Sunny Stream]

...էսօր ուրախ վազվզող, ճվճվացող, ծիծաղող բալիկները շատ ավելին էին ասում...
մտածում էի` մենակ թե չտեսնեն ինչ է կատարվում, մենակ թե էդ պատկերները չտպվեն հիշողության մեջ... դրանք չեն ջնջվում, էն էլ երեխայի ուղեղից...

... էսօր երեխաները արդեն չեն էլ ապտակում... էսօր խնդրում են...

[Davo_O]

Երեխան ամենադաժանը կարող է լինել.....որովհետև նա արտահայտվում է առանց մտացելու....