Մտածեցի ու որոշեցի էսպիսի թեմա բացել...
Ի՞նչ եք մտածում երեխա տեսնելիս, նրա հետ խաղ անելիս...
Իմ մտքերը մեկը մեկից հեռուն են գնում, երբ նայում եմ էդ փոքրիկ գաղտնիքների աչքերին... Կյանք, Սեր (շատ ավելի մեծ ու լայն, քան մենք պատկերացնում ենք), Մահ ( էնպես վատ եմ զգում, երբ նայում եմ փոքրիկի փայլող աչուկներին ու մտածում մահվան մասին...), Երջանկություն, Նպատակներ, Բնավորություն, որը դեռ պետք է շատ մշակվի... չգիտեմ, ամեն-ամեն բան մտքովս անցնում է... ու երևի ամենամեծ ու մաքուր մտքերը աշխարհում ծնվում են հենց երեխաների հետ շփումից... Երբ շոյում ես այդքան փխրուն ու անպաշտպան մարմինը, որ հետո կարող է աշխարհներ շրջել... երբ ձեռքումդ, գուցե, հանճարեղ գլուխ է... ու այն իսկապես քո ձեռքերում է....... իսկապե՞ս...
Ու ե՞րբ է կորում երեխան մարդու մեջ... որքան Մեծ են մարդիկ, ովքեր պահում են այդ երեխային իրենց հոգում...
Երեխան, մի տեսակ, ապտակ է...
...հիշեցում է, զգուշացում....
missme.jpg
....
Էջանիշներ