սերս,
քո գնալուց հետո դուռս ծեծողը լռությունն էր,
ու նա մենակ չէր, նա ներս մտավ հանգստի հետ,
ու երկուսով մեկնվեցին սենյակումս
սկսեցին անթարթ նայել ինձ.՝ ներշնչում են, մտածեցի,
չի ստացվելու, որոշեցի, ու իմ սիրելի պուճուր
հիստերիկներին կանգնացրի տաբուրետկային, որ
արտասանեն
հիստերիկներս շուտ հոգնեցին, իսկ հյուրերը
գնալու մասին չէին էլ մտածում,
փռվել էին ու իրենց զգում էին ինչպես իրենց տանը
ու ես ստիպված նրանց հրավիրեցի իմ անկողին՝
անձայն ու անշարժ գզվռտոցի
հիմա մենք ապրում ենք երեքով,
բայց ես իրենց չեմ պատմում քո գնալու մասին,
նրանք անհաղորդ են,
պատի պես սառն են, նոր օրվա պես՝ օտար
հիստերիկներս էլ լքել են ինձ,
հյուրերիս չհավանեցին, իրենց իմացած
ոտանավորներն էլ վերջացել էին վաղուց...
Մեջբերել
Էջանիշներ