ԱշոտըՀրաչոնԼիլ, վերջապես կատարեցի խոստումս, կարդացի երեք պատմվածքներդ:Անիծածը
Անկեղծ ասեմ, չէր սպասում, որ էսքան լավն են, դրա համար էլ հա ուշացնում էի կարդալը...Դոդ եմ, չէ՜...
Քո բոլոր գրածներից ինձ ամենաշատը դուր եկած գործերն էին: Ապրե՜ս:
Նենց եմ սիրում, որ տեղը տեղին ես գրում՝ առանց գլխառադի, առանց քեզ մեջ գցելու, առանց դեպրեսիայի, լավ սյուժեով, թոթոլ նախադասություններով, արտակարգ բառապաշարով ու համեմատություններով, հոյակապ հումորով ու կարևորը՝ մեծատառերն ու վերջակետներն իրենց տեղերում:
Երեքն էլ ընտիր էին, մեկը մյուսից լավը:
Էնքան եմ ծիծաղել՝ ոչ էնքան սյուժեից, ինչքան գրելու ձևից, ընթացքից, համ ու հոտից:
Հետո էլ ոգևորությունս էնքան շատ էր, որ մի հատ էլ մամայիս տվեցի, որ կարդա, ես էլ կողքը նստեցի, հետը մի անգամ էլ կարդացի:Մամաս նենց էր ծիծաղում, շունչը կտրվում էր:
Մենակ շատ անհանգստանում էր, որ մորաքույրդ՝ իր ընտանիքով հանդերձ, մի օր էս ամենը կկարդա ու շատ կվիրավորվի:
Մեջբերել
Էջանիշներ