Ո՞վ ա քծիբ, ես՞։
Էն «ջհանդամներդ»–դ ոնց որ ուժեղ ակորդներ լինեին, ամեն մեկի հետ ադրենալինս բարձրանում էր։
Իսկ «խի դու տենց աղջիկ ես, կգրե~ս, բան չկա~»–ից նենց եմ ծիծաղել։ Իսկ որ մոխրամանը տալու էիր, Մ.–ին ցխեիր, թուլացել էի։
Բարի Ուայթն ու ռաբիզն էլ գլուխգործոց էին՝ իրենց հետ գրած բոլոր կոլորիտային արտահայտություններով։
Քծիբ... չէ մի։![]()
![]()
Լիլ, շատ լավն էր
Դե իհարկե "ցնցումները" հորինված էին, այլապես չէր լինի գրականություն…
թե չէ, գիտես կյանքը շատ ավելի անհամ ու հարթ ա, մի ձև հարթ-ճզմող, գոնե սենց գեղագիտական ցնցումներ լինեին…
Մի խոսքով, ընկեր, գրող եսи никуда не денишься
Բայց քոմենթներն էլ, գիտե՞ք, լավ էին ստացվել՝ լրացնող…
Օրինակ Վարպետի ֆոկուսը սպանեցԻնձ նույնիսկ թվաց, թե լապտոպի դեմը նստած պարոնի ընկերներից ա
![]()
/անկեղծ եմ ասում` հուսով ու սրտի տրոփյունով սպասում էի առնվազն աշխատավարձի բարձրացման լուրին/
Մեկ էլ Երկնայինի "քոռանամ ես- 2"-ն
էն, որ ռաբիզի հարցով էլ բախտդ չէր բերել՝ նույն դրամատիկ հարթակի վրա էր մնացած հետ
Ավելացվել է 4 րոպե անց
էս մի գործին highly ռեկամենդույու գրքում էջ զբաղեցնել: Հուսով եմ՝ դեմ չկա![]()
Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 27.10.2008, 05:16: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Մի բան էլ ավելացնեմ
Լիլոյի գրածները էն հատուկենտներից ա ակումբում, որ կարդալիս, այսինքն սկսելիս արդեն չեմ ձանձրանում![]()
Մոդերատորական: Թեմայից դուրս վերջին 9 գրառումները սրտի խորը կսկիծով ջնջվել են:
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
վերջի «իմ արև»-ի համար արժեր նստել էս գիշերվա հազարին ու կարդալ,նենց ծիծաղեցի Լիլ, ապրես, չնայած մի քիչ դաժան էր, բայց դե կյանք ա էլի՜
հա, են մասը որ ասում ա դե ...... գիտեսսսս......... էս ամիս բլա բլա բլա, ես մտածում էի որ չի տալու, բայց մտածում էի կպատճառաբանի ամերիկյան կրիզիսը ինչպես հիմա շատ ֆիրմաներ են պատճառաբանում ու աշխատավարձերը չեն տալիս կամ խոստանում ու չեն բարձրացնում, բայց դու մի ասա՜ ստություն բան ա եղել մեջտեղ:
Չէ բայց էս կրիզիսի մասին տնօրենիդ չասես, թե չէ հավեսի կընգնի էլի կաշխատացնի վերջում ել կասի հիմա էլ համաշխարհային կրիզիս ա
օֆ օֆ սենց ասում եմ, հեսա մի երկու օրից աչքիս էս պատմվածքի իրական դեժավյուն եմ տենալու![]()
ընկա՞ր. ոչինչ, դա դեռ վերջը չէ...
էս սենց պահի տակ էլի
նրան...
Էնքան եմ սիրում, երբ մեկ էլ հանկարծ
Քնքշության ինչ-որ նոպա է բռնում,
Ու դու ինձանով արբեցած, տարված
Սիրո խոսքեր ես կամաց շշնջում:
Ես քեզ գրկում եմ լուռ ու մտածում,
Թե ինչքան լայն է ժպտում բախտը ինձ,
Որ քո պես հրաշք ինձնով է ապրում,
Ու ով ինձնից թանկ էլ չունի ոչինչ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ