Սլուժեբնի աբման
Էլի մի ամիս տանը չեմ լինելու, իմ գործն էլ գործ չի: Տանն ասում եմ, նեղվում են, բայց դե ձեն չեն հանում, դե ոնց հանեն, միակ աշխատողը ես եմ, ինչ ուզեն` ինձնից են ուզելու: Դե նեղվում են, քրթմնջում, բայց սուս են: Վրաս չեն խոսում, բայց մեկ ա, էժան չեմ պրծնում, գործուղումից հետո նենց մի պրայս-լիստ են ներկայացնում սպասվող ու չկանխատեսված ծախսերի, որ մազերս բիզ-բիզ են կանգնում: Բայց դե, իմ հերն ու մերն են, ինձ լույս աշխարհ են բերել, երևի թե հենց էդ հույսով, որ իրենց պրայս-լիստերը ներկայացնելու մարդ ունենան օր ծերության: Ես էլ եմ նեղվում, քրթմնջում, բայց դե բան չեմ ասում, ախր ինքս էլ մի բարի պտուղը չեմ, էնքան վատն եմ, ուղղակի իրենցից թաքցնում եմ, խնամքով, մտածված: Էդպես էլ իրենց համար գնում եմ ապահովություն, ինձ համար` հոգեկան հանգիստ:
Էս անգամ շատ կարևոր ու պատասխանատու գործ ունեմ, պետք ա շատ սեղմ ժամկետներում լիքը փաստաթուղթ հավաքեմ, թարգմանեմ ու հասցնեմ օֆիս, ու ինձ խոստացել են աշխատավարձի բարձրացում, եթե գործը գլուխ բերեմ: Իսկ դա նշանակում ա` գործն ամեն գնով պետք ա գլուխ բերել, քանի որ էս ամիս մերոնց խելքին փչել ա տունը ռեմոնտ անել: Պրայս-լիստին չեմ նայել, վախեցա հետս մի բան պատահի: Եվ ուրեմն, աշխատավարձի բարձրացումը ահավոր պետք ա: Հավաքեցի շոր-մոր, կոմպ, դիսկեր, հազար ու մի մանր-մունր զիբիլ, ու հաջող, ծնողներ ջան, ձեր զավակը գնաց մի փոր հաց աշխատելու: Ընդհանուր առմամբ պետք էր թարգմանել 3700 փաստաթուղթ, ընդամենը 20 օրում: Նշանակում ա` սաղ օրը պետք ա լռվել հյուրանոցում, ու թարգմանել: Ամենաահավորն էլ էն ա, որ էդ բոլոր կարևոր զիբիլները լրացվում են ձեռագիր, իսկ ես վերջին անգամ ընդունելության քննությանս եմ ձեռագիր որևէ բան գրել: Բայց դե, հիշի աշխատավարձի բարձրացումդ, խի դու տենց աղջիկ ես, կգրե~ս, բան չկա~: Վերջին օրը պարզվեց, որ ինձ օգնական են նշանակել, մի ուրիշ աղջկա, ով ճիշտ ա, թարգմանել չգիտեր, բայց դե կզբաղվեր թուղթ հավաքելով, գործը կկիսվեր: Կա~յֆ:
Ու գնացինք մեր լավագույն վարորդի հետ, որի առավելությունը մնացածների հանդեպ մենակ էն ա, որ ինքը ոչ թե ռաբիզ ա միացնում, այլ Բարի Ուայթ: Բայց դե, եթե դու Բարի Ուայթ էլ չես լսում, քեզ համար հարուր տարի մեկ ա` դա, թե ռաբիզ, նույն չափով ներվերդ սղոցում ա: Հետիս աղջիկն էլ, պարզվեց, խոսելու հետ մեծ, շատ մեծ սեր ունի, թե ասա դրան իմ նման լռակյաց-մենամոլի հետ ուր էիք ուղարկում: Հենց արդեն ուզում էի գոռալ, որ սսկվի, աչքերիս առաջ գալիս էր նոր պայմանագիրս` մեջը բոլդով գրված նոր աշխատավարձով: Ու գոռալու փոխարեն ինքս էի սսկվում:
Հասանք տեղ, ջհանդամ, թե մեզ նույն սենյակում տեղավորեցին, ջհանդամ, թե ինքը իմ շամպունն էր օգտագործում ու առավոտներն էլ իմ մայկեքը հագնելու գեշ սովորություն ուներ, ջհանդամ թե լողանալուց ջուրը հանկարծակի սառում էր ու պիտի սրթսրթալով շարունակեիր մնացածը, ջհանդամ թե գլխավերևումդ սարդեր էին պտտվում, ջհանդամ թե էնքան էի գրում օրվա ընթացքում, որ միջնամատիս կողքը փոս էր ընկնում, ջհանդամ թե սկսեցի օրը մի պաչկա ծխել, կեսի փոխարեն, ջհանդամ թե բազկաթոռը ջարդած էր, սեղանը ցածր, ու մեռնում էի ողնաշարիս ցավից, ջհանդամ թե էն աղջիկն էնքան էր խոսում, որ ուզում էիր մոխրամանով տալ գլուխը ցխել, մենակ թե սուս մնա, էդ սաղ ջհանդամ: Աշխատավարձս բարձրացնելու են:
Օֆիսի տված փողերն էնքան խնամքով էի ծախսում, ու հետո մնացած գումարը տարա ու մինչև վերջին տաս դրամը հանձնեցի հաշվապահություն: Էնտեղ վրաս նենց են նայում, ոնց որ նայել ա Ռոբինզոնը` Ուրբաթին: Ինչ պակաս Ուրբաթ եմ: Թե որ մի խելոքը մնացած փողը հետ կբերի: Պայմանավորվում ես տեղում, ֆակտուրաները տվողին մի երկու կոպեկ ես տալիս, ձեռի հետ մեկի փոխարեն տաս ա գրում, մնացած իննը դնում ես ջեբդ: Ու ամենախոխման էն ա, որ ձևը գիտեմ, բայց դե չեմ անում: Ախր ե~ս, իմ խիղճը~…. /ու ստեղ գնում ա մի հատ սրտաճմլիկ, պաթետիկ ու արցունքախառը մենամտություն` սեփական խղճի անխափան գործունեության վերաբերյալ: Չեմ սխալվել, մենախոսություն չէ, այլ հենց մենամտություն: Կան մտքեր, որոնք փաբլիք են, հետո դրանցով կիսվում ես ոմանց հետ` ցուցադրելով սեփական խելքդ կամ ապուշությունդ, բայց մտքեր էլ կան, որ մենակ քոնն են, մենամտքերդ են: Իմ ամենափաբլիք մտքերը սեքսի մասին են: Շատ կայֆ ա հայերի հետ սեքսից խոսել, դե մենք հանվել չենք սիրում, մենք նամուսով ենք, մենք ադաթով ենք: Բայց հերիք ա մեկին կարողանաս հակել իր մտքերը փաբլիքացնելուն, էլ տակը ոչ ադաթ ա մնում, ոչ նամուս:/
Անցավ գործուղման ժամկետս, ուրախ-ուրախ հետ գնացի օֆիս` փաստաթղթերի մեծ կապոց գրկումս, ու մի մեծ կոշտուկ էլ` միջնամատիս կողքին, որը սկզբում փոս էր ընկել, հետո սկսել էր պլոկվել, հետո էլ կոշտացավ, դառավ կոշտուկ:
Շեֆս ինձնից աշխարհի չափ գոհ էր: Դե ես էլ իրենից: Աշխատավարձս բարձրանում ա~, հեր ու մեր ջան, ռեմոնտը արինք:
Հաջորդ օրն ինձ կանչում ա մոտը: Չեմ գնում է~, թռչում եմ, սլանում. պայմանագիրս, նոր աշխատավարձս, ջա~ն: - Հասկանում ես, ջանիկ,-շեֆս ա, եթե լապտոպն էլ փակի հետս խոսելուց, ուրեմն շատ լավ ա, բայց չի փակում չգիտես խի,- սենց մի բարդ իրավիճակ ա ստեղծվել, էն թղթերը, որ թարգմանել ես, հա, հա, գիտե~մ, մատիդ կոշտուկն էլ եմ տեսել, շատ լավ ես թարգմանել, խոսքեր չունեմ, բայց դե… /ոնց չեմ սիրում էդ պաուզաները բայց-ից հետո…/քխմմ… /դե ասա…/ ոնց ասեմ…մի խոսքով, պարզվել ա, որ էդ սաղ դակումենտացիան կեղծ ա… դու կապ չունես, իհարկե, դու թարգմանել ես, քո գործն արել ես, բայց դե… քխմմմ… որ վերևներն իմացան էդ կեղծիքի մասին, մի տեսակ… քխմմմ… խառն են էլի, վոբշմ աշխատավարձդ էս ամիս չի բարձրանում: … Էդ վերջին ֆրազան բոլոր շեֆերը նենց թափով են ասում, մինչև էդ կմկմում, կմկմում են, ու վերջում սենց չոտկի` փող չենք տալիս: - Բայց դե, ջանիկ,-ու լապտոպը փակում ա,- մյուս ամիս էլ տենց մի մեծ պրոյեկտ ա սպասվում, եթե գործը գլուխ բերես, աշխա… էլ չեմ լսում, մտածում եմ մենակ հասնեմ տուն ու նայեմ մերոնք պրայս-լիստում վերջին տողում ինչ թիվ են գրել, կարող ա բախտս բերի, ինֆարկտից մեռնեմ, ու թե Անդոն գա թաղմանս, ասեք, թող Բարի Ուայթ չմիացնի, ավելի լավ ա ռաբիզ, իմ արև…
Մեջբերել
Երկնային-ի խոսքերից
թեթև տար 
Ոնց եմ զզվում էդ շեֆախափլանական բաներից 
Էջանիշներ