Լավ
Կարճ ասեմ, որ ինքը, եթե հաշվի առնենք, որ գրեթե պատկերազուրկ էր ու դրան գումարած անհանգ (առանց հանգի չափածոն, ըստ իս, արդարացված ա միայն էն ժամանակ, երբ էնպիսի պատկերներ ես տալիս, որոնք դոմինանտ են ցանկացած հանգի, չես ընկնում դրանց հետևից), ինքը հիշացնում էր սովորական, առօրյա նամակ: Այստեղ տեղ կարող էին գտնել օրինակ` կթափեմ մոխրամանը, կփակեմ սառնարանի դուռը, գիշերները թաքուն բուտերբրոդ չեմ ուտի և այլ նմանատիպ կենցաղային արտահայտություններ, որոնց ոչ լինելը, ոչ չլինելը ոչ մի էական բան չէր փոխի այս գործում
Ու ամենակարևոր "իզյանը"...
Գրկի, ու ասա. “Ամեն ինչ կանցնի,
Ամեն ինչ լավ է, դե արի մոտս”,
Չարչրկված տողեր առօրեական կենցաղից:
Մի խոսքով նույնիսկ չեն փրկում
Ու չեմ տրորի իմ երազներով
Քո բարձը կապույտ:
կամ
Կփորձեմ անգամ ժպտալ մեր կողքի
Չաղ հարևանին կամ նրա շանը
տողերը:
Լիլ, սա քո գրած և իմ կարդացած ամենաանհաջող գործն էր, որը ճշտիվ տեղադրել ես լաբորատորիայում
Ու ես "Անորսալիների" հայտնի լաբորատորշիկի ձայնով ասում եմ` "մալը, մալը": Ներող, էլի
Վարպետ-ի խոսքերից
Լավ
Մեջբերել
Էջանիշներ