Վիլյամ Սարոյան

[Sunny Stream]

Մեծագույն հումանիստ կյանքում և գրականության մեջ...
Միշտ գերագույն հաճույքով եմ կարդում պիեսներն ու պատմվածքները...
Այսօր գրապահարանում աչքովս ընկավ Լևոն Մկրտչյանի "Վիլյամ Սարոյանը մոտիկից" գիրքը... Երջանիկ մարդիկ են եղել. հեղինակն ու Ռազմիկ Դավոյանը Լենինգրադում, Մոսկվայում ու Հայաստանում շարունակ ուղեկցել են Մեծ Գրողին...
չեմ կարող չգրել հետևյալ մեջբերումն այդ գրքից.

Մարդ կա, որ կծնվի երեխա, երեխա ալ կմնա: Քրիստոս ծնավ երեխա և երեխա մնաց: Քրիստոս միշտ Հայր Աստծուն կդիմե: Մարդիկ ալ կան, որ որբ կծնին, թեև մեծ գերդաստան կունենան: Ատոր վրա խաղ մունիմ:
Կսիրեմ անոնց, որ երեխա կծնվին...

Հայաստան մեկնելուց առաջ էլ Ռուսաստանում հարցրել են.
- Երկա՞ր կմնաք Հայաստանում:
- Հայաստան պիտի մնամ 2800 տարի: Երկու շաբաթվա մեջ` 2800 տարի:

-------------------
Շատ եմ սիրում "Իմ սիրտը լեռներում է"-ն, շատ հետաքրքիր պիես է "Տարեկանի արտում"-ը... Դե պատմվածքներն էլ ("Նարինջները"...), շարքրեը ("Հայրի'կ, դու խենթ ես", "Մայրի'կ, ես քեզ սիրում եմ", "Իմ անունը Արամ է") հրաշք են... "Մարդկային կատակերգություն"-ը... ...
Անմեղ, դատապարտված հերոսներ, անսահման սեր, սխալ աշխարհ, տխուր վերջաբանի անխուսափելիություն ու շատ մեծ հույս...


.....

[Sunny Stream]

saroyan.jpg

[StrangeLittleGirl]

Է՜հ, Սարոյանն ուրիշ է… Հիշում եմ՝ ոնց էի 9-րդ դասարանում ինչ-որ միջոցառման փորձի ժամանակ բեմի վրա պպզած «Մարդկային կատակերգությունը» կարդում: Գիտե՞ք նրա մեջ ինչն եմ սիրում: Նա հայ է, բայց ի տարբերություն մյուս հայ գրողների, վեր է բարձրացել ազգային սահմանափակումներից՝ դառնալով ամբողջ աշխարհինը:

[Sunny Stream]

Բյուր, թեման քեզ էր սպասում

Ուզում եմ "Տարեկանի արտում"-ը բեմադրել!!!
դասախոսս ասաց. "Մյուս դասին կբերես, հինգ րոպեում կապացուցեմ, որ շատ թույլ գրականություն ա, մեջը բեմադրելու բան չկա..." մտքումս գոռացի` չես ապացուցի!!!


Համ էլ "Քո կյանքի ժամերի" նախաբանը իսկական "կյանքի դաս է"... ճիշտ է, ապրել սովորեցնելու դասագրքեր չկան (հույս ունեմ), բայց էդ տողերը ոսկե տողեր են...

Իսկ Ջոնիի, "Հայրի'կ, դու խենթ ես"-ի հերոսի (որ ըստ էության նույնն է) պարզության համար գժվում եմ...

[StrangeLittleGirl]

Մի րոպե… «Տարեկանի արտումը» Սելինջերն էր գրել, իսկ համապատասխան բանաստեղծությունը՝ Բըրնսը: Թե՞ Սարոյանն էլ ինչ-որ բան ունի, որ չգիտեմ:

[Sunny Stream]

Բյուր, իրար խառնվեցի... Մի քանի ամիս առաջ եմ կարդացել, վախեցա, թե սխալ եմ հիշում անունը... ի-նետում նայեցի, անգլերեն էսպես է վերնագիրը. "Coming Through the Rye", 1942-ի պիես է, հոդված գտա էստեղ` http://theater2.nytimes.com/mem/thea...51C0A960948260
հայերեն անվանումը... լավ, առավոտյան կստուգեմ (հիմա մայրիկիս չարթնացնեմ), բայց պետք է, որ "Տարեկանի արտում" լինի...

[Ուլուանա]

Վայ, շատ եմ սիրում Վիլյամ Սարոյան։ «Մարդկային կատակերգությունը» իսկապես խորապես մարդկային, ավելի ճիշտ՝ համամարդկային ստեղծագործություն է։ Դեռ ոչ մի գրողի մեջ այդքան սեր ու հումանիզմ չեմ տեսել...

Պատմվածքներից էլ տպավորվել են «Նարինջները», «Տաբատը» (Կարծեմ էդպես էր վերնագիրը... ):

[StrangeLittleGirl]

հայերեն անվանումը... լավ, առավոտյան կստուգեմ (հիմա մայրիկիս չարթնացնեմ), բայց պետք է, որ "Տարեկանի արտում" լինի...

Տարեկանի արտում - "Catcher In The Rye", որը և Սելինջերի վեպն է:

[Grieg]

հաճելի է կարդալ Սարոյան .. նա կարողացել է ընթերցողի հետ ստեղծել անմիջական կապ

[Hay-Qristonya]

Անչաթ սիրում եմ Սարոյանի «Հե~յ, ով կա» և «Պինգպոնգ խաղացողները» պիեսները, չնայած որ Սարոյանն ինքն ամբողջությամբ ինձ համար լիարժեք չբացահայտված մի «ԵՍ» է:

[Sunny Stream]

Տարեկանի արտում - "Catcher In The Rye", որը և Սելինջերի վեպն է:

Բյուր ջան, չհասկացա "և"-դ նշանակում էր "հենց, նույն", թե՞ "և, նաև"
Ամեն դեպքում գիրքը հիմա առջևումս դրված է, արդեն հաստատ գրում եմ, որ վերնագիրը "Տարեկանի արտում" է, իսկ Սելինջերի գրքի մասին, իհարկե, գիտեմ, բայց դեռ չի ստացվել կարդալ... սկսել-թողել եմ... գուցե պատճառը ռուսերենն էր, գուցե էդ պահին պետք չէր սկսել... ամեն դեպքում, երևի սկզբից էլ պիտի անգլերեն անվանումը գրեի, որ թյուրիմացություն չլիներ` "Coming Through the Rye" Սարոյան, "Catcher In The Rye" Սելինջեր
Իսկ էս պիեսը շատ հետաքրքիր է. դեռ չծնված մարդկանց մասին է, ովքեր արդեն գիտեն, թե իրենց հետ ինչ է լինելու կյանքում, ինչ են դառնալու, անգամ գործող անձանցից մեկը սպանելու է մյուսին. . . նրանք դա գիտեն, բայց կմոռանան հենց որ ծնվեն...

[StrangeLittleGirl]

Բյուր ջան, չհասկացա "և"-դ նշանակում էր "հենց, նույն"

Սա:

[Sunny Stream]

Կարծում եմ հիմա թե՛ Ակումբին, թե՛ բոլորին խիստ անհրաժեշտ է անդրադառնալ իմ սիրելի Սարոյանի պիեսի նախաբանին
... ու հենց նկատեք, որ որևէ գրառում կատարելիս հեսա–հեսա պիտի պայթեք, սեղմեք իմ ստորագրության առաջին տողին ու նորից կարդացեք այս պատգամը...

Քո կյանքի ժամերը

Կյանքիդ ժամերն ապրիր այնպես, որ այդ քաղցր ժամերին ոչ քեզ, ոչ էլ կողքիդ ապրողներին չդիպչեն ապականությունն ու մահը։ Ամենուրեք փնտրիր բարին ու հենց հայտնաբերես, հանիր լույս աշխարհ իր թաքստոցից, թող բարությունը լինի անկաշկանդ ու չամաչի ինքն իրենից։ Աչքի լույսի պես պահիր, փայփայիր մարդկայնության ամենաչնչին նշույլներն անգամ, քանի որ դա է ընդդիմանում մահվանը, թեև անցավոր է։ Ամեն ինչի մեջ գտիր լուսավորը, այն, ինչ չի կարող արատավորվել։ Եթե մեկնումեկի սրտում առաքինությունը պահ է մտել ահով ու կսկիծով՝ արար աշխարհի ծաղր ու ծանակից մազապուրծ եղած, քաջալերիր նրան։ Մի խաբվիր արտաքին տպավորությամբ, որովհետև դա վայել չէ պայծառատես աչք ու բարի սիրտ ունեցողին։ Ոչ մեկին մի ենթարկվիր, բայց և ոչ մեկին էլ քեզ մի ենթարկիր։ Հիշիր, որ ամեն մարդ քո նմանակն է։ Ամեն մեկի մեղքը նաև քո մեղքն է, և բոլոր անմեղներն իրենց անմեղությունը կիսում են քեզ հետ։ Արհամարհիր չարիքն ու անազնվությունը, բայց ոչ չար ու անազնիվ մարդկանց. հասկացիր սա։ Մի ամաչիր բարի ու քնքուշ լինել, բայց հենց որ կյանքիդ որևէ ժամին վրա հասնի սպանություն գործելու պահը, գործիր այդ սպանությունն ու մի զղջա։
Կյանքիդ ժամերն ապրիր այնպես, որ քեզ բաժին ընկած ժամերին չավելացնես աշխարհի վիշտն ու տառապանքը, այլ ժպիտով ընդունես նրա անսահման լույսն ու խորհուրդը։

[Hripsimee]

Սարոյանի ստեղծագործությունների առաջին հատորը հիմա իմ քնելուց առաջվա գիրքնա:Ամեն օր մի երկու պատմվածք կարդում եմ,խաղաղվում եմ ու հետո նոր քնում:Չգիտեմ ,ես չպիտի ասեմ,որ Սարոյանը համամարդկայինա ու մնայուն արժեքներա ստեղծել,որովհետև էտի անհերքելի փաստա :
Պատմվածքներից դուրս շատա եկել «Յոթանասուն հազար ասորի» (խորը, ազգայինի սահմաններից դուրս եկող մարդասիրության համար), «Ճոճաձողով սավառնող խիզախ պատանին» (հետաքրքիր էր), «Նարինջները» («Ի՞նչ միտք ունի ցավեցնելու չափ մկանները լարել, ինչ է թե կան աշխարհում մարդիկ ու չքավորներ,և հարուստները ուտում ու ծիծաղում են,իսկ չքավորները ուտելու բան չունեն և գոռում ոն մեկմեկու` «Սպանի՛ր ինձ»-այ էս նախադասությունը միանգամից մտավ սիրտս ,որովհետև չափազանց ազնիվ է ու ցավեցնող ), «Կոտրված անիվը» (բոլորին խորհուրդ կտամ կարդալ,որովհետև մանավանդ վերջը շատ տպավորիչ է), «Իմ սիրտը լեռներում է» (մենակ վերնագիրը ամեն ինչ արժե), «Ֆիլիպինցին ու հանճարը» (մարդկային երբեմն ծայրաստիճան անտարբերության մասին է) , «Դու կոտրում ես դիրտս» (շատ գեղեցիկ պատմվածք է), «Հնաոճ սիրավեպ սիրային ոտանավորներով ու այլևայլ բաներով» (գրված է հայկական հումորով):Բոլորը չես թվարկի:
Հեսա շուտով պիտի կարդամ «Մարդկային կատակերգությունը»:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Կարծում եմ հիմա թե՛ Ակումբին, թե՛ բոլորին խիստ անհրաժեշտ է անդրադառնալ իմ սիրելի Սարոյանի պիեսի նախաբանին
... ու հենց նկատեք, որ որևէ գրառում կատարելիս հեսա–հեսա պիտի պայթեք, սեղմեք իմ ստորագրության առաջին տողին ու նորից կարդացեք այս պատգամը...

Շնորհակալություն մեջբերման համար:Իսկապես հրաշալի տողեր են:

[Sunny Stream]

Ու´խ!
Քիչ առաջ Ազդարարով հաղորդեցին, որ շուտով Երևանում կանգնեցվելու է Սարոյանի արձանը!!!
սպասուուում եեեեմ

մենակ թե Լավը լինի...

Համ էլ ներկայացում է դրվել նրա գործերի հիման վրա: Կոչվում է "Չեմ խոստանում ծիծաղել": Առաջին ցուցադրությունը եղել է ամսի 26-ին, դեռ կարծիքներ չեմ լսել,.որքան գիտեմ` ուսանողներն են` Էլբակյանի կուրսը: Պաստառի վրա գրված է նաև ապրիլ, բայց ամսաթիվը դեռ չեն գրել... սրան էլ եմ սպասուուուում...