Շատ եմ սիրում, շատ-շատ, Նրանից մի քանի պատմվածք եմ միայն կարդացել՝ "Իմ անուշ փոքրիկ", "Այն հեռավոր գիշերը"
Այն հեռավոր գիշերը
/հատված/
Էլ երբեք չի լինի նրա պես տխուր ուրիշը: Էլ երբեք չի լինի այն ամերիկյան գիշերվա պես ուրիշը: Միգուցե նա հիմա առաջվանից ավելի լավն է, բայց էլ երբեք չի լինի այն գիշերվա տրտմության պես ուրիշը, և էլ երբեք նա կամ մի ուրիշը չի արտասվի այդպես, և նրան համբուրած ոչ մի տղամարդ չի հիվանդանա այն գիշերվա սիրո տրտմությամբ: Այդ ամենը մնաց այն ամերիկյան գիշերվա գրկում, որը կորած է և էլ երբեք չի գտնվի:
Թրեյսիի վագրը/հատված/
-Դուք հասկանու՞մ եք հոգեբուժությունից,- ասաց Թրեյսին:
-Հոգեբուժությունի՞ց: Ոչ,- ասաց դոկտոր Պինգիցերը:- Մարդկանց՝ մի քիչ: Քիչ, քիչ, մի քիչ: Ամեն տարի, ամեն օր՝ ավելի քիչ, ավելի քիչ, ավելի քիչ,: Ինչու՞: Մարդիկ դժվար են: Մարդիկ մարդիկ են: Մարդիկ՝ ցավ, մարդիկ՝ հիվանդ, մարդիկ՝ խենթ, վիրավոր, մարդիկ՝ մարդկանց վիրավորող, մարդիկ՝ սպանող, սպանվող: Ու՞ր է ծիծաղ, ու՞ր է խաղ, ու՞ր է երևակայություն, ու՞ր է հրաշք: Ատում եմ հոգեբուժությունը: Սիրում եմ մարդկանց, գեղեցիկ մարդկանց, վիրավոր ու հիվանդ մարդկանց, կոտրված, փշուր-փշուր եղած մարդկանց, սիրում եմ, սիրում: Ինչու՞: Ինչու՞ մարդիկ կորցրին ծիծաղը, խաղը, երևակայությունը, հրաշքը: Ինչի՞ համար: Ահ-հա: Փողի՞,- նա ժպտաց,- կարծում եմ՝ էդպես: Փողը: Սերը՝ փող: Գեղեցկությունը՝ փող: Ծիծաղը՝ փող: Իսկ ու՞ր է փող: Չգիտեմ: Ծիծաղ՝ չկա: Խաղ՝ չկա: Աշխատել: Աշխատել: Վագր: Վագր:
Մեջբերել
Էջանիշներ