Երբեք չեմ խառնվել ընկերուհիներիս անձնական կյանքի մեջ, եթե նրանք ինձնից որևէ խորհուրդ չեն հարցրել կամ էլ չեն ցանկացել իմանալ իմ կարծիքն իրենց ընտրյալի վերաբերյալ: Նման դեպքերում անպայման ձգտում եմ ավելի շատ տեղեկություններ ունենալ այդ տղայի մասին, մի երկու խոսք փոխանակեմ իր հետ, որպեսզի կարողանամ կարծիք կազմեմ իր մասին: Երբեք չեմ ասում «նա քո համար չի՛, թո՛ղ նրան, նա քեզ ապագա չի՛», այլ պարզապես, եթե իմ կարծիքով այդ տղան չի կարող երջանկացնել ընկերուհուս, ապա ասում եմ իմ կարծիքը, բերում եմ որոշ փաստեր, որոնց վրա էլ հիմնված են իմ ասածները: Ամեն մարդու մեջ ձգտում եմ տեսնել լավ կողմերը, բայց եթե այդ լավ կողմերը շատ չնչին են, իսկ բացասական կողմերը շատ են, ապա պարզապես զգուշացնում եմ ընկերուհուս, թե ինչպիսի խնդիրներ կարող են առաջանալ ապագայում…
Ընկերուհիներս երբեք չեն խարնվել իմ անձնական կյանքին, առավել ևս չեն «սրսկել» վատ մտքերով տվյալ տղայի վերաբերյալ, համ էլ եթե նույնիսկ խառնվեին կամ փորձեին »սրսկել», ապա առաջին հերթին ես լսում եմ իմ ներքին ձայնը, ինտուիցիան, փորձում եմ ինքս վեր լուծել ամեն ինչ և եթե իմ վերլուծությունները բերեն նույն բանի, ինչ ընկերուհիներս են ասել, ապա միայն այդ դեպքում տղային կասեի «գիտես, մենք իրար համապատասխան չենք, չշարունակենք հարաբերությունները»: Պարզապես ընկերուհիները կողքից նայելով ավելի շատ բան կարող են տեսնել քան դու, որովհետև դու տրվում ես «կույր» սիրահարվածությանը և երազանքներով ես տարվում ու չես նկատում իրականություն: Բայց ասեմ, որ գիտեմ շատ դեպքեր, երբ ընկերուհիների «սրսկելու» պատճառը եղել է նախանձը, այ այս դեպքում շատ ցավալի է
ու լավ է ընդհանրապես ընկերուհիներ չունենաս, քան ունենաս այդպիսիներին
…
Էջանիշներ