Գարուն է…

**Fansheta** · 08.02.2008, 11:22

Գարունը կաթիլ-կաթիլ գողանում է հոգիս,
Գարունը ծվեն-ծվեն ժպիտներ է բերում,
Գարնան շունչը օդում նկարում է ինձ
Ու կողքիս մի խենթ ժպիտ է նկարում…

Գարնան շունչը նորից քո շունչն է, հոգի՛ս,
Գարնան լույսը նորից լույսն է քո աչքերի,
Գարնան հույսը անխիղճ խենթացնում է ինձ,
Գարնան շունչն այրում է թախիծը սրտիս…

(Դու գարունն ես հոգուս, դու ժպիտն ես իմ
Դու հույսն ես իմ լուսե, դու արցունքն ես իմ
Դու կարոտն ես հոգուս ու երգն ես աչքերիս,
Դու ամենուր ես և … Չկաս … Չկաս…)

**Սամվել** · 08.02.2008, 12:55

ԻՄ Կարծիքով առաջընթաց կա, մի բան ասեմ պարտադիր չի ամեն ստեղծագործության համար առանձին թեմա բացես

**Ծով** · 08.02.2008, 23:38

..Դե լավ էս թեման թո՛ղ լինի բանաստեղծություններինը։ Անկեղծ ասեմ. սիրո մասին կարդալ միշտ չեմ սիրել։ Նույնիսկ Տերյանի այդ թեմայով ստեղծագործությունները իմ ուշադրոթյանը բավականաչափ չարժանացան

Զգացմունքային ես։ Կրկնել ես շատ սիրում, բայց դա էլ գուցե քո ոճի առանձնահատկությունն է։ Եթե այլ թեմաներով էլ ես գրում, կծանոթանայի...