Բանաստեղծություններ Հայկից:)

[kiki]

Շատ գեղեցիկ ես գրում , ինձ դուր եկավ ... ես էլ եմ հիմանակում ռուսերեն գրում , բայց քո խոսքերին չեն հասնի ...
ամենաշատը սա դուրս եկավ , շատ եմ սիրում գեղեցիկ համեմատություններ ...

Водопад распущенных волос
Листопадом падает на плечи.
Карат улыбки – лепесточки роз
И глаз огней трепещущие свечи.

Все это в память врезалось мою,
Отобразилось в зеркальной глади глаз.
Я по шагам тебя уж узнаю
И по дыханию узнал бы уж сейчас.

լավ , անցնեմ առաջ , մնացածն էլ կարդամ ...

[Guest]

Շատ շատ շնորհակալ եմ Kiki ջան լավ խոսքերի համար, բայց դու էլ քեզ մի թերագնահատի, քո միտ էլ շատ լավ կարա ստացվի, տաղանդը զգացվում ա: Իմ խորհուրդն է և խնդրանքը բոլորին՝ շատ աշխատեք, ամեն դեպքում, շատ աշխատեք:

[Guest]

Արդեն իսկ վերջացան այն բոլոր բանաստեղծությունները, որոնք ես գրել էի առաջ և գտա, որ կարամ ցույց տամ ֆորումում: Այժմ արդեն կլինեն նրանք, որ նոր եմ գրել

Я каждый день в неё влюбляюсь,
Она прекрасна, чудна и мила,
И каждый день её встречаю,
Но от чего ж болит душа…?

Душа болит от нетерпенья,
От недоверья… от всего,
И нет другого вдохновенья,
Что б хоть чуть-чуть забыть её.

Я только лишь её люблю,
И от любви своей страдаю,
Хочу забыть и не могу,
Как дальше жить… пока не знаю…


կներեք, բայց շշուկով ասեմ, որ վերջին տունը մի փոքր թխած ա

[Esmeralda]

...И нет другого вдохновенья,
Что б хоть чуть-чуть забыть её...

Այս բանաստեղծության այս տողերն ավելի շատ գրավեցին ինձ...
անկեղծ ասած չէի կարդացել բանաստեղծություններիցդ.... նոր կարդացի բոլորը... շատ հետաքրքիր էին... ամենից շատ Չ-երով բանաստեղծությունը դուր եկավ... սիրում եմ, երբ այդպես է լինում... կարդալիս հաճույք ես ստանում.. բարձր կարդում էի.. լավն էր...

[Guest]

Любовь, доверье, счастье, вдохновение,
Всё вновь, и кровь, безмолвье, упоенье...
...И всё, забвенье, только лишь мечты,
Страданье, дружба, слёзы - Я и Ты.

[Մելիք]

Снежинки-Чаинки Чарующе Чертят
Что-то, Чего не проЧувствуешь тоЧно.
«СЧастья!», «УдаЧи!», «ОтлиЧного в лиЧном!»
Чёрство Часты. СЧитай, Что непроЧны.

К Чёрту удаЧи, лиЧное, сЧастье,
«ЗаЧем?», «поЧему?» и никЧёмные проЧие!
ОЧи обманЧивы. Чувства - на Части…
И только Чаинки… и многотоЧия…

Четыре Часа – Чреватая тоЧка.
ПеЧаль замороЧит куЧей знаЧений.
ГорЧит поЧему-то Четвёртая «БоЧка».
ПредЧувствие призраЧных впеЧатлений…

ОдиноЧество муЧает веЧным молЧанием.
Оно, как палаЧ, науЧилось молЧать.
ХоЧу приклюЧений пороЧных, отЧаянных.
ХоЧу о меЧте звонЧе ноЧи криЧать …

… НеЧайную встреЧу с поЧти безупреЧным,
НескуЧно-привыЧным и необыЧайным.
И Чайные плеЧи в Чёрном веЧернем…
ХоЧу бесприЧинно, но ЧрезвыЧайно.

ВеЧер меЧты не проЧтёт. И обидно.
СпряЧется Чудо. СкуЧать. ОЧевидно.

Մալադեց շատ լավ ես գրել Հատկապես դուրս եկավ II, IV քառատողերն ու վերջին երկտողը, այսինքն՝ նրանք, որ կարողացա լրիվ հասկանալ

[Milena]

Կարդացի քո բոլոր բանաստեղծությունները, շատ սիրուն էին, շատ հուզիչ… Գրանցեցի հատուկ իմ շնորհակալությունը հայտնելու համար` որ դու կաս տեսնենք, կարողա քո շնորհիվ դառնամ ակումբի իսկական անդամ

[Guest]

Կարդացի քո բոլոր բանաստեղծությունները, շատ սիրուն էին, շատ հուզիչ… Գրանցեցի հատուկ իմ շնորհակալությունը հայտնելու համար` որ դու կաս տեսնենք, կարողա քո շնորհիվ դառնամ ակումբի իսկական անդամ

Շատ շատ շնորհակալ եմ Շատ ուրախ կլինեմ եթե ես լինեմ պատճառ որ դու միանաս մեզ, շատ լավ, բարի, հիանալի ֆորում ա: Հաստատ չես փոշմանի
Բայց չեի սպասում այսպիսի խոսքերի, այս ֆորումում կան ավելի տաղանդավոր մարդիկ

[Guest]

Եվս մեկը գտա, անցած տարի նոյեմբերի վերջերին գրված

Город меняет полутона
На привычно-любимый белый.
Он обретает реальность сна:
Ноябрь – волшебник умелый.

Иней растопит холод стекла
Тёплым портретом феи.
Ставки сегодня не в пользу зла.
Все верят принцессе Лее.
Мой Город не верит и чуда не ждёт.
Он знает, что сказка немного врёт.

Скоро иглы морозов проткнут,
Город выдержит и устоит.
Столбики в панике вниз поползут,
Он спокойствие сохранит.

Свет его улиц, тепло фонарей,
Улыбки пьяных прохожих.
Город мне тихо прошепчет: «Эй,
Я нравлюсь тебе?… Ты мне тоже».
Мы друг другу симпатизируем,
Мы даже слегка позируем.

Ноябрь – рохля и пацифист
Умрёт, не сдержав удар.
«Всё будет хуже» – бубнит таксист.
У него предвидения дар.

А Я с Белым Городом заодно
Просто ловлю ощущения.
Мы просто вместе смотрели кино,
Оно разделило мнения.

Город умеет слышать меня,
Не торопится возразить.
Ни в чём никогда никого не виня,
Ищет причины любить.

Мы редко бываем одни вдвоём,
И забив на бредни таксиста,
Я смотрю на Город и вижу в нём
Романтика, но реалиста.

[Esmeralda]

Հաճելի կարդացվող ստեղծագործություն էր... Հարգանքներս...

[Guest]

Люблю тебя, тебя я ненавижу,
Все время хочу видеть, видеть не могу,
И с каждым днём все дальше, стараюсь стать я ближе,
Хоть раз бы в жизни сказала - "Помогу".

Что? Говорила? Но ты сделала хоть шаг?
Хоть на минуту бы вошла ко мне в доверье,
Да, ведь доверье - это лишь пустяк,
Нужна любовь… Я проклял откровенье.

Что ж, не было б его, мы до сих пор любили бы друг друга,
Люблю тебя - ведь ты моя подруга.

[Guest]

Вот я прочёл последние те строки,
Что про меня написано Кики,
И вспомнил то что рифмы гадкие сороки,
Клевали моё сердце, из собственной руки.

И постараюсь не мучить я себя,
Не повторять прожитое мной снова,
К тому же ведь стихи пишу не я -
Моей душою пишут, да будь она здорова.

[Ծով]

ԴՈՒ ԴԵՄՔ ԵՍ

[Guest]

ԴՈՒ ԴԵՄՔ ԵՍ

Ինչքան չեմ սիրում այս արտահաըտութունը: Չեմ հասկանում թե ինչ է նշանակում: Մենակ վերջում դրված սմայլիկից կարամ հասկանամ. որ դուրտ եկավ գրածներս, շնորհակալություն:

[kiki]

ooo, իմ անունն էլ անմահացավ Հայկի բանաստեղծությունների մեջ,շնորհակալ եմ շատ ... լավն էր, հատկապես վերջին երկու տողը ...
բայց էլի եմ ասում, էս վերջերս քչացել են գրածներդ ...