Մահ... իսկ հետո՞

[Elmo]

Մարդը ոչ թե մարմինն է, որը օժտված է մտածելու, հիշելու ու տրամաբանելու ունակությամբ, այլ հենց էդ ունակությունները: Այսինքն մարդը հենց գիտակցությունն է: Եթե լիներ տեխնոլոգիա, որի շնորհիվ մարդու հիշողությունն ու բոլոր ֆունկցիոնալ հնարավորությունները download անեինք համակարչի մեջ, ապա մարդը կտեղափոխվեր ուրիշ ֆիզիկական միջավայր, իսկ մարմինը ոչնչացնելը մարդու մահվան չէր բերի:

Ի՞նչ է գիտակցությունը առանձին թեմա եմ բացել, ու քանի մենք չգիտենք ո՞րտեից ու ինչի հետևանք է գիտակցությունը, որով մենք օժտված ենք, կամ(քանի որ արդեն նշել եմ, որ մենք հենց էդ գիտակցությունն ենք, որ կանք) ի՞նչից ենք կառուցված մենք, այդ հարցին պատասխանելը ժամանակավրեպ է:

Ամեն դեպքում լավատեսությունս ու լրիվ մահվան վախը ինձ ստիպում են հավատալ ֆիզիկական մահվանից հետո գիտակցության պահպանմանը: Հիմա դրախտում կլինի, թե դժողքում էդքան էական չի: Ինձ թվում ա, որ նույնիսկ դժողքը էդքան սարսափելի չի, քան լրիվ մահը:

[Armavir]

Իսկ ես, օրինակ, ագնոստիկ եմ և այդ հարցին ունեմ մեկ պատասխան՝ դժվարանում եմ պատասխանել: Ինձ թվում է ավելորդ չեր լինի այդ տարբերակի ավելացումը հարցումում:

[Ուլուանա]

Մոդերատորական։ «Հավատում ե՞ք, որ երկրային կյանքից հետո կյանք կա» նորաբաց թեման միացվել է արդեն գոյություն ունեցող «Մահ... իսկ հետո՞» թեմային։ Բացի դրանից, հարցումը ջնջվել է, փոխարենը թեմային ավելացվել է նոր հարցում, որը ներառում է նաև երրորդ տարբերակ։

[EgoBrain]

Իհարկե էդ հարցին միանշանակ պատասխանել հնարավոր չի: “Դժոխք” կամ “դրախտ” ասվածին չեմ հավատում, բայց եթե հաշվի առնենք,որ ամեն ինչ հարաբերական է, կարելի է նույնիսկ դրանց գոյությունը ընդունել: Իմ վարկածը հետևյալն է. քանի որ կյանք ասելով մենք հասկանում ենք մեր բոլոր ապրած րոպեները,վայրկյաններն ու ակնթարթները, իսկ ժամանակը նույնպես հարաբերական է, այսինքն ոմանց համար մեկ րոպեն կարող է տևել ժամեր, իսկ ոմանց համար ճիշտ հակառակը, կարծում եմ, որ հնարավոր է մի վիճակ, երբ մարդու համար մի քանի վայրկյանը այնքան ձգվի, որ թվա հավերժություն: Իմ կարծիքով հենց դա էլ տեղի է ունենում մարդու հետ մահվանից հետո, այսինքն ուղեղի ակտիվության վերջին վայրկյանները ձգվում են մեզ համար անվերջ, իսկ մնացածը կախված է մեր երևակայությունից, մենք ինքներս ենք ստեղծում մեր դժոխքն ու դրախտը ու երևակյորեն ապրում այնտեղ մի քանի վայրկյանում ուրիշների համար, իսկ մեզ համար անվերջության մեջ: Դա էլ ես անվանում եմ կյանք մահից հետո:

[KiLa]

Ես մտածում եմ, որ մեր մահից հետո կյանք կա...և դեռ ավելին, կա երկու կյանք: Մեկը հենց այստեղ՝, երկրի վրա, որը շարունակվում է այնքան ժամանակ, մինչև չի մեռնում կյանքից հեռացածի վերջին ծանոթը, կամ նրա վերջին արժանահիշատակ գործը, արարքը, նրա թողածի մասին հիշողությունը: Այս կյանքը ինձ պակաս կարևոր չի թվում, քան ասենք դրախտի կամ դժոխքի գոյությունը երկնքում , կամ գետնի տակ...
Իսկ երկրորդը՝, կանվանենք այն դժոխք ու դրախտ, եդեմ կամ երկնային արքայություն՝, արդեն գոյություն ունի հականյութի աշխարհում, այսինքն հոգիների աշխարհում, որից ոչ ես՝, և ոչ էլ որևէ մեկը , ավելին չգիտի: Եվ ափսոս, որ երբ, մենք այդ մասին իմանում ենք, չենք կարողանում արդեն որևէ կերպ հաղորդակցվել...ու ասել այդքան հետաքրքիր ճշմարտությունը...

[յոգի]

Interdenominational
Պատ. Մահ(երկրային կյանքի վերջ) ու դրանից հետո
way:
Ի՞նչ ասել է "հոգի"

Կարելի է՞ ես էլ պատասխանեմ, Նախ ասեմ, որ Հոգին դա նյութական տարր չէ, նա հոգևոր է, անսկիզբ ու անվերջ, չի ծնվու և չի մեռնում, չի եղել ինչ որ ժամանակ, որ նա գոություն ունեցած չլինի 9 ադ Հոգի կոչվածը մարդ արարածն է, ապրող էակը, ասինքը մենք Ես-ը, որը գտնվում է մարմնի մեջ...

Ո՞րն է նրա ֆունկցիոնալ դերը:

Հոգու դերը դա Կյանքն է և գիտակցությունը, որը տարածվում է մարմնի մեջ և կյանքի է բերում նյութական մարմնին, որը պատկանում է Հոգուն: Նրա դերը Գործելն է և այդ գործողությունը արտահայտվում է Հոգու ցանկություննեից և հոգու միակ ցանկությունը Վայելելն է և այդ վայելելու ցանկությունը արտահայտվում է մարմնի միջոցով և իկատար է ածվում բնության ուժի ազդեցության ներքո...

Մարդու մեջ որտե՞ղ է այն «պատսպարվում»:

Ասվում է, որ Հոգին գտնվում է մարդու սրտի մեջ, այրան և շնչի հետ Նրա էներգիան և գիտակցությունը տարածվում է ամբողջ մարմնով...

Ի՞նչ տեսք, ձև, կազմություն, բաղադրություն ու ծավալ ունի:

Հոգին ունի նույն տեսքը ինչ մարդը ունի, իսկ բաղադրությունը Մաքուր Հոգևոր Գիտակցություն, ոչ մի նյութական բաղադրություն, (երևի դժվար է պատկերացնել, որ մի ինչ որ բան չունենա նյութական բաղադրություն) Դա Հոգևոր Էակ է, որը զգում է բոլոր համերը, տեսնում է ինքը, լսում է նույնպես ինքը, գիտակցում է ինքը, բայց քանի, որ Հոգին հայտնվել է այս նյութական աշխարհ և ստացել է նյութական մարմին, ապա Նա այդ բոլոր զգացմունքները ստանում է մարմնի միջոցով:

Մարմնաթող վիճակում ո՞րն է նրա սնուցման, գոյատևման աղբյուրը:

Նա միշտ գոյատևում է, Նա կարիք չունի որևե նութական սննդի, դա մարմնին է հարկավոր: Մարմնաթող վիճակում Հոգին նորից է մարմին ստանում ըստ իր կատարած գործողությունների ստացած արդյունքի... Բայց Հոգին սնվում է Հոգևոր էներգիայով, այսինքը Հոգևոր գիտելիքով և ազատվում է նյութի կալանքից...

…Փաստացի պատասխանելով գոնե այս հանպատրաստից հարցերին, Դուք ինքներդ Ձեզ /և մեզ համար/ կունենաք ավելի իրատեսական պատասխան, քան երազկոտ «զգում եմ, որ դա այդպես է»-ն:

Շնորհակալություն

[Աինի]

Ժողովուդ ինչ որ մեկը լսել է ԿԱԲԱԼԱ / չգիտեմ ճիշտ՞ ա ուղղագրությունը/ գիտության մասին; ԴԱ ոչ թե կրոն է այլ գիտություն , 21-րդ դարի Ֆիզիկա,
ՇԱՏ հետաքրքիր է,
այս թեմայով ԲՈԼՈՐ հարցերի պատասխանները տալիս է: Կարծեմ Հայաստանում այդ ուսմունքը չկա :

Կաբալան փիլիսոփայական դպրոց է, որի կրողը Հրեաներն են, ցավալի է, բայց էլի այդ հրէաները, բայց Կաբալան այս երևույթներին մեզ հասկանալի լեզվով բացատրություն տալ չի կարող, քանզի նախ ամբողձովին հերքում է Աստվածաշնչյան տեսակետներն այս մասին, և երկրորդ որովհետև այն ամբողջովին ներծծված է /Ներեցեք արտահայտոըթյանս համար/ միստիցիզմով, լիլիթներ, գալեմներ և այլն... այնպես որ խորհուրդ չեմ տա այս թեմայի պատասխանները փնտրել այնտեղ…
Ճիշտն ասած թեմայի վերնագիրն ինձ ստիպեց հիշել համանուն գիրքը, որը չնայած ամեն ինչի նույնպես չի պատասխանում այս հարցին, այնուամենայնիվ մի շտապեք մենք բոլորս էլ գնալու ենք այնտեղ որտեղ կամ կգտնենք ,եզ հուզող հարցերի պատասխանները, կամ խորը հիասթափություն կապրենք… Իսկ հիմա ինչպես ասել է Խալիլ Ժբրանը ՝ Փնտրեք մահը կյանքի սրտում...

[CactuSoul]

Իբր՝ շատ ենք հասկացել՝ մահից առաջ ինչ ա, մի հատ էլ հետոն ենք քննարկում:

[Armavir]

Իբր՝ շատ ենք հասկացել՝ մահից առաջ ինչ ա, մի հատ էլ հետոն ենք քննարկում:

Քննարկման մեջ ոչ մի վատ բան չկա, վատ է այն երևույթը, երբ մարդու հավատքի ու հուսանքների վրա որոշ մարդիկ փորձում են խաղ անել:
Փ.Ս. Կատակդ հասկացա

[Hayazn]

Այս հարցադրումը մի քիչ վերանայման կարիք ունի ,որովհետև եթե մենք ասում ենք կյանքից հետո կյանք մենք նկատի ունենք նույնպիսի կյանք ինչպիսին մերն է , որը անհնար է , այլապես մենք կարող էինք կապ պահպանել նույնատիպ հասարակության հետ , ըստ իս ինչ որ կա դա նույնատիպ կամ նույնանման կյանք չէ : Այս առումով նոր կտակարանի մեջ կա մի մաս , որտեղ ՔՐԻՍՏՈՍ-ին հարցնում են թէ , եթե մի կին մի քանի ամուսին է ունեցել , հանդերցյալ կյանքում որ մեկի կինը պետք է լինի և ՔՐԻՍՏՈՍը պատասխանում է , որ հանդերցյալ կյանքում չեն ամուսնանում այլ լինում են լույսի որդիների պես սա իհարկե ես բառացիորեն չեմ գրում բայց միտքը նույնն է :
Մատերիաի օրենքով նյութը չի կարող վերանալ այլ կարող է փոխել իր վիճակը և հենց այդ էլ տեղի է ունենում մեզ հետ երբ մենք հրաժեշտ ենք տալիս այս կյանքին : Կարելի է մինչև անգամ մտածել , որ մենք անցնում ենք մի ուրիշ տեսանելիության վոլորտ « նկատի ունեմ 4 D կամ 5 D կամ 9 D կամ էլի սրա նման մի բան »

[Freeman]

Իմ կարծիքով մահը միայն սկիզբն է

[boooooooom]

Մահ, հետո տիեզերք (անվերջություն):

[Ապե Ջան]

Իմ կարծիքով մահը միայն սկիզբն է

Ինչի սկիզբ կարող է լինել մահը՞

[boooooooom]

Ինչի սկիզբ կարող է լինել մահը՞

Մահը ոչ կյանքի սկիզբն է: Եթե մահը սկիզբն է , ապա ծնունդը ինչ է?

[My World My Space]

Մահը ոչ կյանքի սկիզբն է: Եթե մահը սկիզբն է , ապա ծնունդը ինչ է?

Ծնունը կյանքի սկիզբն է, մահը` վախճանի:
(Смерть - это начало конца)...