Ախր, երևույթներ կան, որոնք միմիայն վերամարմնավորման միջոցով կարելի է բացատրել։ Լավ, մի այսպիսի բան ասեմ։ Դուք՝ քրիստոնյաներդ, համարում եք, որ Աստված արդար է, չէ՞։ Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել։ Ես էլ եմ այդպես համարում։ Բայց իրականում ես դրա համար ավելի շատ հիմքեր ունեմ, քան դուք։ Ասեմ՝ ինչու։ Եթե դուք համարում եք, որ մարդ միայն մեկ կյանք է ունենում, որից հետո կամ երկնային արքայության է արժանանում, կամ դատապարտվում է դժոխքում հավերժ այրվելուն ՝ ըստ իր ապրած միակ կյանքում գործած մեղքերի կամ բարիքների։ Այդ դեպքում ինչպե՞ս կբացատրեք այն հանգամանքը, որ բազմաթիվ մարդիկ ծնվում են արդեն որոշակի «պատիժներով»՝ զանազան ֆիզիկական ու հոգեկան արատներ, կյանքի դաժան պայմաններ և այլն։ Մարդը ծնվում է կույր, խուլ, կաղ, անճոռնի կամ հոգեկան խանգարումներով։ Մարդը՝ նորածին մանկիկը, որ դեռ չի հասցրել կյանքում որևէ մեղք գործել, կյանք է մտնում արդեն որոշակիորեն պատժված։![]()
Հարց է առաջանում. ինչու՞, ո՞ր մեղքի համար։ Ինչու՞ հենց ինքը և ոչ թե, ասենք, կողքի հարևան այսինչը կամ այնինչը։ Մի՞թե Աստված կարող էր այդքան անարդար կամ, լավագույն դեպքում, անփույթ կամ անտարբեր գտնվել «բախտ բաժանելու» հարցում։
Չգիտեմ, թե դուք սա ինչով կարող եք բացատրել, բայց իմ խորին համոզմամբ, նման երևույթները միայն մի բացատրություն կարող են ունենալ։ Մարդը աշխարհ է գալիս՝ նախորդ կյանքից արդեն որոշակի փորձ ունենալով, այսինքն՝ անցյալ կյանքում գործած արարքներին համապատասխան՝ նա որոշակի պայմաններում է ծնվում։ Միևնույն ժամանակ նրան հնարավորություն է տրված աշխատել իր վրա, մաքրվել և ճիշտ ապրելով ու ինքնակատարելագործվելով՝ ավելի լավ պայմաններ նախապատրաստել իր հաջորդ կյանքի համար, իսկ շատ մեծ ջանքերի ու կամքի շնորհիվ, որոշ չափով ինչու չէ նաև այս կյանքի համար։![]()
Էջանիշներ